0pinia o uczniu

Dnia ............
Opinia nauczyciela o dziecku.
Przedszkole Samorządowe numer 7 w Białej Podlaskiej

Imię i nazwisko dziecka: ...........
Data i miejsce urodzenia: ... rok Biała Podlaska........................

Charakterystyka dziecka.
Od września 2014 r Piotr uczęszcza do Przedszkola Samorządowego Numer 7 w Białej Podlaskiej. Obecnie jest w grupie dzieci czteroletnich.
Chłopiec rozwija się prawidłowo pod względem fizycznym. Chętnie biega, prawidłowo chodzi i utrzymuje równowagę ciała. Posługuje się łyżką. Nie myje samodzielnie rąk, buzi ,zębów, przy wsparciu nauczyciela zaczyna samodzielnie myć ręce. Sporadycznie korzysta z toalety w przedszkolu, wiele posiłków ostentacyjnie odpycha , je niewiele, stale te same znane mu potrawy, zupy, chleb, bułki. Jeśli ma ochotę rozbiera się sam, ale trzeba go ubrać, czasami samodzielnie zakłada buty. Sporadycznie wykonuje polecenia, chyba, że ma to ścisły związek z kontekstem, np. na polecenie podnosi to, co zrzucił ze stołu lub odkłada na półkę przedmiot, który stamtąd zabrał. Nie zawsze reaguje, gdy jest wołany. Często buntuje się i krzyczy gdy jest proszony o sprzątanie po sobie. Bardzo szybko popada w skrajne nastroje, oscylując między nimi w ciągu całego dnia wielokrotnie. Rzadko uczestniczy w zabawach ruchowych – raczej się im przygląda, lub wykonuje w pewnej odległości tak ,aby czuć się bezpiecznym i niezauważalnym. Na zaproszenie nauczyciela przeważnie reaguje gwałtownie i odsuwa się. Nie potrafi skupić uwagi po kilku minutach, dekoncentruje się i rozprasza (podczas pobytu w sali z innymi dziećmi). Chłopiec rozumie przekaz słowny, nawet ten bardziej złożony. Rozumie polecenia, ich znaczenie. Coraz częściej nawiązuje kontakt wzrokowy, mimika twarzy staje się bogatsza , uśmiecha się, dziwi, złości adekwatnie do zaistniałej sytuacji. Kiedy ma dobry nastrój pozwoli wychowawcy i rówieśnikom na dotyk dłoni, delikatne głaskanie po głowie. Okres adaptacyjny w grupie przedszkolnej trwa praktycznie do dziś. Chłopiec zaczyna szukać kontaktu z dziećmi, ale udaje mu się to na krótką chwilę podczas beztroskich zabaw na podwórku przedszkolnym lub spacerów parami. Chce się z nimi bawić, ale nie potrafi –rozrzuca i wyrwa z rąk ich zabawki lub psuje. Paweł nie reaguje na postawę dzieci, jest wobec nich natarczywy lub obojętny, do chwili obecnej nie nawiązał przyjaźni. Jeśli spotyka się z odmową, czy zakazem ze strony wychowawcy lub dzieci reaguje głośnym krzykiem i wydaje charakterystyczne dźwięki. Od pewnego czasu wykazuje zachowania agresywne niszcząc przedmioty i popychając innych. Dzieci na początku bardzo się irytowały, ale po wielu rozmowach z nauczycielem oraz łagodzeniu konfliktów częściowo rozumieją, że Pawełek nie chce im niczego zepsuć, tylko po prostu nie umie się inaczej bawić. Łagodne sugestie skierowane do chłopca dają efekty tylko na chwilę. Chłopiec jest spokojny i bezpieczny tylko w zabawie zabawkami, którymi „bawi się po swojemu” z dala od rówieśników w zacisznym miejscu. W sposób dla niego charakterystyczny zagłębia się w „swój świat” - nic go wtedy nie obchodzi; mówi do siebie, wydaje jakieś ważne dla niego dźwięki. Samodzielnie organizuje czas przeznaczony na zabawę. Lubi bawić się sam, ciekawią go wszystkie zabawki, ogląda je, rozrzuca i widać, że ta zabawa sprawia mu przyjemność. Brak zainteresowania zabawami twórczymi, tematycznymi opartymi na wyobraźni. Bardzo lubi manipulować różnymi przedmiotami: duże korale do sortowania, różnego rodzaju klocki, które wozi na samochodach.. Coraz bliżej przygląda się temu co robią dzieci na zajęciach – szczególnie przy pracach plastycznych; zauważono, że chciałby też tak robić, ale jest mu trudno, lubi manipulować plasteliną. Posiada mały zasób słów i sporadycznie wypowiada tylko proste zdania, często powtarza się na zasadzie echolalii. Używa języka w sposób stereotypowy (schematyczny), z powtórzeniami, słaba umiejętności wykorzystywania mowy do porozumiewania się.
Pawełek uczestniczy w zajęciach indywidualnych- terapeutycznych organizowanych dwa razy w tygodniu w przedszkolu w ramach pomocy psychologiczno pedagogicznej. Jako wychowawca grupy i pedagog prowadzący terapię indywidualną widzę ogromny wpływ otoczenia w jakim się znajduje na jego zachowania społeczne, postępy edukacyjne. Z dala od gwaru sali przedszkolnej naturalnie wynikającego z przebywania znacznej liczby dzieci w jednym miejscu ,chłopiec pozbawiony licznych bodźców wzrokowych i słuchowych, które dekoncentrują i drażnią jego zmysły, wycisza się skupia uwagę i chętniej pracuje. W zaciszu gabinetu częściej wykonuje polecenia prowadzącego. Nawiązuje kontakt wzrokowy. Na zadane mu pytania odpowiada słowami, czasami zdaniami. Zdania niejednokrotnie są adekwatne do sytuacji. Na zaproszenie nauczyciela zaczyna wykonywać proste improwizacje ruchowe do muzyki. Nieco poprawiła się jego sprawność manualna podejmuje próby kolorowania obrazka. Podczas pracy indywidualnej zaczyna opowiadać - jednym słowem - co narysował (nazywa „bazgroty”). Przy pomocy nauczyciela: „która kredka ci się najbardziej podoba” potrafi użyć i nazwać kilku kolorów. Podoba mu się malowanie farbami (zamalowuje całą powierzchnię). Lubi zabawy plasteliną (miażdży, manipuluje).
Podczas pracy indywidualnej zaczyna opisywać obrazek wymieniając niektóre elementy – pokazuje element i wymienia nazwę wielokrotnie. Zaczyna zadawać proste pytania w celu uzyskania informacji. Czasami bierze udział w prostych ćwiczeniach logopedycznych (powtarzanie prostych sylab i słów). Układa puzzle lub obrazki pocięte na części. Rozpoznaje kolory i kształty, zna zapis graficzny cyfr, i niektóre litery . Liczy w dostępnym zakresie. Rozpoznaje i nazywa zwierzęta. Pokazuje i nazywa poszczególne części ciała. Lubi swobodne zabawy przy muzyce i śpiewie. Słucha muzyki, lubi zabawy z instrumentami perkusyjnymi. Wybiera zabawy manipulacyjne z przedmiotami wytwarzającymi różne dźwięki. Dużo radości sprawiają mu zabawy z „paluszkami”.

Opracował :Karolina Cichowska.