Prawidłowości rozwojowe młodzieży w klasach ponadgimnazjalnych. Scenariusz spotkania z rodzicami

TEMAT 1.: Prawidłowości rozwojowe młodzieży w klasach ponadgimnazjalnych

Mówiąc o klasach ponadgimnazjalnych warto zastanowić się - Czym jest dojrzewanie?

Dojrzewanie jest procesem przejściowym, który oddziela dzieciństwo od wieku dorosłego, mając za punkt centralny rozwój płciowy.
Dojrzewanie to jakby powtórne narodziny przeżywane stopniowo. Trzeba bowiem powoli rozstać się z rodzinna opieką. Trzeba porzucić dzieciństwo, pozwolić zniknąć dziecku, które wciąż w nas tkwi. Zmiany te czasami sprawiają wrażenie śmierci. Wszystko to dzieje się tak szybko, niekiedy zbyt szybko. Nic się „ nie klei” i nie bardzo rozumiemy, dlaczego i jaki popełniamy błąd. Młodzież przy okazji różnych przekształceń jej ciała, przeżywa naprawdę trudny okres w jej życiu:
- Wiedzą, że ich oczekiwania a rodziców się różnią
- Chcieliby podejmować prawdziwe ryzyko w społeczeństwie, a równocześnie wiedzą, że rodzice do pełnoletniości są za nich odpowiedzialni
- Chcieliby mówić dorośle, a nie bardzo wiedzą ,jak
- Chcieliby mieć prawo głosu i być naprawdę wysłuchani. Zbyt często jednak ich wypowiedzi są wyłącznie okazją do ocen.

Nie ma młodości bez problemów, bez cierpień i być może jest to najbardziej bolesny okres w życiu człowieka. Jednocześnie jest to czas największych radości, bo:
- Człowiek młody ma dużo siły i energii
- Młodzi ludzie przeżywają wielką radość z bycia w grupie
- Można mówić per ty.

Oto kilka wypowiedzi młodych ludzi o dojrzewaniu.
A) „ Jest to wiek, w którym boimy się porażek, ale mówi się , że porażki umożliwiają dorastanie i osiągnięcie dojrzałości. Wszystko to jest trudne”.
B) „ Młodość jest super! Są pewne limity. Jednak w sumie jest świetnie, gdyż możemy robić masę bajerów, jak dorośli, bez żadnej odpowiedzialności. Muszę powiedzieć, że moi rodzice są równi. Chciałbym, żeby zawsze tak było

W tym kontekście przeżywanych trudności w sobie samym, w domu rodzinnym, pojawia się również szkoła, w której trzeba jakoś funkcjonować.

Chciałabym jeszcze podać kilka faktów dowiedzionych przez psychologów, które mogą się nam wszystkim przydać w wychowywaniu młodzieży:
- od 14 roku życia następuje wyraźne zwolnienie tempa przyrostu inteligencji, bo już zaczyna się stabilizować
- rozumowanie nie jest już uzależnione od konkretów. Człowiek potrafi się już od nich oderwać, myśleć abstrakcyjnie i wydobywać z konkretnych danych informacje na drodze rozumowania
- krystalizują się zainteresowania
- zaczynają się konflikty;
- z domem- gdyż wzrasta potrzeba samodzielności
- z dorosłymi- wskutek huśtawki emocjonalnej
- intensywniejsze kontakty z rówieśnikami, wycofywanie się więc z aktywności i udziału w życiu rodziny
- zawiązują się sympatie, na zasadzie podziwu, wspólnych zainteresowań
- wzrasta zainteresowanie osobami płci przeciwnej
- przeżycia emocjonalne charakteryzuje duża intensywność i zmienność. Towarzyszy temu drażliwość, przekora, skrytość
- silne są przejawy zawstydzenia, niezręczności w sytuacjach społecznych

Myślę, że w naszych rozważaniach o dojrzewaniu warto jeszcze zwrócić uwagę na fakt istnienia różnych temperamentów u dzieci. Nie chciałabym ich tu bardzo szczegółowo charakteryzować. Ale może warto podać ich najważniejsze cechy.
Są to:
1. SANGWINIK- płomienny, zmienny
2. CHOLERYK- wybuchowy, gwałtowny
3. FLEGMATYK- mało ruchliwy, spokojny, zasiedziały
4. MELANCHOLIK- spokojny, zgorzkniały, niezadowolony