Scenariusz zakończenia roku. Pożegnanie gimnazjalistów

SCENARIUSZ POŻEGNANIA ABSOLWENTÓW GIMNAZJUM
ZAKOŃCZENIA ROKU SZKOLNEGO

KONFERANSJER I:

Rozpoczynamy Uroczystość Zakończenia Roku Szkolnego. To ważny dzień dla uczennic naszych szkół.

KONFERANSJER II:

To wreszcie szczególnie ważny dzień dla nas - uczennic klasy trzeciej gimnazjum.

KONFERANSJER I:

W tym wyjątkowym dniu witamy Grono Pedagogiczne i Wychowawcze...

Witamy:
Dyrekcję...

Drogich Nauczycieli i Wychowawców...., Was Drogie koleżanki.

KONFERANSJER II:

Kończąc naukę w Gimnazjum zamykamy tym samym jeden z kolejnych, ważnych rozdziałów naszego życia. Tu przeżywałyśmy nasze sukcesy i gorycz porażek. Tu zawiązały się przyjaźnie. Tu zdobywałyśmy wiedzę, poznawałyśmy świat.

KONFERANSJER I:

Dziś my – uczennice klas trzecich, chcemy podziękować Dyrekcji, Gronu Pedagogicznemu i Wychowawcom, naszym koleżankom, za wsparcie, każde dobre słowo, za obecność – szczególnie wtedy, gdy było trudno. Bez was nie mogłybyśmy w pełni cieszyć się tym dniem.

KONFERANSJER II:

Zdajemy sobie sprawę, że nie zawsze nasze zachowanie świadczyło o wdzięczności, jaką chcemy dziś wyrazić, ale z całego serca doceniamy wysiłek, który włożyliście w naszą edukację i wychowanie.

KONFERANSJER I:

Pragniemy już teraz zaprosić na część artystyczną dzisiejszej Uroczystości. Niech ona pozwoli przypomnieć nam sobie tych wiele, wyjątkowych chwil, które pamięcią i sercem złączyło nas ze sobą i z tym miejscem.

*I tu chcemy podziękować za pomoc w przygotowaniach do zakończenia roku szkolnego:

KONFERANSJER I i II: Zapraszamy!

Sytuacja: Scena 1. [ W tle podkład muzyczny] Dwie absolwentki naszego gimnazjum spotykają się po latach. Zaczynają wspominać.

Natalia: Niemożliwe. Ola... To Ty? No co Ty, nie poznajesz mnie?

(uścisk) Co Ty tu robisz?

Ola: Mieszkam. To rodzinne miasto mojego męża (chwali się obrączką).

Natalia: Gratuluję. Słuchaj. Może masz trochę czasu? Zapraszam do mnie. Powspominamy stare, szkolne czasy.

Ola: Czemu nie.

Scena 2. Dziewczyny siedzą przy stoliku. Rozmawiają przy herbacie. Przeglądają stare albumy. [w tle fragment piosenki ,,Nasza szkoła” i prezentacja uczennic klasy III – w formie wyświetlanych zdjęć – jak w albumie]

Natalia: Ile razy narzekałyśmy na to czy na tamto. A teraz jak to sobie wszystko przypomnę. Ach. To były czasy.

Ola: Natalio, a Ty w ogóle masz kontakt z kimś z naszej klasy?

[W formie zdjęć wyświetlanych na projektorze]

Natalia: Pewnie. Wiem np. że Daria prowadzi własny hotel. Kiedyś nawet miałam okazję w nim nocować. Wygląda na bardzo szczęśliwą.

Ola - tu pewnie Cię nie zaskoczę. Została, tak jak marzyła, kosmetyczką. Gdybyś chciała zadbać o swoje dłonie to wiesz do kogo się zwrócić. Po starej znajomości pewnie da Ci jakąś zniżkę.

A gdybyś np. wybierała się na jakieś wesele czy zabawę sylwestrową i chciała zadbać o piękną fryzurę to musisz koniecznie odwiedzić Sandrę. Prowadzi własny zakład fryzjerski. Wiem, że świetnie jej idzie.

Magda np. jest nianią. Wiem, że bardzo lubi opiekować się swoimi maluchami.

Ola: O, to podobnie jak ja. Tylko, że ja pracuję w przedszkolu. Tak, praca z dziećmi daje wiele radości i satysfakcję.

Natalia: Ale to pewnie niełatwa praca. Tak jak i opieka nad osobami niepełnosprawnymi. Właśnie to robi dzisiaj Klaudia.

Wiem też, że Paulina gotuje zawodowo. Marzy też o otwarciu własnej restauracji.

Ola: Niesamowite. A ja ostatnio spotkałam Kasię. Chciałam zmienić coś w ogrodzie. Okazało się, że Kasia prowadzi własną firmę i zajmuje się projektowaniem ogrodów. Naprawdę jest w tym dobra. A czasami jej firma współpracuje z firmą, którą prowadzi Ola. Wiesz, że zajmuje się dekoracją wnętrz?

Natalia: Świetnie. Koniecznie muszę wziąć od Ciebie ich wizytówki.

Ola: Jasne. Nie ma problemu. A właśnie. Widziałam ostatnio Karolinę w TV.

Natalia: Naszą Karolinę? A czemu?

Ola: Brała udział w gaszeniu jakiegoś ogromnego pożaru jakiejś fabryki. Jednak spełniły się jej marzenia i pracuje w straży.

A Kasię też można spotkać w mundurze. Została żołnierzem zawodowym.

Natalia: Żartujesz? Tu mnie zaskoczyłaś. Ale ja też Cię zaskoczę. Ja widziałam ostatnio w TV Natalię. Jest tancerką. Mówili, że jej kariera nabiera tempa i jest naprawdę w tym dobra.

Ola: A czemu Ty się nie chwalisz? Udany debiut na scenie Festiwalu w Opolu. No nieźle. Gratuluję. Zawsze chciałaś śpiewać.

Natalia: Dziękuję. Mam nadzieję, że wszystko się uda.

Ola: (wzdycha) Ale się zmieniłyśmy.

Natalia : To prawda. Wiesz. Jak sobie teraz przypomnę jak wyglądały czasami nasze lekcje.

(śmiech) Ola: A pamiętasz jak podczas lekcji historii?...

[Dziewczyny zaczynają wspominać. Dekoracja w tle: szkoła – ławki i biurko nauczyciela. Połączenie nagrania lektora z fragmentami (komentarzami) muzycznymi]

Wzór - https://www.youtube.com/watch?v=SHp-mffLIN8

1. Lekcja historii. No cóż. Nie zawsze udawało nam się pamiętać o wszystkich datach, królach, sławnych postaciach historycznych. Ale obecność Pana Roberta, pełnego optymizmu i pozytywnego nastawienia zawsze dodawała nam sił. (Zjawia się nauczyciel – grany przez Karolinę. W tle fragment utworu – film ,,Czterej pancerni” - ,,Deszcze niespokojne potargały sad, a my na tej wojnie, ładnych parę lat”).
Kiedy Pan Robert otwierał dziennik, zawsze czułyśmy na swoich plecach powiew historii. A ten zamaszysty gest (szuka osoby do odpowiedzi) wskazywał tylko na jedno. Zaraz któraś z nas pójdzie do odpowiedzi. Oczywiście chętnych nie brakowało (wszystkie się ,,chowają”). Wtedy najczęściej w uszach brzmiały nam te słowa: (fragm. utworu Reni Jusis – ,,Kiedyś Cię znajdę” - ,,Kiedyś Cię znajdę, znajdę, znajdę Cię, w końcu znajdę. Jestem coraz bliżej”). (,,Ola (Florczak). Do odpowiedzi”). No i w końcu zawsze znajdował tę najszczęśliwszą z nas, która czuła się jak niejeden z dowódców wojsk wyruszających na pole bitwy. (fragm. utworu Ryszarda Rynkowskiego - ,,Szczęśliwej drogi już czas” - ,,Szczęśliwej drogi już czas, mapę życia w sercu masz”. Czasami jednak udawało nam się odnieść zwycięstwo (fragm.. utworu Kamila Bednarka - ,,Chwile jak te” - Takie chwile jak te, nie zdarzają się zbyt często. Takie chwile jak te, to nasze zwycięstwo”).

Tak. To były piękne chwile. Oczywiście najpiękniejsze chwile w szkole były też wtedy, gdy rozbrzmiewał dźwięk szkolnego dzwonka. Zwiastujący oczywiście ulubione chwile każdego ucznia w szkole. Oczywiście przerwę (fragm. utworu Andrzeja Rybińskiego ,,Czas relaksu” – ,,Czas relaksu, relaksu to czas”).

2. Lekcja wychowania fizycznego. Oczywiście zawsze byłyśmy przygotowane do zajęć. Wypoczęte, pełne energii. I oczywiście posiadałyśmy odpowiedni strój do ćwiczeń (tu z żartem, dziewczyny ziewają, mają nieodpowiedni strój do zajęć). Pani Iza zawsze zachęcała nas do aktywności fizycznej, ale z naszym zaangażowaniem u jednej było lepiej u innej nieco gorzej (fragm. utworu z filmu Madagaskar ,,Wyginam śmiało ciało” - ,,Wyginam śmiało ciało, wyginam śmiało ciało – dla mnie to mało”). Z czasem jednak było coraz lepiej (bieganie) (fragm. utworu ,,Eweliny Lisowskiej ,,W stronę słońca” –
,,Rozpędzeni prosto w stronę słońca. Zatraceni w sobie tak bez końca! Zaliczamy dziś te wszystkie stany, bez grawitacji pędząc w nieznane”).

I tak mijała lekcja za lekcją. Aż minęły trzy lata...
(fragm.. utworu Haliny Kunickiej - ,,To były piękne dni” - ,,To były piękne dni, po prostu piękne dni. Nie zna już kalendarz takich dat”.

Natalia: Wiesz. Pamiętam, że na początku było ciężko. Było wiele nieporozumień pomiędzy nami. Ale z czasem było coraz lepiej. I bardziej mogłyśmy na sobie polegać.

[Nagranie typu lipdub – rodzaj własnego wideoklipu. Krótki filmik o wartości przyjaźni, o tym jak ważna jest obecność drugiej osoby. Do piosenki TABB & Sound'N'Grace ,,Możesz wszystko”].

Przykład: https://www.youtube.com/watch?v=pBnHcLSvPjc

Piosenka – Marek Grechuta ,,Ważne są tylko te dni” ( wykonuje Daria)

Ola: Jedno jest pewne. Będziemy mile wspominać czas w gimnazjum.

Piosenka – ,,Dziękujemy wam” (hip hop) – słowa i wyk. Aleksandra i klasa.

KONFERANSJER I:

Dziś, w tym ważnym dla nas dniu, pragniemy podziękować Dyrekcji, Nauczycielom i Wychowawcom za przekazaną wiedzę, trud wychowania i wyznaczanie nam dróg, po których teraz możemy iść. Wiara, nadzieja, miłość – nie chcemy by były to tylko puste słowa. Chcemy by wyznaczały one także ścieżki naszego życia. Przyjmijcie od nas te małe upominki i pamiątkowe fotografie.

(wręczanie upominków)

Bardzo dziękujemy.

• Niespodzianka wychowawcy klasy.
• Pożegnanie od klasy II

Fragmenty – zapis zakończenia roku:
https://www.youtube.com/watch?v=uyu1hWjWYlc