Program nauczania języka angielskiego w przedszkolu Happy Faces

Program autorski nauczania języka angielskiego
w oddziałach przedszkolnych
„Happy Faces”

mgr Beata Kaczorowska-Mucha

Spis treści strona
I Wstęp ........................................3
II Opis programu ........................................4
III Cele nauczania ........................................6
IV Treści nauczania ........................................12
V Procedury osiągania celów ........................................14
1/ Metody nauczania ........................................15
2/ Techniki nauczania ........................................16
3/ Formy pracy ........................................19
4/ Materiały i środki dydaktyczne ........................................19
VI Ewaluacja programu ........................................20
VII Bibliografia ........................................20

I Wstęp

Program przeznaczony jest dla dzieci w wieku przedszkolnym, które rozpoczynają naukę języka angielskiego. Zgodnie z Załącznikiem nr 1 do Rozporządzenia MEN z dnia 14 lutego 2017 r. (poz. 356) od września 2017 roku wszystkie grupy wiekowe dzieci przedszkolnych objęte są podstawą programową w zakresie dotyczącym przygotowania dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym.
Ponieważ nauczanie języka obcego w przedszkolach jest obowiązkowe, podstawa programowa wychowania przedszkolnego wskazuje cel wychowania przedszkolnego, zadania profilaktyczno-wychowawcze przedszkola, efekty realizacji zadań w postaci celów osiąganych przez dzieci na zakończenie wychowania przedszkolnego oraz warunki i sposób realizacji.
Niniejszy program oparty jest na założeniach nowej podstawy programowej, a także uwzględnia najnowsze trendy w edukacji dzieci i wieloletnie doświadczenie w pracy z dziećmi.
Dzieci w tym wieku są ciekawe i ruchliwe. Ciekawość ta jest motorem ich działania i odkrywania świata. W nauce języka angielskiego powinniśmy zatem wykorzystać i ową ciekawość i potrzebę ruchu, by poznawanie nowego języka i jego kultury było pasjonującą przygodą.
Dziecięcy umysł jest chłonny i szybko przyswaja nowe informacje. Dzieci zatem z łatwością zapamiętują piosenki, wyliczanki, wierszyki czy dialogi. Chętnie uczestniczą w zabawach językowych opartych na muzyce, ruchu i wykazują dużą kreatywność.

II Opis programu

Bardzo ważnym elementem zapewniającym spójność celów wychowawczych i dydaktycznych jest korelacja programu nauczania języka angielskiego z programem wychowania przedszkolnego. Prezentowany program opiera się na przekonaniu, że integrowanie celów i treści nauczania obydwu w/w programów pozwala na lepsze opanowanie przez dzieci słownictwa i struktur językowych wprowadzanych podczas zajęć. Tym samym dzieci wprowadzone w świat języka angielskiego w nauczaniu przedszkolnym są lepiej przygotowane do nauki tego języka w kolejnym I etapie edukacyjnym w klasach I-III. To sprawia, że jako późniejsi uczniowie łatwiej odnoszą sukcesy w nauce języka angielskiego.

Koncepcja programu:
Program ten został opracowany w oparciu o nową podstawę programową wychowania przedszkolnego, literaturę metodyczną oraz dostępne programy nauczania języka angielskiego dla przedszkoli i oddziałów przedszkolnych, a także programy nauczania języka angielskiego dla klas I-III przygotowywane przez metodyków przedmiotu i autorów podręczników. Wykorzystałam również własne doświadczenie zawodowe, a także wiedzę nabytą podczas szkoleń i warsztatów metodycznych, konferencji oraz zajęć w ramach ukończonych studiów.
Tematyka zajęć proponowana w programie jest skorelowana z treściami realizowanymi w ramach programu wychowania przedszkolnego. Zagadnienia są dostosowane do poziomu rozwoju psychiki dzieci i są związane ze znaną im rzeczywistością, najblizszym otoczeniem oraz dotyczą ich życiowych doświadczeń.
Prezentowany program skierowany jest do dzieci przedszkolnych z uwzględnieniem ich cech rozwojowych.
Zadaniem przedszkola w ramach przygotowania do posługiwania się językiem obcym nowożytnym jest tworzenie sytuacji edukacyjnych sprzyjających budowaniu zainteresowania dziecka tym językiem i chęci poznawania innych kultur.
Dzieci uczą się poprzez działanie. Chętnie wykonują prace plastyczne, odgrywają scenki dramowe, tańczą i śpiewają. Ponieważ dzieci charakteryzują się bardzo krótkim okresem koncentracji uwagi tzw. short attention span, aktywności dziecka podczas zajęć powinny być więc w miarę krótkie i różnorodne. Okres koncentracji zależy od wieku dziecka, np. 4-letnie dziecko potrafi skupić swoją uwagę na jednej czynności przez około 4 minuty. Ważnym elementem zajęć są również tzw. rutyny grupowe. Czyli aktywności, które będą się powtarzały na każdych zajęciach, np. powitanie czy pożegnanie w języku angielskim. Ponieważ dzieci posiadają dobrze rozwiniętą motywację zewnętrzną, dlatego ważne jest, aby nauczyciel po każdym dobrze wykonanym ćwiczeniu czy poleceniu chwalił dzieci.
Bardzo istotne jest zapewnienie uczenia się w atmosferze bezpieczeństwa i akceptacji oraz wspomaganie rozwoju dziecka zgodnie z jego potencjałem (według podstawy programowej). Dzieci powinny uczyć się języka bezstresowo i polisensorycznie. Dzięki atrakcyjnym ćwiczeniom i zabawom dzieci aktywnie uczą się języka obcego w sposób spontaniczny i z entuzjazmem.
Badania naukowe wykazują, że dzieci uczą się znacznie szybciej niż dorośli. Umysł dziecka jest bardziej chłonny a narządy mowy plastyczne i zdolne do poprawnego odtwarzania słów w obcym języku. Rozpoczynanie nauki języka obcego w wieku przedszkolnym stymuluje rozwój ogólnej inteligencji dziecka i pozwala na szybsze oswojenie się z tym językiem, a także sprawia, że późniejsza nauka w szkole jest efektywniejsza.

Warunki realizacji programu:
Program jest przeznaczony do realizacji w nauczaniu języka angielskiego w grupach dzieci trzyletnich, czteroletnich, pięcioletnich i sześcioletnich w Zespole Szkolno-Przedszkolnym nr 5 w Żorach w formie zajęć prowadzonych dwa razy w tygodniu nie dłużej niż 15 minut w grupach dzieci trzy- i czteroletnich i nie dłużej niż 30 minut w grupach dzieci pięcio- i sześcioletnich w ciągu całego roku szkolnego.
Zgodnie z obowiązującą podstawą programową i zawartymi w niej warunkami i sposobem realizacji przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym powinno być włączone w różne działania realizowane w ramach programu wychowania przedszkolnego i powinno odbywać się przede wszystkim w formie zabawy. Zadaniem nauczyciela jest stworzenie warunków umożliwiających dzieciom osłuchanie się z językiem obcym w różnych sytuacjach życia codziennego. Może to zostać zrealizowane m.in. poprzez kierowanie do dzieci bardzo prostych poleceń w języku obcym w toku różnych zajęć i zabaw, wspólną lekturę książeczek dla dzieci w języku obcym, włączanie do zajęć rymowanek, prostych wierszyków, piosenek oraz materiałów audiowizualnych w języku obcym. Nauczyciel prowadzący zajęcia z dziećmi powinien wykorzystać naturalne sytuacje wynikające ze swobodnej zabawy dzieci, aby powtórzyć lub zastosować w dalszej zabawie poznane przez dzieci słowa lub zwroty.

III Cele programu:

Nadrzędnym celem nauczania jest wzbudzenie chęci uczenia się języka angielskiego i budzenie zainteresowania innymi kulturami.
Celem niniejszego programu jest wyjście naprzeciw wyzwaniom współczesnej edukacji i rosnącej roli znajomości języków obcych na rynku pracy poprzez podniesienie poziomu nauczania języka angielskiego w naszej szkole.
Nauczanie języka angielskiego w przedszkolu w dużej mierze różni się od lekcji języka w szkole, ponieważ koncentruje się na nauczaniu tylko dwóch sprawności. Są nimi słuchanie i mówienie.
W zakresie umiejętności słuchania, głownym celem jest zaznajomienie dzieci z brzmieniem języka angielskiego, prezentowanie poprawnej wymowy i intonacji.
Dziecko kończące przedszkole w zakresie rozumienia ze słuchu:
potrafi rozpoznać brzmienie i melodię języka angielskiego;
rozumie proste polecenia nauczyciela i właściwie, werbalnie lub pozawerbalnie, na nie reaguje;
rozumie poznane słowa
rozpoznaje piosenki, wierszyki i rymowanki;
rozumie sens opowiedzianych historyjek, gdy są wspierane obrazkami, gestami, przedmiotami.

Natomiast kształcenie sprawności mówienia polega na zachęcaniu dziecka do powtarzania słów, zwrotów, prostych wierszyków, odgrywania prostych scenek komunikacyjnych. Należy jednak pamiętać, że w nauczaniu małych dzieci nadrzędną rolę przypisuje się rozumieniu ze słuchu; nie należy zmuszać dzieci do mówienia, respektując potrzebny im okres ciszy.

Dziecko kończące przedszkole w zakresie umiejętności mówienia:
nazywa przedmioty w najbliższym otoczeniu;
powtarza proste zwroty często używane w klasie;
recytuje wierszyki i rymowanki, śpiewa piosenki z repertuaru dziecięcego;
odgrywa krótkie scenki ćwiczone na zajęciach.

Cele ogólne wynikające z realizacji podstawy programowej:

I. Fizyczny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
5) uczestniczy w zabawach ruchowych, w tym rytmicznych, muzycznych, naśladowczych, z przyborami lub bez nich; wykonuje różne formy ruchu: bieżne, skoczne, z czworakowaniem, rzutne;

II. Emocjonalny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
1) rozpoznaje i nazywa podstawowe emocje, próbuje radzić sobie z ich przeżywaniem;
2) szanuje emocje swoje i innych osób; Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 356 4
6) rozróżnia emocje i uczucia przyjemne i nieprzyjemne, ma świadomość, że odczuwają i przeżywają je wszyscy ludzie;
8) zauważa, że nie wszystkie przeżywane emocje i uczucia mogą być podstawą do podejmowania natychmiastowego działania, panuje nad nieprzyjemną emocją, np. podczas czekania na własną kolej w zabawie lub innej sytuacji;
9) wczuwa się w emocje i uczucia osób z najbliższego otoczenia;
10) dostrzega, że zwierzęta posiadają zdolność odczuwania, przejawia w stosunku do nich życzliwość i troskę;
11) dostrzega emocjonalną wartość otoczenia przyrodniczego jako źródła satysfakcji estetycznej.

III. Społeczny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
1) przejawia poczucie własnej wartości jako osoby, wyraża szacunek wobec innych osób i przestrzegając tych wartości, nawiązuje relacje rówieśnicze;
3) posługuje się swoim imieniem, nazwiskiem, adresem;
4) używa zwrotów grzecznościowych podczas powitania, pożegnania, sytuacji wymagającej przeproszenia i przyjęcia konsekwencji swojego zachowania;
5) ocenia swoje zachowanie w kontekście podjętych czynności i zadań oraz przyjętych norm grupowych; przyjmuje, respektuje i tworzy zasady zabawy w grupie, współdziała z dziećmi w zabawie, pracach użytecznych, podczas odpoczynku;
6) nazywa i rozpoznaje wartości związane z umiejętnościami i zachowaniami społecznymi, np. szacunek do dzieci i dorosłych, szacunek do ojczyzny, życzliwość okazywana dzieciom i dorosłym – obowiązkowość, przyjaźń, radość;
7) respektuje prawa i obowiązki swoje oraz innych osób, zwracając uwagę na ich indywidualne potrzeby;
8) obdarza uwagą inne dzieci i osoby dorosłe;
9) komunikuje się z dziećmi i osobami dorosłymi, wykorzystując komunikaty werbalne i pozawerbalne; wyraża swoje oczekiwania społeczne wobec innego dziecka, grupy.

IV. Poznawczy obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
1) wyraża swoje rozumienie świata, zjawisk i rzeczy znajdujących się w bliskim otoczeniu za pomocą komunikatów pozawerbalnych: tańca, intencjonalnego ruchu, gestów, impresji plastycznych, technicznych, teatralnych, mimicznych, konstrukcji i modeli z tworzyw i materiału naturalnego;
3) odróżnia elementy świata fikcji od realnej rzeczywistości; byty rzeczywiste od medialnych, byty realistyczne od fikcyjnych;
4) rozpoznaje litery, którymi jest zainteresowane na skutek zabawy i spontanicznych odkryć, odczytuje krótkie wyrazy utworzone z poznanych liter w formie napisów drukowanych dotyczące treści znajdujących zastosowanie w codziennej aktywności;
7) eksperymentuje rytmem, głosem, dźwiękami i ruchem, rozwijając swoją wyobraźnię muzyczną; słucha, odtwarza i tworzy muzykę, śpiewa piosenki, porusza się przy muzyce i do muzyki, dostrzega zmiany charakteru muzyki, np. dynamiki, tempa i wysokości dźwięku oraz wyraża ją ruchem, reaguje na sygnały, muzykuje z użyciem instrumentów oraz innych źródeł dźwięku; śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru; chętnie uczestniczy w zbiorowym muzykowaniu; wyraża emocje i zjawiska pozamuzyczne różnymi środkami aktywności muzycznej; aktywnie słucha muzyki; wykonuje lub rozpoznaje melodie, piosenki i pieśni, np. potrzebne do organizacji uroczystości np. Dnia Babci i Dziadka, święta przedszkolaka (piosenki okazjonalne) i inne; w skupieniu słucha muzyki;
8) wykonuje własne eksperymenty graficzne farbą, kredką, ołówkiem, mazakiem itp., tworzy proste i złożone znaki, nadając im znaczenie, odkrywa w nich fragmenty wybranych liter, cyfr, kreśli wybrane litery i cyfry na gładkiej kartce papieru, wyjaśnia sposób powstania wykreślonych, narysowanych lub zapisanych kształtów, przetwarza obraz ruchowy na graficzny i odwrotnie, samodzielnie planuje ruch przed zapisaniem, np. znaku graficznego, litery i innych w przestrzeni sieci kwadratowej lub liniatury, określa kierunki i miejsca na kartce papieru;
9) czyta obrazy, wyodrębnia i nazywa ich elementy, nazywa symbole i znaki znajdujące się w otoczeniu, wyjaśnia ich znaczenie;
10) wymienia nazwę swojego kraju i jego stolicy, rozpoznaje symbole narodowe (godło, flaga, hymn), nazywa wybrane symbole związane z regionami Polski ukryte w podaniach, przysłowiach, legendach, bajkach, np. o smoku wawelskim, orientuje się, że Polska jest jednym z krajów Unii Europejskiej;
11) wyraża ekspresję twórczą podczas czynności konstrukcyjnych i zabawy, zagospodarowuje przestrzeń, nadając znaczenie umieszczonym w niej przedmiotom, określa ich położenie, liczbę, kształt, wielkość, ciężar, porównuje przedmioty w swoim otoczeniu z uwagi na wybraną cechę;
12) klasyfikuje przedmioty według: wielkości, kształtu, koloru, przeznaczenia, układa przedmioty w grupy, szeregi, rytmy, odtwarza układy przedmiotów i tworzy własne, nadając im znaczenie, rozróżnia podstawowe figury geometryczne (koło, kwadrat, trójkąt, prostokąt);
14) określa kierunki i ustala położenie przedmiotów w stosunku do własnej osoby, a także w stosunku do innych przedmiotów, rozróżnia stronę lewą i prawą;
15) przelicza elementy zbiorów w czasie zabawy, prac porządkowych, ćwiczeń i wykonywania innych czynności, posługuje się liczebnikami głównymi, rozpoznaje cyfry oznaczające liczby od 0 do 10, eksperymentuje z tworzeniem kolejnych liczb, wykonuje dodawanie i odejmowanie w sytuacji użytkowej, liczy obiekty, odróżnia liczenie błędne od poprawnego;
18) posługuje się pojęciami dotyczącymi zjawisk przyrodniczych, np. tęcza, deszcz, burza,
19) podejmuje samodzielną aktywność poznawczą np. oglądanie książek, zagospodarowywanie przestrzeni własnymi pomysłami konstrukcyjnymi, korzystanie z nowoczesnej technologii itd.;
21) rozumie bardzo proste polecenia w języku obcym nowożytnym i reaguje na nie; uczestniczy w zabawach, np. muzycznych, ruchowych, plastycznych, konstrukcyjnych, teatralnych; używa wyrazów i zwrotów mających znaczenie dla danej zabawy lub innych podejmowanych czynności; powtarza rymowanki i proste wierszyki, śpiewa piosenki w grupie; rozumie ogólny sens krótkich historyjek opowiadanych lub czytanych, gdy są wspierane np. obrazkami, rekwizytami, ruchem, mimiką, gestami;

Cele edukacyjne w zakresie nauki języka angielskiego w wychowaniu przedszkolnym:
Rozumienie bardzo prostych poleceń i reagowanie na nie,
Uczestniczenie w zabawach, np. muzycznych, ruchowych, plastycznych, konstrukcyjnych, teatralnych,
Używa wyrazów i zwrotów mających znaczenie dla danej zabawy lub innych podejmowanych czynności,
Powtarza rymowanki i proste wierszyki, śpiewa piosenki w grupie,
Rozumie ogólny sens krótkich historyjek opowiadanych lub czytanych, gdy są wspierane np. obrazkami, rekwizytami, ruchem, mimiką, gestami.

IV Treści nauczania:
Tematyka proponowana do realizacji na zajęciach jest skorelowana z programem wychowania przedszkolnego w grupie trzy-, cztero- , piecio- i sześciolatków oraz spójna z jego treściami.
Zakres treści jest dobrze dziecku znany i dotyczy wyglądu dziecka (części ciała i ubrania), jego domu, zabaw, otoczenia, przedszkola oraz zagadnień kulturowych.
Treści nauczania:

1. Przykładowe tematy:
- powitanie, pożegnanie,
- rodzina: członkowie rodziny,
- zawody,
- zabawki,
- owoce,
- warzywa,
- bajkowe postacie,
- instrumenty muzyczne,
- dom: pomieszczenia, wybrane meble i sprzęty 
- kolory,
- liczebniki 1-20,
- dni tygodnia,
- pory roku, pogoda,
- części ciała,
- środki transportu,
- symbole narodowe,
- ubrania,
- zwierzęta: nazwy zwierząt, części ciała, charakterystyczne czynności,
- czynności określające ruch,
- świat wokół nas: ogród, gospodarstwo, góry, morze, pustynia, przyroda,
- wakacje,
- święta i tradycje.
Struktury gramatyczne:
czasowniki, np.: to be, to have got, can, to like,
czasowniki wyrażające ruch lub aktywność dzieci np.: move, swim, run, walk, dance itp.,
rzeczowniki w liczbie pojedynczej i mnogiej,
liczebniki 1–20,
zaimki osobowe: I, you, she, he, it, we, they,
proste przymiotniki: big, small, long, happy, sad, hot, cold, itp.,
przyimki określające położenie: in, on, between, under, behind, over,
tryb rozkazujący,
pytania (wh-) i zaimki pytające, takie jak what, where, who.
Pytania: Is it..? Yes, it is; No, it isn't itp.
Sytuacje i funkcje komunikacyjne:
powitania
przedstawianie się
prezentowanie członków rodziny
pytanie o imię, wiek, samopoczucie
nazywanie zawodów
nazywanie części ubrań
nazywanie części ciała
podawanie nazw napojów i jedzenia
podawanie nazw warzyw i owoców
nazywanie środków transportu
wyrażanie upodobań
nazywanie zwierząt domowych i żyjących w zoo
podawanie nazw regionów w Polsce
nazywanie zabawek
nazywanie instrumentów muzycznych
podawanie nazw kolorów
nazywanie przyborów szkolnych
nazywanie pór roku
nazywanie świąt i uroczystości
V Procedury osiągania celów

Efektywność nauczania jest uzależniona od zaangażowania dziecka, dlatego też nauczyciel powinien zadbać o to, by jak najbardziej uatrakcyjnić zajęcia. Ponieważ dziecko w wieku przedszkolnym spędza większość czasu na zabawie, należy tak planować zajęcia i tak dobrać metody i techniki nauczania, środki dydaktyczne i formy pracy, aby te potrzeby zaspokoić oraz zapewnić dziecku sukces w poznawaniu języka obcego.
Zastosowane działania i środki powinny zatem charakteryzować się wielokrotnością powtórzeń, odwoływać się do tego, co dziecku bliskie, zaspakajać naturalną ciekawość i potrzebę bezpieczeństwa oraz dawać możliwość bycia zauważonym.
Istotnym elementem nauczania języka obcego dzieci w wieku przedszkolnym jest respektowanie dwóch podstawowych praw przyznanych dzieciom w toku prac Rady Europy: prawie do ciszy (dziecko osłuchuje się z nowymi słowami i strukturami i samo podejmuje decyzję o aktywnym uczestnictwie w mowie) oraz prawie do błędu (dziecko próbuje kontaktować się z otoczeniem metodą prób i błędów i nie może być za to karcone, ani poprawiane).
1/ Metody nauczania
Nauczanie języka obcego na poziomie przedszkolnym powinno być ściśle powiązane z programem nauczania przedszkolnego w języku ojczystym, natomiast metody i techniki należy dostosować do możliwości intelektualnych i percepcyjnych dziecka w tym wieku.
Dzieci przyswajają język obcy w sposób całościowy (holistyczny). Odpowiednia intonacja, mimika, gestykulacja oraz barwa i natężenie głosu nauczyciela ułatwiają im rozumienie słów i sformułowań w języku angielskim.
Kolejnym ważnym elementem uczenia się przez dzieci języka jest częste powtarzanie słownictwa i sformułowań w sytuacjach i kontekstach. Nauczyciel powraca do wcześniej poznanych treści i tematów na zasadzie spirali, wzbogacając je o nowe elementy.
Nauczyciel podczas procesu nauczania dokonuje wyboru najbardziej adekwatnej metody spośród następujacych:
metoda naturalna - ponieważ dziecko poznaje swój język poprzez kontakty z najbliższymi osobami, obserwacje i badanie najbliższego mu otoczenia, nauczyciel powinien stwarzać podczas zajęć sytuacje zbliżone do tych, które dzieci znają z domu, z kontaktów z osobami dorosłymi i z rówieśnikami.
metoda audiowizualna – nauczyciel oddziałuje na dzieci poprzez obraz, dźwięk, rym i rytm. Dzieci wypracowują swój własny schemat pamięciowy, kojarząc brzmienie angielskich słów czy sformułowań z ilustracjami. Wykorzystuje dryl językowy do nauczania słów czy sformułowań.
TPR (Total Physical Response) – to metoda reagowania całym ciałem na polecenia nauczyciela np. Run! Touch your nose! itp., kiedy dziecko pokazuje, że rozumie, co do niego mówimy.
metoda dramy – polega na nauczeniu się roli, wielokrotnym jej powtarzaniu, a następnie odegraniu, np. prosta scenka „W sklepie”.
metoda bezpośrednia - metoda polegająca na ograniczeniu języka ojczystego, aby dziecko było „zanurzone” w języku angielskim, wtedy ma możliwość poznawania świata w tym języku.

2 /Techniki nauczania
Odpowiedni dobór techniki jest gwarancją właściwego przebiegu nauczania. Nauczyciel pracujący w grupie dzieci przedszkolnych ma do dyspozycji bardzo szeroki zakres technik i sposobów realizacji celów.
Większość zaplanowanych do realizacji technik jest znana nauczycielom języka, jak i nauczycielom wychowania przedszkolnego i może ulegać niemalże nieograniczonym modyfikacjom. Szerzej zostaną omówione jedynie te, które będą wyróżnikiem tego właśnie programu.
a) Gry i zabawy językowe– nauka poprzez zabawę
Oto przykładowe zabawy językowe, często wykorzystywane podczas zajęć:
Zabawy true/false, yes/no - Nauczyciel prawidłowo lub błędnie nazywa wskazywane przedmioty. Dzieci oceniają poprawność wypowiedzi używając słów yes/no, true/false.
Zapamiętywanie kolejności przedmiotów
Odgadywanie nazwy ukrytego obrazka
Pociąg ze słowami - Dzieci powtarzają we właściwej kolejności słowa wypowiedziane przez poprzedników i dodają jedno własne.
Rozpoznawanie przedmiotów ukrytych w woreczku
Głuchy telefon (Chinese whispers)
Zgadnij o czym myślę - Nauczyciel opisuje za pomocą znanych dzieciom słów oraz gestów wybrany przedmiot, dzieci odgadują, o jakiej rzeczy jest mowa.
Kategorie - Nauczyciel podaje kategorię wyrazów, a dzieci wymieniają należące do niej nazwy przedmiotów.
Odd man out - Nauczyciel pokazuje trzy przedmioty/rysunki, z których dwa należą do tej samej kategorii, a trzeci do innej. Dzieci oceniają, który z nich nie pasuje do reszty.
Simon says - Nauczyciel wydaje polecenia znane z wcześniejszej nauki. Dzieci wykonują je tylko wtedy, gdy są poprzedzone zwrotem Simon says.
Zabawa w kolory z użyciem piłki - Nauczyciel ustala z dziećmi, jaki kolor uniemożliwia złapanie piłki. Prowadzący (może być nim także dziecka) wypowiada nazwę koloru, a dziecko łapie piłkę, o ile nie jest to ,,zakazany” kolor i powtarza jego nazwę.
Zamiana miejsca - Dzieci otrzymują obrazki i siadają w kole. Nauczyciel wypowiada dwa wybrane słowa, a dzieci, którym zostały one przypisane, zamieniają się miejscami.
Łańcuszek pytań i odpowiedzi - Dzieci siedzą w kole, w którego środku leży kilka przedmiotów. Po kolei wybierają po jednej rzeczy i podają sąsiadowi pytając o jego nazwę.
What's missing? - Uczniowie siedzą w półkole. Nauczyciel rozkłada flashcards i wypowiada nazwę każdego przedmiotu na karcie a dzieci powtarzają. Następnie nauczyciel prosi aby uczniowie zamknęli oczy T:„Close your eyes!”(dzieci zamykają oczy) nauczyciel zabiera jedna z kart prezentacyjnych mówiąc T: „Now open your eyes and tell me: What’s missing?” Uczniowie zgadują po angielsku czego brakuje.
Towarzystwo pacynki - Wybrana pacynka towarzyszy dzieciom na wszystkich zajęciach. Uczy się z nimi i bawi. Mówi tylko w języku angielskim.

b) Nauka poprzez piosenkę i rymowankę
Piosenki, wierszyki i rymowanki są doskonałym sposobem wprowadzania i utrwalania zwrotów, wyrazów i struktur gramatycznych. Piosenki połączone z aktywnością fizyczną pozwolą również zaspokoić dzieciom ich naturalną potrzebę ruchu. Teksty śpiewane czy mówione są doskonałą pomocą w przyswajaniu języka.

c) Nauka poprzez działanie
Nauczyciel powinien założyć, iż na każdych zajęciach dzieci wykonują jakieś zadania, czynności, prace, eksperymenty, odgrywanie ról, itp.. Wszelkie podejmowane czynności pozwalają na powiązanie, kojarzenie materiału językowego z konkretnym kontekstem, a także na lepsze zapamiętywanie słownictwa i struktur gramatycznych.
3 /Formy pracy
Formy pracy stosowane na zajęciach języka angielskiego nie różnią się znacząco od wprowadzanych przez nauczyciela wychowania przedszkolnego.
a) praca z całą grupą
b) praca indywidualna np. kolorowanie, układanie, wycinanie etc
c) praca w zespołach, drużynach.
4 / Materiały i środki dydaktyczne
Niniejszy program realizowany będzie bez podręcznika. W  zajęciach będą wykorzystywane karty pracy. Systematycznie gromadzone karty, będą efektem aktywności językowej dziecka i stworzą naturalne ,,portfolio”. Pozwoli ono zauważyć postępy w nauce języka, posłuży również utrwaleniu i usystematyzowaniu wiedzy.
Środki dydaktyczne wspomagające realizację programu:
kartoniki obrazkowe– flashcards
plansze tematyczne
książki bogato ilustrowane, także wielkoformatowe
domina obrazkowe
karty pracy
płyty CD z nagraniami piosenek
wyposażenie sal, kącików zabaw, autentyczne przedmioty
sprzęt sportowy (np. piłki, szarfy)
pacynki

VI Ewaluacja programu
1/ Obserwacja postępów dzieci na zajęciach – sukcesy i porażki, umiejętności skupiania uwagi, zapamiętywania, wykonywania poleceń na określony temat, a także współdziałania w zespołach.
2/ Obserwacja aktywności i zaangażowania dzieci podczas zajęć.
2/ Analiza prac dziecięcych (karty pracy, prace plastyczne itp.)
3/ Wywiad z rodzicami dzieci na temat zdobytej wiedzy.

VII Bibliografia:
1. Bogdan Siemiaszko, Marek Kuczyński 2009. Angielski na dobry początek.
2. P.A Davies,M. Szpotowicz Sparks 1,2 Oxford.
3. DZIENNIK USTAW RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Warszawa, dnia 24 lutego 2017 r. Poz. 356 Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej.
4. Galloway Ch. 1997. Psychologia nauczania i uczenia się. Warszawa
5. Komorowska H. 2005. Metodyka nauczania języków obcych. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.
6. Pamuła M. 2004. Metodyka nauczania języków obcych w kształceniu zintegrowanym. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.
7. Werbińska D. 2004. Skuteczny nauczyciel języka obcego. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.