W zdrowym ciele - zdrowy duch. Scenariusz zajęcia metodą Ruchu Rozwijającego W. Sherborne

TEMAT ZAJĘĆ: „W zdrowym ciele – zdrowy duch”.
PROWADZĄCA: Beata Piszczek.
GRUPA WIEKOWA: 3-latki i 6-latki.

CELE OGÓLNE:
Dziecko
- zna elementy ćw. ruchowych wg metody Ruchu Rozwijającego W.Sherborne
- rozumie znaczenie i wpływ ćw. gimnastycznych na zdrowie

CELE SZCZEGÓŁOWE:
Dziecko
- ma świadomość własnego ciała
- orientuje się w przestrzeni
- współdziała z partnerem
- ma poczucie bezpieczeństwa i zaufania do drugiego człowieka.

Pomoce: kaseta z podkładem muzycznym, odrysowane i wydarte z kolorowego papieru sylwety pięści, nadmuchane baloniki, taśma dwustronna, arkusz bristolu, pary takich samych znaczków.

PRZEBIEG SPOTKANIA

1. Zabawa na powitanie:

Prowadząca zaprasza wszystkie dzieci na środek sali, dzieci stoją w kole naprzemiennie: maluszek i starszak. Dzieci śpiewają piosenkę ilustrując jej treść ruchem:

„Czy mogę cię dotknąć?
Powiedz tak.
Jeśli cię to cieszy -
daj mi znak.

....pogłaskać
.....przytulić
....uszczypnąć
....w kółeczko
....zaklaskać
....haczyki.

2. Zabawa „Szukam przyjaciela”

Dzieci poruszają się przy muzyce, na przerwę każdy starszak szuka swojej pary - maluszka, który ma taki sam emblemat, jak on, przedstawiają się sobie, podając rękę i mówiąc swoje imię.

3. Zabawy prowadzone z wykorzystaniem metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne

Ćwiczenie rozwijające świadomość osoby:

„Powitanie paluszkami” – cała grupa siedzi w kole, pary dzieci obok siebie, wszyscy trzymają się za ręce, wszyscy witają się ze sobą paluszkami stóp.

Ćwiczenie kształtujące świadomość schematu ciała

„Moje – twoje” - uczestnicy siedzą w parach naprzeciwko siebie i wykonują kolejno czynności wskazane przez prowadzącego:
- kładą rękę na swojej głowie, potem na głowie partnera,
- wskazują palcem swoje czoło, a potem czoło partnera,
- dotykają swojego nosa, a potem nosa partnera,
- poklepują swoje kolano, a potem kolano partnera,
- klepią się po brzuchu.

Ćwiczenie kształtujące świadomość przestrzeni

„Przechadzka” – wszyscy znajdują się w pozycji stojącej, poruszają się po sali, omijając się wzajemnie, najpierw z otwartymi oczami, a następnie z zamkniętymi oczami.
„Bączek” – wszyscy siedzą na dywanie z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi, odpychając się rękoma każdy próbuje samodzielnie obracać się w miejscu wokół własnej osi.

Ćwiczenia oparte na relacji „z”:

„Rolowanie po podłodze” – starszak klęczy na podłodze przy leżącym maluszku, który leży na plecach, starszak stara się lekko i powoli obrócić (przetoczyć) dziecko na brzuch, potem znów na plecy, powtarzamy przetaczanie kilkakrotnie, następnie zmiana ról.

Ćwiczenia rozwijające relację „przeciwko”:

„Kto kogo?” – dzieci stoją obok siebie bokiem do siebie, opierają się biodrami o siebie, stoją w lekkim rozkroku, nie odrywając stóp od podłogi „mocują się ze sobą” próbując się przepchnąć nawzajem.
„Paczka” – maluszek zwija się w kłębek na dywanie, a starszak próbuje go rozwinąć. Zmiana ról.

Ćwiczenie oparte na relacji „razem”:

„Waga” – dzieci trzymają się za ręce, naprzemiennie wstają i siadają,
„Rowerek” – dzieci leżą na plecach, stopami opierają się o stopy partnera, kreślą wspólnie kółka w powietrzu, „jadą na rowerze”.

Zabawy z balonami:

rzucanie i odbijanie do siebie balonów,
taniec z balonami przy dowolnej muzyce (para dzieci utrzymuje balon brzuchami, tańczy i stara się nie upuścić balonika),
inne zabawy wg propozycji nauczyciela i dzieci.

Ćwiczenie uspakajające:

„Relaks w parach” – masaż pleców – maluszek siedzi plecami do starszaka, który rysuje na plecach dziecka „ciasto” w rytmie wierszyka (zmiana ról)

„Mama piecze ciasto pyszne:
W samym środku będą wiśnie,
Ananasy i brzoskwinie.
Ciasto w ustach się rozpłynie”.

4. Zabawa twórcza „Wizytówka naszych grup”

Nauczyciel przypomina dzieciom wizytówkę z ostatniego spotkania - wypowiedzi dzieci na temat. Zastanawianie się, co może jeszcze przedstawiać wizytówka, jak można układać piąstki...
Dzieci otrzymują przygotowane w ranku sylwety własnych pięści wydarte z kolorowego papieru. Przyklejają swoje sylwety na arkuszu Bristolu w ten sposób, aby poszczególne pięści łączyły się ze sobą. W ten sposób powstaje wizytówka grup symbolizująca wspólne spotkania. Uczestnicy spotkania oglądają wspólne dzieło i nadają mu tytuł.
Podziękowanie wszystkim uczestnikom za wspólną zabawę.