Dinozaur w szafce - scenariusz zajęć dla dzieci 4,5-letnich

Temat zajęcia: Przebiśniegi.
Data: ........................................
Cele główne:
- Kształtowanie u dzieci tolerancyjnych zachowań i postaw, dostrzeganie potrzeb innych, budowanie empatii,
- Rozwijanie umiejętności zgodnego współżycia w grupie.
Cele operacyjne:
Dziecko:
- wie, że nie należy chwalić się bogactwem,
- wie, że nie należy dokuczać dzieciom, które wychowują się w trudnych warunkach,
- wie, że nie należy wyszydzać i szykanować,
- rozumie polecenia nauczyciela,
- potrafi przeliczać w zakresie do 10,
- śpiewa piosenki z repertuaru dziecięcego,
- potrafi skupić swoją uwagę na treści bajki terapeutycznej,
- potrafi odpowiadać na pytania stawiane przez nauczyciela,
- zna i stosuje zasady zabawy,
- umie wczuć się w różne sytuacje przeżywane przez innych,
- rozumie co znaczy być tolerancyjnym, wrażliwym i gotowym do służenia pomocą,
- umie wypełnić sylwetę kwiatka kuleczkami z plasteliny,
- odczuwa potrzebę integracji ze wszystkimi dziećmi w grupie,
- rozumie, że w jego otoczeniu są różne dzieci i każdy jest ważny i niepowtarzalny,
- tworzy i przestrzega wspólnie opracowany „Kodeks dobrego kolegi”.
Metody realizacji zadań:
- podające,
- aktywizujące,
- pokaz,
- działań praktycznych,
- problemowa.
Formy pracy:
- indywidualna,
- grupowa.
Środki dydaktyczne: nagrania na CD, sylwety do bajki terapeutycznej, 2 pudełka (1 zapakowane w ładny kolorowy papier a drugie zapakowane w szary papier), 10 przebiśniegów, naklejki listki, hasła do Kodeksu Dobrego Kolegi, farba, sylwety kwiatków, plastelina.
Podstawa wiodąca: 1. Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dziećmi i dorosłymi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i sytuacjach zadaniowych.

I Wstęp:

1. Zabawa ze śpiewem na powitanie:
„Dzień dobry dzieci”

Dzień dobry, dzień dobry, dzień dobry dzieci. - (machanie ręką)
Już słonko na niebie dla wszystkich świeci. - (pokazywanie słoneczka)
Zróbmy szybko koło, bawmy się wesoło. - (taniec w kole wiązanym)
Dzień dobry, dzień dobry, dzień dobry dzieci. - 3x

2. „Przyjacielski krąg”- zabawa integracyjna.

Dzieci wspólnie z nauczycielem wypowiadają słowa rymowanki i naśladują wykonywane przez niego gesty:
Stoimy ramię przy ramieniu, Dzieci tworzą krąg, trzymają się za ręce
Możemy być wielcy w okamgnieniu, unoszą złączone ręce, stoją na palcach,
Możemy być także mali, opuszczają ręce, przykucają,
Ale nigdy nie będziemy sami! Przekazują uścisk sąsiadowi.

II. Część główna

1. Wysłuchanie bajki terapeutycznej „Leśne przedszkole” autorstwa M.Gajewskiej, M.Rybackiej, M.Żmudzińskiej. Bajka ilustrowana jest sylwetami.

W pewnym lesie stało piękne przedszkole, do którego chodziły wszystkie zwierzątka: mały lisek, zajączki, sarenka, jelonek, kreciki, myszki. Najmniejszym przedszkolakiem był pajączek, Jaś. Wszystkie zwierzątka chętnie chodziły do przedszkola, bawiły się, rysowały, spacerowały parami po lesie. Nikt nie chciał jednak podać łapki Jasiowi. Zwierzątka bały się go, bo miał osiem łapek, kosmate ciałko i był bardzo malutki. Jasio był nieszczęśliwy. W szatni codziennie prosił mamę, aby mógł zostać w domu, bo tu nikt go nie lubił.
Mama nie rozumiała swego synka, stale powtarzała:
– Ja muszę iść do pracy, a ty możesz w przedszkolu znaleźć sobie przyjaciół. Ale jak, myślał Jasiu, przecież nikt nie chce się ze mną bawić! Kolejnego dnia znów Jasiu siedział z boku i obserwował kolegów, którzy tak wesoło się bawili. Czasem coś rysował, czasem cichutko płakał i tak mijały dni w przedszkolu. Nikogo nie interesowało to, że Jaś był zawsze sam. Nadeszła wiosna. Przedszkolaki dużo czasu spędzały na polanie. Bawiły się w berka, robiły bukiety z wiosennych kwiatów w tym piękne przebiśniegi. Tylko mały Jasio, nieszczęśliwy i smutny, siedział sam na pniu drzewa.
Nagle na polanie pojawiła się ogromna, złośliwa Osa. Zapanował niepokój, wszystkie zwierzątka ogarnął strach. Jedne piszczały „Ojej, ona nas pogryzie”, inne płakały, niektóre próbowały się ukryć. Zmartwiona i również przestraszona pani zwołała rozkrzyczaną gromadkę i szybko wrócili do przedszkola. Nagle zauważono, że nie ma Jasia. Nikt nie pomyślał o nim, nawet pani.
– I co teraz będzie? – pytały zwierzątka. Kto pójdzie po Jasia?
Wszyscy się bali i każdy myślał, że biedny Jaś został ukąszony, albo pożarty przez okropną, ogromną Osę! Pani nie mogła pójść po Jasia i zostawić dzieci, otworzyła więc okno myśląc, że malec jest w pobliżu. Wszyscy cichutko skupili się koło niej i cóż zobaczyli? Mały Jasio kończył tkać ogromną pajęczynę. Musiał przy tym uważać, bo Osa starała się go złapać. Jasiu myślał: „szybko, jeszcze trochę pracy i uratuję moich przyjaciół, już nic im nie będzie zagrażać”. Dzieci widziały jego starania i zaczęły wołać: „Jasiu, Jasiu!”. I właśnie w tym momencie do pajęczej sieci wpadła Osa. Jasio skończył tkać swoją sieć. Patrząc, jak Osa nie może się z niej uwolnić, Jasiu powiedział, że jeżeli jeszcze raz będzie straszyć zwierzątka, to zostawi ją uwięzioną na zawsze. Przerażona Osa obiecała, że już nigdy nie będzie straszyć dzieci. Jasiu rozplątał swoją pajęczą sieć i uwolniona Osa jak najszybciej odfrunęła. Po chwili Jaś usłyszał oklaski przedszkolaków i ich okrzyki radości. Wszystkie dzieciaki gratulowały mu odwagi. Każdy chciał uścisnąć kudłatą łapkę pajączka. Od tej chwili Jasiu miał wielu przyjaciół. Nie przesiadywał już samotnie na dywanie, ale wesoło bawił się z przedszkolakami. Tym razem mama dziwiła się, gdy pajączek nie chciał wracać do domu:
– Jasiu , dlaczego nie chcesz iść do domu? – pytała.
– Bo ja mam tu przyjaciół – z dumą odpowiadał pajączek.
Tak to wszystkie zwierzątka zrozumiały, że brzydki pajączek, z kudłatymi ośmioma łapkami, może pomóc innym w niebezpieczeństwie i okazać się prawdziwym przyjacielem.

2. Rozmowa na temat treści bajki.

- Czy zwierzątka lubią bawić się z Pajączkiem?
- Czy Pajączek lubił chodzić do przedszkola? Co w nim robił?
- Jaka pora roku się rozpoczęła? Jakie kwiaty kwitły?
- Kto pojawił się na polanie?
- Co zrobił Pajączek?
- Czy zwierzątka stały się przyjaciółmi Pajączka?

3. Zabawa integracyjna – „Iskierka przyjaźni”

Dzieci stoją w kręgu, trzymają się za ręce, nauczyciel wysyła iskierkę przyjaźni – lekko ściska dłoń dziecka obok siebie, dziecko przekazuje iskierkę dalej, aż ta powróci do nauczyciela, który stwierdza: „Iskierka wróciła, płonę wielką przyjaźnią”, wszyscy unoszą ręce w górę w jednym uścisku.

4. Zabawa integracyjna „Oto mój kolega, lubię Cię za to, że...”
Zadaniem każdego dziecka jest opisanie i przedstawienie kolegi z grupy, który siedzi po prawej stronie.

5. Zabawa „Nie szata zdobi człowieka”
Dzieci zostają podzielone na dwie grupy. Otrzymują do wyboru, ale jedno zapakowane ładnie, a drugie brzydko. Każda z grup rozpakowuje pudełko, w jednym z nich jest zupełnie pusto- w tym ładnym a w tym brzydkim znajdują się piękne wiosenne kwiaty- przebiśniegi . Następuje porównanie zawartości, po czym stwierdza się, że najważniejsze w człowieku jest to co niewidoczne: charakter, stosunek do innych, jakiś talent. N-el podkreśla, że nie należy dokuczać dzieciom, które wychowują się wychowują w trudniejszych warunkach, nie należy szykanować i wyszydzać.

6. Zabawa matematyczna „Liczymy przebiśniegi”.
Dzieci przeliczają przebiśniegi, tworzą zbiory wg wskazówek n-la, sytuują je w przestrzeni.

7. Scenka dramowa „Jestem przebiśniegiem i zapraszam do zabawy....”-
Popatrzcie kogo Przebiśnieg zaprosi do zabawy.
(wszystkie dzieci siedzą). Żeby było wesoło włączę wiosenną piosenkę. Przebiśnieg (n-el) będzie spacerował i kiedy dotknie któreś dziecko, ono wstanie, poda rękę następnemu i tak będziemy wędrować po sali. (N-el dotknął tylko kilkoro dzieci, a reszta dalej siedzi – zaprosił ich na drugi koniec dywanu i rozdał im naklejki).
N-el podchodzi do grupy dzieci, której nie wybrał:
– Dlaczego was Przebiśnieg czyli ja nie wybrał?
– Dlaczego wybrał do zabawy tylko tamte dzieci?
– Czy takie zachowanie jest sprawiedliwe?
– Czy wszyscy jesteśmy tacy sami? (czy wyglądamy jednakowo, ubieramy się tak samo, czy lubimy to samo?)
– Czy to, że ktoś wygląda inaczej jest gorszy?
– Dlaczego wszystkie osoby powinny być traktowane sprawiedliwie?
Wszyscy ludzie powinni być traktowani jednakowo bez względu na to jak wyglądamy, czy jesteśmy grubi czy chudzi, czy mamy niebieskie oczy czy zielone, czy jesteśmy bogaci czy biedni i dlatego Przebiśnieg rozda wam wszystkim naklejki i zaprosi do wspólnej zabawy.

8. Zabawa ruchowa „Przyjaciele”
Przy piosence Majki Jeżowskiej „Wszystkie dzieci nasze są” dzieci się bawią w parach, na przerwę w muzyce każdy witają się na różne sposoby ( podając rękę, poklepując się po ramieniu, głaszcząc kolegę po głowie, przytulając się do kolegi, itp.)

9. Ustalenie norm postępowania – redagowanie Kodeksu Dobrego Kolegi – burza mózgów.
N-el pyta: Jak powinien zachowywać się dobry kolega i dobra koleżanka? Dzieci wybierają prawidłową odpowiedź a nauczyciel nakleja ją na karton.
o Dobry kolega nie jest chytry/ jest chyry
o Bawi się z wszystkimi dziećmi/ bawi się jedynie z wybranymi osobami
o Dobry kolega jest grzeczny/ niegrzeczny
o Dobry kolega jest miły, nie przezywa innych/ niemiły, przezywa innych
o Szanuje rówieśników oraz panią nauczycielkę/ nie szanuje nikogo
o Dobry kolega i koleżanka odwiedza drugiego gdy jest chory/ nigdy nie odwiedza
o Dobry kolega i dobra koleżanka wszystkim się dzieli/ nigdy się nie dzieli z innymi
o Nikomu nie wolno dokuczać, zabierać zabawek, ani sypać piaskiem/ wszystkim wolno dokuczać
o Nie może bić/ wolno bić innych
o Dobry kolega pociesza, gdy jest komuś smutno/ nie przejmuje się innymi
N-el: Stworzyliśmy właśnie Kodeks Dobrego Kolegi , który wywiesimy tu w naszej sali, ale myślę, że każdy z was powinien się pod nim podpisać.
Dzieci maczają kciuk w farbie i odbijają go na kartonie podpisanym na górze „KODEKS DOBREGO KOLEGI”

III. Zakończenie.

1. Praca plastyczno- techniczna „Przebiśnieg”
Wypełnianie sylwety kwiatka kulkami z plasteliny.

2. Zorganizowanie wystawy kwiatów dla rodziców.