Jesienna wichura. Scenariusz zajęć dla 5-latków

Scenariusz zajęć obserwowanych w grupie 5-latków

Temat: Jesienna wichura
Czas trwania 30 - 40min
Grupa 5-latki (ok. 20 osób)

Cele ogólne: uprawnianie narządów artykulacyjnych i sprawności ruchowej;
rozumienie wieloznaczności słowa „dzwonek”;
rozwijanie sprawności manualnej.
Cele operacyjne:
- dziecko porusza się zgodnie z treścią opowiadania i naśladuje różne odgłosy;
- wykonuje formę przestrzenną, łącząc ze sobą różnorodne materiały;
- naśladuje wiatr, wykonując polecenia nauczyciela
Środki dydaktyczne:
Opowieść ruchowa „Jesienna wichura”, gazety, kilka rodzajów dzwonków, gwoździe, włóczka, papier kolorowy, wykałaczka, klej, taśma samoprzylepna .

Metody: słowne, aktywizujące, pokaz, indywidualnych doświadczeń.
Formy: indywidualne, zbiorowe

Przebieg zajęć:

1. Opowieść ruchowa połączona z ćwiczeniami artykulacyjnymi „Jesienna wichura”.
Nauczyciel opowiada, a dzieci naśladują występujące odgłosy i czynności.
Małgosia wybrała się z mamą na jesienny spacer do lasu (marsz parami w różnych kierunkach). Szły po opadłych liściach, które szeleściły pod butami (wypowiadanie: szur szur) Gałązkami drzew poruszał wiatr, a one raz cicho a raz głośno szumiały (naśladowanie ruchem drzew poruszających się i szum) z drzewa na drzewo przelatywała wrona i krakała (naśladowanie lotu i krakania wrony). W oddali dzięcioł wyjadał korniki spod kory i głośno pukał swoim dziobem (pukanie palcem o podłogę, powtarzanie: puk puk). Nagle na niebie pojawiły się ciemne chmury (rysowanie obiema rękami chmur). Wiatr przybrał na sile i zaczął wyć (wypowiadanie: wyyy wyyy). Przeganiał z miejsca na miejsce zeschłe liście (robienie rękami młynka). Małgosia z mamą przestraszyły się zbliżającej wichury. Przytuliły się do siebie, a wiatr wiał z coraz większą siłą: poruszał ich płaszczami, które furkotały od jego podmuchów (wypowiadanie: fruuuu fruuuu). Nagle usłyszały szczekanie psa ( hau hau). To Azor, zaniepokojony ich nieobecnością, przybiegł do lasu (poruszanie się na czworakach). Małgosia z mamą ruszyły za nim, biegły po gałązkach, które pod naciskiem stóp pękały i trzaskały (bieg i naśladowanie odgłosów: trzask, trzask). Nagle Azor zaczął warczeć (wrr wrr). Na ścieżce pojawiła się wiewiórka (naśladowanie skoków) na pewno uciekała do swojej dziupli przed wichurą. Szum wiatru przybierał na sile (naśladowanie wiatru coraz głośniej), ale dom był już blisko. Mama otworzyła drzwi, które głośno skrzypnęły (iiiyyyy iiiiyyyy) i już były bezpieczne. W domu nie można bać się nawet największej wichury. Już po chwili Małgosia dmuchała na gorącą zupę w talerzu, który mama postawiła przed nią na stole (dmuchanie). Było ciepło i przytulnie, a wiatr za oknem gwizdał i gwizdał jeszcze do wieczora(gwizdanie).

2. Zabawy ruchowe „Wietrzyk i gazety”
Nauczyciel rozdaje dzieciom gazety i proponuje zabawy w wiatr, który bawi się gazetami:
- przy muzyce dzieci trzymają gazety na różnych częściach ciała
- dmuchają na gazetę umieszczoną na wysokości ust
- wachlują się gazetami
- zgniatają gazety w kule- turlają je po podłodze, podrzucają.

3. Oglądanie różnych rodzajów dzwonków – porównywanie ich wyglądu i zastosowania, zwrócenie uwagi na dzwonki wietrzne.

4. „Dzwonki wietrzne”- wykonanie formy przestrzennej