"Święto Pieczonego Ziemniaka" w PM Nr 11 w Pabianicach

„DZIŚ PAN ZIEMNIAK Z NAMI ŚWIĘTUJE, BAWI SIĘ WESOŁO I NÓŻKĄ PRZYTUPUJE” – uroczystość związana z obchodami Święta Pieczonego Ziemniaka, zorganizowana w Przedszkolu Miejskim Nr 11
z Oddziałami Integracyjnymi w Pabianicach w grupie VII „Kotki”
w dniu 06. 10. 2017 roku.

Cele uroczystości:
- Zapoznanie z historią ziemniaka, tradycjami związanymi z wykopkami oraz poszerzenie wiadomości dzieci dotyczących wykorzystania tego jesiennego warzywa.
- Doskonalenie pomysłowości oraz kreatywności podczas wykonywania zwierzątek
z ziemniaków.
- Promowanie aktywności ruchowej poprzez udział w konkurencjach i zabawach sportowych z wykorzystaniem nietypowych pomocy – ziemniaków.
- Kształtowanie umiejętności kulturalnego zachowania się podczas uroczystości grupowych i degustacji proponowanych potraw z ziemniaków.

PROPONOWANY PRZEBIEG UROCYZSTOŚCI:

1. Powitanie, podanie celu uroczystości, zaproszenie do wspólnej zabawy integracyjnej.
Witam wszystkich, którzy chcą dzisiaj świętować Dzień Pieczonego Ziemniaka, mają dobry humor i ochotę na zabawę oraz lubią jeść ziemniaczki.
2. „Skąd mamy ziemniaki? - wysłuchanie krótkiej historii o powstaniu ziemniaka na podstawie „Bajki o ziemniaku”.
Dawno temu dobry król przywiózł z dalekiej wyprawy pewną roślinę, o której mówiono, że jest pożyteczna. Kazał posadzić ją w przypałacowym ogrodzie i niecierpliwie czekał, co z tego wyrośnie. Po jakimś czasie pojawiły się badyle. Zakwitły, ale kwiatki nie były zbyt ładne. Zielone owocki również nie były smaczne. Zagniewany król kazał roślinę wyrwać
z korzeniami i spalić. Dworzanie rozkaz wykonali. Gdy ognisko się dopalało, któryś ciekawy, rozgarnął popiół, aby sprawdzić, co tak ładnie pachnie. Upieczone w żarze ogniska ziemniaki nie tylko ładnie pachniały, ale też były bardzo smaczne. I tak zaczęła się wielka kariera ziemniaka, potocznie zwanego kartoflem.
3. „Ziemniaczane imiona” – przybliżenie różnych nazw ziemniaków używanych
w wybranych regionach naszego kraju.
- kartofel – w gwarze śląskiej, ale także w całym kraju,
- pyra – w gwarze poznańskiej,
- grula – w gwarze góralskiej,
- bulwa – w gwarze kaszubskiej.
4. „Jak wygląda ziemniak?” – oglądanie ziemniaków, opisywanie ich wyglądu, koloru, wielkości, zwrócenie uwagi na części jadalne i niejadalne na podstawie ilustracji tematycznej.
5. „Co można zrobić z ziemniaka?” – wysłuchanie wiersza Hanny Łochockiej ilustrowanego zdjęciami tematycznymi, a następnie zaproszenie do rozmowy z dziećmi dotyczącej wszechstronnego wykorzystania ziemniaka w kuchni, na podstawie wiersza oraz własnych doświadczeń dzieci.
Co można zrobić? O, ho! Mówiąc najprościej: sto różnych różności.
Kartoflankę, do innych zup dodatki, miskę kopytek,
patelnię frytek, ziemniaczane płatki.
A jeszcze (lizać palce!) placki smażone na smalcu – nie?
I te super ziemniaki w mundurkach z gorącą, chrupiącą skórką,
wyciągnięte z popiołu, z ogniska, gdy mgły się snują dookoła i iskra pryska.
A my z ziemniaka robimy prosiaka, hipopotama, królika, krowę:
cztery zapałki się wtyka, ogon i rogi z drucika, oczy jarzębinowe,
uszy z liści jesiennych ozdobią głowę. I gotowe.
6. „Kopanie ziemniaków” – zestaw ćwiczeń gimnastycznych
LVI wg. K. Wlaźnik
I. Marsz dzieci na działkę z wysokim podnoszeniem kolan i ze śpiewem piosenki pt. „Kartofle”.
II. „Wykopki” – dzieci naśladują kopanie ziemniaków wykonując mały rozkrok, po kilku ruchach przysiad i zbieranie wykopanych ziemniaków, następnie z małym wymachem ramion rzucanie ich do koszyka przed sobą.
III. „Pełne worki – puste worki” – ćwiczenia wyprostne – siad skrzyżny, ręce na kolanach, głowa opuszczona – puste worki, wyprost kręgosłupa i ustawienie Glowy prosto, ręce rozłożone na boki, to pękaty, prosto stojący worek - worek pełen.
IV. „Jadą wózki z ziemniakami” – dzieci ustawione dwójkami (jedno za drugim) biegną w różnym tempie – wolno pod górkę i po piaszczystej dróżce, szybko z górki, po ubitej dróżce (zmiana ról).
V. Marsz parami w rytm tamburyna.
7. „Przygoda z pieczonym ziemniakiem” – wysłuchanie bajki Hanny Łochockiej
pt. „O wróbelku Elemelku, o ziemniaku i bąbelku”, zwrócenie uwagi na przedstawiony humor oraz zachowanie ostrożności podczas dotykania gorących przedmiotów.
8. „Ziemniaczane zawody” – zabawy ruchowe z wykorzystaniem ziemniaków: „Slalom między ziemniakami”, „Wyścig z ziemniakiem na łopatce”, „Wędrujący ziemniak górą i dołem”, „Gorący ziemniak”.
9. „Jeżyki z ziemniaków” – działalność plastyczno-techniczna z wykorzystaniem połówek ziemniaków, wykałaczek, plasteliny i ususzonych liści.
10. „Tańczący ziemniak” – zabawa przy muzyce w parach.
11. „Ziemniaczana uczta” – degustacja wcześniej przygotowanych pieczonych ziemniaków, zwrócenie uwagi na kulturalne zachowanie się podczas spożywania posiłku oraz używanie zwrotów grzecznościowych podczas częstowania ziemniakami, jak i w trakcie zakończenia kosztowania.
12. „Pan ziemniak zaprasza do zabawy” – zabawy kołowe na podstawie rymowanek:
a) Pan ziemniak święto ma, co on robi, robię ja...
b) Mój ziemniaczku, mój malutki, rośnij duży, okrąglutki, ziemniak urósł, że aż strach, więc go zjedli, no i bach...
13. Zakończenie uroczystości, podziękowanie za wspaniałą zabawę, czynności
organizacyjno-porządkowe w klasie.
Opracowała: Agnieszka Baśko