Co powoduje niepowodzenia szkolne? Jak im zaradzić będąc "dobrym rodzicem"? Scenariusz spotkania z rodzicami

SCENARIUSZ SPOTKANIA Z RODZICAMI
CO POWODUJE NIEPOWODZENIA SZKOLNE? – JAK IM ZARADZIĆ BĘDĄC „DOBRYM RODZICEM?”

„Wiedzę możemy przejąć od innych, ale mądrości musimy nauczyć się sami”
Axel Munthe (1857-1949) – szwedzki lekarza i pisarza.

Cele:
-uświadomienie rodzicom ich wielkiej roli w procesie uczenia się dzieci
-poznanie praktycznych porad jak postępować z dziećmi, jak im pomagać .
- uświadomienie rodzicom, jakie czynniki powodują trudności szkolne dziecka.
- podkreślenie znaczenia współpracy domu rodzinnego ze szkołą.

Materiały:
figury geometryczne, papier, przybory do pisania, przygotowane kartki z pytaniami do zabawy „Czy znam swoje dziecko?”.

Metody i techniki:
- metoda integracyjna,
- burza mózgów,
-praca w grupie
- technika kierowania skojarzeń,
- dyskusja.

Przebieg spotkania:
1. Powitanie rodziców. /Stoliki przygotowane do pracy w grupach a krzesełka w kręgu./
2. Zabawa „Czy znam swoje dziecko?” Rodzice otrzymują kartki z pytaniami:

- Jak na imię ma szkolny przyjaciel dziecka?
- Jaka jest jego ulubiona potrawa?
- Ulubiony kolor dziecka?
- Jaka jest największa jego zaleta?
- A jaka wada?
- O czym marzy wasze dziecko?
- Kim chciałoby być?

3. Po udzieleniu odpowiedzi na pytania rodzice porównują je z odpowiedziami swoich dzieci /kartki z identycznymi pytaniami otrzymują przed spotkaniem dzieci i udzielają na nie odpowiedzi/.
Przejście do tematu spotkania – jakie są przyczyny niepowodzeń szkolnych i co możemy zrobić, aby ich uniknąć?

Niepowodzenia w nauce mają wieloraki charakter i mogą być spowodowane wieloma
czynnikami. Dlatego też, abyśmy mogli wspólnie pomóc naszym dzieciom przezwyciężyć
niepowodzenia szkolne, musimy ustalić ich wyraźne przyczyny w myśl zasady:
„żeby skutecznie leczyć organizm, trzeba poznać przyczynę – chorobę”
Prof. Pedagogiki Czesław Kupisiewicz wskazuje 3 podstawowe grupy przyczyn
niepowodzeń szkolnych:
1. społeczno – ekonomiczne
2. biopsychiczne
3. dydaktyczne

4. Podział rodziców na grupy według wylosowanych figur geometrycznych. Praca w grupach
Aby wziąć pod uwagę różne kategorie przyczyn niepowodzeń szkolnych, wymieni przyczyny :
Grupa I – społeczno – ekonomiczne.
Grupa II –biopsychiczne
Grupa III – dydaktyczne.

Przewidywane propozycje przyczyn niepowodzeń szkolnych wymieniane najczęściej przez
rodziców:/zał.1/

5. Prezentacja przez rodziców swoich pomysłów oraz dyskusja nad ustaleniem hierarchii ważności wymienionych przyczyn niepowodzeń szkolnych. Próba odpowiedzi na pytanie: - Które z przyczyn niepowodzeń szkolnych można wykluczyć, aby poprawić osiągnięcia szkolne dzieci?
Odpowiedź na to pytanie jest również odpowiedzią na pytanie:

„Od czego zależy powodzenie szkolne?”

/zał.2/

6. Informacja wychowawcy klasy o osiągnięciach uczniów w nauce, ich zachowaniu na zajęciach.
7. Ogłoszenia organizacyjne, zaplanowanie imprezy klasowej.
8. Podsumowanie zebrania i dyskusja.
Musimy zdawać sobie sprawę, że nie ma gotowej odpowiedzi na pytanie: Jak być dobrym rodzicem? Każde dziecko jest inne. Do każdego dziecka należy podchodzić indywidualnie. Jedne dzieci nie mają prawie żadnych problemów z nauką, inne wymagają ciągłej pomocy. Rodzicielska „pierwsza pomoc” powinna być więc dostosowana do potrzeb dziecka, a rodzice znają swoje dzieci najlepiej. Warto jednak pamiętać słowa prof. Z. Klemensowicza:
„Żeby innych zapalić, trzeba samemu płonąć”

To rodzice powinny stworzyć odpowiednie warunki do nauki. Pokazać, że ich zdaniem szkoła i postępy w nauce są czymś bardzo ważnym. Jeżeli rodzice mówią, że nauka jest ważna, to dzieci również tak uważają. Jeżeli natomiast wyrażają się lekceważąco o szkole i nauczycielach, to nie powinno ich zaskoczyć, że dzieci będą powtarzać to samo. Rodzic powinien pamiętać, że nauczyciel jest jego sprzymierzeńcem w wychowywaniu a nie wrogiem. Dlatego też niezwykle ważny jest stały kontakt ze szkołą, współpraca z nauczycielami i wychowawcą, bez względu czy ich dzieci osiągają sukcesy czy też porażki.

Podsumowanie – rezygnujemy z komentarza. Wychowawca odczytuje bajkę na pożegnanie. Morał pozostawia do przemyślenia rodzicom w drodze do domu.
/zał.3/

9.Pożegnanie rodziców, rozmowy indywidualne.

Zał.1

PRZYCZYNY NIEPOWODZEŃ SZKOLNYCH SPOŁECZNO – EKONOMICZNE:
• zła sytuacja materialna rodzin
• niekorzystna atmosfera w domu
• brak miejsca i odpowiednich warunków do nauki w domu
• niski poziom świadomości wychowawczej rodziców
• brak zainteresowania rodziców problemami dziecka w nauce
• brak współpracy rodziców ze szkołą
• niewłaściwa współpraca rodziców ze szkołą
• brak świadomości pedagogicznej rodziców
• wykształcenie rodziców
• wygórowane wymagania i ambicje rodziców wobec dziecka
• bezrobocie jednego lub obojga rodziców
• nadopiekuńcza postawa rodziców wobec dziecka
• niewłaściwy , niezdrowy styl życia dziecka
• niewystarczający poziom opieki intelektualnej i moralnej rodziców nad dziećmi
• brak właściwej opieki ze strony rodziców
• brak czasu dla dzieci
• negatywny stosunek rodziców do szkoły i nauczycieli
• niski poziom kultury rodziców
• pozycja w zespole klasowym lub koleżeńskim dziecka

PRZYCZYNY NIEPOWODZEŃ SZKOLNYCH BIOPSYCHICZNE:
• stan zdrowia dziecka
• niski poziom intelektualny i moralny dziecka
• słaby rozwój psychomotoryczny dziecka
• uwarunkowania genetyczne – obecność u dziecka zespołu zaburzeń braku koncentracji
i nadpobudliwości(ADHD)
• negatywny stosunek dziecka wobec wymagań szkolnych
• temperament dziecka• cechy charakteru dziecka
• nieśmiałość emocjonalna dziecka
• niesprawne lub wadliwe funkcjonowanie narządów zmysłowych dziecka(słuchu lub wzroku)
• nieprzestrzeganie zasad higieny psychicznej przez dziecko
• zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego u dziecka(nerwica), brak wytrwałości w
pracy, brak cierpliwości itp., choroby somatyczne
• zaburzenia w funkcjonowaniu procesów poznawczych(brak motywacji do nauki, powolne
tempo myślenia, zdolność do powierzchownego uogólniania, szybkie męczenie się
wykonywaną pracą umysłową).

PRZYCZYNY NIEPOWODZEŃ SZKOLNYCH - DYDAKTYCZNE:
• nadmierne wymagania szkolne
• przeładowane programy nauczania
• nadmierna liczba uczniów w klasie
• źle dobrane formy, środki i metody nauczania przez nauczycieli
• brak właściwego przygotowania się nauczycieli do lekcji
• nieprzystosowane programy nauczania do możliwości ucznia, warunków pracy w szkole
• luki w opanowanej przez uczniów wiedzy
• wadliwa organizacja i technika uczenia się dzieci
• niesystematyczna praca dziecka
• brak kontroli ze strony rodziców
• zainteresowania poza szkolne dziecka
• złe warunki pracy dydaktyczno – wychowawczej w szkole
• wadliwa organizacja lekcji
• niedostateczna znajomość uczniów oraz niewłaściwa postawa nauczyciela w stosunku
do nich
• błędy metodyczne popełniane przez nauczycieli
• brak należytej opieki nad uczniem opóźnionym w nauce
Zał.2
SPOSOBY WYKLUCZENIA NIEKTÓRYCH PRZYCZYN NIEPOWODZEŃ SZKOLNYCH
• zaopatrzyć dziecko w niezbędne przybory
• zapewnić dziecku w domu odpowiednie miejsce i ciszę do odrabiania lekcji
• nie wyręczać dziecka w pokonywaniu trudności szkolnych, lecz mądrze pomagać je
przezwyciężać
• nie przelewać swoich ambicji na dziecko
• kształtować pozytywny stosunek dziecka do szkoły, nauczycieli, nauki i pracy
w codziennych kontaktach z dzieckiem
• uczestniczyć systematycznie w zebraniach rodzicielskich, także dotyczących
pedagogizacji rodziców
• starać się zapewnić odpowiednią atmosferę rodzinną wolną od nadmiernych napięć,
stresów, pośpiechu, nerwowości, nacechować ją wzajemną życzliwością i zrozumieniem
• prowadzić systematyczną obserwację pracy i zachowań swojego dziecka
• starać się wczuć w problemy szkolne dziecka i podsunąć mądre rozwiązania z których
skorzysta dziecko
• zawsze znaleźć czas na rozmowę z dzieckiem, mimo obowiązków i zmęczenia

• utrzymywać stały kontakt z pedagogiem, psychologiem i poradnią psychologiczno –
pedagogiczną
• mądrze pomagać dziecku w pokonywaniu trudności szkolnych (pomóc opracować plan pracy dnia tygodnia itp. oraz czuwać z boku nad jego realizacją przez dziecko)
• poświecić więcej czasu na systematyczną pracę z dzieckiem
• stosować w wychowaniu dziecka częściej pochwały i zachęty wspomagające wiarę we własne siły i możliwości
• dbać o higienę psychiczną dziecka
• kreować sytuacje domowe, w których dziecko będzie miało szanse na wykonanie
powierzonego mu zadania, aby umacniać jego wiarę w siebie
• umożliwić dziecku nawiązanie kontaktu z uczniem osiągającym bardzo dobre wyniki
w nauce

• przyzwyczajać dziecko do samokontroli swoich czynności (niekoniecznie związanych ze szkołą)
• umożliwić rozwijanie zainteresowań dziecka związanych z nauczanymi przedmiotami
• ustalić wspólnie z dzieckiem jego plan pracy(dnia tygodnia itp.), czuwać z boku nad jego realizacją
• wdrażać dziecko do codziennych obowiązków domowych
• wskazywać dziecku alternatywne metody efektywnego uczenia się(kurs szybkiego czytania, przedmiotowe programy multimedialne pozwalające utrwalać nabytą już wiedzę)
• wdrażać do systematyczności poprzez częste kontrole zeszytów, dziennika, zeszytu kontaktów itp.)
• systematycznie posyłać do szkoły (nie zostawiać dziecka w domu z byle powodu nieobecność dziecka w szkole mnoży jego trudności)
• być przykładem i autorytetem dla swojego dziecka poprzez właściwa postawę życiową
• wprowadzić do komputera hasło dostępu i zablokować nieodpowiednie dla dzieci strony internetowe
• wprowadzić ograniczenia czasowe i postawić jasne warunki korzystania z komputera
• często sprawdzać, jak dziecko korzysta z komputera i konsekwentnie wymagać
przestrzegania ustalonych wcześniej zasad
• nie pozwalać na korzystanie z gier agresywnych, zawierających przemoc
• od czasu do czasu zezwalać na łagodne gry
• postarać się o interesujące programy np. filmy przyrodnicze, gry edukacyjne
• promować inne ciekawe dla dzieci sposoby spędzania wolnego czasu, zabawę na świeżym powietrzu, uprawianie sportu

Zał.3
"Na pewnym wiejskim podwórku toczyło się gospodarskie życie. Mieszkały tam różne zwierzęta.
Kogut chodził po podwórku bardzo dumny ze swojej rodziny Matka Kura, dumna pani,
z zacietrzewieniem ochraniała i pilnowała swoje dzieci. Za wszelką cenę starała się nikogo do nich nie dopuścić i nie pozwalała też kurczątkom oddalać się od niej. Ciągle tłumaczyła, że jak oddalą się od niej, to może je złapać nieznośny Burek, porwać w szpony jastrząb lub zadusić łasica. Biegała więc Kura i gdakała kurczątkom: nie oddalajcie się ode mnie, bądźcie blisko. A jeżeli któreś z nich samodzielnie oddaliło się, od razu podbiegała i dziobała w głowę, starając się wymierzyć małemu karę.

Małe kurczaki, bojąc się matki i bojąc się wszystkich na podwórku, chodziły smutne
i zastraszone. Nie wiedziały, z kim porozmawiać o swoich problemach, bo matka Kura tylko gdakała, jaki ten świat okrutny, i nie pozwalała im na samodzielne poznawanie podwórka. Matka Kura nie chciała nawet słuchać argumentów swoich pociech, nie miała nawet na to zbytnio czasu, bo przecież tak bardzo była zajęta pilnowaniem dzieci, dogadzaniem im
i trzymaniem pod swoimi skrzydłami.
Kurczątka rosły żółty puch zmienił się w pierwsze małe piórka, ale nasza Kura nawet tego nie zauważyła, bo tak była zajęta ciągłym gdakaniem własnym; nie zauważyła, iż jej dzieci też zaczynają gdakać.
Pewnego dnia jednak stała się rzecz straszna, bowiem stało się tak, jak Kura przez całe życie gdakała - na podwórku pojawiła się łasica. Wpadła do kurnika i ... No właśnie i... i wtedy Kura zobaczyła rzecz straszną... za wszelką cenę starała się zgarnąć wszystkie swoje dzieci pod swoje skrzydła... ale one już nie mieściły się tam. Były za duże... A kura dotychczas tego nie zauważyła. Wystraszone i zalęknione dzieci nie wiedziały, co robić, przecież matka nie nauczyła ich tego, jak mają sobie radzić w życiu, nigdy nie pozwoliła im samodzielnie decydować, nie umiały więc podjąć właściwej decyzji... Skuliły się bezradnie i czekały na to, co będzie robić łasica. A łasica, widząc taki łatwy kąsek, już... już miała dopaść największe
z nich... Ale tym razem do akcji wkroczył gospodarz i przepędził pazerną łasicę. Kurczątka ocalały. Kura zaś cicho przykucnęła i chyba po raz pierwszy w życiu postanowiła się zastanowić, gdzie popełniła błąd..."

Zał.4
„Czy znam swoje dziecko?”

- Jak na imię ma szkolny przyjaciel dziecka?
- Jaka jest jego ulubiona potrawa?
- Ulubiony kolor dziecka?
- Jaka jest największa jego zaleta?
- A jaka wada?
- O czym marzy wasze dziecko?
- Kim chciałoby być?

„........................................ ”
imię i nazwisko

- Jak na imię ma Twój szkolny przyjaciel ?........................................
- Jaka jest Twoja ulubiona potrawa?........................................
- Twój ulubiony kolor to?........................................
- Jaka jest największa Twoja zaleta?........................................
- A jaka wada?........................................
- O czym marzysz?........................................
- Kim chciałbyś być?........................................
Joanna Podolak - Słoma