Powitanie wiosny - inscenizacja

INSCENIZACJA NA POWITANIE WIOSNY
( dla klas I –III )

postacie: Narrator, Wiosna, Słońce
Przebiśniegi, Krokusy, Pączki drzew, Niedźwiedzie, Żaby, Skowronki
( ilość postaci według uznania nauczyciela)

kostiumy i rekwizyty: kostiumy odzwierciedlają charakterystyczne cechy postaci:
-Wiosna na swoim kostiumie ma ciepłą, zimową odzież, ma różdżkę,
którą „budzi” ze snu kolejne zwiastuny wiosny.
-Przebiśniegi, Krokusy – dzieci mają na głowach czapki lub opaski
z kwiatami uformowanymi z krepy.
-Pączki drzew –dzieci trzymają w ręku gałązki z pąkami wykonanymi
z krepy.
-Żaby -dzieci zakładają na szyję sylwetkę żaby wykonaną z papieru
-Marzec – słoneczko, pelerynę z przyszytymi paskami krepy i koszyk
z „płatkami śniegu” które będą fruwały podczas biegania po scenie.

pomoce: magnetofon, nagrany na kasecie magnetofonowej dźwięk telefonu,
Aparat telefoniczny, melodia piosenki „Żabki”, dowolna, wesoła i skoczna melodia.

organizacja: wszystkie postacie poza Narratorem „śpią”, zajmując różne miejsca
na scenie, w taki sposób, że razem są wszystkie Żabki, razem Krokusy itd.....

ZWIASTUNY WIOSNY


NARRATOR: Poznajecie tę postać( ręką wskazuje na Bociany, te wstają).
Pióra biało-czarne, buciki czerwone. Uciekają przed nimi
żaby, gdy idzie w ich stronę.

BOCIAN: W czerwonych butach po łące chodzę ,czasem przystanę na
jednej nodze i łypnę okiem, przekrzywię głowę – czy już
śniadanie dla mnie gotowe?
(Bocian wykręca numer telefonu do wiosny – z kasety słychać
odgłos towarzyszący wykręcaniu numeru telefonicznego)
Dzionek długi, nocka krótka. Hej, Wiosno – pobudka!

(Wiosna budzi się, wstaje, zdejmuje zimową odzież.)

WIOSNA: Dam wam liści bez liku i piosenki słowików, pierwszy
ciepły deszczyk, srebrne bazie leszczyn. Czas już zbudzić
przyrodę do życia! (dotyka różdżką Marca, ten wstaje-
jedną ręką rozsypuje ”śnieg” ,w drugiej ręce trzyma słońce, biega po scenie)
Przyszedł marzec pod wrota , naniósł pluchy i błota. Dmuchał
ciepłym wietrzykiem, ogrzał słońce promykiem. Przyszedł
znów pod wrota. Prószył śniegiem niecnota. Zimnym
wichrem wiał w twarze. A to psotnik ten marzec!

MARZEC: Mówią o mnie: W marcu jak w garncu nieustanna zmiana.
Słońce grzeje w południe, mrozek szczypie z rana.

WIOSNA: (Podchodzi do Przebiśniegów, dotyka je różdżką)
Jeszcze w polu nic nie kwitnie, ni w ogrodzie, a on już
przebił śnieg. Zakwitł białym dzwoneczkiem i wita się ze
słoneczkiem.

PRZEBIŚNIEGI: Przez śnieg się odważnie przebijam. Mróz nawet mnie nie
powstrzyma! Mam listki zielone tak jak wiosna, a dzwonek
bielutki jak zima.
Niedługo zima już stąd pryśnie! Chyba już wiecie, że
jestem... przebiśnieg.

WIOSNA: (podchodzi do Krokusów, budzi je)
Młody juhas w górach chwycił się za głowę, gdy zobaczył
w śniegu kwiaty kolorowe.

KROKUSY: Fioletowo zakwitamy, z pierwszym wiosennym słonkiem
się witamy.

WIOSNA: (podchodzi do pączków drzew.)
Nie smaży ich mama na smalcu, nie masz co lizać
palców! Bo one zielone- wiosną na drzewach rosną,

PĄCZKI DRZEW: W brązowych kapturkach chowamy listki wiosną a potem
zielone będziemy gdy trochę podrośniemy

WIOSNA: Jakie dziś niebo? Błękitne ...Różowe
Kto je tak maluje? (podchodzi do słoneczka) – Słoneczko marcowe.

SŁOŃCE: Kiedy wcześnie wstaje – wiosna nastaje. Kiedy dzionki
skracam, zima powraca. Gdy się schowam za chmury, świat
się staje ponury.
A weselej jest na świecie, kiedy śmieje się u góry.

(Taniec w kręgu do wesołej, skocznej melodii wybranej
prze nauczyciela. Tańczą wszystkie „obudzone” dotąd postacie).

WIOSNA: (Idę w stronę Skowronków)
Dźwięczy pod niebem jak srebrny dzwonek. Tak śpiewa
mały, szary... skowronek. (budzi dotykiem różdżki Skowronki,
te biegną po scenie rozpościerając skrzydła) – można
włączyć kasetę z nagranym śpiewem skowronka.

SKOWRONKI: Mieszkam przy ziemi, pod niebem śpiewam. Moja piosenka
wiosnę przywiewa. Śpiewam wysoko piosenki do słonka
głos mam podobny do drżenia dzwonka.

WIOSNA: (idzie w stronę niedźwiedzi)
Przespał zimę. Teraz budzi się wesoły i rzecze.

NIEDŹWIEDZIE: Zjadłbym miodku! Do roboty pszczoły! Przez całą zimę
słodko sobie spałem. Słodko...
Bo o miodku przez sen myślałem. Strasznie zgłodniałem!

WIOSNA: (idzie w stronę żabek, budzi je)
W stawie nad ruczajem, wieczorem kumkają i taki oto
koncert dają....

ŻABKI: (nagranie melodii piosenki p.t. „Żabki”, Żabki śpiewają)
Były sobie żabki małe, re re kum kum, re re kum kum,
które mamy nie słuchały re re kum kum bęc!
Na spacerek wychodziły, re re kum kum, re re kum kum,
Innym żabkom się dziwiły re re kum kum bęc!

WIOSNA: (zwraca się do bociana)
No i jak? Czy się spisałam? Czy zadanie wykonałam?

BOCIANY: Świetnie, Wiosno! Znakomicie! Teraz całkiem inne życie!
Teraz wszyscy krąg stworzymy i wesoło zatańczmy!

(wszyscy tańczą w kręgu, trzymając się za ręce; krąg pęka
w jednym miejscu i aktorzy schodzą ze sceny).