Święto Wiosny w przedszkolu

PRZEBIEG UROCZYSTOŚCI Z OKAZJI POWITANIA WIOSNY

OBSZAR EDUKACYJNY - umiejętności finalne:
Osiągnięcia dziecka na koniec wychowania przedszkolnego:
I. Fizyczny obszar rozwoju dziecka.
5) uczestniczy w zabawach ruchowych, w tym rytmicznych, muzycznych, naśladowczych, z przyborami lub bez nich; wykonuje różne formy ruchu: bieżne, skoczne, z czworakowaniem, rzutne.
II. Emocjonalny obszar rozwoju dziecka.
3) przeżywa emocje w sposób umożliwiający mu adaptację w nowym otoczeniu, np. w nowej grupie dzieci, nowej grupie starszych dzieci, a także w nowej grupie dzieci i osób dorosłych;
8) zauważa, że nie wszystkie przeżywane emocje i uczucia mogą być podstawą do podejmowania natychmiastowego działania, panuje nad nieprzyjemną emocją, np. podczas czekania na własną kolej w zabawie lub innej sytuacji;
11) dostrzega emocjonalną wartość otoczenia przyrodniczego jako źródła satysfakcji estetycznej.
III. Społeczny obszar rozwoju dziecka.
7) respektuje prawa i obowiązki swoje oraz innych osób, zwracając uwagę na ich indywidualne potrzeby;
8) obdarza uwagą inne dzieci i osoby dorosłe;
9) komunikuje się z dziećmi i osobami dorosłymi, wykorzystując komunikaty werbalne i pozawerbalne; wyraża swoje oczekiwania społeczne wobec innego dziecka, grupy.
IV. Poznawczy obszar rozwoju dziecka.
1) wyraża swoje rozumienie świata, zjawisk i rzeczy znajdujących się w bliskim otoczeniu za pomocą komunikatów pozawerbalnych: tańca, intencjonalnego ruchu, gestów, impresji plastycznych, technicznych, teatralnych, mimicznych, konstrukcji i modeli z tworzyw i materiału naturalnego;
2) wyraża swoje rozumienie świata, zjawisk i rzeczy znajdujących się w bliskim otoczeniu za pomocą języka mówionego, posługuje się językiem polskim w mowie zrozumiałej dla dzieci i osób dorosłych, mówi płynnie, wyraźnie, rytmicznie, poprawnie wypowiada ciche i głośne dźwięki mowy, rozróżnia głoski na początku i końcu w wybranych prostych fonetycznie słowach;
5) odpowiada na pytania, opowiada o zdarzeniach z przedszkola, objaśnia kolejność zdarzeń w prostych historyjkach obrazkowych, układa historyjki obrazkowe, recytuje wierszyki, układa i rozwiązuje zagadki;
7) eksperymentuje rytmem, głosem, dźwiękami i ruchem, rozwijając swoją wyobraźnię muzyczną; słucha, odtwarza i tworzy muzykę, śpiewa piosenki, porusza się przy muzyce i do muzyki, dostrzega zmiany charakteru muzyki, np. dynamiki, tempa i wysokości dźwięku oraz wyraża ją ruchem (...),
9) czyta obrazy, wyodrębnia i nazywa ich elementy, nazywa symbole i znaki znajdujące się w otoczeniu, wyjaśnia ich znaczenie;
16) posługuje się w zabawie i w trakcie wykonywania innych czynności pojęciami dotyczącymi następstwa czasu np. wczoraj, dzisiaj, jutro, rano, wieczorem, w tym nazwami pór roku, nazwami dni tygodnia i miesięcy;
18) posługuje się pojęciami dotyczącymi zjawisk przyrodniczych, np. tęcza, deszcz, burza, opadanie liści z drzew, sezonowa wędrówka ptaków, kwitnienie drzew, zamarzanie wody, dotyczącymi życia zwierząt, roślin, ludzi w środowisku przyrodniczym, korzystania z dóbr przyrody, np. grzybów, owoców, ziół;

CELE:
o Integrowanie społeczności przedszkolnej we wspólnym przeżywaniu i zabawie,
o Rozbudzanie wrażliwości na piękno przyrody,
o Kultywowanie tradycji związanych z powitaniem wiosny,
o Utrwalenie podstawowych wiadomości związanych ze zmianami zachodzącymi w przyrodzie wiosną,
o Angażowanie do aktywnego udziału w uroczystościach przedszkolnych

PRZEBIEG UROCZYSTOŚCI:

1. Zabawy integracyjne ze śpiewem: piosenka Maszeruje Wiosna, piosenka Wstawać śpiochy

2. Wiosenny teatrzyk ilustrowany sylwetami: „Jak bałwanek wiosny szukał”,
autor: Ewa Krawczyk
Pewnego dnia dzieci ulepiły kilka bałwanków. Były bardzo różne, duże, małe, grube, chude, na głowach miały garnki, stare kapelusze, czapki i szaliki. W śród nich był szczególny bałwanek, ubrany w stary kapelusz i wełniany szalik. Stał na podwórku, zwrócony głową w stronę lasu. Słyszał jak dzieci opowiadały o zbliżającej się wiośnie i bardzo chciał ją spotkać. Postanowił więc wyruszyć jej naprzeciw. Nad ranem przez nikogo nie zauważony, poszedł cichutko do lasu. Przyglądał się wszystkiemu bacznie, ale nic szczególnego nie zauważył. Wszędzie było dużo śniegu, a w powietrzu unosił się lekki mrozik.
Kiedy tak chodził po lesie, nie zauważył, że słonko już wstało i ogrzewało go coraz mocniej. Nagle spostrzegł, ze spod śniegu wystaje coś. Schylił się i łapką odgarnął delikatnie śniegową pierzynkę.
– Och! – wykrzyknął przejęty.
– To są na pewno kwiatki, o których opowiadały dzieci.
Wokół bałwanka wyglądały spod śniegu pierwsze wiosenne kwiaty.
Bałwanek uradowany pomyślał: „Tutaj na pewno już była wiosna, muszę iść szybciej, bo bardzo chciałbym się z nią przywitać”. Kiedy doszedł do rzeki, poczuł że kapelusz coraz bardziej opada mu na czoło. Poprawił go i rozejrzał się dookoła. Ze zdumieniem spostrzegł, że woda w rzece niosła duże i małe kawałki kry. Wtem obok bałwanka na gałęzi krzaczka przysiadł śliczny ptaszek.
– Jaki jesteś ładny ptaszku – powiedział. – Nigdy cię nie widziałem.
– Nie mogłeś mnie wcześniej zobaczyć. Jestem szczygłem i dopiero dzisiaj przyleciałem z daleka. Tutaj przyszła wiosna i jest coraz cieplej. Będę mógł zbudować sobie gniazdo. – powiedział ptaszek.
– Przyszła wiosna? Gdzie jest? Chciałbym ją przywitać. – zawołał z entuzjazmem bałwanek.
– Jak to gdzie? – powiedział zdziwiony szczygieł. – Rozejrzyj się wokoło.
Bałwanek został sam i dopiero teraz poczuł się dziwnie. Kapelusz coraz bardziej spadał mu na oczy. Spostrzegł również, że bardzo schudł. Zaniepokoił się tym trochę, ale postanowił iść dalej. Po chwili do bałwanka podbiegła wiewiórka i zajączek.
– Uciekaj bałwanku, do rzeki, skacz na krę, popłyniesz na niej do krainy śniegów.
– Inne bałwanki już to dawno zrobiły – poradziły mu zwierzątka.
– Jak to? – zapytał zdziwiony. Spojrzał na siebie i zobaczył, że bardzo zmalał, kapelusz spadł już z jego śniegowej główki. Pozostał mu jedynie szaliczek, który zrobił się nieco za długi.
– Bałwanku uciekaj – zawołała wiewiórka.
– Przecież możesz się roztopić – dodał zajączek.
– Jesteś chyba ostatnim bałwankiem, który pozostał do przyjścia wiosny. Dlaczego czekałeś tak długo i nie odpłynąłeś z innymi bałwankami?
– Chciałem przywitać się z wiosną, czy to udało mi się?
– Ależ oczywiście – zawołał zajączek z wiewiórką, patrząc na niego z podziwem.
n-lka
Czy wy też chcecie przywitać się z wiosną ? To zawołajmy ją wszyscy ; „Wiosno przyjdź!” 3x

3. Wejście Pani Wiosny
Witam drogie dzieci ! Witam wszystkich, którzy na mnie tak długo czekali.. Przychodzę w marcu - jak co roku, ale zima jeszcze dotrzymuje mi kroku. Pomóżcie mi wyprosić ja na dobre - niech idzie tam gdzie dawno nie była! Bo to mój czas i moje miejsce - już zwiastuny wypuściłam, zielenią pola okryłam ale ona jeszcze jak Marzanna się stroi , kto wie co jeszcze zbroi. Pomóżcie drogie dzieci - może jak Wasz śpiew usłyszy to sobie w dal poleci...
Zaśpiewacie głośno i radośnie - żeby każdy usłyszał o panującej wiośnie!
n- lka
Wiosna się rozmarzyła, ale swoje ulubione zagadki zostawiła.......
4. Zagadki o wiośnie
Gdy się schowa za chmury, Świat się staje ponury.
A weselej na świecie, Kiedy śmieje się z góry”. /słońce/
„Mleczka nie piją, myszek nie jedzą, To bure kotki co na drzewie siedzą.” /bazie/
„Czarno-biały fraczek Buciki czerwone Umykają żaby Gdy idzie w ich stronę.” /bocian/
„W marcu się zaczyna, gdy się kończy zima .Przyjdzie z wiatru ciepłym powiewem, z pięknem kwiatów, z ptaków śpiewem.” /wiosna/
„W brązowych kapturka chowają się listki wiosną, a potem będą zielone, gdy trochę podrosną.” /pąki/
„Jeszcze wszystko uśpione, jeszcze nic nie rośnie, a on śnieg przebija i mówi o wiośnie”/przebiśnieg/
„Wiosną na drzewie się zieleni, ale opada na jesieni.” /liść/

5. Wspólna zabawa z wiosną
Wspólne śpiewanie i nazywanie ponumerowanych zwiastunów wiosny do wersji instrumentalnej piosenki „ Czy znasz magiczną liczbę siedem”

6. Nauczyciel wprowadza kukłę Marzanny i opowiada o tradycjach z nią związanych.
Dawniej, na wsiach, gdy kończyła się zima przynoszono nad rzekę słomianą kukłę, którą topiono lub palono. Nazywano ją Zimą, Marzanną, Moreną, Marzaniokiem, Śmierciuchę. Uważano, że utopienie Marzanny spowoduje nadejście wiosny. Marzannę wynoszono ze wsi całą gromadą. Robiono to po zabawie albo w jej trakcie. Niesiono ją, trzymając wysoko a następnie topiono. Wierzono, że oddanie Marzanny władcom wód spowoduje urodzaj na polach. Nauczyciel rozdaje dzieciom gaiki i prosi aby się ubrały. Wyznacza spotkanie na holu przedszkola za ok 10 min.

7. Spacer dookoła placu zabaw z Marzanną i kolorowymi gałązkami (maik–gaik). Powitanie Wiosny słowami : Dzieci kilkakrotnie powtarzają tekst, zgodnie z oznaczeniami
dynamicznymi: piano (cicho), forte (głośno)

„Marzanno, Marzanno,
Ty zimowa panno,
Ciebie tu żegnamy,
wiosnę powitamy.

Po Tych słowach Marzanna zostaje w sposób symboliczny oblana wodą.

8. Zakończenie i ewaluacja:
Podziękowanie dzieciom za aktywny udział w zabawie i złożenie gratulacji wszystkim
za poradzenie sobie z powierzonymi zadaniami Pani Wiosny. Prowadzący zabawy prosi,
żeby dzieci, którym się podobało, podziękowali oklaskami Pani Wiośnie.

9. Powrót dzieci z gaikami do przedszkola.