Czarodziejskie słowa

GRUPA: 5 – latki

ZAGADNIENIA PROGRAMOWE:
I.POZNAWANIE I ROZUMIENIE SIEBIE I ŚWIATA:
4. Tworzenie sytuacji doskonalących pamięć, zdolność kojarzenia, umiejętność
skupienia uwagi na rzeczach i osobach.
8. Wzbudzanie zainteresowań obrazem ( ilustracją) i tekstem.
13. Wykorzystywanie i tworzenie okazji do poznawania rzeczywistości:
2) społeczno-kulturowej poprzez poznawanie zasad organizacji życia
społecznego,

II.NABYWANIE UMIEJĘTNOŚCI POPRZEZ DZIAŁANIE:
1. Wspieranie samodzielnych działań dziecka.
9. Umożliwianie dziecku ekspresji spostrzeżeń, przesyć, uczuć w różnych formach działalności, z zastosowaniem werbalnych i niewerbalnych środków wyrazu.

III.ODNAJDYWANIE MIEJSCA W GRUPIE RÓWIEŚNICZEJ, WSPÓLNOCIE:
1. Uczenie nawiązywania bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi osobami
5. Wdrażanie do zachowań akceptowanych społecznie, wprowadzanie w kulturę bycia.

IV.BUDOWANIE SYSTEMU WARTOŚCI:
1.Wprowadzanie dziecka w świat wartości uniwersalnych, takich jak dobro, prawda, miłość, piękno, poprzez tworzenie otoczenia sprzyjającego rozumieniu i przeżywaniu tych wartości.
2. Pomaganie dziecku w poznawaniu różnych postaw bohaterów literackich i filmowych oraz w podejmowaniu próby ich oceny i uzasadnienia stanowiska.
3. Wykorzystywanie codziennych sytuacji do podejmowania prób samooceny i oceny zachowań innych.

CELE OGÓLNE:
- Odnajdywanie swego miejsca w grupie
- Nawiązywanie bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi osobami
- Wdrażanie do zachowań akceptowanych społecznie, wprowadzenie w kulturę bycia
- Uczenie się używania zwrotów grzecznościowych w określonych sytuacjach: dzień dobry, do widzenia, proszę, dziękuję, przepraszam.
- Odczytywanie obrazków przedstawiających różne zdarzenia.
CELE OPERACYJNE :
DZIECKO UMIE:
- Wypowiadać się na temat obrazka oraz własnych doświadczeń.
- Porozumiewać się bez słów – mowa ciała (mimika i gesty)
- Opowiedzieć i uporządkować historyjkę obrazkową złożoną z trzech obrazków, powiązać przyczyny i skutki
- Rozpoznać i nazwać dobre i złe zachowania
DZIECKO ZNA:
- Zasady i normy obowiązujące w grupie
- Skutki różnych zachowań,
DZIECKO POTRAFI:
- Zastosować się do przyjętych norm zachowania
- Użyć zwrotów grzecznościowych: dzień dobry, do widzenia,
proszę, dziękuję przepraszam.
- Uzasadnić swoje sądy moralne - ocenić postępowanie własne i kolegów w konkretnych sytuacjach
- Przygotować i wykonać krótką scenkę dramową
- Zapełnić kredką proste obrazki konturowe o niezbyt dużej powierzchni
- Globalnie przeczytać wyrazy połączone z obrazkiem

METODY:
- Pedagogika zabawy
- drama
- rozmowa,
- żywe słowo,
- pokaz z objaśnieniem,
- praktyczna działalność dziecka

FORMY:
- zabawy prowadzone z całą grupą
- indywidualna

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
Płyta CD -”Rozśpiewane brzdące”, wiersz Czesława Janczarskiego „Piękne zwyczaje”, ilustracje do wiersza, wierszyk „O czarodziejskich słowach”, napisy do globalnego czytania, obrazki przedstawiające dzieci w różnych sytuacjach, płyta CD z muzyką relaksacyjną, chusta animacyjna, makieta drzewa, napis „Drzewo dobrych manier”, listki z zapisanymi na nich słowami grzecznościowymi, ponumerowane ilustracje „Dobrzy koledzy”, pudełko z klockami w trzech kolorach, historyjki obrazkowe do ułożenia, kredki.

PRZEBIEG:

1.Powitanie grupy przez nauczycielkę piosenką „Dzień dobry” Następnie zachęca wszystkie dzieci, aby przywitały się ze sobą. Dzieci chodzą po sali w rytm muzyki i każdemu napotkanemu dziecku posyłają znak przyjaźni – do wyboru:
kiwanie do napotkanej osoby ręką,
uśmiechanie się,
przesyłanie całuska,
Piosenka „Dzień dobry”
1. Dzień dobry, dzień dobry
wszyscy się witamy
dzień dobry, dzień dobry
dobry humor mamy
2. Dzień dobry, dzień dobry
słońce jasno świeci
dzień dobry, dzień dobry
pani wita dziedzic.
3. Dzień dobry, dzień dobry
podaj prawą rękę
dzień dobry, dzień dobry
zaśpiewaj piosenkę

2. Słuchanie wiersza Czesława Janczarskiego „Piękne zwyczaje”

Słonko ma bardzo piękne zwyczaje:
mówi „dzień dobry, gdy rano wstaje.
A drzewa, lśniące rosą nad ranem,
szumią „dzień dobry, słonko kochane”.
Gdy słonko chmura zasłoni siwa,
mówi „przepraszam”, potem odpływa.
Gdy ciepłym deszczem sypnie dokoła,
„dziękuję”- szumią trawy i zioła.
Słonko dzień cały po niebie chodzi.
„Dobranoc” mówi, kiedy zachodzi.
Mrok szary wkoło, trawy i drzewa
„dobranoc” szumią z prawa i z lewa.

Dzieci omawiają treść wiersza.

3. Nauka wierszyka „O czarodziejskich słowach”
Są trzy czarodziejskie słowa
Każde z nich wszystkich zaczaruje.
Korzystaj z nich i mów wyraźnie:
Proszę, przepraszam i dziękuję.

4. Na tablicy n-lka wiesza obrazki przedstawiające dzieci w różnych sytuacjach (5 ilustracji).

Czytanie globalne słów proszę, przepraszam, dziękuję, dzień dobry, do wiedzenia

Dzieci omawiają obrazki i określają, kiedy należy użyć którego czarodziejskiego słowa. Odwoływują się do własnych doświadczeń i obserwacji.

5. Zabawa relaksacyjna „Chcę Ci sprawić przyjemność.
Dzieci dzielą się na dwa zespoły. Pierwszy zespół trzyma kolorową płachtę na wysokości rąk. Pozostałe dzieci leżą pod płachtą i wsłuchują się w muzykę relaksacyjną pt. „Morska fala”. Płachta delikatnie unosi się i opada. Dzieci leżące odczuwają delikatny powiew wiatru. Po kilku minutach następuje zmiana ról.
Dzieci dzielą się odczuciami, jakie towarzyszyły im w trakcie relaksu.

Po zabawie siadają na dywanie przed „drzewem” .
Dzieci słuchają opowiadania.
Pewnego dnia Ania i Bartek wybrali się na spacer. Bardzo lubili razem wychodzić, zawsze spotkało ich coś miłego. Tego dnia była piękna słoneczna pogoda, był ciepły majowy dzień. Dzieci szły ulubiona alejką w parku, nagle Ania powiedziała : spójrz Bartek czy ty widzisz to samo co ja? O, tam nad rzeką. Chłopiec zaczął się przyglądać, i pytać gdzie? Chodź, pokażę ci. Pobiegli szybko w pobliże drzewa, którego wcześniej tam nie było. Bartek także pamiętał, że w tym miejscu przedtem nie było tego drzewa. Ojej dziwiły się dzieci jakie ono jest ogromne. Gdy tak się zachwycali i podziwiali to drzewo podszedł do nich jakiś starszy pan. Czy podoba się wam to drzewo? No cóż , to drzewo rosło tu od bardzo dawna, ale wy nie zauważyłyście go. A skoro ciekawi was jak się ono nazywa, chyba będę mógł wam pomóc. Mam kilka listków z tego drzewa w kieszeni, na nich są pewne napisy. Ja wam przeczytam te napisy: na pierwszym listku –przepraszam; na drugim listku- dziękuję; na trzecim listku- do widzenia; na czwartym listku-dzień dobry; na piątym listku-poproszę; na szóstym- do zobaczenia; na siódmym- jak miło; na ósmym-jest mi przykro. Czy już wiecie jak się nazywa to drzewo? Dzieci zaczęły wymieniać różne nazwy.

Po zebraniu różnych pomysłów, nauczycielka odczytuje nazwę: „Drzewo dobrych manier”
Następnie dzieci przyklejają do tego drzewa listki .Wspólnie ustalają gdzie umieścić tak ważne słowa.

6.Zabawa integracyjna „Witamy się różnymi częściami ciała”
Dzieci poruszają się po całej sali „tak jak zaprasza muzyka”. W czasie pauzy dzieci dobierają się parami, a następnie witają się tą częścią ciała którą, pokazuje nauczycielka.

7. Na tablicy n-lka wiesza odwrócone, ponumerowane obrazki przedstawiających dzieci w różnych sytuacjach (6 ilustracji).

Dzieci przeliczają ilustracje, zdolne rozpoznają cyfry, wszystkie omawiają ilustracje przedstawiające „Dobrych kolegów”

8.Prezentacja scenek w formie zagadek.
I sytuacja: „Chłopiec burzy budowlę kolegi”.
II sytuacja: „Dziewczynka zabrała koleżance lalkę”.
III sytuacja: „Chłopiec na wrotkach upada, kolega śmieje się z niego, a inny pomaga mu wstać”.

Udzielenie odpowiedzi na pytania:
- Jak powinni zachować się bohaterowie scenek?
- Jakich form grzecznościowych powinni użyć?
Rozmowa z dziećmi na temat zachowań zaprezentowanych przez kolegów w scenkach, i możliwości uniknięcia sytuacji konfliktowych.

9.Wysłuchanie opowiadania pt. „Jaki naprawdę jest Paweł?” (zał. 8)
OPOWIADANIE: „Jaki naprawdę jest Paweł?”

Pewnego dnia wybrałam się do przyjaciółki, która mieszkała daleko za miastem. Jechałam długo autobusem, a kiedy wreszcie znalazłam się pod domem, to na mój dzwonek do drzwi nikt nie odpowiadał. Dzwoniłam wielokrotnie i wreszcie usłyszałam głos synka przyjaciółki, Tomka. Okazało się, że Tomek został sam w domu, bo jego mama ma dyżur w szpitalu. Byłam bardzo zmartwiona, że nie mogę porozmawiać ze swoja przyjaciółką. Wówczas Tomek zaproponował:
- Przecież mogłaby pani porozmawiać ze mną.
- Oczywiście, że mogę z tobą porozmawiać – odpowiedziałam.
- Proszę zaczekać, przyniosę krzesełko! – zawołał chłopiec.
(Tomek bardzo często zostawał sam w domu i wiedział, że nie może nikomu otwierać drzwi).
Tomek bardzo chętnie zaczął o przedszkolu, do którego uczęszcza, o swoich kolegach i koleżankach. W pewnym momencie zauważyłam, że opowiadanie Tomka i cała jego uwaga skupiła się na Pawle. Z przejęciem mówił, jak Paweł pięknie rysuje i opowiada najlepiej w grupie, bije się z kolegami, nie zawsze słucha pani. Na wycieczce pomógł koleżance, która wpadła do kałuży, w zabawie w dom chciał być najważniejszy, a gdy chłopcy chcieli zabrać Jurkowi klocki, obronił go. Paweł ma wspaniałego psa – Bariego, którego tata często przyprowadza do przedszkola.
Nagle zapadła cisza Tomek zamyślił się. Po dłuższej chwili zadał mi pytanie:
- Jak pani myśli, jaki jest ten Paweł?

Zachęcanie dzieci do wypowiedzi na temat „Jaki jest Paweł?”
Nauczycielka ustawia przed dziećmi pudełko z klockami w trzech kolorach i stawia pytanie:

- „Jeśli ktoś uważa że Paweł jest dobry, niech weźmie klocek czerwony”.
- „Jeśli myślicie, że Paweł jest trochę dobry, z trochę nie zabierzcie klocek żółty”.
- „Jeśli ktoś uważa, że Paweł jest niedobry, niech weźmie klocek zielony”.
Dzieci uzasadniają swój wybór.

10. Kolorowanie rysunków historyjki obrazkowej.
Dzieci układają rysunki wg kolejności. Opowiadają historyjkę. Oceniają zachowanie dzieci. Przyklejają na kartce i kolorują.