Emocje. Złość to zachowanie przykre dla otoczenia. Scenariusz zajęć zintegrowanych

Scenariusz zajęć zintegrowanych - klasa II
Temat bloku: Jakie emocje towarzyszą nam w życiu codziennym?
Temat dnia: Złość to zachowanie przykre dla otoczenia.
Rodzaje aktywności: polonistyczna, matematyczna, środowiskowa, muzyczna, ruchowa
Cele całodziennych zajęć:
Dydaktyczne
a) ogólne:
• uświadomienie dzieciom, że dobrocią więcej się uzyska niż złością
• doskonalenie skutecznego porozumiewania się w różnych sytuacjach i poprawnego posługiwania się językiem ojczystym;
• wdrażanie do efektywnego współdziałania w zespole i pracy w grupie, podejmowania indywidualnych i grupowych decyzji;
• kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów w twórczy sposób;
b) operacyjne:
uczeń po zajęciach:
• zna postawy, które zapobiegają wyzwalaniu się złości;
• rozumie, że złość jest zachowaniem negatywnym i przykrym dla otoczenia;
• potrafi rozwiązywać problemy w twórczy sposób;
• poprawnie wypowiada się zdaniami prostymi rozwiniętymi.
Wychowawcze
a) poznawcze:
uczeń:
• wie, jak zastosować „kroki” do opanowania złości;
b) emocjonalne:
nauczyciel w uczniu:
• rozwija umiejętność podejmowania indywidualnych i grupowych decyzji;
• rozwija umiejętność samooceny i oceny innych;
c) motywacyjno-działaniowe:
uczeń:
• wykazuje gotowość zmiany postawy.

Metody (według F. Szloska):
eksponujące (pokaz łączony z przeżyciem); programowe (opracowane karty pracy); praktyczne (pokaz z instruktażem); problemowe (aktywizujące- gry dydaktyczne).
Formy pracy (według R. Więckowskiego): indywidualna aktywność jednolita, zbiorowa aktywność jednolita (aktywność grupowa, aktywność z całą klasą).

Środki dydaktyczne (według R. Więckowskiego):
konwencjonalne - puzzle, koperty, klej, karty pracy, wiersz do metody ewaluacyjnej, kartki z wypisanymi „krokami”, które pomagają ograniczać złość, techniczne - magnetofon, płyta CD z muzyką relaksacyjną.

UZASADNIENIE WYBORU TEMATU ZAJĘĆ
Każdy z nas szuka miejsca, gdzie mógłby czuć się dobrze, szczęśliwie, gdzie nikt by go nie okłamał, nie oszukał. Każdy chce przebywać wśród osób, które zawsze staną w jego obronie. W życiu codziennym trudno znaleźć takie miejsca i takie osoby. Świat nie jest idealny. Krzywdzimy siebie nawzajem. Robimy to my, dorośli, ale krzywdzą się nawzajem też dzieci. Świadomie i rozmyślnie kłamią, wyśmiewają się z kolegów, wprowadzają w błąd nie tylko rówieśników, ale rodziców.
Najczęściej powtarzającą się motywacją takiego zachowania jest lęk przed karą lub negatywną oceną dorosłych czy rówieśników. Dziecko pragnie zaimponować grupie lub zaznaczyć swoją przynależność do niej. Zwraca na siebie uwagę, bo chce być zaakceptowane.
Obserwując uczniów mojej klasy, zauważyłam, że dzieci załatwiają swoje egoistyczne interesy, zrzucając winę na kogoś innego, by w ten sposób zdobyć lepszą pozycję w zespole rówieśniczym lub zwrócić na siebie uwagę.
Nie potrafią prezentować swoich rzeczywistych zalet, niekiedy wyśmiewają się z innych tylko po to, by im dokuczyć. Czynią to złośliwie, nie zwracając uwagi na to, co czuje kolega lub koleżanka.
Pragnąc uświadomić im, jak często ranią swoim postępowaniem uczucia innych
postanowiłam przeprowadzić zajęcia, które miałyby zmienić sposób ich myślenia i
pomogłyby im zrozumieć, że wspólne przebywanie w klasie, w szkole, może być przyjemnością.
Myślę, że udział w tych zajęciach wpłynie na polepszenie relacji między dziećmi i osobami dorosłymi. Emocje, które towarzyszą nam w codziennym życiu, zostaną odpowie ukierunkowane, a uczniowie zdobędą umiejętności podejmowania takich działań, które nie będą raniły uczuć innych. Podczas lekcji zdecydowałam się na wybór tematu ściśle związanego z problemami występującymi w mojej klasie.
Ponieważ zaobserwowałam, że dzieci reagują w wielu sytuacjach złością, temat dnia brzmiał: „Złość to zachowanie przykre dla otoczenia”.
Poprzez różne formy ćwiczeń i zadań chciałam uświadomić uczniom, że „dobrocią więcej można wskórać niż złością”.
Po raz kolejny i na tych zajęciach wytłumaczę uczniom konieczność zastanowienia się nad ich postępowaniem w celu kształcenia umiejętności panowania nad gwałtownymi reakcjami zrodzonymi pod wpływem emocji.
Poprzez różnorodne ćwiczenia oraz jedenaście „kroków” spróbuję wskazać uczniom możliwość ograniczenia złości.

Przebieg zajęć:

1. Zabawa na dobry początek:

Sala podzielona jest na kilka części, oznaczonych emblematami przedstawiającymi różne nasze uczucia. Zabawa ma na celu sprawdzenie aktualnego stanu emocjonalnego dzieci. Zadaniem ich jest wybranie takiego emblematu, który najlepiej charakteryzuje ich aktualny stan emocjonalny.

radość smutek zdziwienie

W naszej sali umieściłam emblematy przedstawiające wasze uczucia. Chciałabym zorientować się przed zajęciami, jakie stany emocjonalne towarzyszą wam dzisiaj, Podejdźcie do wybranego przez siebie emblematu.

2. Wprowadzenie to tematu lekcji: W naszym codziennych zajęciach towarzyszą nam różne uczucia. Jedne są pozytywne , drugie nie. Jedne przysparzają nam wiele problemów, inne pomagają nam te problemy rozwiązywać. Najtrudniejszy zadaniem, jakie stoi przed wami jest kontrola takich zachować, hamowanie negatywnych emocji, a utrwalanie tych dobrych, które czynią nas lepszymi, pozwalają nam na lepsze kontakty i nawiązywanie dobrych relacji z rówieśnikami.

3. Na dzisiejszych zajęciach poznamy bliżej jedno z uczuć, które często towarzyszy nam w życiu, jakie to uczucie dowiecie się wykonując ćwiczenie.

Waszym zadaniem jest pokolorowanie pola z liczbami parzystymi i odczytanie hasło.

9
2
7
8
4
5
10
11
0

T
Z
A
Ł
O
W
Ś
F
Ć

złość

Tak złość jest jedną z tych negatywnych emocji, która często towarzyszy nam w życiu. To, że się złościmy może być nawet pozytywnym zjawiskiem, ponieważ w ten sposób rozładowujemy swoje emocje, ale największy problemem jest Sposób,b w jaki niektórzy to robią.

Zastanówcie się i powiedźcie, jakie jeszcze inne emocje znacie, albo z jakimi się spotkaliście lub mieliście osobiście do czynienia.
( strach, zakłopotanie, rozczarowanie, samotność, zazdrość, zawstydzenie, zakłopotanie, zadowolenie, szczęście, wściekłość, przygnębienie, itp.)
Ćwiczenie 1: Na stolikach przygotowałam wam karteczki z różnymi pojęciami, oznaczającymi różne stany emocjonalne i uczucia. . Pokolorujcie te, które waszym zdaniem będą utrudniały wam właściwe relacje z rówieśnikami.

kłamstwo życzliwość koleżeństwo zazdrość złość uprzejmość uśmiech pomoc
dobroć nienawiść zgoda przyjaźń kłótnie plotki wyśmiewanie tolerancja

Wymieńcie teraz te uczucia, które zaznaczyliście. Dlaczego waszym zdaniem utrudnią wam one prawidłowe kontakty z innymi dziećmi?
4. Powróćmy teraz do naszego głównego problemu. Mówiłam wam, że złość można opanować a ja na dzisiejszych zajęciach pomogę wam poznać waszą złość i spróbuję pokazać, jak można sobie radzić z nią , kiedy was ogarnie. Musimy sobie bowiem radzić, by nie sprawiać sobie ani innym problemów. Jednak, żeby wiedzieć jak postępować, musimy najpierw poznać bliżej to uczucie.

5. Spróbujcie teraz zastanowić się , co najbardziej was złości, co mniej, nad czym musicie bardziej popracować, a z czym potraficie sobie doskonale sami poradzić. Pozwoli to wam unikać takich sytuacji, a jednocześnie będziecie wiedzieć, które zachowania najbardziej denerwują waszych kolegów.
Przygotowałam wam ćwiczenie, po którego wykonaniu zorientujecie się co najbardziej denerwuje was i waszych kolegów. To ćwiczenie nazywa się „Koło złości”. Waszym zadaniem jest wpisanie w poszczególne linie koła zdań opisujących sytuacje od najmniej denerwujących was do najbardziej. Bliżej środka koła powinny znaleźć się takie sytuacje, które wyzwalają w was najbardziej negatywne zachowania. Ja także z wami wypełnię takie koło.

Nauczyciel omawia z dziećmi ćwiczenie, zaczynając od siebie.

6. Jak wam wcześniej wspominałam, żeby walczyć z ogarniającą nas złością, a także rozpoznać ten stan u kolegi wykonacie teraz ćwiczenie „Namaluj swoją złość”. Czasami dobrze jest nazwać dokładnie to, co odczuwamy i jak się czujemy. Poznanie własnych negatywnych uczuć czasami pomaga nam w lepszym poznaniu się i akceptacji. Ja na przykład kiedy jestem zła porównałabym się do zygzakowatej, czerwonej błyskawicy, ponieważ moja złość zawsze przychodzi bardzo szybko i gwałtownie, ale zaraz szybko przemija.- N-l pokazuje dzieciom swój rysunek.
Po wykonaniu ćwiczenia dzieci siadają w kręgu i omawiają swoje porównania.

7. Przerwa śródlekcyjna. Dzieci tak, jak siedziały w kręgu wstają i tworzą pociąg.
Czy lubicie podróżować?. W czasie podróży oprócz wielu przygód możecie spotkać dużo ciekawych ludzi i zobaczyć wiele ciekawych miejsc, My teraz udamy się w taką podróż, podczas której dotrzemy najpierw do Krainy Wściekłości, potem do Krainy Radości a na koniec zwiedzimy Krainę Spokoju.
Będę opowiadała wam historyjkę, podczas której musicie wykonywać określone ruchy, naśladując mnie.

Udajemy się w daleką podróż do tajemniczego kraju. Jedziemy długo pociągiem. (Dzieci ustawiają się w rzędzie, chwytają za biodra swego poprzednika i tworząc pociąg — biegają po pomieszczeniu, wydając przy tym odgłosy pociągu). Pociąg zatrzymuje się. Dotarliśmy do Krainy Radości. Ludzie, którzy tu mieszkają, są zawsze radośni i uśmiechnięci. Cieszą się już od samego rana, od chwili wstania z łóżka. Przeciągają się z zadowoleniem, witają się z nami z uśmiechem na ustach, podskakują do góry z radości, obejmują nas i tańczą z nami dwójkami, trójkami, w wiele osób, w dużym kole. Żadne z dzieci nie jest samo. Niestety, musimy jechać dalej. Lokomotywa już sapie. Wsiadamy do pociągu i odjeżdżamy w dalszą podróż. Nagle robi się ciemno. Pociąg się zatrzymuje. Dotarliśmy do Krainy Wściekłości. Tutaj mieszkają ludzie, którzy czują się obrażeni i niesprawiedliwie potraktowani. Są źli i zdenerwowani, tupią nogami, potrząsają głowami, ściskają dłonie w pięści, krzyczą:
nienawidzę cię! „...

Wreszcie nasza lokomotywa sapie i wzywa nas do pociągu. Zatrzymujemy się, nabieramy głęboko powietrza w płuca... i uspokajamy się. Wsiadamy do pociągu i udajemy się w dalszą podróż. Pociąg zatrzymuje się: dotarliśmy do końcowej stacji. Jesteśmy w Krainie Spokoju. Wszyscy ludzie uśmiechają się łagodnie, poruszają się spokojnie i ostrożnie, delikatnie głaszczą się nawzajem, prowadzą się za ręce i powoli siadają na swoje wyznaczone miejsca.

8. Złość rodzi niekiedy negatywne zachowania. Robimy coś niedobrego, a potem tego żałujemy. Chciałabym, żebyśmy opracowali taki dekalog poprawnych zachowań. Dekalog – czyli 10 przykazań, których przestrzeganie uchroni was przed różnymi nieprzyjemnymi sytuacjami oraz przykrymi konsekwencjami. Na stolikach, w kopertach macie pocięte obrazki przedstawiające różne złe zachowania. Ułóżcie je i odczytajcie przykazania.

Po wykonaniu ćwiczenia dzieci odczytują hasła, a nauczyciel przypina je do tablicy, tworząc
Dekalog dobrych rad.
1. Nie wolno patrzeć i nic nie robić, kiedy ktoś kogoś krzywdzi.
2. Nie wolno nikogo namawiać do robienia niebezpiecznych rzeczy.
3. Nie wolno obrażać, wyzywać ani wyśmiewać się z nikogo.
4. Nie wolno podstawiać nogi.
5. Nie wolno okłamywać.
6. Nie wolno plotkować.
Dekalog to 10 przykazań. My mamy tylko 6. Proponuję byście się przez chwilę zastanowili i zaproponowali własne.
Jeżeli nie wymyślą nic sensownego to nauczyciel proponuje swoje. ( przepisują do zeszytu na kolejnych zajęciach)

7. Nie wolno używać nieocenzurowanych słów.
8. Nie wolno skarżyć na innych.
9. Nie wolno przywłaszczać sobie rzeczy innych.
10.Nie wolno grozić i zastraszać innych.

9. Zapraszam wszystkich na środek sali. Chcę wam zaproponować teraz zabawę, która pozwoli poznać wam wasze odczucia w stosunku do siebie, mam nadzieję, że pomoże wam w lepszym poznaniu waszych zachowań oraz pomoże rozwiązać niektóre wasze zachowania wobec siebie.

Zabawa nosi tytuł „ Denerwuje mnie u ciebie...”
Dzięki temu ćwiczeniu każde dziecko ma możliwość spokojnego powiedzenia drugiej osobie swojego krytycznego zdania na jej temat.
Należy rozpocząć od słów: ‚„Jesteś naprawdę w porządku, ale denerwuje mnie u ciebie...”. Dziecko, do którego skierowana jest ta wypowiedź, nie może się usprawiedliwiać, lecz musi za każdym razem odpowiedzieć: „Dziękuję ci bardzo, że mi to powiedziałaś”.
Nauczyciel dla pełniejszego komfortu osób biorących udział zabawie początki zdań ma napisane na kartonikach, trzyma je w widocznym miejscu. Jeżeli nie ma chętnego dziecka, nauczyciel rozpoczyna zabawę, np.: „Beatko, jesteś naprawdę w porządku, ale denerwuje mnie u ciebie, że zawsze podczas przerw biegasz po korytarzu, a przecież potrafisz się grzecznie bawić ”. Beata odpowiada:
„Dziękuję ci bardzo, że mi to powiedziałaś”. Krzysiu, jesteś naprawdę w porządku, ale denerwuje mnie u ciebie, że ciągle używasz niewłaściwych słów, a przecież potrafisz pięknie i poprawnie mówić . Krzyś odpowiada:
„Dziękuję ci bardzo, że mi to powiedziałaś”. Następnie wstaje drugie dziecko, potem trzecie i tak dalej, aż wszyscy, którzy mają ochotę uczestniczyć zabawie.

10. Na stolikach macie karteczki, weźcie je do ręki. Na karteczkach przygotowałam10 zdań – kroków, które pomogą Wam ograniczyć złość.
Przeczytajcie je i podkreślcie kolorem zielonym te propozycje, które spróbujecie sami wykorzystywać w życiu.
1. Daj sobie czas, żeby ochłonąć i tym samym uniknąć stosowania przemocy.
2. Rozchmurz czoło i odpręż się.
3. Przestań starać się kontrolować innych.
4. Zaakceptuj to, że twoi koledzy są inni niż ty.
5. Proś zamiast żądać.
6. Nagradzaj zamiast straszyć i karać.
7. Mów spokojnie, nie krzycz, nie przeklinaj.
8. Bierz odpowiedzialność za wszystko, co mówisz i robisz.
9. Traktuj innych z szacunkiem.
10. Mów innym, co cię trapi. Bądź bezpośredni, konkretny, uprzejmy.
11. Stosuj wypowiedzi typu „ja”.

Przeczytajcie zdanie, które napisałam na samy dole. Przepiszcie je w domu do zeszytu. Zastanówcie się, jak rozumiecie to zdanie, a na jutrzejszych zajęciach wspólnie o tym porozmawiamy.
Notatka do zeszytu. Możesz prowadzić normalne życie — wolne od wściekłości, brutalności, pretensji i bezużytecznej złości. Wybór należy do ciebie.

11. Myślę, że na dzisiejszych zajęciach wiele dowiedzieliście się o wzajemnych uczuciach związanych ze złością. Mam nadzieję , że pozwoli to wam na zachowanie, któremu nie będą towarzyszyć negatywne emocje. Dorośli ludzie, kiedy chcą coś naprawić w swoim życiu piszą często zobowiązania, w których obiecują sobie poprawę pewnych zachowań lub złych nawyków. My też dzisiaj napiszemy takie zobowiązania. Pozwolą wam one w przezwyciężeniu swoich słabości związanych z negatywnymi emocjami. Przygotowałam wam takie zobowiązanie i chciałabym, żebyście je przeczytali i uzupełnili. Pod zobowiązaniem złożycie swój podpis, a świadkami tego zdarzenia będę ja i panie , które uczestniczyły w dzisiejszych zajęciach.

ZOBOWIĄ ZANIE
Ja (imię). ........................................
obiecuję, że od dnia dzisiejszego będę kontrolować swoją, złość oraz podejmę w tym celu „kroki”: ........................................
Podpis:
Świadek:

12. Na zakończenie chciałabym wam coś podarować. Kiedy chorujecie, idziecie do lekarza i on wam przepisuje lekarstwo. Ja daję wam przepis na dobre samopoczucie. Kiedy będziecie czuli się źli na cały świat, kiedy wam coś się nie uda, kiedy się pokłócicie z bratem, koleżanką, przeczytajcie ten tekst i zrelaksujcie się. Noście go zawsze przy sobie.

Przeczytaj powoli poniższy tekst, Spróbuj się zrelaksować.
Powodzenia!
Robię wdech i wiem, że jest we „mnie złość,
Robię wydech i wiem że ta złość jest mną.
Robie wdech i wiem, że złość jest nieprzyjemna.
Robię wydech i wiem że to uczucie minie.
Robię wdech i jestem spokojna.
Robię wydech i mam dosyć siły, by zatroszczyć się o moje uczucia...

12. Ewaluacja: Portrety emocji. Dzieci rysują na podanych konturach twarzy emocje, jakie im towarzyszyły podczas dzisiejszych zajęć.

Na zakończenie zajęć wykonamy „Klasowe portrety emocji”. Chciałabym bowiem zorientować się, jakie emocje towarzyszą wam teraz, po zakończeniu zajęć. Narysujcie na konturach twarzy takie emocje, które teraz w tym czasie czujecie. Zrobimy z tego klasowe portrety emocji i zwiesimy je w klasie.

13. Praca do domu:

Praca nad samym sobą, nad panowaniem nad własnymi emocjami nie może skończyć się po zakończeniu dzisiejszych zajęć. To proces długotrwały. Dlatego proponuję wam pracę długoterminową. Pozwoli wam ona na lepsze poznanie własnych uczuć i panowanie w odpowiedni sposób nad nimi. Wykonacie Protokół złości i zdenerwowania.

Na I stronie napiszecie coś pozytywnego o sobie, np., co lubicie, co potraficie robić najlepiej, jacy jesteście, itp.
Narysować także coś, co sprawia wam przyjemność i co powoduje, że pojawia się uśmiech na waszej twarzy.

Na II stronie i pozostałych: codziennie będziecie odpowiadać na pytania:
1. Co mnie dzisiaj zdenerwowało?
2. Jak na to zareagowałem?
3. Jak chciałbym zareagować następnym razem?

Jeżeli któregoś dnia nic takiego się nie wydarzy możecie ten dzień ominą. To tak jak byście pisali pamiętnik opisujący wasze zachowanie i towarzyszące im emocje.
Chciałabym pokazać wam takie protokóły zachowań innych dzieci i przeczytać jeden z wpisów, ale nie przeczytam nazwiska, ponieważ to dotyczy osobistych zwierzeń.

13. Zabawa wyciszająca na zakończenie
Uczniowie słuchają muzyki relaksującej oraz instruktażu nauczyciela. Wyciszają się.
Dzieci uzupełniają dekalog proponując jeszcze 4 rady, ponieważ było tylko 6 puzzli. Jeżeli nie wymyślą nic sensownego to nauczyciel proponuje swoje. ( przepisują do zeszytu na kolejnych zajęciach)

Usiądźcie spokojnie. Zamknijcie oczy. Posłuchajcie muzyki. Jesteście odprężeni. Znajdujecie się wśród najlepszych kolegów. Czujecie się bezpieczni i spokojni. Nikt Was nie okłamie, nie oszuka, nie wyśmieje. Przez okno zagląda promyk światła, który leciutko Was ogrzewa. Jest Wam miło i przyjemnie. Wasze oddechy stają się wolniejsze. Widzicie cały świat w kolorowym świetle.
A kiedy to już Wam się uda, możecie otworzyć oczy.