Droga do samorządności - scenariusz happeningu

„Droga do samorządności”

Piosenka: M. Grechuty „Dni, których nie znamy”.

Scena I – okrągły stół, przy którym siedzą Wałęsa, Mazowiecki, X – Jan Kowalski + 5 postaci anonimowych, rozmawiają, wchodzi Bartoszewski.

W. Bartoszewski:
- W marcu 1990 roku sejm „kontraktowy” uchwalił ustawę o samorządzie gminnym. Dała ona podstawy społecznościom lokalnym na każdym szczeblu do zarządzania częścią spraw publicznych, natomiast gminy uzyskały źródła dochodu.

T. Mazowiecki: (klepiąc po ramieniu Wałęsę)
- Z wielkiej historii tego kraju czerpiesz dzisiaj wiarę ... masz obronić, co najważniejsze w ojczyźnie, w której nastał dobry czas na zmiany.

L. Wałęsa:
- Widzę to jasno na białym. Jestem gotowy na każde poświęcenie. Przekazuję tobie laskę marszałkowską (do J. Kowalskiego) na znak demokratycznego, nowego początku Sejmu i Senatu w wolnej Polsce.

Postacie anonimowe wnoszą ambonę = mównicę, na którą wchodzi marszałek sejmu – J. Kowalski, inni ustawiają krzesła w rzędzie i siadają; J. Kowalski przemawia do zgromadzonych

I. Marszałek Sejmu:
- Rok 2015 to 250 rocznica powołania Teatru Narodowego. W 1765 roku król Stanisław August Poniatowski powołał do życia instytucję, która była niepodważalnym świadectwem udziału Polski w procesie kształtowania nowoczesnej, demokratycznej Europy. Dlatego proponuję przegłosowanie uchwały w sprawie ustanowienia roku 2015 Rokiem Teatru Polskiego.
Proszę wyrazić swoją opinię, przyciskając opcję ZA, jeśli się zgadzacie, PRZECIW jeśli się nie zgadzacie z tą uchwałą; jest także możliwość wstrzymania się od głosu.

Następuje głosowanie, posłowie rozmawiają, radzą się.

- Uchwała nr 5 w sprawie ustanowienia roku 2015 Rokiem Teatru Polskiego została przyjęta; ZA głosowało 398 posłów, 42 PRZECIW, a 20 – stu wstrzymało się od głosu.

II. Wszyscy rozchodzą się, anonimowe postaci wnoszą stoły, ustawiają w kształcie podkowy, ustawiają krzesła, zasiadają w centralnym miejscu – Jan Kowalski, który wstaje i mówi:

- Szanowni Państwo, zostałem marszałkiem Sejmiku Województwa Pomorskiego, dlatego proponuję przegłosowanie ustaw w sprawie:
- utrzymanie i modernizacja drogi wojewódzkiej, np. Słupsk – Łeba
- zwiększenie ilości kursów SKM na linii Słupsk – Gdańsk
- zasad przydzielania stypendiów dla uczniów i studentów
- utylizacji śmieci

Postacie siedzące przy stole rozmawiają po cichu, nachylają się, podnoszą, spierają się itd.,

- A teraz nastąpi głosowanie.

(podnoszą rękę na znak głosowania, marszałek wstaje i mówi)

- Uchwały zostały przyjęte jednogłośnie.

III. Postacie wstają i przestawiają stoły w określonym kształcie, ustawiają krzesła i zasiadają przy stole, wstaje Jan Kowalski i mówi:
- Szanowni Państwo!
- Ja, Jan Kowalski zostałem wybrany na przewodniczącego Rady Powiatu i w związku z tym proponuję przegłosowanie spraw dotyczących:
- modernizacji drogi na odcinku Mianowice – Damnica,
-
- organizacji powiatowego Dnia Ziemniaka w Karżniczce.

(Postacie siedzą, debatują i głosują, podnosząc rękę)

- A teraz nastąpi głosowanie.
- Uchwały zostały przyjęte niejednogłośnie, przy czym 5 osób wstrzymało się od głosu.

IV. Wszyscy rozchodzą się, biorą stół, który ustawiają inaczej, przestawiają krzesła, przebierają się i zasiadają przy stole; zasiada też Jan Kowalski, który wstaje i mówi:

- Jako przewodniczący Rady Gminy proponuję przegłosowanie projektu ustawy w sprawie: opłat od śmieci, oświetlenia ulicy Szkolnej i Konopnickiej, rozbudowy szkoły w celu powiększenia przedszkola, rozbudowy „Orlika”, zwiększenia stypendiów dla uczniów i studentów naszej gminy.

Zebrani na radzie rolnicy, robotnicy, biznesmeni, prości ludzie żywo dyskutują, ktoś uderzył pięścią w stół, inny rzucił dokumenty, które się rozsypały, ktoś wyszedł.

Jeden z rolników:(wstaje niepewnie)
- A mój głos się liczy?

Przewodniczący Rady:
- Wszystkich głosy są równoważne (zwraca się do rolnika). Pana głos się liczy i pana głos się liczy (wskazuje palcem na robotnika) tak samo jak głos pana prezesa firmy (tu kłania się nisko biznesmenowi). Nie ma najmniejszego znaczenia podczas głosowania to, czy jesteśmy zamożni, czy biedni, a nawet fakt, jak jesteśmy wykształceni, czy też ile mamy lat i nawet z kim się przyjaźnimy (zwraca się do rolnika). Pański głos może zdecydować o dzisiejszym głosowaniu, tzn. może pan zgodzić się z wymienionymi przeze mnie projektami lub nie i to wpłynie na działalność gminy na obecny rok kalendarzowy. A zatem, proponuję przegłosowanie.
(zebrani podnoszą ręce lub wstrzymują się od głosu, po chwili przewodniczący znów zabiera głos)

- Podczas dzisiejszego głosowania propozycje została przyjęta większością głosów tj. 7 było ZA , 6 osób było PRZECIW, natomiast 2 wstrzymały się od głosu.
Zgromadzeni reagują spontanicznie, tzn. jedni klaszczą, inni machają ręką na znak rezygnacji. Wszyscy rozchodzą się, zabierając stoły i krzesła. Zakładają plecaki i czapeczki.

V. Dzwonek, szkolny hol, trwają przygotowania do wyborów, uczniowie z plecakami rozklejają plakaty, druga grupa wycina karty do głosowania, wypisuje nazwiska, wypełniają listy, przynoszą urnę, rozmieszczają flagi, dywan, przygotowują miejsce dla komisji. Po chwili cała klasa podchodzi do tablic wyborczych, oglądają, biorą kartki, wpisują nazwisko i wrzucają do urny; następnie liczą je, rozmawiają i zapisują wyniki. Rozwijają plakat z napisem: Przewodniczącym Samorządu Uczniowskiego zostaje Jaś Kowalski z klasy III b, któremu wszyscy gratulują, a ten mówi:

- Dziękuję za wasze głosy i zrobię wszystko, by w naszej szkole uczniowie mięli swój wpływ na organizację pracy szkoły, na początek w piątek – dyskoteka!
- Hurraaaaaa ... rzucają czapeczki w górę

Na koniec przechodzą między L. Wałęsa, T. Mazowiecki i W. Bartoszewski, który mówi:

- „Polska młodzież, do której kieruję swoje przesłanie, bynajmniej nie jest gorsza niż kiedyś, ale jest jej zdecydowanie trudniej. Przez prawie pięć dziesięcioleci Polacy byli pozbawienie podmiotowości jako naród. A teraz przez kolejne lata ma być od razu zupełnie normalnie? Oto jest wyzwanie.”

Piosenka: K. Bednarek – „Dni, których nie znamy”.