Scenariusz dla przedszkola - Bajki Ignacego Krasickiego

Bajki Krasickiego dla przedszkola
Krasicki:
Patrzę ja na Was drogie Dzieci i tak sobie myślę - Czy Was oświecić?
Oświecić znaczy, dzieci kochane, nauczyć. Tak... tylko które dziecko lubi się uczyć?
Już wiem, bajki napiszę, krótkie, zabawne, ale z morałem, żeby w umysłach, nie tylko dzieci, parę mądrych rzeczy zaszczepić.

A kogóż ja tu widzę? Malarz jakiś się tu zbliża. Spojrzę ja na jego pracę - o wyborny to artysta! Tylko smutny jakiś jest. Wiem, o portret go poproszę, bo ma chyba problem z groszem- taki jakiś wychudzony, no i skromnie też ubrany.
- Drogi Piotrze czy mi portret namalujesz?

Malarz:
Namaluję drogi Panie, tylko takim - jakim jesteś, na portrecie Cię przedstawię. Nie upiększę, nie odmłodzę i (pauza) muskułów nie dorobię.

Krasicki:Chwilę pomyślałem i już wszystko zrozumiałem. Zaraz potem bajkę o dwóch malarzach napisałem.

Malarz:
Dwaj portretów malarze słynęli przed laty:
Piotr dobry, a ubogi. Jan zły, a bogaty.
Piotr malował wybornie, a głód go uciskał,
Jan mało i źle robił, więcej jednak zyskał.
Dlaczegoż los tak różny mieli ci malarze?
Piotr malował podobne, Jan piękniejsze twarze.
Autor I. Krasicki

Krasicki:
Jaki płynie morał z tej bajki drogie dzieci? Że kłamstwo lubimy, a nie prawdę o nas. Dlatego Jan choć kiepskim był artystą, za ludzi upiększanie bogactwo uzyskał. Ale Wy nie bądźcie tacy, jak ci ludzie- szanujcie sobie prawdę, co w Was złe – poprawcie.
I unikajcie pochlebców- czyli podlizywaczy, co Wam będą miłe rzeczy mówić. Mogą mieć złe zamiary, mogą chcieć Was oszukać i coś dla siebie pozyskać.
Przekonał się o tym pewien kruk,(pauza) co stracił ser znaleziony. Uwierzył chytremu lisowi, który zaczął go chwalić lecz lis przebiegły miał złe zamiary:

Narrator:
Bywa często zwiedzionym,
Kto lubi być chwalonym.
Kruk miał w pysku ser ogromny;
Lis, niby skromny,

Przyszedł do niego i rzekł:
Lis
«Miły bracie,
Nie mogę się nacieszyć, kiedy patrzę na cię!
Cóż to za oczy!
Ich blask aż mroczy!
Czyż można dostać

Takową postać?
A pióra jakie!
Szklniące jednakie.
A jeśli nie jestem w błędzie,
Pewnie i głos śliczny będzie.»
Narrator:

Więc kruk w kantaty; skoro pysk rozdziawił,
Ser wypadł, lis go porwał i kruka zostawił.
Autor I. Krasicki

Krasicki:
Tak to właśnie bywa, że jest często zawiedzionym, ten kto lubi być chwalonym. A powiedzcie mi drogie dzieci- czy małe, biedne zwierzątko powinno większemu i silnemu uwierzyć? (odpowiedzi dzieci) Czy Wy- dzieci kochane- czaplę na obrazku rozpoznacie?
A czy wiecie czym czapla się żywi?(odpowiedzi dzieci)
Tak macie rację/ A to ja Wam powiem – ona je ryby. Te jednak mądrością się nie wykazały i czapli zaufały:

Narrator:
Czapla stara, jak to bywa,
Trochę ślepa, trochę krzywa,
Gdy już ryb łowić nie mogła,
Na taki się koncept wmogła.
Rzekła rybom:
Czapla:
"Wy nie wiecie,
A tu o was idzie przecie".
Narrator:
Więc wiedzieć chciały,
Czego się obawiać miały.
Czapla:
"Wczora
Z wieczora
Wysłuchałam, jak rybacy
Rozmawiali: wiele pracy
Łowić wędką lub więcierzem;
Spuśćmy staw, wszystkie zabierzem,
Nie będą mieć otuchy,
Skoro staw będzie suchy."
Narrator:
Ryby w płacz, a czapla na to:
Czapla:
"Boleję nad waszą stratą,
Lecz można temu zaradzić,
I gdzie indziej was osadzić;
Jest tu drugi staw blisko,
Tam obierzecie siedlisko,
Chociaż pierwszy wysuszą,
Z drugiego was nie ruszą".
Narrator:
"Więc nas przenieś!" - rzekły ryby:
Wzdrygnęła się czapla niby;
Dała się na koniec użyć,
Zaczęła służyć.
Brała jedną po drugiej w pysk, niby nieść mając,
I tak pomału zjadając.
Zachciało się na koniec skosztować i raki.
Jeden z nich widząc, iż go czapla niesie w krzaki,
Postrzegł zdradę, o zemstę się zaraz pokusił.
Tak dobrze za kark ujął, iż czaplę udusił.
Padła nieżywa:
Tak zdrajcom bywa.
Autor I. Krasicki

Krasicki:
Morał z tej bajki jest taki: Zdrada zły koniec miewa- czapla życiem za swój podstęp zapłaciła. Ale i ryby nie były bez winy- za naiwność i łatwowierność też życie straciły.

Jeszcze jedną Wam bajkę dzisiaj opowiemy- o lisie, o którym wszyscy wiedzieli, że był przebiegłym oszustem i mu nie ufali. Kiedyś ten sprytny oszust sam wpadł w tarapaty:

Narrator:
Wpadł lis w jamę, wilk nadszedł, a widząc w złym stanie,
Oświadczył mu żal szczery i politowanie.
Nie żałuj, lis zawołał, chciej lepiej ratować.
Zgrzeszyłeś, bracie lisie, trzeba pokutować.
I nagroda, i kara zarówno się mierzy:
Kto nikomu nie wierzył, nikt temu nie wierzy.
Autor I. Krasicki

Krasicki:
Czy wiecie dlaczego wilk nie pomógł lisowi? Lis ciągle oszukiwał i działał podstępnie, nikomu nie dowierzał to właśnie dlatego jemu też wilk nie uwierzył.

Na dzisiaj to wszystkie bajki, czas odpocząć trochę. Dużo tych wad w człowieku- o innych w pozostałych bajkach Wam opowiem. Zanim jednak odejdę parę pytań ma do Was, bo sprawdzić chciałem, czy moje pouczenie zostało zapamiętane.

1. Co się stało czapli?
2. Dlaczego jeden z malarzy był biedny?
3. Jaki był lis w bajce Lis i kruk?
4. Dlaczego wilk nie pomógł lisowi?kogWw

Wspaniali z Was słuchacze, więc zanim się pożegnamy, to jeszcze kilka bajek Wam przeczytamy. A Wy brawami nagrodzicie, którą najbardziej polubicie.
ŻÓŁW I MYSZ

Żółw i mysz
Że zamknięty w skorupie niewygodnie siedział,
Żałowała mysz żółwia; żółw jej odpowiedział:
"Miej ty sobie pałace, ja mój domek ciasny;
Prawda, nie jest wspaniały - szczupły, ale własny".
Autor I. Krasicki

Rybka mała i szczupak

Widząc w wodzie robaka rybka jedna mała,
Że go połknąć nie mogła, wielce żałowała.
Nadszedł szczupak, robak się przed nim nie osiedział,
Połknął go, a znim haczyk, o którym nie wiedział.
Gdy rybak na brzeg ciągnął zdobycz okazałą,
Rzekła rybka: "Dobrze to czasem być i małą"
Autor I. Krasicki

Pan i pies
Pies szczekał na złodzieja, całą noc się trudził;
Obili go nazajutrz, że pana obudził.
Spał smaczne drugiej nocy, złodzieja nie czekał;
Ten dom skradł; psa obili za to, że nie szczekał.
Autor I. Krasicki