"Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą" - scenariusz wieczornicy

20.12.2004r.

( utwór „Noc”- Z. Preisner)

Narrator I
Śmierć jest jednym z elementów życia, tylko dlaczego tak trudno się z nią pogodzić?
Kończący się rok zmusza nas do refleksji i wspomnień tych, którzy odeszli. Niestety, los dostarczył nam aż nadto okazji do zadumy nad przemijaniem. To był smutny rok.
Przywołajmy Tych wielkich ludzi, którzy odeszli.
Stańcie wśród nas!
Czesławie Miłoszu! Noblisto, wielki poeto-wizjonerze, moralisto.
Jacku Kaczmarski! bardzie „Solidarności”, wybitny muzyku.
Waldemarze Milewiczu! korespondencie wojenny, dziennikarzu.
Czesławie Niemenie! wielki artysto, genialny i niekonwencjonalny muzyku.
Zygmuncie Kałużyński! najwybitniejszy krytyku filmowy, krytyku moralności i kultury naszych czasów.
Jacku Kuroniu! obrońco potrzebujących, nietuzinkowy polityku.
Stańcie wśród nas!

wiersz: J.Twardowski –„Opuszczającym świat”
wiersz: J. Twardowski – „Westchnienie”
(utwór „Czy mnie jeszcze pamietasz?”- Cz. Niemen)
wiersz: Cz. Miłosz- „Kiedy umrę...”

Narrator II
Spotykamy się tu dzisiaj, aby snuć zadumę, jednak nie nad śmiercią, ale nad jej przeciwieństwem – życiem.
My – niespokojne i poszukujące dusze, które dotykamy go codziennie, czujemy jego balast: czasem ciepły, budujący optymizm, czasem bolesny, wnoszący wiele cierpień.
Nie poddajemy się – żyjemy, cierpimy, kochamy, poszukujemy, podnosimy się, doświadczamy.

wiersz: W. Szymborska – „Życie na poczekaniu”
(utwór „ Psalm”- S. Sojka)
Narrator I
Spróbujemy dziś spojrzeć na życie poprzez pryzmat doświadczeń, przeżyć i uczuć tych, którzy swą poezją, muzyką, pracą, a przede wszystkim pasją stawili życiu czoło. Zdawali jednocześnie egzamin losu, sprawdzając w ten sposób wartość człowieczeństwa.

wiersz: A. Słonimski – „Nokturn”
( utwór „ Ja minę, ty miniesz...”- M. Umer)

Narrator II
Wiemy, iż z każdym człowiekiem umiera cały, niejednokrotnie godzien opisania świat. Ale przecież „non omnis moriar” – nie wszystek umrę. Nie każdy też pozostawia po sobie trwałe dzieła. Dla większości miejscem, gdzie mogą żyć po śmierci, jest pamięć tych, którzy pozostali – znajomych, przyjaciół, uczniów. Tę pamięć trzeba wspierać, dzielić się nią z innymi- dzięki temu nasi drodzy zmarli będą żyli dłużej.
Pożegnaliśmy wielkich ludzi, jednak dzieło ich życia pozostanie w nas, z całą pewnością, na zawsze.

wiersz: W. Szymborska – „Notatka”

Narrator I
Pamięć, jak twierdził Czesław Miłosz, jest nam dana na znak-na znak wieczności. Kto spogląda w głąb własnej pamięci, odnajduje w niej wprawdzie nie samą nieśmiertelność - bo pamięć nie jest wiecznością-lecz pocieszający obraz nieśmiertelności. Związki między ludźmi trwają ponad granicami śmierci. Trwają przede wszystkim we wspomnieniu, w przywoływanych pamięcią i domysłem zdarzeniach przeżytych osobiście i wyobrażonych.
Czy zatem często myślimy o zmarłych bliskich, dalekich, ważnych, wielkich, o których wręcz należy pamiętać?

(utwór „11 września 2001r.” - Z. Preisner)
wiersz: W. Szymborska – „11 września”

Narrator II
Czy na świecie jest jednak cokolwiek trwałego, cokolwiek, o czym można powiedzieć, że trwa? A życie ...? Czy nasze życie jest błahe?
Człowiek żyje, żyje w trzech wymiarach: w świecie ludzi, rzeczy i przez nich ukształtowanej psychiki. W życiu doświadczamy uśmiechu fortuny, okrucieństwa, miłości, nieszczęścia, zniewolenia. Czym jest zatem życie? Jak żyć?

(utwór „Niepokonani” – Perfect)
wiersz: W. Szymborska – „Słowa”

Narrator I
Ksiądz Jerzy Popiełuszko powiedział: „Bóg nigdy nie rezygnuje ze swych dzieci, nawet z takich, które stoją do Niego plecami. I dlatego każdy ma szansę. Choćbyś po ludzku przegrał całkowicie, jeszcze masz czas. Zbierz się, ogarnij, dźwignij. Zacznij od nowa (...) Spróbuj, bo życie jest tylko jedno”.

wiersz: J. Twardowski – „Żeby wrócić”
wiersz: Cz. Miłosz -„Nie ma rzeczy martwych”

Narrator II
W dzisiejszych: poezji i prozie, nie odnajdziemy zapewne gotowych recept, a hamletowskie „być albo nie być” pozostanie dla wielu pytaniem retorycznym. Jedno wiemy na pewno, codzienność powinna umacniać nas w wierze, że „życie nie tylko po to jest, by brać. Aby żyć, siebie trzeba dać”.

(utwór „Tolerancja”- S. Sojka)
wiersz: Cz. Miłosz- „ W czasach dziwnych...”

Narrator I
Żyć zatem pełnią to wejść w siebie, w swój świat wewnętrzny, budowany mocą czystej indywidualności, w swój świat najbardziej osobisty, gdzie poza mną nie ma nikogo i niczego, i z tego świata czerpać siły i wiedzę. Był to przywilej i umiejętność tych, których przywołujemy, tych, którzy tak właśnie czynili.

wiersz: H. Poświatowska – „Jeszcze jedno wspomnienie”
( utwór „Długość dźwięku samotności” – Myslovitz)

Narrator II
Człowiek żyje-czyli wzrasta, uczy się, pielęgnuje marzenia, walczy o ideały, przeżywa rozczarowania, korzysta ze świata, pomaga innym.

wiersz: J. Twardowski – „Dziękuję Ci, że ...”

Narrator I
Pamiętajmy jednak o ważnej sprawie naszego istnienia: „jeśli chcemy żyć z pożytkiem dla siebie, żyjmy z pożytkiem dla innych”.

( utwór „Mury” – J. Kaczmarski)
wiersz: Z. Herbert- „Przesłanie Pana Cogito”
wiersz: J. Iwaszkiewicz – „Nim przyjdzie wiosna”

Narrator II
Życie, w którym się spotykamy, rozstajemy, niespodziewanie znów odnajdujemy, przypomina udział w seansie magika. Magikowi na imię „Przypadek”. Czy świat jest kalejdoskopem?

(utwór „Dziwny jest ten świat” – Cz. Niemen)

Narrator I
„Dziwny jest ten świat...”, bardzo dziwny! W życiu spotykają nas także klęski, bitwy, wojny, śmierć... Jednak podnosimy się, wstajemy, bo trzeba żyć. Nie dość tego, w życiu czeka nas nieustanne zdawanie egzaminu. Los to sprawdzian siły i wartości człowieka. Czy zdamy ten trudny egzamin, czy Ci, których dzisiaj przywołujemy, zdali egzamin z życia?

wiersz: A. Międzyrzecki – „Droga”
wiersz: L. Staff – „Odys”
wiersz: L. Staff - „Most”

Narrator II
Serca naszych bohaterów pełne były miłości do świata ludzi i życia. Byli mali – wielcy, wielcy mądrością.
My także nie powinniśmy poddawać się zbytecznej trosce, zwątpieniu. Usiłujmy, naśladując Przywoływanych, żyć radośnie, ufnie, kochając i mając nadzieję. Dostrzegajmy przede wszystkim drugiego człowieka, wyciągajmy dłoń ku życiu.

(utwór „Zaproście mnie do stołu...” E. Flinta)
wiersz: J. Pietrzak „Oto”

Narrator I
Sprawmy, aby świat przestał być dziwny. Tak wiele zależy przecież od nas samych.

wiersz: Cz. Miłosz – „Zawsze tak piękny ...”

Narrator II
Niech Ci, którzy dzisiaj towarzyszyli nam w rozważaniach, staną się przewodnikami na życie.
Pragnęlibyśmy także, aby dzieło ich życia pozostało... Dbajmy o to, pielęgnujmy pamięć!

wiersz: J. Twardowski – „Śpieszmy się kochać ludzi....”
(utwór „ Przychodzimy, odchodzimy...” – Piwnica pod Baranami)