Zimowe zabawy - wykorzystanie elementów metody Paula Denissona - kinezjologii edukacyjnej

Konspekt zajęć koleżeńskich dla grupy starszaków (5 – latki i 6- latki)

Temat zajęć: „Zimowe zabawy” - wykorzystanie elementów metody Paula Denissona – kinezjologii edukacyjnej

Prowadząca zajęcia: Aleksandra Socała

Cel ogólny:
- wykorzystanie naturalnych możliwości uczenia się (naturalnej koordynacji i nawyków)

Cele szczegółowe:
dziecko wie, dlaczego picie wody jest ważne dla naszego organizmu
śpiewa piosenkę w języku angielskim i odpowiada na zadane pytania
zna pory roku
dostosowuje swoje tempo do rytmu muzyki
wykonuje ćwiczenia zgodnie z instrukcją
bierze aktywny udział w zajęciach
rozwija swoją wyobraźnię i kreatywność plastyczną
rozwija koncentrację uwagi
doskonali umiejętności zapamiętywania
wzmacnia percepcję wzrokowo – słuchową
wzmacnia percepcję ruchową
wzmacnia pamięć krótko- i długoterminową
kształtuje świadomość lewej i prawej strony ciała
zauważa różnice i podobieństwa w ruchu ciała
wzmacnia koordynację ręka – oko – ucho

Pomoce: płyta CD, janczary, kubki, woda, ilustracje do pantomimy, lustro, zagadki słowne, podpisy i obrazki do zagadek, gazety, białe kartki, ołówki, sztalugi, kredki, wizytówki

Przebieg:

1. Powitanie i wprowadzenie do tematu zajęć:

„Hello, how are you?” - piosenka na powitanie w języku angielski.
„How are you today?” - pytanie dzieci po angielsku o samopoczucie; zachęcanie do udzielania odpowiedzi w języku angielskim.
Przypomnienie i utrwalenie wiadomości o aktualnej porze roku i jej charakterystycznych cechach.
- Ile jest pór roku? (dzielą wyrazy na sylaby - klaszcząc w dłonie)
- Jaką mamy teraz porę roku? (swobodne wypowiedzi dzieci na temat zimy i jej charakterystycznych cech, podają słowo zima w języku angielskim)
- Jaka pora roku jest po zimie?
Dzieci piją wodę, która pomaga zachować zdrowie i kondycję fizyczną (el. metody Denissona)

2. Zajęcia właściwe:

„Zabawy na śniegu” - nauczycielka gra na janczarach, dzieci biegają w rytm muzyki, na przerwę pokazują ruchy naprzemienne (el. metody Denissona):
łapanie śnieżynek – prawe kolano do góry, lewa ręka ponad prawe kolano i na odwrót
otrzepywanie butów ze śniegu – lewa ręka z tyłu dotyka prawą stopę i odwrotnie
rozgrzewamy się – dotykanie lewym łokciem prawego kolana i odwrotnie
rozgrzewamy uszy - dotykanie lewą dłonią prawego ucha i odwrotnie
taniec rozgrzewaniec - krzyżowanie wyprostowanych ramion przed klatką piersiową tak, aby na zmianę wyżej była ręka lewa potem prawa
„W co się bawić zimą?” - zabawa z elementem pantomimy; wybrane dziecko losuje obrazek przedstawiający zabawę na śniegu, jego zadaniem jest przedstawienie tej zabawy za pomocą ruchu: zjazd na sankach, jazda na nartach, jazda na łyżwach, lepienie bałwana, anioły na śniegu, bitwa na śnieżki.
„Ulepimy dziś bałwana” - dzieci w powietrzu rysują oburącz bałwana - symetrycznie względem linii środka (el. metody Denissona), obrysowują kształt bałwana od dołu ku górze, a następnie rozluźniając mięśnie – całym ciałem pokazują topniejącego bałwana.
„Śmieszne miny w tafli lodu” - dzieci siedzą w kole na dywanie, podają sobie lusterko i próbują zrobić śmieszną minę.
„Zimowe zagadki” - próby odgadnięcia zagadek słownych, podpisywanie obrazków
Płozy, deski, sznurek,
Podejdźmy pod górę!
W dół szybko jak strzała,
Zabawa wspaniała! (sanki)

Szybko po lodzie niosą nas one, obie do butów przyczepione. (łyżwy)

Ze śniegu zrobiony, kapelusz na głowie. Zgadnij, kto to taki. Ja wiem, lecz nie powiem! (bałwan)

Dwie siostry – na dole, para braci – z boku,
bez nich żaden narciarz nie zjedzie po stoku. (narty)

Co to za woda,
twarda jak kamień?
Można na łyżwach
ślizgać się na niej. (lodowisko)

Konik, wesoły dzwoneczek i sznur saneczek. (kulig)
„Lepimy śnieżki” - każdy dostaje kartkę z gazety i próbuje uformować kulę.
„Kołyska dla śnieżki” - dzieci kładą się na dywanie, na brzuchu kładą sobie gazetową śnieżkę, brzuch zamienia się w kołyskę dla śnieżki, wdech nosem - brzuch podnosi się do góry, wydech ustami - brzuch opada, w czasie wydechu ustami można cichutko wypowiadać "psss..." - oddychanie przeponowe (el. metody Denissona).
„Pisanie po śniegu” - ćwiczenia na przekroczenie linii środka (el. metody Denissona)
leniwe ósemki wodzone kciukiem – dzieci stają w pozycji prostej i wyciągają przed siebie lewą rękę kierując kciuk do góry, następnie „kreślą kciukiem” w powietrzu znak leniwej ósemki wodząc oczami za ręką, ruch zaczynamy w lewą stronę do góry, to samo powtarzają prawą ręką
pisanie nosem – dzieci podnoszą do góry głowę, nosem na suficie kreślą leżące ósemki
leniwe ósemki pisane ołówkiem – w tym ćwiczeniu dzieci rysują na białych kartkach przyczepionych do sztalug, nieprzerywalnym ruchem leniwą ósemkę, zadanie wykonują po kilka razy każdą ręką: pięć razy lewą, następnie pięć razy prawą.

3. Zakończenie: praca indywidualna przy stolikach

„Energetyczne ziewanie” (el. metody Denissona) – w tym rodzaju ćwiczenia, dzieci kładą palce obu rąk na połączeniu żuchwy ze szczęką (poczuje się to miejsce otwierając i zamykając usta), masują te miejsca i jednocześnie dość szeroko otwierają i zamykają usta oraz udają ziewanie, po kilku powtórzeniach ziewanie „na niby” powinno zmienić się w prawdziwe.
„Zimowa ósemka” - praca plastyczna, rysowanie kredkami; przed dziećmi leży rysunek leniwej ósemki; pierwsze zadanie polega na „narysowaniu” palcem prawej i lewej ręki po śladzie wzoru; następnie dzieci mają za zadanie zaczarować leniwą ósemkę w zimowy obrazek (dorysowując inne kształty).
Podziękowanie za wspólną zabawę.