Praca z dzieckiem z zaburzeniami w zachowaniu

Dziecko z zaburzeniami w zachowaniu to dziecko trudne.
Na co dzień używany jednak innych terminów, takich jak: źle wychowany, nadpobudliwy, niegrzeczny, niedostosowany.Podobnie w literaturze fachowej jest wiele określeń dziecka trudnego. Terminem najbardziej właściwym jest dziecko niedostosowane społecznie.Zaburzenia zachowania u takiego dziecka spowodowane są przeszkodami w realizacji potrzeb dziecka. A dziecko takie ma potrzeby takie same jak inni.Jeżeli nie są one zaspokojone, dziecko wchodzi w stan frustracji. Wówczas ma niskie poczucie wartości. Powoduje to silne napięcie psychiczne i manifestuje się to w różnych formach zaburzeń zachowania, także w kontaktach z innymi.Sprawia to, że dziecko ma trudności w uczeniu się oraz w dostosowaniu się do środowiska społecznego.Nadpobudliwość psychoruchowa jest to taki stan, gdy równowaga układu nerwowego jest zachwiana przez pobudzanie nad hamowaniem.
Najczęściej zaburzone zachowania dotyczą 4 obszarów :
1.Relacji z rówieśnikami.
2.Relacji z dorosłymi.
3.Relacji zadaniowych.
4.Ustosunkowania się do samego siebie.
Postępowanie terapeutyczne:
1. Zasada afirmacji - dostrzeganie, chwalenie, komunikowanie pozytywnych dokonań dziecka, dobrych ocen i zdolności dziecka. Świadomie rezygnujemy z krytyki, nie oceniamy, nie wskazujemy wad. Odebranie przez dziecko pozytywnego komunikatu pozostaje w sprzeczności z jego poprzednimi przekonaniami.
2. Zasada bliskiego kontaktu z dzieckiem - osoba prowadząca zajęcia w sposób nieszablonowy stwarza ciepłe i bezpieczne reakcje. Osoba dorosła jest opiekunem i sojusznikiem dziecka w pokonywaniu trudności.Zmniejsza to dystans, stwarza sytuacje odreagowania. Komunikujemy dziecku akceptację, życzliwość, zainteresowanie. Dziecko w ten sposób doświadcza nowych sytuacji.
3. Zasada otwartości - wiąże się z przekazywaniem informacji, doświadczeń. Prowadzący uczy dzieci słuchania i szacunku do innych przeżyć. Przełamuje poczucie izolacji, kiedy dziecko mówi o sobie.Koryguje uprzednie doświadczenia.
4. Zasada istnienia norm - polega na wprowadzeniu i przestrzeganiu reguł na zajęciach , które umożliwią dzieciom przeżycie dobrych doświadczeń. Często pozytywnie dyscyplinuje to dziecko.
Proces socjoterapeutyczny może toczyć się na każdej lekcji. Każdy przedmiot może być wykorzystany do pracy wówczas, gdy cel jaki sobie założymy jest zrealizowany.
Metody :
- dyskusja w grupie - kontrolowana, dająca możliwość dzielenia się doświadczeniami, daje szansę zaistnienia w grupie, uczy tolerancji,
- burza mózgu - ułatwia wymyślanie w krótkim czasie pomysłów, metoda rozgrzewająca, uaktywniająca,
- praca w grupach - pobudza do twórczego myślenia, umożliwia wiekszą aktywność, zaangażowanie,
-drama - odgrywanie scenek tematycznych uczących nowych zachowań w zależności od tego, co chcemy osiągnąć,
- ćwiczenia ruchowo - relaksacyjne o ustalonym celu i przebiegu,
- rysunek i muzyka.
Cele do wymienionych metod :
-rozwiązywanie konfliktów, afirmowanie siebie, poszerzanie wiedzy o sobie,
- budowanie zaufania, integracja klasy,
- ćwiczenie pamięci, koncentracji, spostrzegawczości
- praca na emocjach,
- uczenie otwartości,
- wzrost akceptacji,
- poszerzenie samooceny, samoświadomości,
- rozwijanie umiejętności słuchania,
- uczenie wyrażania swoich uczuć, sądów,
- rozwijanie wyobraźni
- przezwyciężanie nieśmiałości
- odreagowanie napięć,
W trakcie pracy uczymy dziecko reakcji społecznych. Powinny zajść:
1.Zmiana sądów o rzeczywistości.
2.Zmiana sposobów zachowania.
3. Odreagowanie emocjonalne.