Proszę, dziękuję, przepraszam. Scenariusz zajęć świetlicowych

Scenariusz zajęć świetlicowych
Opracowała: Ewa Ligner

TEMAT ZAJĘĆ: Proszę, dziękuję, przepraszam.
CEL GŁÓWNY: Zrozumienie potrzeby przestrzegania zasad kulturalnego zachowania się wśród ludzi.
CELE SZCZEGÓŁOWE:
• układa puzzle
• zgodnie współpracuje w grupie
• określa temat zajęć
• słucha tekstu czytanego przez nauczyciela
• wymienia postacie występujące w utworze
• streszcza wydarzenia w wierszu
• ocenia postępowanie głównego bohatera
• proponuje inny sposób zachowania się Maćka
• wymienia sytuacje, kiedy należy użyć zwrotów grzecznościowych: proszę, przepraszam, dziękuję,
• uzasadnia potrzebę używania zwrotów grzecznościowych
• wypowiada się pełnymi zdaniami na podany temat
• wczuwa się w rolę innej osoby
• wyjaśnia znaczenie słowa: empatia
• zna i przestrzega reguł kulturalnego współżycia
• odnosi się z szacunkiem nie tylko do kolegów ale i do starszych
• wykonuje z kartonu klucz

METODY PRACY: pogadanka z dziećmi, rozmowa kierowana, drama, zadania stawiane dzieciom do realizacji
FORMY PRACY: zbiorowa, indywidualna, grupowa
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: puzzle w kopertach, treść wiersza Ludwika Jerzego Kerna pt. "Pierwszy", kartony kolorowe, literki samoprzylepne, rekwizyty do dramy: chusta, kij, lalka, kartonowe pudło
MIEJSCE ZAJĘĆ: sala świetlicowa
CZAS TRWANIA: 45 min.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. Powitanie.
2. Podział na grupy - Dzieci odliczają do trzech i otrzymują kartoniki w następujących kolorach: jedynki-zielone, dwójki-czerwone, trójki- niebieskie.
3. Następnie nauczyciel rozdaje dzieciom koperty, w których znajduje się układanka przedstawiająca po ułożeniu klucz, na którym widnieje napis: PROSZĘ, PRZEPRASZAM, DZIEKUJĘ. Po tym nauczyciel zadaje pytanie:
• Czy wiecie teraz o czym będziemy rozmawiać na dzisiejszych zajęciach?
4. Nauczyciel prosi dzieci o zajęcie miejsc na dywanie i wysłuchanie tekstu L.J.Kerna pt."Pierwszy". Po zakończeniu lektury nauczyciel zadaje następujące pytania:
• Kto był głównym bohaterem wiersza?
• Jakie inne postacie wystąpiły w tekście?
• Co wydarzyło się w opowiadaniu?
• Jak oceniacie postępowanie głównego bohatera?
• Jak według was należało się zachować w wymienionych w opowiadaniu sytuacjach?
• Z jaką prośbą zwrócił się do Was autor wiersza?
• W jakich innych sytuacjach należy używać zwrotów grzecznościowych?
• Dlaczego należy używać zwrotów grzecznościowych?
5. Następnie nauczyciel pyta dzieci, czy znają inne, podobne sytuacje wymagające od ludzi wczucia się w sytuację drugiego człowieka i jak należałoby mu pomóc. Nauczyciel wyjaśnia ponadto, że wyżej wymienione zachowanie nazywamy empatią.
6. Kolejnym zadaniem dzieci jest ustawienie krzesełek jak w autobusie. Na początku siada kierowca, kilkoro dzieci zajmuje miejsca, inne oczekują na przystanku. Dzieci na przystanku reprezentują staruszkę z laską, mamę z dzieckiem na rękach, pana z ciężką paczką. Następnie podjeżdża autobus na przystanek. Zadaniem dzieci siedzących w autobusie jest ustalenie kolejności wsiadania osób oraz zachowanie dziecka w stosunku do staruszki, mamy z dzieckiem, pana z ciężka paczką. W tym momencie nauczyciel przypomina o formach grzecznościowych: proszę, przepraszam, dziękuję.
7. Nauczyciel wraz z dziećmi podsumowuje zabawę i dla zapamiętania proponuje wykonanie trzech kluczy, które będą symbolem trzech czarodziejskich słów: proszę, dziękuję, przepraszam - słów, które potrafią załatwić wiele spraw międzyludzkich.
8. Następnie dzieci zajmują miejsce przy stolikach i podzielone na grupy wykonują z kolorowego kartonu i samoprzylepnych literek trzy klucze z napisami PROSZĘ, PRZEPRASZAM, DZIĘKUJĘ.
Potem zawieszają klucze-słowa w widocznym miejscu w świetlicy. Po zakończonej pracy dzieci porządkują miejsce pracy.
9. Ewaluacja zajęć: dzieci podchodzą kolejno do tablicy i rysują strzałki: grotem do góry oznaczają, że zajęcia się podobały; grotem do doły oznaczają, że zajęcia są nieciekawe.

"Pierwszy"
W pewnym mieście, które znacie,
przy ulicy Pięknych Wierszy,
mieszkał sobie jeden Maciek,
który wszędzie pchał się pierwszy.

Żeby go opisać bliżej, trzeba by tysiąca słów.
Zamiast tego
spójrzcie niżej-
-tak wygląda Maciek ów.

Gdy ten portret oglądali
wszyscy ci,
co Maćka znali,
po kolei oświadczyli,
że istotnie,
że ich zdaniem
jest podobny niesłychanie.

Nawet
tato Maćka z mamą
oznajmili mi to samo.

Teraz
każdy z nas Maćkowi
niech się przyjrzy, tak jak umie.
Dzięki temu portretowi
poznacie go
nawet w tłumie.

Oto
w mieście, które znacie,
jest pogodny, śliczny ranek...
Właśnie
z domu wyszedł Maciek-
i gdzie idzie