CELE GŁÓWNE:
- wdrażanie zasad kulturalnego zachowania się.
CELE OPERACYJNE:
Po zajęciach przedszkolaki wiedzą:
- co to jest savoir vivre/bon ton,
- kiedy powiedzieć słowa: proszę, przepraszam, dzień dobry, dziękuję,
- w jaki sposób należy się witać z osobami w różnym wieku,
- potrafią wypowiedzieć się na temat złych i dobrych zachowań w towarzystwie,
- potrafią kulturalnie się zachować.
MATERIAŁY DYDAKTYCZNE:
- wybrane opowiadania z książki: Kasdepke G. : Bon czy ton: savoir-vivre dla dzieci. Łódź : „Literatura”, 2004;
- Ważne słowa - wierszyki z książki: Dudzińska I., Fiutowska T. : W co i jak się bawić? : gry i zabawy dydaktyczne. Warszawa, 1998, s. 66-68;
- jednorazowe talerzyki – po jednym na dwie osoby,
- kolorowe szerokie paski papieru – po jednym na osobę,
- klej.
FORMY PRACY:
- zbiorowa,
- indywidualna.
METODY PRACY:
- pogadanka,
- głośne czytanie,
- pedagogika zabawy,
- quiz,
- pokaz z objaśnieniem.
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. Powitanie dzieci.
2. Wprowadzenie do tematu zajęć.
Dzieci zastanawiają się, co to znaczy być dobrze wychowanym? Wspólnie z nauczycielem próbują wyjaśnić pojęcia: savoir-vivre (np. zasady właściwego zachowania się w towarzystwie; znajomość tych zasad i umiejętność ich stosowania) / bon ton (np. nienaganny sposób bycia; dobry ton).
3. Czytanie opowiadania „Dyskrecja” i „Dzień dobry, dobry wieczór...” (z książki Bon czy ton: savoir-vivre dla dzieci).
4. W taki sposób witam się – zabawa.
Prowadzący wyjaśnia przedszkolakom w jaki sposób należy się witać z osobami w różnym wieku. Następnie chętne dzieci stają w parach (witający i witany) twarzami do siebie, a potem pokazują w jaki sposób witają, gdy spotkają babcię, mamę, pana, koleżankę/kolegę.
5.Czarodziejskie słowa.
Przedszkolaki zastanawiają się i podają przykłady sytuacji, w których używa się grzecznościowych słów: proszę, przepraszam, dziękuję. W dalszej kolejności prowadzący czyta maluchom wierszowane zagadki. Zadaniem dzieci jest uzupełnienie tekstu (we właściwym momencie) jednym z magicznych słów.
Wietrzyk porwał mój kapelusz.
Biegnę za nim, już go chwytam,
Ale wietrzyk powiał znowu,
A kapelusz dalej zmyka...
Pobiegł Tomek co sił w nogach,
Z wiatrem wcale nie był w zmowie,
Zręcznie złapał mój kapelusz,
Juz go niesie. Co mu powiem? (dziękuję).
Obiad dziś jest bardzo smaczny,
Bo jem ulubiony groszek.
Mam ochotę zjeść go więcej,
Więc do mamy mówię... (proszę).
Bartek w biegu trącił Jankę,
Bo chciał bardzo złapać Zdzisia.
Bartek jednak się zatrzymał:
- Nie płacz, Janko, wina nasza!
Ja za Zdzisia i za siebie
Bardzo, bardzo cię ... (przepraszam).
Biegnę rano do sklepiku,
Ser kupuję, świeże bułki,
Proszę panią ekspedientkę
O dwie śmietankowe rurki.
Pani cienki papier bierze,
Pyszne rurki już pakuje.
Pięknie pachną, tak jak lubię,
Pani mówię więc... (dziękuję).
Skacze Anka na kanapie
I na brata właśnie spada.
Brat się krzywi, prawie płacze...
Co powiedzieć jej wypada? (przepraszam).
6. Kelnerzy - zabawa
Część dzieci siedzi przy stolikach lub na podłodze – są to goście, pozostałe to kelnerzy. Ci ostatni przynoszą na tacy – talerzyku jakiś element (np. małą piłkę), zachowując właściwą postawę i dbając by nie spadł i podają gościom z miłym słowem „proszę”. Goście dziękują. Po chwili dzieci zamieniają się rolami.
7. Quiz:
Gdy spotkasz sąsiada, co wtedy mówisz? (DZIEŃ DOBRY).
Czy Jaś dobrze postąpił ustępując pani miejsca w autobusie?(TAK).
Czy można rozmawiać przy spożywaniu posiłków?(NIE)
Gdy dostajesz cukierka od mamy, co mówisz?(DZIĘKUJĘ).
Czy chłopiec powinien przepuścić dziewczynkę w drzwiach? (TAK)
Czy możesz zabrać koleżance jej ulubioną lalkę?(NIE).
Gdy masz brudne ręce, to siadasz od razu do posiłku?(NIE, IDĘ JE UMYĆ).
Gdy sprawisz przykrość koledze, to co należy zrobić?(PRZEPROSIĆ).
Kiedy pierwszy raz kogoś spotykasz, to co robisz? (PRZEDSTAWIAM SIĘ)
Czy można pokazywać kogoś palcem? (NIE)
Czy można podczas rozmowy trzymać ręce w kieszeniach? (NIE)
8. Coś miłego dla bliskiego.
Dzieci dostają po jednym kolorowym pasku papieru, z którego wykonują (pod kierunkiem nauczyciela) zakładkę w kształcie serduszka. Następnie wręczają ją wybranej osobie z grupy (lub w domu) z użyciem odpowiednich słów: proszę, dziękuję.
9. Podziękowanie i pożegnanie dzieci.