Opinia o uczniu. Opis przypadku

Informacje o uczniu
Imię i nazwisko: Dawid X
Data urodzenia: XX.XX.20XXr.
Klasa: II, SP nr XX
Informacje podstawowe – funkcjonowanie w szkole:
Na podstawie informacji otrzymanych z przedszkola, do którego chłopiec uczęszczał, oraz wywiadu z mamą chłopca można określić Dawida jako śmiałego, łatwo nawiązującego kontakty. Dziecko już w przedszkolu opanowało podstawowe informacje o sobie i swojej rodzinie. Właściwie segreguje przedmioty, przelicza w zakresie 10 na konkretach, zna obraz graficzny cyfr. Chłopiec chętnie wykonuje prace manualne, ale z uwagi na obniżony poziom grafomotoryczny wykonywane prace są mało precyzyjne i dokładne. Chętnie podejmuje aktywność ruchową, jednak jakość i precyzja jego ruchów jest obniżona. Potrafi naśladować ruchy, dźwięki, odgłosy. Zna litery i potrafi globalnie odczytać proste wyrazy. Z opinii wychowawcy przedszkola wynika, że Dawid poczynił postępy edukacyjne, jednak zachowanie chłopca wymaga ciągłej interwencji i kontroli, bywa niezdyscyplinowany i nie potrafi zapanować nad swoimi emocjami.
Dawid został przyjęty do szkoły 01.09.2015 roku jako siedmiolatek. Trafił do klasy sześciolatków. Jest tolerowany i lubiany przez dzieci. Nie ma najlepszego kolegi czy koleżanki, ale jest grupa dzieci, która chętnie włącza go w swoje zabawy, o ile oczywiście chłopiec ma taką chęć. Na ogół bawi się przy dzieciach, ale samodzielnie. Ciężko mu nawiązać i utrzymać kontakt. Utrudnia mu to m.in. wada wymowy, trzeba się przyzwyczaić do mowy chłopca, gdyż z początku bywa niezrozumiała. W związku z tym uczęszcza na zajęcia logopedyczne na terenie szkoły w wymiarze jednej godziny tygodniowo. W trakcie zabaw często nie zdaje sobie sprawy ze swojej siły, przez co zdarza mu się kogoś popchnąć albo mocniej uderzyć zabawką. Na ogół nie jest agresywny. Występują u niego jednak zachowania utrudniające kontakty z rówieśnikami, takie jak: plucie, szturchanie, krzyczenie do ucha. Część zachowań Dawida bierze się zapewne z obserwacji kolegów, różnica polega na tym, że chłopiec nie potrafi zahamować pewnych zachowań w momencie zakończenia zabawy, tylko przeciąga je dalej i wykorzystuje w innych sytuacjach. Dość łatwo ulega wpływom otoczenia. Chętnie pomaga kolegom i koleżankom, jest uczynny.
Dawid uczęszcza do szkoły systematycznie, rzadko choruje. Zawsze jest czysto ubrany, wie że należy dbać o higienę, ale nie zawsze o tym pamięta. Na zajęcia jest zawsze przygotowany, prace domowe są wykonywane samodzielnie, przy trudniejszych, obszerniejszych chłopcu pomaga mama.
Dawid wie jak należy zachowywać się w stosunku do nauczycieli i innych pracowników szkoły. Na początku klasy I zdarzało mu się zwracać do osób dorosłych na „ty”, ale szybko przyswoił sobie prawidłową formę. Wie jakiego zachowania oczekują od niego inni, jednak często zdarza mu się o tym zapominać. Prawidłowo reaguje na polecenia i komunikuje swoje potrzeby. Dobrze orientuje się w przestrzeni szkolnej, mimo to nauczyciel jest zawsze w zasięgu wzroku, ze względu na pojawiające się zachowania trudne.
Dawid jest chłopcem ruchliwym i aktywnym. Jest coraz bardziej samodzielny w działaniach, ale cały czas wymaga dopingu i kontroli, upewnienia się, co do słuszności i prawidłowości tego, co robi. Do nowych zadań podchodzi z zainteresowaniem i entuzjazmem, odpowiednio motywowany nie zniechęca się. Potrafi pracować bardzo systematycznie, ale jeśli od początku materiał do opracowania jest bardzo obszerny, zdarza mu się protestować przeciwko podjęciu się pracy lub „wyłączać” myślowo. Należy wtedy dać mu chwilę na powrót do rzeczywistości, a następnie odpowiednio zmotywować. Skuteczne okazuje się przypomnienie, że kiedyś już poradził sobie z taką ilością materiału i szło mu świetnie.

Dawid stale absorbuje nauczyciela różnymi pytaniami niezwiązanymi z wcześniejszą rozmową bądź tokiem zajęć. Na lekcjach często zadaje pytania dotyczące czasu pozostałego do jej zakończenia, potrzebuje ciągłego określania ile lekcji za nim, ile przed nim, za ile godzin będzie obiad, południe, popołudnie itp. Nauczyciel przygotował chłopcu rozpiskę godzin w formie zegarów z zaznaczonymi wskazówkami, w piórniku nosi plan lekcji, co daje mu poczucie bezpieczeństwa i pomaga mu w orientowaniu się w rozkładzie dnia. Lubi mieć coś w ręce – w czasie zajęć bawi się długopisem lub czymkolwiek innym, co ma pod ręką. Jeśli tego nie robi, palce u rąk często lądują w buzi, w której jakby „badał” nimi zęby.
Dawid reaguje bardzo emocjonalnie na wszystko, co dzieje się wokół niego. Potrafi coraz lepiej radzić sobie z negatywnymi emocjami. Na ogół dobrze odnajduje się w nowych sytuacjach. Wie, że może liczyć na pomoc nauczyciela i dzięki temu szybko opanowuje negatywne emocje.

Nauka:
W szkole Dawid radzi sobie dobrze.
Edukacja polonistyczna: Dawid czyta płynnie, ale monotonnie. Nie zwraca
uwagi na znaki interpunkcyjne, nie stosuje intonacji. Ma bogaty zasób słów,
pisze samodzielnie, choć ma problem ze zmieszczeniem liter w liniaturze. Jego prace są pełne błędów wynikających z wady wymowy, typowych błędów ortograficznych popełnia niewiele. Wie, że zdanie rozpoczyna się wielką literą, a kończy kropką, ale często nie wykorzystuje tej wiedzy w praktyce. Uczy się na pamięć wierszy, piosenek. Potrafi ułożyć zdanie pojedyncze z podanym wyrazem, a także krótką historyjkę. W mowie spontanicznej odpowiedzi udziela w formie kilku wyrazów, a dopiero upominany przez nauczyciela poprawnie formuuje pełne zdanie. Ma dobrą pamięć mechaniczną i mimowolną.

Edukacja matematyczna: Z uwagi na swoje zaburzenie Dawid ma problem z
myśleniem abstrakcyjnym, w związku z tym matematyka sprawia mu trudności. Liczy na konkretach w zakresie 100, dzieli na zbiory według podanego kryterium, potrafi odczytać i zapisać pełne godziny na zegarze. Zna podstawowe figury gometryczne, poprawnie określa stosunki przestrzenne. Nadal nie opanował obliczeń związanych z pieniędzmi. Ilość monet czy banknotów równe są kwocie, np. 3 monety to 3 złote, 5 monet to 5 złotych. Zadania z treścią rozwiązuje mechanicznie. Nie zastanawia się nad tym, co przeczytał, po prostu przepisuje kolejne liczby wstawiając między nimi wybrany znak. Ma problem z opanowanieem tabliczki mnożenia.
Edukacja społeczno – przyrodnicza – Dawid ma bogatą wiedzę dotyczącą
siebie i swojego najbliższego otoczenia. Ma utrwalony schemat ciała, potrafi podać informacje na temat swój i swojej rodziny. Zna nazwy dni tygodnia, miesięcy i pór roku. Jest zainteresowany tym, co dzieje się wokół niego.
Edukacja plastyczno – techniczna – Dawid bardzo lubi wszelkie zajęcia
plastyczno – techniczne. Chętnie maluje farbami, wycina i klei. W wolnym czasie lubi bawić się plasteliną. Ma zaburzoną percepcję wzrokową, Rysunki chłopca są uproszczone, człowieka rysuje w formie głowonoga. Rysuje proste kształty: koło, słońce, kwiatek. Zdarza mu się zbyt mocno dociskać narzędzie pracy, co wynika z nieprawidłowych nawyków grafomotorycznych. Przy kolorowaniu, nieupomniany wyjeżdża za linie, nie domalowuje powierzchni. Często nie przywiązuje wagi do doboru barwy, najchętniej kolorowałby wszystko jednym kolorem.
Wychowanie fizyczne – chłopiec chętnie uczestniczy w zajęciach ruchowych. Występują u niego typowe dla autystyków stereotypie, np. kręcenie w kółko, wymachy rąk, poruszanie się w pobliżu ścian. Lubi zabawy z elementami muzyki, chętnie naśladuje nauczyciela. Ma słabo rozwinięte mięśnie rąk, co wpływa m.in. na jego zdolności grafomotoryczne.
Na lekcjach chętnie zgłasza się do odpowiedzi, choć nie zawsze dlatego, że ją
zna, a dlatego, że robią to inne dzieci.

Współpraca rodziców ze szkołą jest bardzo dobra. Nauczyciel codziennie ma
kontakt przeważnie z mamą chłopca, która na bieżąco jest informowana o zachowaniu i działaniach Dawida. Rodzice dzielą się z nauczycielem swoimi spostrzeżeniami, ustalają „wspólny front” i ściśle trzymają się wyznaczonych celów. Wszelkie niejasności i nieporozumienia wyjaśniane są na bieżąco.

W ciągu 2,5 roku widać zmiany, które zaszły w chłopcu. Z nauką radzi sobie na miarę swoich możliwości. Zdecydowanie lepiej panuje nad swoimi emocjami. Wie, że w szkole czasem zdarzają się sytuacje nieprzewidywalne, ale wie także, że w takich sytuacjach zawsze może liczyć na pomoc nauczyciela, więc nie trzeba się ich bać. Buduje pozytywny obraz samego siebie, w oparciu o sygnały, które docierają do niego od rówieśników i nauczycieli. Wie, że potrafi samodzielnie zrobić wiele rzeczy, np. narysować coś, bądź przepisać dłuższy fragment tekstu, ale nadal trzeba go motywować i przypominać, że kiedyś już udało mu się to udało. Coraz lepiej reaguje na zwrócenie uwagi. Przeprasza automatycznie, jest to dobrze wyuczony zwrot, ale nie idzie za nim nic więcej. (za chwilę zachowuje się tak samo).

W pracy z chłopcem należy zwrócić szczególną uwagę na pracę na konkretach, umożliwić mu odpowiedzi ustne, zamiast pisemnych. Oceniać wkład i zaangażowanie, a nie efekt. Stwarzać odpowiednie sytuacje, w których chłopiec miałby okazję nawiązywać poprawne relacje z rówieśnikami.