Papież z Kraju Czarnej Madonny - scenariusz części artystycznej okazji Dnia Papieskiego

Gimnazjum

I osoba
Z kraju Czarnej Madonny
której łaskami lśni pocięte bliznami oblicze
z kraju Orła Białego
co tracił i zdobywał koronę
z kraju heroizmu świętego Stanisława
altruizmu Świętej Królowej Jadwigi
z kraju zawierzenia Maryi przez króla Jana Kazimierza
z kraju zwycięstw króla Jana III Sobieskiego
walk powstańczych łez boleści niewoli
z ojczyzny Prymasa Tysiąclecia
wyszedł Polak – Papież

Bóg wskrzesił iskrę
z gwiazd które zdobią koronę na głowie Maryi
z księżyca co podnóżkiem jest pod jej stopami
przez serce Matki spojrzał na świat cały
i wybrał naród szczególnie umiłowany
który go wielbi od tysiąca lat
aby jeden z jego synów na stolicy Piotrowej
iskrą Bożej Miłości zapalił świat cały
na Trzecie Tysiąclecie chrześcijańskiej wiary
aby drzwi ludzkich serc otworzył Chrystusowi.

II osoba
Osiem razy Jan Paweł II odwiedził swoją ojczyznę . Krakowskie Błonia i Franciszkańska, Wadowice, Plac Zwycięstwa w Warszawie, Jasna Góra, Kalwaria Zebrzydowska, Krzeptówki w Zakopanem, Łagiewniki – to miejsca szczególne dla Polaków. Stawiano tam ołtarze, przy których Jan Paweł II sprawował Eucharystię, wygłaszał homilie i przemówienia dla milionów ludzi. Warto dziś wrócić do tych słów, które mogą stać się dla nas drogowskazami.

Na scenę wchodzą kolejno osoby- po dwie (jedna wnosi, drogowskaz zawierający hasło kolejnej pielgrzymki papieskiej, wymawia je głośno; druga osoba przedstawia fragmenty nauki papieża; para zajmuje miejsce na scenie, wchodzi następna, itd)

Hasła kolejnych pielgrzymek papieskich do ojczyzny

1.
1979
„ Niech zstąpi duch Twój i odnowi Ziemię...”

„Trzeba iść po śladach tego, kim na przestrzeni pokoleń był Chrystus dla synów i córek tej ziemi. Nie sposób zrozumieć tego Narodu, który miał przeszłość tak wspaniałą, ale zarazem tak trudną – bez Chrystusa. Proszę wielką modlitwą, aby Chrystus nie przestał być dla nas otwartą księgą życia na przyszłość. Na nasze polskie jutro.
Niech zstąpi duch Twój.
Niech zstąpi duch Twój.
I odnowi oblicze ziemi
Tej ziemi”.

2.
1983
„Pokój Tobie –Polsko”

„Pokój jest możliwy, pokój jest konieczny. Pokój jest pierwsza powinnością wszystkich, aby świat trzeciego tysiąclecia stał się początkiem nowej ery, w której szacunek dla każdego człowieka i braterska solidarność między narodami przezwyciężają z Bożą pomocą kulturę nienawiści, przemocy i śmierci.
Pokój Tobie Polsko – moja ojczyzno.”

3.
1987
„ Do końca ich umiłował”

„Gdy będzie umierał na krzyżu w straszliwej męce, w poniżeniu i opuszczeniu wówczas ukaże światu całą miłość. Św. Jan mając w pamięci to wydarzenie napisze w swej Ewangelii: „Umiłowawszy swoich na świecie do końca ich umiłował”. Chrystus umiłował nas jako pierwszy wraz z naszą grzesznością, wraz z naszą ludzką słabością. To on sprawił, że stajemy się godni jego miłości, tej miłości, która nie zna żadnych granic i nigdy się nie kończy.
Oto prawdziwa miłość, która się objawiła w krzyżu Chrystusa”.

4.
1991
„ Bogu dziękujcie, ducha nie gaście”

„Jam jest Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”.
Dekalog: dziesięć słów. Od tych dziesięciu prostych słów zależy przyszłość człowieka i społeczeństw. Przyszłość narodu, państwa, Europy, świata. Słowa Twoje, Panie, są prawdą. Panie, uświęć nas w prawdzie.
Naucz nas, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami. Aby dom naszego życia pozostawał utwierdzony na skale. Aby nie wznosić go na lotnym piasku –lecz na skale. Na skale Bożych przykazań, na skale Ewangelii”.
Bądź chrześcijaninem naprawdę, nie tylko z nazwy, nie bądź chrześcijaninem byle jakim. Mówi do nas Chrystus Pan – „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre czyny i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”.

5.
1995
„Zło dobrem zwyciężaj”
„Aby wszyscy stanowili jedność”

„Trwali oni w nauce apostołów i we wspólnocie w łamaniu chleba, i w modlitwie. Tego świadectwa miłości, jedności i trwania we wspólnocie potrzeba dzisiaj światu. Każdy wierzący wnosi we wspólnotę Kościoła swój własny wkład, swoje talenty niezależnie od powołania i roli, jaką ma do spełnienia. Jedność a zarazem różnorodność to wielkie bogactwo Kościoła, które zapewnia mu ciągły i dynamiczny rozwój. W duchu wielkiej odpowiedzialności wobec Chrystusa nieustannie obecnego w kościele starajmy się te jedność urzeczywistniać dla całej wspólnoty.”

6.
1997
„Chrystus –wczoraj, dziś i na wieki”

„Poznajcie Chrystusa i dajcie się Jemu poznać. Poddajcie się tej prostej, miłującej wiedzy Dobrego Pasterza. Przyjmijcie, że On zna każdego z Was, lepiej niż każdy z Was zna sam siebie. Pozwólcie się znaleźć Chrystusowi. Niech wie o Was wszystko. I niech Was prowadzi. To prawda, że aby za Nim iść, trzeba równocześnie od siebie samego wymagać – ale nie lękajcie się”.

7.
1999
„ Bóg jest miłością”

„Bądźcie doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski. Być doskonałym na miarę Boga. Być podobnie jak Bóg wielkim w miłości. „Każdy bowiem, kto miłuje narodził się
z Boga” i zna Boga, bo Bóg jest miłością. Nie ma szczęścia, nie ma przyszłości człowieka
i narodu bez tej miłości, która przebacza, choć nie zapomina, jest wrażliwa na niedolę innych, nie szuka swego, ale pragnie dobra dla drugich, która służy, zapomina o sobie i gotowa jest
do wspaniałomyślnego dawania. Jesteśmy zatem wezwani do budowania przyszłości opartej na miłości Boga i bliźniego. Do budowania cywilizacji miłości.

8.
2002
„Bóg bogaty w miłosierdzie”

Boże, (....)
Pochyl się nad nami grzesznymi,
ulecz naszą słabość,
przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi
doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, trójjedyny Boże,
zawsze odnajdywali źródło nadziei.

Ojcze przedwieczny,
Dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!”

recytacja
Karol Wojtyła, Pieśń o Słońcu niewyczerpanym

Jest we mnie kraina przeźroczysta
w blasku jeziora Genezaret –
i łódź ... i rybacza przystań,
oparta o ciche fale....

i tłumy, tłumy serc,
zagarnięte przez Jedno Serce,
przez Jedno Serce najprostsze
przez najłagodniejsze –

albo znowu – wieczór z Nikodemem,
albo znowu – nad brzegiem morskim,
dokąd powracam codziennie
oczarowany Twą pięknością-
A to wszystko: ten wieczór z Nikodemem,
Ta kraina i rybacza przystań,
i toń taka przeźroczysta,
i postać taka bliska

pieśń„Barka”