WPROWADZENIE
Pracę w zawodzie nauczyciela podjąłem w roku 1991. Od roku 1998 pracuję w Wiźnie – na początku w Szkole Podstawowej, następnie w Gimnazjum, a obecnie w Zespole Szkół w Wiźnie. Jestem nauczycielem mianowanym. Obecnie uczę informatyki i zajęć komputerowych. Posiadam również kwalifikacje do nauczania fizyki, której uczyłem w gimnazjum we wcześniejszych latach.
Od 1 września 2014 roku do 31 maja 2017 roku odbywałem staż na nauczyciela dyplomowanego. Przez wszystkie lata swojej pracy zawodowej systematycznie doskonaliłem swój warsztat pracy. Starałem się dostosowywać formy i metody przekazywania wiedzy do poziomu uczniów, ich potrzeb oraz do wymogów czasu i technologii. Uczestniczyłem w wielu szkoleniach i warsztatach. Ich tematykę dobierałem do swoich potrzeb zawodowych, uwzględniając zadania zawarte w Programie Wychowawczym Szkoły i potrzeby uczniów.
W trakcie odbywania stażu wdrażałem liczne działania ukierunkowane na systematyczne podnoszenie jakości swojej pracy i pracy szkoły. Poprzez autorefleksję i analizowanie wykonywanych zadań uzyskałem pozytywne efekty w pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej. Przez cały staż starałem się, aby realizacja planu przebiegała zgodnie z założonymi wcześniej zadaniami, a jednocześnie rozwijała siły twórcze i zdolności innowacyjne uczniów. Wykonywanie tych zadań wymagało często podejmowanie współpracy z innymi nauczycielami. Polegała ona między innymi na współorganizowaniu imprez i uroczystości, wymianie doświadczeń, poglądów i wspólnym rozwiązywaniu problemów. Zaangażowanie koleżanek i kolegów, ich uwagi i opinie często były bodźcem do wprowadzenia zmian i doskonalenia samego siebie.
Poniżej przedstawiam opis i analizę realizacji zadań zamierzonych ww. zgodnie z wymogami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 marca 2013 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli (Dz. U. poz. 393). Ująłem w nim własne przedsięwzięcia opiekuńcze, wychowawcze i dydaktyczne oraz zadania i formy ich realizacji.
Uzyskanie pozytywnych efektów w pracy
dydaktycznej, wychowawczej lub opiekuńczej
na skutek wdrożenia działań mających na celu
doskonalenie pracy własnej i podniesienie
jakości pracy szkoły
Opis i analiza realizacji wymagań
§ 8 ust.2 pkt.1
Procedurę awansu zawodowego rozpocząłem od następujących działań:
1. Ocena własnych umiejętności i dotychczasowej pracy.
Przygotowując się do podjęcia stażu na nauczyciela dyplomowanego dokonałem samooceny dotychczasowej pracy, wiedzy i umiejętności. Zapoznałem się z aktami prawnymi, dotyczącymi awansu zawodowego nauczycieli, między innymi: ustawą z dnia 26 stycznia
1982 r. – Karta Nauczyciela, rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 marca 2013 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli (Dz. U. poz. 393). Analizowałem dokumenty szkolne, takie jak: Statut Szkoły, Szkolny Program Wychowawczy oraz Wewnątrzszkolne Zasady Oceniania. W przypadku tych ostatnich – uczestniczyłem w ich nowelizacji. Współtworzyłem również Przedmiotowe Zasady Oceniania oraz Szkolny Program Profilaktyki.
Efekty:
- poszerzyłem swoją wiedzę dotyczącą aspektów prawnych awansu zawodowego;
- zapoznałem się z procedurami i wymaganiami kwalifikacyjnymi niezbędnymi do uzyskania stopnia nauczyciela dyplomowanego;
- poznałem niezbędne wymagania do uzyskania stopnia nauczyciela dyplomowanego;
- poznałem sposoby dokumentowania dorobku zawodowego;
- opracowałem plan rozwoju zawodowego zgodnie z wymogami prawa, potrzebami szkoły w zakresie jej podstawowych funkcji: dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz własnymi potrzebami edukacyjnymi;
- sporządziłem sprawozdanie z realizacji planu i złożyłem u dyrektora szkoły;
- przez cały okres stażu systematycznie opisywałem moje działania;
- przygotowałem teczkę „Awans zawodowy”.
Na bieżąco studiowałem literaturę pedagogiczną, poszukując nowości na rynku wydawniczym, w tym materiałów metodycznych i szkoleniowych. Uczestniczyłem w warsztatach i szkoleniach organizowanych przez wydawnictwo Nowa Era, MAC, PWN. Cześć tych szkoleń odbywała się w formie e-learningu. Zapoznałem się z ofertą wydawniczą ww. wydawnictw oraz wysłuchałem ciekawych wykładów, które w połączeniu z przekazywanymi materiałami metodycznymi pozwoliły mi na skuteczne i ciekawe przeprowadzenie lekcji informatyki. Ponadto uczestniczyłem w konferencjach metodycznych organizowanych przez Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Łomży na temat efektywności nauczania informatyki.
Efekty:
- zapoznałem się z ofertą edukacyjną wydawnictw PWN i Nowa Era oraz Grupy Edukacyjnej MAC, z którymi od lat współpracuję realizując program z informatyki;
- systematycznie korzystałem z pomocy dydaktycznych tych wydawnictw, co pozwoliło mi na efektywniejsze nauczanie i dostosowanie materiału podręcznikowego do możliwości uczniów;
- uczestnictwo w konferencjach metodycznych organizowanych przez ODN poszerzyło moją wiedzę na temat nowoczesnych metod pracy (m.in.: metoda projektu, debata „za i przeciw”, burza mózgów, praca w grupach), które częściej starałem się stosować na swoich lekcjach.
Aktywnie uczestniczyłem w działaniach szkoły związanych z realizacją jej podstawowych funkcji i wynikających z nich zadań:
• uczestniczyłem w zebraniach, warsztatach i szkoleniach Rady Pedagogicznej;
• brałem udział w pracach zespołów zadaniowych, dotyczących opracowania i wdrożenia dokumentów:
- Program poprawy frekwencji Gimnazjum w Wiźnie,
- Nowelizacja Statutu Zespołu Szkół w Wiźnie,
- Aktualizacja Szkolnego Programu Profilaktycznego;
• pełniłem funkcję członka zespołu nadzorującego na egzaminie gimnazjalnym oraz sprawdzianie;
• systematycznie współpracuję z Radą Rodziców;
• dbam o zapewnienie bezpieczeństwa uczniów na terenie szkoły, pełnię dyżury przed rozpoczęciem lekcji i dyżury śródlekcyjne;
• przez cały okres stażu prowadziłem dokumentację szkolną i organizowałem warsztat pracy;
• opracowywałem plany wynikowe z informatyki dla klas gimnazjalnych i szczegółowe kryteria oceniania;
• uczestniczyłem w opracowaniu Przedmiotowych Zasad Oceniania z Informatyki.
Efekty:
Aktywne uczestnictwo w wyżej wymienionych działaniach wpłynęło na:
- podniesienie jakości mojej pracy, a tym samym pracy szkoły;
- doskonalenie własnego warsztatu pracy, tworzenie narzędzi wpływających na efektywność działań zarówno dydaktycznych, jak i wychowawczych;
- integrację zespołu nauczycielskiego i przez to efektywniejsze rozwiązywanie różnorodnych działań związanych z pracą szkoły;
- większe zainteresowanie rodziców sprawami ich dzieci i szkoły.
Będąc nauczycielem i wychowawcą, mimo, iż w okresie stażu nie pełniłem funkcji wychowawcy klasy, często spotykałem się z rodzicami podczas spotkań rodzicielskich i indywidualnie w celu usprawnienia procesu dydaktyczno – wychowawczego i zaradzaniu ewentualnym niepowodzeniom.
Efekty:
- wzrosła efektywność moich oddziaływań wychowawczych;
- kontakty i współpraca z rodzicami spowodowały zwiększenie skuteczności procesu wychowawczo-dydaktycznego;
- w wielu przypadkach udało się zaradzić problemom szkolnym uczniów;
- mogłem lepiej poznać sytuację rodzinną wychowanków;
- współpraca z rodzicami przyczyniła się to do lepszych efektów nauczania i podniesienia jakości pracy szkoły.
Efektywnie przygotowywałem uczniów do konkursów przedmiotowych z informatyki na etapie szkolnym. Udzielałem również wskazówek i pomocy uczniom podczas przygotowywania prac na konkursy z innych przedmiotów. Dotyczyła ona głownie tworzenia prezentacji i filmów. Pomagałem również w wyszukiwaniu i opracowywaniu wstępnym materiałów foto -audio-wideo za pomocą odpowiednich programów komputerowych
Efekty:
- uczniowie poprzez udział w konkursach bardziej angażowali się w poznawanie zagadnień ponadprogramowych;
- przygotowywanie się uczniów do konkursów przedmiotowych z informatyki często precyzowało ich zainteresowania – wielu z nich dalej kształci się w szkołach na kierunkach informatycznych.
Sprawowałem opiekę nad pracownią informatyczną.
Jako nauczyciel informatyki pełnię również funkcję administratora pracowni. Sam serwisuję posiadany sprzęt, dbam o jego należyty stan i dokonuję niezbędnych napraw i reinstalacji. Pracownia, którą administruję ma 14 lat, ale dzięki ww. działaniom jest w pełni sprawna.
Aby uatrakcyjnić naukę informatyki przygotowałem wiele pomocy dydaktycznych, m.in.: programy i szablony edukacyjne, wykorzystywane przez uczniów podczas nauki programów biurowych, wydruki zadań do indywidualnego wykonywania na zasadzie „zobacz i zrób”, plansze edukacyjne ułatwiające proces nauki. Ze starego komputera zbudowałem pomoc naukową ”Zobacz jak jest zbudowana jednostka centralna”, pozwalającą uczniom dokładnie poznać budowę jednostki centralnej komputera, demontować ją i ponownie składać.
Chętnie służę również pomocą nauczycielom (instruktaż, porada, małe naprawy), którzy mają problemy ze sprzętem komputerowym (komputerami, tablicami interaktywnymi, sprzętem nagłośnieniowym), z którego korzystają podczas lekcji lub innych sytuacji szkolnych.
Efekty:
- w znaczący sposób udoskonaliłem mój warsztat pracy;
- wykonane przeze mnie pomoce dydaktyczne bardzo dobrze sprawdzają się na lekcjach, dzięki czemu zajęcia stały się bardziej interesujące (nie obciążyły też budżetu szkoły); zwiększyła się aktywność uczniów podczas lekcji;
- nastąpiło zwiększenie zainteresowania przedmiotem;
- pracownia mimo „zaawansowanego wieku” jest wciąż sprawna;
- dzięki temu, że sam dokonuję niezbędnych napraw –zaoszczędzone na serwisie zewnętrznym środki można przeznaczyć na inne cele.
2. Pogłębianie wiedzy i umiejętności poprzez udział w różnych formach doskonalenia
Studia podyplomowe
Ukończyłem studia podyplomowe z fizyki (550 godz.) na Uniwersytecie w Białymstoku, dzięki czemu posiadam kwalifikacje do nauczania tego przedmiotu. Program studiów, obok zagadnień związanych z fizyką i matematyką obejmował wiele zagadnień związanych z komputerowym symulowaniem zjawisk fizycznych, modelowaniem i przetwarzaniem danych fizycznych. Umiejętności te wzbogaciły mój warsztat pracy jako informatyka. Proste symulacje przeprowadzałem z uczniami podczas zajęć kółka informatycznego.
Szkolenia, projekty
Brałem udział w wielu szkoleniach i projektach:
„Techniki uczenia się i metody motywujące do nauki" (2014/2015, 31 godz.).
Szkolenie odbywało się w ramach Projektu „Przygotowania i pilotażowe wdrożenie kompleksowego wspomagania szkół i przedszkoli z powiatu łomżyńskiego podporządkowanego ich potrzebom". Doświadczony trener technik nauczania, uczenia się i motywowania uczniów do nauki, w nieszablonowy sposób prezentował, w jaki sposób zwiększyć efektywność nauczania. Skuteczne uczenie się polega na trwałym zapamiętywaniu, a nie na przysłowiowym „zakuwaniu”. Wszyscy, a zwłaszcza uczniowie, mogą korzystać z technik efektywnego uczenia się, które nie tylko pozwalają zaoszczędzić czas i energię, ale także rozwijają potencjał intelektualny i kreatywność. Jaki może być wpływ treningu pamięci na zdolności poznawcze i na czym polegają strategie mnemoniczne.
Ocenianie kształtujące" (2014, 47 godz.). Istotą ocenienia kształtującego jest to, że uczniowie są równie świadomi tego, „czego”, jak i tego „jak” się uczą. I nauczyciel i uczniowie koncentrują się na procesie, a nie na samym wyniku końcowym. Podczas lekcji uczniowie wykonując zadania, odpowiadając na pytania nauczyciela pokazują w jaki sposób myślą, jakie mają umiejętności i czego się już nauczyli. Nauczyciel obserwuje pracę uczniów, ocenia ich postępy i na tej podstawie planuje dalsze zadania. Ten proces stanowi zasadniczą część codziennej pracy na lekcji, skłania nauczyciela i uczniów do refleksji, dialogu i podejmowania dalszych decyzji.
Grafika komputerowa i projektowanie stron WWW (2015, 80 godz.). Szkolenie zorganizowane przez T-MATIC Grupa Computer Plus we współpracy z Euro-Profit Centrum Pozyskiwania Funduszy Europejskich w ramach wsparcia z Europejskiego Funduszu Społecznego. Szkolenie to pozwoliło mi poszerzyć znajomość zagadnień związanych tworzeniem i edytowaniem stron internetowych. Część szkolenia dotycząca grafiki pozwoliła mi zapoznać się i zdobyć umiejętności pracy w zaawansowanych edytorach graficznych służących do obrabiania grafik wykorzystywanych później na stronach www.
Efekty:
- zdobyłem kwalifikacje do nauczania nowego przedmiotu – fizyki;
- wiedza i umiejętności zdobyte podczas studiów, szkoleń, warsztatów i konferencji pozwoliły mi poznać nowe metody prowadzenia zajęć oraz nowe formy oddziaływań wychowawczych, które wykorzystuję na bieżąco w swojej pracy;
- zdobytą wiedzę wykorzystywałem do opracowywania i wdrażania programów edukacyjnych oraz wychowawczych;
- uczestnictwo w szkoleniach i wykorzystywanie w praktyce umiejętności oraz wiedzy, wpłynęło na podniesienie jakości mojej pracy i pracy szkoły;
- dzięki poznanym technikom i metodom mogę przekazywać uczniom wiedzę w ciekawszy i efektywniejszy sposób.
Nowoczesne Technologie informacyjne TIK – bezpieczny Internet (2014-15, 22 godz.), szkolenie zorganizowane przez Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Łomży. Celem było zwiększenie efektywnego korzystania z TIK w ramach zajęć dydaktycznych oraz pełna realizacja zadań edukacyjnych zgodnie z wymaganiami podstawy programowej kształcenia ogólnego. Między innymi: wyposażenie nauczycieli w wiedzę i umiejętności z zakresu TIK pomocne w przygotowaniu i prowadzeniu zajęć lekcyjnych, zapoznanie nauczycieli z możliwościami korzystania z zasobów Internetu oraz materiałów multimedialnych, przygotowanie nauczycieli do uwzględnienia w planowaniu pracy problemów związanych
z korzystanie z zasobów Internetu (prawa autorskie, wyszukiwanie i gradacja informacji, rzetelność prezentowanych treści), nabywanie doświadczenia w aktywnym kształtowaniu umiejętności uczniowskich związanych z wykorzystywaniem zasobów Internetu oraz programów edukacyjnych.
Efekty:
- zyskałem nowe spojrzenie na ww. zagadnienia i poszerzyłem mój warsztat pracy;
- w większym stopniu wykorzystuję TI oraz zasoby dostępne w Internecie podczas lekcji;
- uczniowie częściej i efektywniej korzystają z zasobów internetowych na zajęciach dydaktycznych i przy wykonywaniu prac domowych;
- służę pomocą innym nauczycielom w bardziej świadomym wykorzystaniu podczas lekcji i w zajęciach pozalekcyjnych, dostępnego w szkole wyposażenia (pracowni komputerowych, tablic interaktywnych, rzutników multimedialnych).
Z poprzednim szkoleniem wiążą się szkolenia, które odbyłem przed stażem, organizowane przez Podlaski Urząd Wojewódzki. Były to szkolenia związane z szeroko zakrojonymi projektami: „Dziecko w sieci” i „Sieciaki”. Zdobytą wówczas wiedzę i umiejętności oraz materiały dydaktyczne zamieszczone na stronach internetowych tych projektów wykorzystuję cały czas podczas lekcji, ponieważ problem bezpieczeństwa w sieci jest wciąż aktualny.
Sieciaki.pl to projekt edukacyjny prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę (dawniej Dzieci Niczyje). Podstawowym elementem projektu Sieciaki.pl jest edukacyjny serwis internetowy przeznaczony dla dzieci w wieku 9-11 lat, poświęcony tematyce bezpieczeństwa dzieci w Internecie. W ramach programu Dziecko w sieci prowadzone są badania poświęcone zagrożeniom dzieci i młodzieży w Internecie. Na ich podstawie wypracowywane są przekazy medialne oraz projekty edukacyjne poświęcone bezpieczeństwu młodych Internautów. Bogata oferta scenariuszy zajęć, filmów, ale i kursów e-learningowych adresowana jest do (nauczycieli, pedagogów szkolnych, psychologów), których praca jest związana z bezpieczeństwem dzieci i młodzieży. Materiały te (obecnie obejmujące już wszystkie grupy wiekowe) są doskonałą podstawą do poprowadzenia lub uatrakcyjnienia zajęć dotyczących bezpieczeństwa przede wszystkim w Internecie, ale i w życiu realnym, na które globalna sieć ma coraz większy wpływ.
Efekty:
nabytą wiedzę wykorzystywałem do:
- edukacji dzieci w zakresie bezpieczeństwa w Internecie;
- promocji bezpiecznych zastosowań sieci;
- certyfikowania w pracowni poprzez programy filtrujące i propagowanie oraz promocję bezpiecznych stron i serwisów internetowych;
- edukacji rodziców, którzy często nieświadomie narażają swoje dzieci na niebezpieczeństwo (np. poprzez nadmierne, niezbyt kontrolowane umieszczanie zdjęć na FB i portalach społecznościowych);
- kształtowania właściwej kultury i zasad komunikacji w sieci, czyli NETetykiety;
- zwracania podczas lekcji informatyki uwagi na zdrowotne aspekty pracy przy komputerze: właściwą postawę, nie garbienie się, zachowywanie odpowiedniej odległości oczu od monitora, obowiązek stosowania przerw podczas dłuższej pracy na komputerze;
- propagowania wśród uczniów i rodziców „Dziennego limitu monitorów” polegającego na ograniczaniu przesiadywania dzieci przed komputerem i telewizorem do zsumowanego czasu np. 2,5 godz. dziennie;
- zwracania uwagi na ekologiczne aspekty pracy przy komputerze, takie jak: oszczędność prądu (wyłączanie podczas dłuższych przerw, ustawienia wygaszaczy ekranu i przechodzenie w zasypianie komputera podczas krótszych przerw), oszczędność papieru i tonera (odpowiednie formatowanie tekstu, niestosowanie nadmiernej ilości pogrubień, druk w trybie roboczym itp.).
Szkolenia Trudne zachowania uczniów. Jak je zrozumieć i jak sobie z nimi radzić ODN (2014, 6 godz.) oraz Kształcenie właściwych zachowań i postaw,(2014, 4 godz.) miały zapoznać nauczycieli z metodą konstruktywnej konfrontacji w korygowaniu niewłaściwych zachowań uczniów i wyposażyć nauczycieli w umiejętność dobrej komunikacji z uczniem i rodzicami. Systematyzowały wiedzę i umiejętności potrzebne nauczycielowi, aby mógł radzić sobie z trudnymi zachowaniami uczniów i przeciwdziałaniu im poprzez budowanie pozytywnego klimatu społecznego w klasie.
Efekty:
- w pracy z uczniami staram się okazywać uczniom zainteresowanie, ciepło, troskliwość, uwagę, akceptację, zrozumienie, a jednocześnie łączę to ze stanowczością i konsekwencją, akceptacją osoby, a nie zachowania;
- nie podejmuję rozmów wychowawczych w stanie emocjonalnego wzburzenia ucznia;
- nie stosuję wzmocnień negatywnych (kara w postaci informacji, dezaprobata zachowania, upomnienie itp.), jeżeli nie są one połączone z akceptacją oraz wzmocnieniami pozytywnymi (pochwała, wyróżnienie itp.);
- staram się poznać ucznia – rozmowa, słuchanie tego, co ma do powiedzenia;
- staram się nawiązać kontakt z rodzicami, wizyta w domu itp. zapewnienie możliwości odreagowania negatywnych emocji – rozmowa.
Szkolenie Programowanie w Scratch ODN Łomża (2016, 12 godz.). Uczestniczyłem w nim w związku z przystąpieniem naszej szkoły do projektu „Innowacja pedagogiczna”
i „eTweening”. Projekt ten miał za zadanie urozmaicić ofertę edukacyjną, poprzez nieszablonowe zajęcia, wprowadzenie nauki podstaw programowania w klasach młodszych.
Scratch to język obiektowy, stworzony jako pomoc do uczenia dzieci i młodzieży podstaw programowania oraz środowisko programistyczne służące do tworzenia i uruchamiania programów w tym języku. Scratch umożliwia łatwe tworzenie interaktywnych historyjek, animacji, gier, muzyki. Programowanie odbywa się w przystępny, wizualny sposób – elementy mają kształt puzzli, które można ułożyć w określonym porządku. W ten sposób tworzy się kod przypisany określonemu obiektowi. Obiekty zaś mogą reagować na zdarzenia zewnętrzne. Wygląd postaci przypisanych do obiektów można wybierać z zasobnika, tworzyć lub dodawać inne z zewnątrz.
Efekty:
- poznałem nowe trendy w nauczaniu – powszechna umiejętność programowania jako jedna z podstawowych kompetencji XXI wieku;
- poznałem nowe, przystępne dla uczniów środowisko programistyczne umożliwiające naukę programowania w formie bardzo przystępnej;
- udział w szkoleniu pozwolił mi na ciekawe przeprowadzenie lekcji z zajęć komputerowych w młodszych klasach – grafika w Scratchu jest tak skonstruowana, że zachęca dzieci do pracy – przez zabawę do wiedzy;
- uczniowie mogą się wykazywać własną inwencją, a uzyskane efekty mobilizują ich do kolejnych działań.
Szkolenie CMS JOOMLA 3 instalacja i zarządzanie, ODN Łomża (2016, 20 godz.) przybliżyło mi środowisko system zarządzania treścią napisany w języku PHP, wykorzystujący bazę danych MySQL, rozprowadzany na zasadach wolnego oprogramowania służące do tworzenia stron internetowych w sposób intuicyjny, nie wymagający znajomości języka html.
Efekty:
- poznałem nowe dla mnie i przyjazne dla uczniów środowisko do budowy i zarządzania witrynami internetowymi;
- wzbogaciłem ofertę kółka informatycznego – uczniowie z sukcesem próbują swoich sił w budowie i zarządzaniu stronami www;
- poprzez twórcze zaangażowanie w budowę własnych portali internetowych uczniowie rozwijają swoją wiedze, umiejętności i zainteresowania, które w przyszłości często decydują o wyborze kierunku dalszego kształcenia.
Szkolenie eTweening (2016,16 godz.)
przeprowadzone przez Centrum Wspierania Inicjatyw Europejskich przybliżyło ciekawą formę komunikowania się uczniów z różnych krajów europejskich, poprzez platformę współpracy, którzy tutaj komunikują się, współpracują, realizują projekty, dzielą się i mówiąc krótko, czują się i są częścią najbardziej ekscytującej społeczności edukacyjnej w Europie.
Efekty:
podczas szkolenia miałem możliwość poznania ciekawej formy współpracy między szkołami i uczniami. Wzbogaciłem swój warsztat pracy o nową wiedzę i umiejętności, które częściowo mogę wykorzystywać w swojej pracy.
3. Współorganizowanie uroczystości i imprez szkolnych i lokalnych
Podczas trwania stażu współorganizowałem z innymi nauczycielami i opiekunem Samorządu Uczniowskiego imprezy i uroczystości szkolne, które są ważnym elementem w procesie dydaktyczno –wychowawczym oraz w wychowaniu patriotycznym. Należą do nich:
- Zlot Pamięci Września 1939 r.;
- Dzień Edukacji Narodowej;
- Marsz Niepodległości;
- Rocznica nadania szkole imienia Papieża Jana Pawła II;
- Choinka noworoczna;
- Dzień Wiosny;
- Festyn Rodzinny.
W związku z tym, że interesuję się historią, w tym również tą związaną z regionem, w którym mieszkam, w sposób szczególny angażuję się w przygotowanie uroczystości, które wiążą się z bogatą i pełną akcentów patriotycznych historią naszej małej Ojczyzny: Zlotem Pamięci Września 1939 r. i Marszem Niepodległości. Wizna i jej okolice pełne są miejsc związanych z walką o niepodległość, zarówno w czasie zaborów, jak i podczas pierwszej i drugiej wojny światowej. Do symbolu urosła bohaterska obrona „Odcinka Wizna” we wrześniu 1939 r. – Polskie Termopile.
Wraz z innymi nauczycielami przygotowuję młodzież do udziału w tych uroczystościach. Odbywa się ono na lekcjach języka polskiego, historii, ale również na lekcjach informatyki. Uczniowie wyszukują informacje historyczne w Internecie i wykonują prace w edytorach tekstu lub grafiki (opis, opowiadanie, plakat, ilustracja).
Podczas „Zlotu Pamięci Września 1939” razem z uczniami uczestniczę w rajdach okolicznościowych wieczornicach. Kulminacją tych działań jest udział w uroczystościach organizowanych przy pomniku „Obrońców Wizny” i przy ruinach schronu na Górze Strękowej.
Nawiązaniem do uroczystości wrześniowych, jest organizowany od kilku lat przeze mnie i nauczyciela wychowania fizycznego „Marsz Niepodległości”. Odbywa się on w okolicach 11 listopada. Trasa marszu przebiega przez miejsca bohaterskich walk żołnierzy polskich z hitlerowskim najeźdźcą. Na odcinku kilkunastu kilometrów uczniowie spotykają się zarówno z historią, jak i piękną przyrodą Biebrzańskiego Parku Narodowego.
Efekty:
- praca nad organizowaniem uroczystości i imprez szkolnych przyczyniła się do: pogłębiania współpracy miedzy zespołem nauczycieli i uczniów;
- doskonalenia umiejętności organizacyjnych i kształtowania kreatywności;
- wpłynęła na uatrakcyjnienie procesu dydaktyczno-wychowawczego;
- młodzież nabywała umiejętności współpracy w grupie, dzielenia się obowiązkami oraz rozwoju samodyscypliny poprzez przestrzeganie określonych zasad;
- uczniowie mieli możliwość reprezentowania szkoły w środowisku lokalnym;
- uczniowie rozwijali swoje zainteresowania i pozytywne cechy charakteru przez podejmowanie różnorodnych działań;
- wszelkie działania moje, jak również młodzieży miały bezpośredni wpływ na podniesienie jakości pracy szkoły.
4. Organizacja i udział w konkursach szkolnych oraz międzyszkolnych
Konkursy są organizowane z myślą o uczniach zdolnych, wykazujących szczególne zainteresowanie wybranym przedmiotem nauczania, prezentujących rozległą wiedzę, wykorzystujących umiejętność twórczego myślenia do rozwiązywania trudnych zadań problemowych.
Celem konkursów jest:
- doskonalenie pracy szkół w zakresie wspierania rozwoju uczniów szczególnie uzdolnionych;
- rozwijanie zainteresowań poznawczych oraz uzdolnień uczniów;
- wyzwalanie twórczej postawy nauczycieli w poszukiwaniu odpowiednich metod i form pracy z uczniem zdolnym;
- promowanie szkół, nauczycieli oraz uczniów szczególnie uzdolnionych;
- wdrażanie uczniów do samokształcenia i przygotowanie ich do nauki w szkołach wyższego szczebla.
Zadanie to realizowałem poprzez organizowanie szkolnego etapu konkursu przedmiotowego z informatyki, do udziału w którym przygotowywałem uczniów; organizowanie konkursu „Mistrz szybkiego pisania”. W konkursie tym przeprowadzonym dwa razy do roku brane są pod uwagę dwa wyniki: szybkość bezwzględna pisania i wzrost szybkości od ostatniego konkursu. Ponadto uczniowie pod moim kierunkiem uczestniczą w konkursach organizowanych przez inne szkoły i instytucje. Są to między innymi konkursy na prezentacje multimedialne o Janie Pawle II, organizowane przez stowarzyszenie szkół mających za patrona JP II.
Efekty:
- konkursy przedmiotowe są dla uczniów możliwością sprawdzenia swoich wiadomości i umiejętności na forum innym niż klasowe, czy też szkolne;
- uczniowie otrzymują nowy bodziec do nauki, wzrasta w nich poczucie wiary we własne możliwości.;
- udział w konkursach jest dla młodzieży dużym przeżyciem, a możliwość rywalizacji pomiędzy kolegami i koleżankami stanowi dla wielu z nich sposób na podniesienie wyników nauczania – „przez rywalizację do wiedzy”;
- uczestnictwo uczniów w konkursach wpływa na podniesienie jakości procesu edukacji; następuje promocja szkoły w społeczności lokalnej i na szczeblu powiatowym;
- obserwacja radości uczniów z sukcesów daje mi poczucie satysfakcji z osiągnięć uczniów i motywuje mnie do dalszej efektywnej pracy.
5. Udział w różnych formach podnoszących jakość pracy szkoły
Na jakość pracy szkoły wpływa wiele elementów. Opisują ją różnego rodzaju dokumenty szkolne, które ukierunkowują nauczycieli na osiągnięcie jak najwyższych efektów w pracy dydaktyczno-wychowawczej, a co za tym idzie – na podniesienie jakości pracy szkoły.
Co roku aktywnie uczestniczyłem w pracach zespołów powołanych przez dyrektora szkoły do opracowania procedur zapewniania jakości pracy szkoły i współtworzyłem:
- Program Wychowawczy i Profilaktyczny Szkoły;
- Program Wychowawczy;
- Ceremoniał Szkolny;
- Prezentację promującą szkołę i osiągnięcia uczniów.
W ramach realizacji zadań ujętych w Programie Wychowawczym i Profilaktycznym Szkoły prowadziłem pogadanki z uczniami na temat:
- bezpieczeństwa w sieci, NETykiety;
- bezpieczeństwa podczas ferii;
- bezpieczeństwa w szkole;
- bezpiecznego zachowania podczas jazdy na nartach;
- bezpieczeństwa podczas wakacji;
- postawy tolerancji wobec innych.
Efekty:
- praca w zespole opracowującym ww. dokumenty dała mi możliwość wykorzystania wieloletnich doświadczeń w pracy nauczyciela i wniesienia własnego wkładu twórczego w przygotowanie tych dokumentów;
- miałem sposobność do poszukiwania rozwiązań, prowadzenia negocjacji w celu wypracowania wspólnego stanowiska;
- prowadzone przeze mnie pogadanki podniosły przyczyniły się do bezpiecznego zachowania się uczniów w różnych sytuacjach życiowych.
Wykorzystanie w pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej
Opis i analiza realizacji wymagań
(§ 8 ust.2 pkt 2)
Technologię informacyjną i komunikacyjną wykorzystuję każdego dnia podczas lekcji informatyki, zajęć komputerowych i koła komputerowego, a także podczas przygotowywania się do ww. zajęć i w wielu innych sytuacjach szkolnych i pozaszkolnych. Podczas odbywania stażu między innymi:
- korzystałem z komputerowych i internetowych programów edukacyjnych, encyklopedii multimedialnych, portali edukacyjnych;
- korzystałem z publikacji w Internecie;
- wdrażałem uczniów do korzystania z Internetu, darmowych programów oraz wykorzystania programów multimedialnych na zajęciach koła komputerowego;
- opracowywałem testy, karty odpowiedzi, sporządzałem raporty i statystyki, analizy wyników prac klasowych, przygotowałem zaproszenia na różne uroczystości szkolne, plakaty, dyplomy, itp.;
- tworzyłem prezentacje multimedialne do wykorzystania podczas lekcji informatyki;
- korzystałem z poczty elektronicznej, jako narzędzia do wymiany informacji, doświadczeń, materiałów metodycznych z innymi nauczycielami oraz składania zgłoszeń na konkursy i warsztaty;
- prowadziłem dokumentację pedagogiczną;
- opracowywałem wyniki z egzaminu gimnazjalnego w ramach EWD, analizowałem je i referowałem podczas rad pedagogicznych;
- wykorzystywałem takie środki audiowizualne jak: tablica multimedialna, rzutnik, kamera i aparat fotograficzny, mikser dźwięku, equalizer, zestawy nagłośnieniowe itp.
- uczestniczyłem w kursach internetowych i e-learningowych;
Efekty:
- podejmowane przeze mnie działania w zakresie wykorzystania w pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej wpłynęły na podniesienie jakości mojej pracy i pracy szkoły;
- wykorzystywanie podczas lekcji Internetu oraz różnych środków audiowizualnych (tablica multimedialna, rzutnik, kamera i aparat fotograficzny, mikser dźwięku, equalizer, zestawy nagłośnieniowe itp.) spowodowało większe zainteresowanie przedmiotem, zachęciło do udziału w zajęciach pozalekcyjnych, podczas których ich wykorzystanie przebiegało na zdecydowanie wyższym poziomie;
- zaobserwowałem zwiększenie motywacji do uczenia się przedmiotu, a tym samym do podwyższenia poziomu wiedzy i umiejętności informatycznych u uczniów co wpływa na podwyższenie jakości nauczania szkoły;
- uczniowie chętniej uczestniczą w projektach, zmotywowani możliwościami, jakie daje Internet w opracowywaniu konkretnego zadania, w tym dużym wyborem materiału źródłowego;
- technologia informacyjna i komunikacyjna usprawnia moją pracę, pomaga w prowadzeniu dokumentacji szkolnej oraz różnego rodzaju statystyk i analiz w sposób czytelny, estetyczny i łatwy, co wpływa na podwyższenie poziomu wykonywanej przeze mnie pracy.
Umiejętność dzielenia się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami, w tym przez prowadzenie otwartych zajęć w szczególności dla nauczyciela stażystów i kontraktowych, prowadzenie zajęć dla nauczycieli w ramach WDN lub innych zajęć
Opis i analiza realizacji wymagań
(§ 8 ust.2 pkt 3)
Podczas stażu często wymieniałem się wiedzą, spostrzeżeniami, doświadczeniem oraz różnymi materiałami z innymi nauczycielami w ramach spotkań osobistych, konferencji i szkoleń. Pomagałem innym nauczycielom w organizacji uroczystości szkolnych i świątecznych. Na bieżąco konsultowałem z pedagogiem szkolnym swoje obserwacje i spostrzeżenia dotyczące spraw opiekuńczo-wychowawczych uczniów i niejednokrotnie korzystałem z pomocy dyrektora. Współpracowałem z nauczycielami z innych szkół.
W ramach współpracy i dzielenia się wiedzą i doświadczeniami z innymi nauczycielami przeprowadziłem szkolenia rady pedagogicznej związanych z tematyką TIK:
Szkolenie: Europejski Certyfikat Umiejętności Komputerowych – ECDL
Całoroczne szkolenie komputerowe dla nauczycieli naszej szkoły w celu zdobycia Europejskiego Certyfikatu Umiejętności Komputerowych (ECDL) zorganizowanego w ramach projektu Europejskiego Funduszu Społecznego w wymiarze 150 godzin. W siedmiu modułach obejmujących kompleksowe zapoznanie z budową komputera, programami pakietu OFFICE, podstaw budowy sieci komputerowych i Internetu. Uczestnicy szkolenia pogłębili i poznali nowe umiejętności pracy na komputerze. Nabyta wiedza i umiejętności w znaczącym stopniu wpłynęły na sprawniejsze i pełniejsze wykorzystywanie TIK w pracy dydaktycznej przez nauczycieli.
Szkolenie „Dziennik Elektroniczny”
W związku z przystąpieniem naszej szkoły w roku szkolnym 2014/15 do projektu Podlaska Platforma Edukacyjna – „Wdrażanie elektronicznych usług dla ludności województwa podlaskiego” odbyłem 40 godzinne szkolenie prowadzone przez ZETO Białystok dotyczące administrowania i obsługi internetowego serwera dziennika elektronicznego. Zdobytą wiedzę i umiejętności przekazałem nauczycielom naszej szkoły – użytkownikom, podczas szkoleń samokształceniowych na posiedzeniach rad pedagogicznych wiosną 2015 roku. Od momentu wdrożenia projektu służę każdemu nauczycielowi, który ma problem z obsługą dziennika.
Szkolenie EWD – Edukacyjna Wartość Dodana
Od kilku lat opracowuję wyniki egzaminów gimnazjalnych i przedstawiam ich analizę w formie wykresów i statystyk EWD. Przeprowadziłem szkolenia dla nauczycieli, podczas których przybliżyłem znaczenie i interpretację poszczególnych wskaźników pokazujących statystycznie efekty pracy szkoły w kolejnych latach i porównanie jej wyników z wynikami krajowymi, wojewódzkimi i powiatowymi. Co roku analizowałem wyniki egzaminu gimnazjalnego, a do roku 2016 również sprawdzianu i przedstawiałem je na radach pedagogicznych.
Wnioski, które opracowujemy wspólnie, owocują działaniami w tych obszarach nauczania,
w których wyniki są niezadawalające, a także pozwalają ocenić skuteczność podjętych już wcześniej działań naprawczych.
Efekty:
Szkolenia, które przeprowadziłem pozwoliły na:
- sprawniejsze posługiwanie się technologią TIK w pracy dydaktycznej;
- poznanie nowych możliwości pakietu biurowego MS OFFICE i jego pełniejsze wykorzystanie;
- poznanie możliwości programów edukacyjnych;
- zapoznanie się z obsługą, wprowadzaniem danych, wydrukiem dokumentów, zestawień i statystyk przy pomocy dziennika elektronicznego;
- wykorzystanie EWD w celu podejmowania działań mających za zadanie podniesienie jakości pracy szkoły.
Wymiana doświadczeń podczas lekcji otwartych
W trakcie odbywania stażu starałem się na bieżąco śledzić aktualne nowości w metodyce wykładanego przeze mnie przedmiotu. Wiele pomysłów zaczerpnąłem też z warsztatów metodycznych i szkoleń. W ramach współpracy i wymiany doświadczeń w gronie pedagogicznym obserwowałem lekcje otwarte nauczycielki fizyki i chemii z naszej szkoły. Sam również przeprowadzałem takie lekcje, w których udział wzięli nauczyciele przedmiotów przyrodniczych i informatyki. Ostatnią przeprowadzoną lekcją otwartą była lekcja „Podstawy języka HTML” w klasie III szkoły podstawowej. Mogłem w ten sposób podzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem oraz nowymi pomysłami. Podczas lekcji stosowałem metody aktywizujące.
Efekty:
- podczas lekcji fizyki mogłem zaobserwować warsztat pracy doświadczonego nauczyciela, jego metody pracy, sposób przedstawiania tematu lekcji, i jego realizację – dzięki tym obserwacjom wzbogaciłem swoją wiedzę i umiejętności w zakresie nauczania fizyki;
- wymiana doświadczeń z innymi nauczycielami podczas omawiania moich lekcji pozwoliła na krytyczne odniesienie się do własnych działań, wspólne poszukiwanie rozwiązań;
- zarówno obserwacja lekcji, jak i prowadzenie lekcji otwartych zmobilizowały mnie do większej aktywności zawodowej, do twórczych poszukiwań nowych, lepszych sposobów pracy z uczniem, co wpłynęło na uatrakcyjnienie lekcji, a tym samym na podniesienie jakości pracy szkoły;
- wspólna praca nauczycieli buduje zespół nauczycielski, sprzyja dobrej atmosferze i zaufaniu, podnosi jakość pracy szkoły.
Opracowanie i wdrożenie działań edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych związanych odpowiednio z oświatą, pomocą społeczną lub postępowaniem w sprawach nieletnich
Opis i analiza wymagań
(§ 8 ust.2 pkt 4a)
Jednym z zadań współczesnej szkoły jest przygotowanie uczniów do życia w społeczeństwie informacyjnym. Nauczyciele mają stwarzać uczniom warunki do nabywania umiejętności poszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł oraz posługiwania się technologią informacyjną. Pogłębianie wiedzy informatycznej służy ogólnemu rozwojowi ucznia, daje mu możliwość rozbudzenia zainteresowań, jest istotnym elementem powiązania wewnętrznego świata szkolnego ze światem zewnętrznym.
Przemiany dokonujące się w polskiej oświacie stawiają nauczycieli wobec konieczności weryfikacji dotychczasowych sposobów nauczania i poszukiwania nowych, czasem niekonwencjonalnych metod uatrakcyjniających proces nauczania. W swojej pracy zawsze starałem się wprowadzać różnego rodzaju innowacje na lekcjach informatyki. Opracowałem i realizowałem w roku szkolnym 2016/2017 innowację pedagogiczną oraz autorski program nauczania.
„Programowanie nie jest trudne” – innowacja pedagogiczna
Od jesieni 2016 roku wprowadzałem innowację pedagogiczną z informatyki w klasie VI szkoły podstawowej „Programowanie nie jest trudne” (z zamiarem kontynuacji przez następne
3 lata). Program został pozytywnie zaopiniowany przez dyrektora szkoły i jest realizowany częściowo podczas lekcji informatyki i częściowo podczas zajęć pozalekcyjnych. W innowacji uczestniczy 16 osób. Opracowany przeze mnie program innowacji jest częścią większego projektu edukacyjnego, który został złożony jako wniosek w ramach pozyskania środków z funduszy europejskich. W przypadku uzyskania akceptacji wniosku, szkoła może uzyskać środki modernizację pracowni komputerowej, a także zakup nowoczesnych pomocy naukowych (roboty Photon) wspierających w atrakcyjny sposób naukę programowania.
Celem wprowadzonej przeze mnie innowacji jest przygotowanie ucznia do korzystania z technologii komputerowej w sposób świadomy i kreatywny oraz poszerzenie przez uczniów wiedzy i umiejętności dotyczących technologii cyfrowej i programowania.
Plany pracy zajęć komputerowych zostały zmodyfikowane i rozszerzone o naukę programowania. Podczas zajęć uczniowie korzystali z programów m.in.: Logomocja, Baltie i Scratch i ELI. Część zajęć została przeprowadzona podczas spotkań pozalekcyjnych.
Cele innowacji:
- nabycie nowych kompetencji informatycznych;
- nauka rozwiązywania sytuacji problemowych z użyciem komputera;
- nauka myślenia algorytmicznego;
- rozwijanie myślenia logicznego, kreatywnego;
- rozwijanie umiejętności analizowania, rozwiązywania problemów, spostrzegawczości, kojarzenia i pamięci; rozwijanie kreatywnego myślenia;
- rozwiązywanie zadania przez zabawę, gry, komputerowe symulacje, wizualne programowanie;
- rozwijanie umiejętności pracy w zespole;
- motywowanie uczniów do nauki;
- kształtowanie osobowości poprzez aktywną działalność;
- wyrabianie umiejętności organizowania warsztatu własnej pracy;
- poznanie darmowych obiektowych środowisk programistycznych tj. .Baltie, Scratch, Logomocja;
Z analizy dotychczasowego przebiegu zajęć wynika, że założone cele programowe zostały osiągnięte. Uczniowie bardzo chętnie pracowali na zajęciach.
Efekty:
- uczeń potrafi samodzielnie zaprojektować i wykonać prace z użyciem różnych technik informatycznych i programistycznych;
- uczniowie w różnym stopniu nabywali umiejętność myślenia algorytmicznego;
- uczniowie nabywali umiejętności symulowania prostych zadań za pomocą programów komputerowych;
- dzięki zajęciom w ramach innowacji pedagogicznej uczniowie kształtowali i rozwijali własne uzdolnienia, umiejętności planowania pracy indywidualnej i w grupie;
- nastąpiło poszerzenie oferty szkoły o nowe atrakcyjne zajęcia;
- uczniowie poznali wybrane proste środowiska programowe;
- uczestnicy potrafili w różnym stopniu samodzielnie zaprojektować i przeprowadzić problem algorytmiczny;
- chętni uczniowie mogli brać udział w różnych konkursach informatycznych.
Autorski program koła komputerowego
Program koła komputerowego opracowałem zgodnie z podstawą programową kształcenia ogólnego oraz z podstawą programową informatyki.
Koło informatyczne w gimnazjum prowadzone było w formie zajęć pozalekcyjnych w wymiarze 2 godzin tygodniowo. Celem opracowanego przeze mnie programu było poszerzenie i pogłębienie wiedzy ucznia zdobytej na lekcjach informatyki. Program został skonstruowany tak, by nauczyciel realizujący jego założenia mógł sprzyjać rozwojowi ucznia, kształtować jego umiejętność samodzielnego myślenia, wyciągania logicznych wniosków i rozwiązywania postawionych problemów. Program ten ma także na celu ujawnianie zainteresowań i kształtowanie uzdolnień młodzieży w dziedzinie informatyki.
Efekty:
Uczeń uczęszczający na zajęcia koła informatycznego miał możliwość:
- rozwijania zainteresowań technologią informacyjną;
- poznania różnych możliwości komputera, jako pożytecznego narzędzia w pracy, nauce i zabawie;
- poznawania i rozumienia otaczającego świata;
- rozwijania uzdolnień w dziedzinie informatyki;
- kształtowania aktywności poznawczej i twórczej;
- kształtowanie szacunku do własności intelektualnej;
- współdziałania w zespole, samooceny i dostrzegania potrzeby samokształcenia;
- ujawnienia zainteresowań techniką informatyczną i technologią komputerową.
Program Naprawy Frekwencji Gimnazjum w Wiźnie
Problemów związanych z dyscypliną doświadcza większość nauczycieli. Szczególnym problemem jest problem z frekwencją na zajęciach szkolnych oraz mała efektywność oddziaływań wychowawczych z tym związanych.
Środowisko w którym funkcjonuje uczeń, składa się z czterech głównych elementów: ucznia, nauczyciela, szkoły jako instytucji i domu rodzinnego. Aby wyeliminować zachowania niewłaściwe musi nastąpić koordynacja współpracy wspomnianych elementów.
Frekwencja uczniów jest czynnikiem wpływającym na wyniki nauczania oraz jakość pracy szkoły. Regularne uczestniczenie w zajęciach szkolnych, punktualność, obowiązkowość, samodyscyplina to cechy które są niezbędne do prawidłowego procesu dydaktycznego.
W związku ze zdiagnozowanym w naszej szkole problemem niskiej frekwencji uczniów na zajęciach szkolnych, podjąłem się wraz z zespołem nauczycieli opracowania Programu Naprawy Frekwencji Gimnazjum w Wiźnie.
Program polegał na przeprowadzeniu badań ankietowych wśród uczniów i rodziców oraz monitorowaniu frekwencji poszczególnych klas. Na podstawie przeprowadzonych badań opracowano wnioski:
- uczniowie w 43% opuszczają lekcje z innego powodu niż choroba, większość tej grupy stanowią chłopcy;
- o nieobecności w szkole z powodu innego niż choroba decydują w 79% rodzice, w 20% sami uczniowie, w 1% ktoś inny;
- wszystkie nieobecności w szkole są zazwyczaj usprawiedliwiane przez rodziców (67%);
- o usprawiedliwianie nieobecności uczniów dbają w pierwszej kolejności rodzice, sami uczniowie, wychowawca, ktoś inny;
- 66% badanych twierdzi, że nieusprawiedliwione nieobecności mają wpływ na ocenę z zachowania,
- 55% badanym uczniom zdarzyło się nie pójść do szkoły bez ważnego powodu;
- na pytanie, gdzie i jak spędzasz czas swoich nieobecności w szkole – uczniowie w 63% odpowiadają, że w domu pod opieką rodziców, pomagają im w pracy, 21% jedzie na zakupy, 10% przebywa u lekarza. Najmniejsza grupa ankietowanych (5%) spotyka się z kolegami.
Do istotnych czynników mających wpływ na frekwencję należy zaliczyć niewątpliwie specyfikę środowiska wiejskiego. Uczniowie naszej szkoły są w większości dziećmi rolników i często pomagają swoim rodzicom w pracach polowych i gospodarskich. Terminy wzmożonych prac w rolnictwie i okresy niskiej frekwencji uczniów w szkole pokrywają się, co może świadczyć, że dopatrywanie się związku między tymi elementami nie jest bezpodstawne.
Innym powodem niskiej frekwencji uczniów jest czynnik zdrowotny, którego wpływ daje się zauważyć szczególnie w okresach wzmożonej zachorowalności, co zwykle przypada na przełom lutego i marca.
Kolejnym krokiem było opracowanie zadań do dalszej pracy nad poprawą frekwencji.
Zadania dla nauczycieli:
- sporządzanie rankingu frekwencji klas i poszczególnych uczniów (zamieszczany w gablocie na korytarzu i w pokoju nauczycielskim);
- udzielanie publiczna pochwały przez dyrektora szkoły dla klasy i ucznia o najwyższej frekwencji;
- przyznanie dyplomu przez dyrektora uczniom o 100% frekwencji na zakończenie I semestru i na koniec roku oraz listu pochwalnego dla rodziców;
- wychowawca kontaktuje się z rodzicami ucznia, który ma więcej niż 20 godzin nieusprawiedliwionych;
- uczeń nagminnie wagarujący po I okresie wzywany jest do dyrektora szkoły i podpisuje kontrakt;
- podczas spotkań z rodzicami wychowawcy przedstawiają wyniki frekwencji uczniów.
Zadania dla rodziców :
- współpraca ze szkołą;
- systematycznie uczestniczenie w spotkaniach z wychowawcą;
- informowanie na bieżąco wychowawcy o przyczynach nieobecności dziecka w szkole;
- finansowe wsparcie szkoły przez radę rodziców w zakresie nagradzania uczniów.
Zadania dla uczniów:
- przebudowują swoją hierarchię wartości i znają związek między absencją a wynikami w nauce;
- uczą się odpowiedzialności za nieobecność na zajęciach;
- wspierają osoby nieobecne z powodu choroby, pomagając uzupełnić braki;
- samorząd uczniowski reaguje na niewłaściwe zachowanie kolegów.
Efekty:
efektem działań był początkowy wzrost liczby godzin nieusprawiedliwionych, połączony jednak z ogólnym spadkiem liczby uczniów nieobecnych w szkole, co przełożyło się na:
- poprawę frekwencji szkoły;
- większą świadomość ucznia z korzyści płynących z systematycznego uczęszczania do szkoły;
- większą świadomość rodziców z konsekwencji wychowawczych nieodpowiedzialnego usprawiedliwiania nieuzasadnionych nieobecności swoich dzieci w szkole oraz wypadków jakie mogą się wtedy wydarzyć.
Poszerzanie zakresu działań szkoły, w szczególności dotyczących zadań dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych
Opis i analiza wymagań
(§ 8 ust.2 pkt 4c)
Realizując wymagania zawarte w § 8 ust. 2 pkt 4c rozporządzenia wykonałem szereg zadań związanych z opieką i wychowaniem, które stanowiły poszerzenie zakresu działań szkoły.
1. Prowadzenie projektu edukacyjnego
Projekt edukacyjny to metoda pracy z uczniami. Realizacja zadań w oparciu o tę metodę odbywa się w oznaczonym terminie i wymaga podejmowania przez uczniów różnorodnych działań pod kierunkiem nauczyciela, wg według przygotowanego wcześniej planu. Praca tą metodą ma uczyć uczniów rozwiązywania autentycznych problemów i budzić ich zainteresowanie.
Ogólne ramy merytoryczne projektu określa nauczyciel, który przygotowuje listę zagadnień i umiejętności, jakie uczniowie powinni zdobywać i rozwijać. Przedstawia im różne koncepcje realizacji zadania, spośród których uczniowie wybierają te, nad którymi chcą pracować. Ważne jest, aby nauczyciel pozostawił uczniom przestrzeń do samodzielnego, twórczego działania. To oni powinni samodzielnie decydować o sposobach realizacji określonego tematu, formułować problem, interpretować go, analizować i rozwiązywać. W zależności od wiedzy i umiejętności posiadanych przez uczniów, nauczyciel jest tylko obserwatorem i kieruje podejmowanymi przez nich działaniami, czasem jednak potrzebna jest konkretna pomoc nauczyciela. Dzieje się to w sytuacji, gdy uczniowie z różnych powodów nie mogą sami zdecydować się na wybór tematu – wówczas nauczyciel podsuwa temat i podpowiada młodym ludziom różnorodne możliwości jego opracowania.
Każdego roku we wrześniu prezentowane są uczniom klas drugich tematy projektów edukacyjnych. Co roku zgłaszam chęć bycia opiekunem projektu i zgłaszam swój temat do realizacji. Pierwszy raz opiekunem projektu byłem w latach 2011/12. Podczas odbywania stażu prowadziłem następujące projekty:
- Pasjonująca astronomia;
- Mazurskie twierdze;
- Pasjonująca fizyka.
Tematyka tych projektów nie wiąże się wyłącznie z informatyką, lecz także z moimi dodatkowymi zainteresowaniami i pasjami – fizyką (mam ukończone studia podyplomowe z fizyki) i historią. Jednakże podczas opracowywania końcowego zgromadzonych materiałów zawsze niezbędne są umiejętności informatyczne.
Podczas realizacji projektów młodzież uczestniczyła w szeregu działań, mających przybliżyć im tematykę, zainteresować i być może wzbudzić chęć dalszego, indywidualnego pogłębiania tematu. Działania te to np.:
- wspólne przygotowywania programu pracy i tematyki wyjazdów podczas projektu;
- wyjazdy:
• do Centrum Nauki KOPERNIK,
• do Planetarium,
• na festyny Nauki w Warszawie i Białymstoku;
- prowadzenie szeregu obserwacji astronomicznych „ Niebo w różnych porach roku” (w tym celu zostały zakupione dwie lunety astronomiczne);
- prowadzenie obserwacji nieba w programach komputerowych „Stellarium” i „Celestia”;
- opracowywanie kosztorysów wyjazdów – wykorzystanie do tego celu umiejętności pracy w programach komputerowych Excel i Word –opis projektu;
- opracowywanie pozyskanej dokumentacji fotograficznej i wideo w formie filmów i prezentacji – wykorzystanie do tego celu programów: Movie Maker i Power Point;
- wyjazdy do ciekawych historycznie obiektów, poznawanie ich historii i ich znaczenia w dziejach regionu;
- przeprowadzenie ciekawego doświadczenia fizycznego na terenie szkoły, podczas którego uczestnicy projektu objaśniali pozostałym uczniom istotę fizyczną eksperymentu. W tym roku było to wahadło Foucaulta.
Efekty:
Podczas realizacji różnorodnych działań związanych z projektem uczniowie:
- mieli możliwość wykazania się własną inwencją, pomysłowością;
- uczyli się jak radzić sobie w sytuacjach problemowych, innych niż w rzeczywistości szkolnej;
- samodzielnie decydowali o tym, nad czym będą pracować;
- poprzez pracę w grupie i publiczną prezentację efektów rozwijali umiejętności pracy zadaniowej, w tym: planowania, współpracy, prezentacji i samooceny.
2. Udział w akcjach charytatywnych
Kształtowanie postawy bezinteresownej pomocy na rzecz innych jest ważnym elementem wychowania młodego człowieka. Podejmując z uczniami różne działania w tym zakresie zwracałem uwagę uczniów na satysfakcję i zadowolenie wynikające z niesienia pomocy innym oraz mobilizowałem ich do działań zespołowych.
Szkoła nasza co roku uczestniczy w akcji „Bożonarodzeniowy Dar Serca”. Akcja ta jest prowadzona w grudniu i polega na zbieraniu pieniędzy do puszek. Fundusze zebrane podczas kwesty są przekazywane na leczenie przewlekle chorych dzieci z naszej diecezji. Kwestarzami są uczniowie gimnazjów z powiatu łomżyńskiego, którzy kwestują w wybraną niedzielę pod opieką nauczycieli, w tym również po moją opieką. Dzieło to swoim patronatem objął Biskup Łomżyński Stanisław Stefanek, a całość koordynuje Caritas. Akcja co roku cieszy się wielkim zainteresowaniem wśród młodzieży, jak również wśród mieszkańców Wizny i gminy, którzy chętnie wrzucali pieniądze do puszek. Również nasza młodzież często rezygnowała z własnego kieszonkowego i przekazywała ją na rzecz chorych dzieci. Dzięki zaangażowaniu naszych uczniów oraz nauczycieli, uczniowie z naszej szkoły, którzy cierpią na choroby przewlekłe, mogli otrzymać dofinansowanie do leczenia z pieniędzy pochodzących z kwesty.
Inną akcją w której bierze udział nasza szkoła jest „Góra Grosza” – akcja Towarzystwa Nasz Dom pod patronatem MEN. To przedsięwzięcie o zasięgu ogólnopolskim, z którego dochód przeznaczony jest na rzecz dzieci z domów dziecka. Uczniowie poszczególnych klas przygotowywali potrawy, kanapki, ciasta, które są następnie sprzedawane. Dochód w całości był przeznaczony na cel charytatywny. Organizowane były także dyskoteki okolicznościowe, które miały zasilić tę akcję.
Efekty:
- konkretna pomoc finansowa potrzebującym;
- włączenie się w akcję dało uczniom niewymierny efekt w postaci poczucia, że:
• mogą zrobić coś dla dobra innych,
• mogą pomóc potrzebującym,
• praca w wolontariacie uwrażliwia na potrzeby drugiego człowieka;
- zacieśnienie więzi pomiędzy nauczycielami i uczniami;
- nabywanie umiejętności organizacyjnych przez uczniów podczas uzgadniania strategii działań.
3. Opiekun i instruktor podczas zimowych tygodniowych obozów narciarskich
Już od 14 lat, co roku w ferie zimowe uczniowie z naszej szkoły mają możliwość uczestniczenia w tygodniowych sportowych obozach narciarskich w okolicach Zakopanego (Murzasichle, Ząb, Kościelisko). Od kilku lat corocznie jestem opiekunem i instruktorem narciarskim na tych obozach. Biorę udział w ich przygotowaniu zarówno od strony organizacyjnej, jak i merytorycznej. Ważnym aspektem na etapie przygotowań jest podjęcie różnorodnych działań, aby koszt dojazdu i pobytu był jak najniższy, tak aby mogli wziąć w nim udział również uczniowie z rodzin mających trudną sytuację materialną. W tym celu:
- prowadzimy negocjację ofert i wybór pensjonatów w przystępnej cenie;
- pozyskujemy sponsorów (jest to głównie Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych) na dofinansowanie kosztów transportu dla wszystkich uczniów, a dla 10 uczniów z rodzin najuboższych, także pobytu;
- pozyskujemy sponsorów wśród miejscowych podmiotów gospodarczych i organizacji społecznych na zakup m.in.: karnetów na stoki zjazdowe, biletów do term;
- we własnym zakresie prowadzimy serwisowanie sprzętu narciarskiego, który został zakupiony z wyprzedaży używanego sprzętu narciarskiego (pozwala to zaoszczędzić znaczące kwoty związane z wypożyczaniem i serwisowaniem sprzętu).
Dodatkową atrakcją obozów są wyjazdy do aqua-parku i term, wjazd kolejką linową na Kasprowy Wierch, zwiedzanie Zakopanego, a jeżeli kalendarz Pucharu Świata w skokach narciarskich zbiega się terminem z naszym pobytem – to także i pobyt na zawodach (na kwalifikacjach).
Dzięki tym działaniom udaje się nam zamykać koszty całkowite tygodniowego obozu w granicach 500 - 600 zł (2017), co stanowi ok. 50% kosztów obozów pełnopłatnych oferowanych na rynku.
Efekty:
- umożliwienie uczniom spędzenia ferii zimowych w atrakcyjnej formie i miejscu;
- umożliwienie wyjazdu na obóz dzieciom z ubogich rodzin;
- podniesienie sprawności fizycznej i wytrzymałości młodzieży;
- wzmacnianie zdrowia;
- zapewnienie aktywnego i radosnego wypoczynku;
- kształtowanie dyscypliny, poczucia odpowiedzialności za grupę, za bezpieczeństwo swoje i innych;
- rozszerzenie i pogłębienie wiedzy krajoznawczej i historycznej;
- wzbogacenie oferty szkolnej.
4. Organizacja wycieczek.
Aby zapewnić wszechstronne zaspokojenie potrzeb rozwojowych uczniów, organizowałem i współorganizowałem z innymi nauczycielami wycieczki klasowe i szkolne. Sprzyjały one integracji i poznaniu zespołu klasowego. To właśnie podczas nich uczniowie otwierali się na potrzeby innych. Klasa stawała się bardziej zgrana, mogła się sprawdzić w sytuacjach nietypowych, a ja, jako wychowawca i nauczyciel, mogłem zaobserwować inne aspekty osobowości moich uczniów. Dzięki wycieczkom młodzież miała możliwość poznawania polskiej historii i piękna przyrody otaczających nas Parków: Biebrzańskiego i Narwiańskiego oraz Mazur i Tatr. Podczas planowania imprez brałem pod uwagę możliwości finansowe rodziców, tak aby umożliwić udział w nich jak najszerszej grupie uczniów. Z tego względu najczęściej były to wycieczki rowerowe i piesze lub w miarę możliwości tanie autobusowe. Dzięki mojemu zaangażowaniu, a także we współpracy z innymi nauczycielami młodzież miała możliwość skorzystania z następujących imprez:
- ,,Mazurskie Twierdze”(2014) – wyjazd jednodniowy połączony ze zwiedzaniem Twierdzy Boyen w Giżycku, kompleksami schronów w Gierłoży, Mamerkach i Pozedrzu, Wielkiego Kanału Mazurskiego ze śluzami, zabytków architektury Mazur, zamku w Sztynorcie;
- zimowiska i „białe szkoły” w Murzasichle i Kościelisku (2015, 2016, 2017), na których młodzież uczyła się jazdy na nartach i snowboardzie, zwiedzała Zakopane, miała możliwość podziwiania polskich gór zimą, odbyć piesze wycieczki na Gubałówkę i do Murowańca, kilkukrotnie podczas pobytu być w termach i Adua parku, (szerszy opis powyżej);
- „Biebrzańskie Twierdze” (2015, 2017) dwudniowy rajd autobusowo – pieszy połączony z biwakiem do twierdzy w Osowcu połączony z 25 km marszem (Dobarz – Osowiec) szlakiem Osowieckich Fortów, zwiedzanie opuszczonej biebrzańskiej osady Budy i spotkanie z jej jedynymi mieszkańcami – reżyserką filmów przyrodniczych p. Joanną Wierzbicką i Królem Biebrzy – p. Krzysztofem Kawęczyńskim, zwiedzanie siedziby Biebrzańskiego Parku Narodowego wraz z muzeum i wysłuchanie wykładu o przyrodzie parku, zwiedzanie Fortu I z przewodnikiem;
- „Łomżyńska Twierdza”(2015, 2016) – wyjazdy autokarowe lub rowerowe, zwiedzanie Fortu I i III twierdzy, zwiedzanie muzeum twierdzy w Stowarzyszeniu FORT z ciekawą prelekcją historyczno-patriotyczną przewodnika – płk L. Zalewskiego, strzelanie z pistoletów i karabinów na strzelnicy;
- „Narwiańskim Szlakiem I”(2015) – krajoznawcza wycieczka rowerowa na trasie Wizna - Grądy Woniecko - Bronowo - Wizna. Podczas rajdu młodzież miała możliwość podziwiania krajobrazów ŁPKDN, zwiedzania ścieżki edukacyjnej, młyna i zabytkowego cmentarza w miejscowości Bronowo;
- „Narwiańskim Szlakiem II” (2016) – krajoznawcza wycieczka rowerowa na trasie Wizna-Giełczyn - Tykocin - Pentowo - Kiermusy - Wizna. Wycieczka obejmowała zwiedzanie: linii umocnień wojennych w okolicy Giełczyna, zabytkowego rynku, synagogi, zespołu kościelnego i zamku w Tykocinie, europejskiej wioski bocianiej w Pentowie, rekonstrukcji staropolskiej wsi i kresowej strażnicy w Kiermusach;
- wyjazdy na lodowisko do Łomży połączone z nauką jazdy na łyżwach (2016, 2017);
- wyjazdy na stok w Rybnie połączone z nauką jazdy na nartach (2015, 2016);
- „Orle Gniazda” (2016) – trzydniowa wycieczka autokarowa do Krakowa i na Wyżynę Krakowsko – Częstochowską, połączona ze zwiedzaniem krakowskiej starówki, Kazimierza, Wieliczki i warowni Szlaku Orlich Gniazd: Ogrodzieńca, Pieskowej Skały i Ojcowa z Doliną Prądnika,
- wyjazdy autokarowe do Warszawy (2015, 2016) – zwiedzanie Muzeum Powstania Warszawskiego, Muzeum na Pawiaku i na Al. Szucha, Centrum Nauki Kopernik, pobyt na Festiwalu Nauki na Stadionie Narodowym, w siedzibie TVP, zwiedzanie warszawskiej starówki, Łazienek Królewskich i parku fontann;
- „Młyny Łojewka” (2014) – dwudniowy rajd rowerowy mający za zadanie poznanie pozostałości zabytków młynarstwa, ich dokumentację fotograficzną i opis;
- „Szlakiem Czterech Religii i Kultur”(2014, 2015) – wyjazdy autokarowe mające za zadanie przybliżenie wielokulturowości Podlasia poprzez zwiedzanie zabytków historycznych i religijnych (katolickich, prawosławnych, muzułmańskich i ewangelickich) w takich miejscowościach jak Tykocin, Choroszcz, Białystok, Supraśl, Kruszyniany i Bohoniki;
- kilkugodzinne rajdy piesze do grodziska w Samborach i do Izby pamięci p. Nadolnego na Sulinie, wielkiego pasjonata historii i gawędziarza (2015, 2016);
- wyjazdy z młodzieżą do kina lub teatru Lalki w Łomży (2014, 2016), na spektakl profilaktyczny „Trolololo” i na spektakle organizowane w ramach akcji prowadzonej przez Komendę Główna Policki PAT – Profilaktyka a Teatr;
- Wyjazd na Uniwersytet do Białegostoku na Festiwal Nauki (2017), udział uczniów w wykładach, wystawach i pokazach fizycznych.
Efekty wynikające z organizacji wycieczek edukacyjnych:
Dla ucznia – uczeń:
- w sposób atrakcyjny poznaje cenne obszary przyrodnicze i ciekawe zakątki krajów, poszerza i zdobywa nowe wiadomości i umiejętności;
- rozwija swoje zainteresowania kulturalne i naukowe;
- staje się aktywny i bardziej samodzielny;
- podnosi swoją sprawność fizyczną;
- uczy się odpowiedzialności i właściwego zachowania w miejscach publicznych,
- uczy się poszanowania obiektów zabytkowych i społecznych;
- zacieśnia więzi koleżeńskie, zyskuje nowe przyjaźnie;
- rozwija w sobie cechy etyczno - moralne (pomoc, przyjaźń, poczucie wspólnej odpowiedzialności).
Dla szkoły – szkoła:
- wspomaga uczniów w kształceniu, poprzez zapewnienie uczniom rozwoju zainteresowań i zdobywania wiedzy w sytuacjach pozaszkolnych;
- integruje zespoły klasowe;
- angażuje i aktywizuje rodziców w działania na rzecz szkoły;
- rozszerza ofertę edukacyjną i promuje szkołę w środowisku.
Dla nauczyciela – nauczyciel:
- doskonali swoje umiejętności organizacyjne i wychowawcze;
- integruje się z innymi nauczycielami podczas wszystkich etapów organizacji i przeprowadzania wycieczki;
- zyskuje okazję do bliższego poznania swoich uczniów w sytuacjach pozaszkolnych, nietypowych;
- zyskuje szacunek i sympatie dzieci;
- zyskuje motywację do aktywnej i twórczej pracy;
- wpływa na rozwój ucznia: społeczny, wychowawczy, poznawczy, zwiększając jego potencjał intelektualny.
-
5. Współorganizacja międzyszkolnych projektów patriotyczno - historycznych
We wrześniu 2015 r. byłem współorganizatorem wraz ze Stowarzyszeniem „WIZNA 1939” projektu „AKADEMIA WRZEŚNIA 1939”, finansowanego w całości przez Ministerstwo Obrony Narodowej. Pełniłem również funkcję opiekuna podczas trzech weekendowych
(pt– ndz) zjazdów dla 30 uczniów ze szkół z Wołomina, Ostrołęki i Wizny – pasjonatów historii i wojskowości. Uczestnicy projektu nocowali w namiotach wojskowych na Sulinie koło Wizny. Program zjazdów obejmował:
- zajęcia wojskowo – saperskie, strzeleckie i musztrę, nocne biegi pamięci;
- wycieczki do kluczowych miejsc dla historii najbliższej okolicy (Twierdze Osowiec i Łomża, Jednostka Wojskowa w Komorowie);
- pogadanki historyczno – patriotyczne;
- udział w uroczystości patriotycznej w rocznicę obrony Odcinka Wizna na górze Strękowej i Marszem Pamięci.
Podczas trwania projektu uczniowie z gimnazjum w Wiźnie zebrali materiał fotograficzny i audio-video, który opracowywali podczas zajęć kółka komputerowego w formie filmów i prezentacji, który został zaprezentowany społeczności szkolnej. Mogli także obserwować pracę ekipy telewizyjnej dokumentującej całe wydarzenie.
Efekty:
Uczniowie mieli możliwość wzięcia udziału w ciekawym i niecodziennym wydarzeniu – w projekcie historyczno - patriotycznym, podczas którego uczniowie naszej szkoły:
- spotkali się z uczniami z gimnazjów z innych miejscowości (mieli możliwość wymiany doświadczeń, zainteresowań, itp.);
- kształtowali swoje postawy obywatelskie;
- mieli okazję lepszego poznania historii swojego regionu i Polski;
- uczestniczyli we wspólnych zajęciach wojskowych, co przyczyniło się do kształtowania poczucia jedności grupy, odpowiedzialności za innych i chęci niesienia pomocy;
- poznali zasady dyscypliny wojskowej, do przestrzegania której byli zobowiązani podczas kolejnych zjazdów;
- rozwijali umiejętności poznawcze (spostrzegawczość, pamięć, uwagę, orientację w przestrzeni, myślenie);
- poznali sposoby dokumentowania wydarzeń.
6. Pełnienie funkcji opiekuna stażu praktykantów
Dwukrotnie byłem opiekunem praktykantów, odbywających praktyki pedagogiczne i zawodowe (2012, 2017). Moje wieloletnie doświadczenie w pracy nauczycielskiej dało mi możliwość oceniania prowadzonych przez praktykantów zajęć, poprzez wskazanie ich mocnych i słabych stron. Podczas rozmów związanych z przygotowaniem lekcji i po jej przeprowadzeniu dzieliłem się z nimi swoją wiedzą merytoryczną i umiejętnościami. W prowadzonych rozmowach starałem się zwracać uwagę między innymi na organizację pracy na lekcji oraz na sposób realizacji założonych celów. Ważnym elementem naszych rozmów była wymiana doświadczeń związanych z informatyką, dziedziną, która nieustannie ewaluuje. Podczas tych rozmów praktykanci często przedstawiali inne, nowe spojrzenie na pewne zagadnienia informatyczne i dydaktyczne, co wzbogaciło mój warsztat pracy.
Efekty:
Podczas zajęć z praktykantami mogłem podzielić się swoimi doświadczeniami, udzielić im wskazówek i jednocześnie skorzystać z ich pomysłów i rozwiązań w celu wzbogacenia swojego warsztatu pracy nauczyciela.
Wykonywanie zadań na rzecz oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich we współpracy z innymi osobami, instytucjami samorządowymi lub innymi podmiotami
Opis i analiza wymagań
(§ 8 ust.2 pkt 4e)
Realizując zagadnienia dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze systematycznie, współdziałałem z innymi osobami instytucjami samorządowymi lub innymi podmiotami ponieważ daje to uczniom i szkole konkretne korzyści. Pozwala na skuteczne poszerzenie oferty edukacyjnej szkoły i wielokrotnie na pozytywne zaistnienie w środowisku lokalnym.
W tym celu współpracowałem z wieloma organizacjami i instytucjami.
Współpraca z pedagogiem szkolnym i poradnia pedagogiczno-psychologiczną
Współpracowałem z pedagogiem szkolnym. Wspólnie kierowaliśmy uczniów z trudnościami dydaktyczno - wychowawczymi do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, a informację zwrotną wykorzystywałem w pracy wychowawczej. Korzystałem z porad dotyczących: uzależnień oraz agresji wśród młodzieży, pracy z uczniami o szczególnych potrzebach edukacyjnych, pomocy uczniom z biednych rodzin, gromadzenia danych o warunkach bytowych uczniów oraz informacji z wybranych zagadnień pedagogiki i psychologii.
Efekty:
Poprzez realizację tego zadania uzyskuję diagnozy na temat możliwości intelektualnych badanych uczniów, a także zalecenia do pracy z nimi, a wreszcie Wzbogaciłem swoją wiedzę z zakresu diagnozy i terapii. Ponadto poznałem współczesne problemy wychowawcze i zagrożenia, które mogą stanąć na drodze moim uczniom oraz sposoby zapobiegania im.
Współpraca ze Świetlicą Wiejską w Wiźnie
Działalność Świetlicy Wiejskiej w Wiźnie koncentruje się na organizowaniu konkursów, spotkań, wystaw i wycieczek. Jako nauczyciel i wychowawca ściśle współpracuję z opiekunem świetlicy i na bieżąco znam plany placówki. Zachęcam uczniów naszej szkoły, aby poświęcili swój wolny czas i przygotowali się do konkursów przeprowadzanych przez świetlicę; pomagam im w tych przygotowaniach. Z inicjatywy nauczyciela religii w naszej szkole wystawialiśmy na scenie świetlicy dla mieszkańców gminy „Jasełka”. Grali w nich wyłącznie nauczyciele. Było to ciekawe doświadczenie integrujące społeczność nauczycieli poprzez działania artystyczne. W ramach programu Profilaktyka a Teatr (PAT) uczestnicząc w innym zespole teatralnym amatorskim złożonym z nauczycieli i uczniów gimnazjum wystawiliśmy kilka spektakli charytatywnych, po których odbywała się kwesta przeznaczona na wsparcie WOŚP.
Pracując w Gimnazjum w Wiźnie kilkakrotnie miałem przyjemność uczestniczyć w przygotowaniach do imprezy o charakterze lokalnym pod hasłem „Noc Świętojańska” i uczestniczyć w jej przebiegu. Byłem wówczas odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie konkurencji sportowo- rekreacyjnych dla dzieci i młodzieży.
Efekty:
Współpraca ze świetlicą wiejską daje mi możliwość włączenia się w działanie na rzecz społeczności lokalnej (np.: organizacja imprez typu Noc Świętojańska). Uczniowie naszej szkoły, którzy biorą udział w ciekawych konkursach mają możliwość rozwijania i pokazania swojego talentu, porównania się z innymi uczniami gminy oraz zdobycia nagród rzeczowych.
Współpraca z Gminną Komisją do spraw Rozwiązywania Problemów Alkoholowych
Wraz z Gminną Komisją do spraw Rozwiązywania Problemów Alkoholowych i zespołem zaangażowanych nauczycieli współorganizowałem wyjazdy na zimowiska w góry. Dzięki wnioskom ze szkoły o dofinansowanie wyjazdu dzieci z rodzin dotkniętych problemem alkoholowym dziesiątka uczniów z naszej szkoły mogła mieć sfinansowany wyjazd w całości, pozostali uczestnicy mogli skorzystać z dofinansowania transportu. Młodzież miała tam możliwość nauczenia się jazdy na nartach, zwiedzania Zakopanego oraz podziwiania piękna gór podczas pieszych wycieczek. Pełniłem tam nieodpłatnie opiekuna i instruktora. Zimowiska te cieszą się dużym powodzeniem wśród uczniów, przyczyniając się do popularyzacji ,,białego szaleństwa” i rozwijania wśród nich nowych form aktywności ruchowej.
Ze środków Komisji w kwietniu br. razem z dyrekcją szkoły udało mi się pozyskać środki na dofinansowanie zakupu sprzętu nagłośnieniowego dla utworzonego w styczniu zespołu muzycznego działającego (z moim skromnym udziałem) przy szkole i parafii, złożonego z nauczycieli, uczniów, absolwentów i rodziców. Zespół ten w założeniu ma grać podczas uroczystości szkolnych, gminnych i religijnych odbywających się w naszej miejscowości. Program zespołu jest w znacznym stopniu związany z profilaktyką antyalkoholową.
Efekty:
Aktywne spędzanie wolnego czasu, promowanie sportu i działań artystycznych, wyjazdy, wskazywanie dobrych wzorców i właściwych postaw są najlepszą profilaktyką w przeciwdziałaniu nałogom i zjawiskom patologicznym.
Współpraca z organizacją Kółka Rolnicze w Wiźnie
Kółka Rolnicze to dobrowolna, społeczno-gospodarcza organizacja rolników, działająca w celu zwiększenia i doskonalenia produkcji rolnej. W Wiźnie Kółka Rolnicze prowadzą prężną działalność edukacyjną i społeczną, mają własny budżet, promują i dofinansowują inicjatywy służące społeczności lokalnej. Kilkakrotnie udało się uzyskać dofinansowanie na wyjazd młodzieży w góry. Wiosną tego roku napisaliśmy wraz z dyrektorem Zespołu Szkół wniosek i pozyskaliśmy dofinansowanie na zakup sprzętu nagłośnieniowego oraz do realizacji dźwięku dla nowo powstałego zespołu muzycznego, tworzonego przez nauczycieli, uczniów, absolwentów i mieszkańców gminy.
Efekty:
Nauczyciele realizując wspólnie z młodzieżą różnorodne formy aktywności (sportowej, artystycznej) przekazują wzorce spędzania czasu. Część uczniów zaczyna odczuwać potrzebę realizowania się w innych dziedzinach, np. poprzez naukę gry na instrumentach (gitara). Praca w zespole muzycznym doskonale integruje jego uczestników, a jednocześnie uczy rozwiązywania sytuacji konfliktowych.
Współpraca z Samorządem Uczniowskim
Już w pierwszym roku swojej pracy w szkole nawiązałem współpracę z samorządem uczniowskim. Włączałem się w realizację różnych jego zamierzeń. Przed okresem stażu byłem także jego opiekunem.
Samorząd to "system organizacji i zarządzania polegający na tym, że grupa ludzi samodzielnie kieruje swą działalnością według ustalonych przez siebie lub nadanych zasad, za pośrednictwem wybranych przez siebie organów". Oznacza to, że członkowie danej społeczności szkolnej są obdarzeni prawem do podejmowania decyzji w kwestiach bezpośrednio ich dotyczących. Mają możliwość wpływania na otaczającą ich rzeczywistość, zmieniania jej w taki sposób, by była zgodna z ich potrzebami. Jest to pierwsza instytucja w której młodzi ludzie uczą się odpowiedzialnych decyzji wpływających na ich społeczność, mogą podejmować własne działania w szerokim zakresie, ale we współpracy z opiekunem
i nauczycielami.
Wspólnie z samorządem uczniowskim organizowałem takie działania, jak:
- organizację imprez charytatywnych i dobroczynnych (Noworoczny Dar Serca, Góra Grosza);
- organizację różnych akcji na rzecz szkoły – na przykład obchody Dnia Edukacji Narodowej, Dzień Wiosny, dyskoteki, Dzień Chłopaka i Dzień Kobiet, Walentynki.
Efekty:
- współpraca z młodzieżą gimnazjalną przyniosła mi osobistą satysfakcję;
- współudział w organizacji różnych przedsięwzięć jednoczy uczniów, sprawia że mają poczucie uczestniczenia w czymś niezwykłym i ważnym;
- wspólne działania wyrabiają w uczniach poczucie odpowiedzialności za jakość zadania oraz stają się źródłem sukcesu i doskonałą formą nauki;
- nauka samorządności już na wczesnym etapie szkolnym kształtuje prawidłowe postawy obywatelskie uczniów.
Współpraca z Samorządem terytorialnym – Wójt i Rada Gminy w Wiźnie
W okresie przed stażem pełniłem funkcję radnego i przewodniczącego rady gminy. Znam zasady funkcjonowania Samorządu Terytorialnego i zarówno podczas sprawowania powyższej funkcji, jak i po jej zaprzestaniu często zabiegałem o sprawy szkoły w gminie. Prowadziłem rozmowy z wójtem gminy i radnymi na tematy związane z koncepcją rozwoju infrastruktury oświatowej w gminie. Były to takie projekty, jak: budowa hali sportowej, łącznika pozwalającego skomunikowanie jej ze szkołą, modernizacja boiska szkolnego, zakup tablic interaktywnych. Tematy te zostały zrealizowane. Obecnie oczekuję na decyzję wójta w sprawie zakupu dwóch nowych komputerów do pracowni informatycznej. Ponadto szkoła złożyła wniosek na projekt edukacyjny współfinansowany częściowo funduszy europejskich. Jeżeli uzyska on pozytywną akceptację, to szkoła uzyska dofinansowanie zakupu nowej pracowni komputerowej.
Efekty
- współpraca z samorządem przyczynia się do większego zainteresowania sprawami szkoły, przybliża członkom samorządu jej problemy i potrzeby;
- samorząd, który zna na bieżąco problemy szkoły chętniej angażuje się w różnego rodzaju akcje i imprezy szkolne;
- szkoła, wszyscy jej uczniowie oraz pracownicy stanowią część ogólnej społeczności gminnej, co jest ważnym elementem życia społecznego;
- wspólne opracowywanie koncepcji rozwoju infrastruktury oświatowej daje wymierne efekty w postaci konkretnych działań oraz inwestycji.
Umiejętność rozpoznawania i rozwiązywania problemów edukacyjnych, wychowawczych lub innych, z uwzględnieniem specyfiki, typu i rodzaju szkoły
Opis i realizacja zadania
(§ 8 ust.2 pkt 5)
Nauczyciel w swojej pracy dydaktyczno-wychowawczej kształtuje osobowość ucznia. Stara się stwarzać warunki wspomagające jego rozwój, proces uczenia się oraz przygotowywać go do życia w społeczeństwie. W swojej pracy często natrafia na trudności edukacyjne i wychowawcze swoich uczniów, które niezauważone i nierozwiązane mają poważne konsekwencje w życiu ucznia, klasy i szkoły. Zarówno te pierwsze, jak i te drugie wymagają podjęcia przez nauczyciela działań mających na celu ich rozwiązanie.
Przez cały okres stażu ściśle współpracowałem z rodzicami uczniów, nauczycielami oraz pedagogiem szkoły w celu rozpoznania i rozwiązywania problemów edukacyjnych, bądź wychowawczych.
W chwili rozpoznania jakichkolwiek problemów w nauce kierowałem uczniów na dodatkowe zajęcia z poszczególnych przedmiotów, z czego uczniowie chętnie korzystali, poprawiając tym samym swoje wyniki.
W przypadku wystąpienia problemów natury wychowawczej starałem się niezwłocznie rozwiązywać wszelkie sytuacje konfliktowe. Służyły temu indywidualne spotkania z uczniami, rodzicami oraz w razie potrzeby – konsultacje z pedagogiem.
Jako wychowawca starałem się zawsze wsłuchiwać w problemy moich wychowanków
i w możliwie największym stopniu zaangażować ich w prace na rzecz klasy oraz szkoły. Moim priorytetem było uświadamianie im, że atmosfera w klasie zależy przede wszystkim od nich samych i to oni w dużej mierze mają na nią wpływ.
Aby osiągnąć zamierzony cel, skłaniałem uczniów do rozmowy na różne interesujące tematy. Mieli oni również możliwość wybierania zagadnień poruszanych podczas godzin wychowawczych, co generowało poczucie współdecydowania o ważnych dla nas sprawach.
Uczeń z niską samooceną
1. Identyfikacja problemu
W czasie mojej kilkunastoletniej pracy zawodowej starałem się rozwijać wśród dzieci i młodzieży zainteresowania związane zarówno z informatyką, pokazywałem też, że jest to narzędzie do uzyskiwania wiedzy z wielu dziedzin nauki i życia.
Spotykam wielu uczniów, którzy z chęcią i z własnej inicjatywy podejmują działania zmierzające do pogłębienia wiedzy informatycznej oraz biorą udział w konkursach i projektach związanych z informatyką. Są też i tacy uczniowie, którzy mimo swoich dużych możliwości i potencjału, z różnych przyczyn nie wykazują się aktywnością.
Piotrka znam i uczę od klasy IV szkoły podstawowej. Obecnie uczęszcza on do klasy VI.
Z moich obserwacji oraz na podstawie rozmów z nauczycielami, wychowawczynią i mamą Piotrka, wyłania się następujący obraz dziecka: dość zdolny, pilny, pracowity, jednak bardzo nieśmiały, wstydliwy, zamknięty w sobie, mający niewielkie grono znajomych, bardzo skromny, mało wierzący we własne siły, stojący zawsze z boku wydarzeń. Ze wszystkich przedmiotów osiąga najczęściej oceny dostateczne i dobre. Niestety, samodzielnie nie podejmuje żadnych inicjatyw. Nie wykazuje się aktywnością na zajęciach lekcyjnych, ani w zespole klasowym.
Na lekcjach informatyki Piotrek również nie podejmował aktywnych działań. Nie zgłaszał się do odpowiedzi, ale zapytany, często poprawnie odpowiadał. Zawsze pracował na lekcji, odrabiał prace domowe. Materiał programowy przyswajał w stopniu dobrym. Nie uczęszczał na zajęcia dodatkowe, nie wykazywał chęci uczestnictwa w konkursach oraz projektach przedmiotowych, również z informatyki.
2. Geneza i dynamika zjawiska
Obserwując Piotra i często z nim rozmawiając zauważyłam w nim duży potencjał. To sumienny, pracowity i odpowiedzialny młody człowiek, a jego brak aktywności w szkole wynika nie z braku zainteresowania przedmiotami, ale jest następstwem wrodzonej nieśmiałości, lęku przed publicznymi wystąpieniami oraz przed podjęciem nowych, nieznanych mu wyzwań. Postanowiłem podjąć działania, które pomogą uczniowi przezwyciężyć strach i nieśmiałość i przyczynią się do zaangażowania ucznia w osobisty rozwój, jak i rozwój szkoły. W tym celu często rozmawiałem z Piotrem zachęcając go do większej aktywności, poszerzenia wiedzy, nie tylko związanej z informatyką. Pożyczałem uczniowi materiały i książki o takiej tematyce. Motywowałem go do udziału w różnych zadaniach, konkursach i projektach informatycznych oraz do redagowania gazetki szkolnej. Przekonywałem, że umie, że da radę, że potrafi.
Podczas rozmów z mamą chłopca ustaliliśmy metody jakimi można zachęcić go do przezwyciężania tkwiących w nim obaw.
W wyniku podjętych przez mnie działań Piotrek stopniowo i coraz to bardziej pewnie zaczął angażować się w realizację różnych dodatkowych zadań, co przełożyło się również na większe zainteresowaniem informatyką i uzyskiwaniem przez ucznia coraz to lepszych ocen.
3. Znaczenie problemu
Ludziom otwartym, śmiałym, tzw. „przebojowym” jest łatwiej w życiu osiągnąć sukces. Szybciej i efektywniej realizują swoje cele. Nie boją się wyzwań i porażek. Osobom nieśmiałym, wyciszonym, z niską samooceną jest trudniej, mimo że mają potencjał, zdolności twórcze i pragnienie pokazania swych umiejętności i osiągnięć. Uważam, że dziecku nieśmiałemu trzeba pomóc przezwyciężyć własny lęk. I to także jest celem nauczyciela. Należy „wyciągnąć” ucznia z jego „bezpiecznej izolacji” i pokazać, że świat poza nią jest również bezpieczny a przede wszystkim ciekawszy. Można w nim znaleźć przyjemność, uznanie, sukces i satysfakcję z pracy którą się wykonało.
4. Prognoza
Prognoza negatywna.
W przypadku zaniechania odpowiednich działań wobec ucznia nieśmiałego, „wycofanego” i niepewnego swojej wartości może nastąpić:
- jeszcze większe zamknięcie się ucznia w sobie i dalsze obniżenie samooceny;
- nieangażowanie się w życie szkoły i klasy;
- nieuczestniczenie w konkursach, projektach i akcjach;
- brak motywacji do dalszej nauki oraz do osiągania lepszych wyników w nauce.
Prognoza pozytywna.
Praca z dzieckiem może przynieść następujące efekty:
- wzrośnie poczucie własnej wartości i wiara we własne możliwości;
- uczeń będzie brał udział w konkursach;
- poszerzy wiedzę zarówno informatyczna jak i z innych dziedzin;
- będzie aktywnie korzystał z komputera w celach edukacyjnych;
- umiejętności zdobyte na lekcjach z informatyki pozwolą mu na współredagowanie szkolnej gazetki;
- działania ucznia przyczynią się do podniesienia jakości pracy szkoły.
5. Propozycje rozwiązań
Celem podjętych przeze mnie działań było:
- podniesienie samooceny ucznia i wiary we własne możliwości,
- przezwyciężenie nieśmiałości blokującej ucznia,
- pobudzenie do aktywności i współpracy,
- zachęcenie ucznia do udziału w konkursach informatycznych,
- zainteresowanie ucznia tematyką historii regionalnej, a tym samym poszerzenie jego wiedzy,
- przynależność ucznia do składu redakcyjnego gazetki szkolnej.
W pracy z uczniem zastosowałem:
- indywidualizację pracy na dodatkowych zajęciach;
- udzielanie indywidualnych konsultacji i wskazówek do pracy i nauki;
- umożliwienie uczniowi udziału w konkursach;
- stosowanie aktywizujących metod nauczania oraz różnorodnych środków dydaktycznych np. programy edukacyjne, prezentacje, filmy;
- stwarzanie sytuacji umożliwiających odniesienie sukcesu;
- współpraca z wychowawcą i rodzicami chłopca.
6. Wdrażanie oddziaływań
Aby przezwyciężyć nieśmiałość u Piotrka oraz zachęcić go do samorozwoju i pracy na rzecz szkoły często prowadziłem z nim rozmowy, podczas których przekonywałem chłopca, że postawione mu zadania nie przekraczają jego możliwości i na pewno sobie z nimi poradzi. Współpracowałem z mamą chłopca, która również zainteresowana była rozwojem syna. W rezultacie Piotrek otwierał się, coraz chętniej wykonywał prace zadane podczas lekcji, chętnie występował z inicjatywą zrobienia czegoś dodatkowego. Zainteresował się udziałem w projekcie „eTweening”, zaczął uczęszczać na zajęcia Kółka informatycznego.
7. Efekty oddziaływań
Po trzech latach pracy z Piotrkiem chłopiec coraz bardziej się otwiera na zagadnienia informatyczne. Z chęcią chce wykonywać prace dodatkowe. Są to prezentacje i filmy wykonane w całości przez siebie za pomocą kamery i aparatu w telefonie oraz programów poznanych na lekcjach informatyki i kółku informatycznym. Coraz łatwiej przychodzi mu wywiązywanie się z powierzonych mu zadań. Namawiałem go do wzięcia udziału w konkursach na prezentację multimedialną o Janie Pawle II, lecz jeszcze nie podjął się tego zadania.
Niewątpliwie Piotrek podniósł swoją samoocenę. Jest bardziej otwarty, pewny siebie, aktywniejszy na zajęciach. Udowodnił sobie i innym, że potrafi współpracować w grupie, nawiązywać nowe kontakty, odnosić sukcesy, być aktywnym uczestnikiem życia klasowego i szkolnego, a nie tylko biernym obserwatorem.
Uczeń z niskim poziomem motywacji
1. Identyfikacja problemu
Spośród wszystkich osobowościowych cech ucznia (wrodzonych i nabytych) najdonioślejszy wpływ na przebieg i efekty procesu uczenia się wywiera motywacja.
Motywacja wzbudza w uczącym się szereg pozytywnych emocji, wśród których centralne miejsce zajmują ciekawość i zainteresowanie. Ważność obu wymienionych czynników polega na tym, że wzbudzają one, podtrzymują i ukierunkowują intelektualną działalność ucznia
w sposób naturalny. Wzrost zainteresowania powoduje należyte pobudzenie organizmu, które prowadzi do podwyższenia poziomu ogólnej aktywności ucznia, której wyrazem jest m.in. ogólna zdolność do działania, jego odpowiednie ukierunkowanie, koncentracja uwagi, zwiększenie możliwości percepcyjnych, łatwiejsze zapamiętywanie i większa sprawność procesów intelektualnych. Bezpośrednim efektem wzmożonej pracy umysłowej jest zaś przyspieszenie i usprawnienie procesu uczenia się.
2. Geneza i dynamika zjawiska
Jakub jest uczniem klasy piątej szkoły podstawowej. Uczę go informatyki od klasy trzeciej. Jest uczniem dostatecznym, ale stać go na lepsze oceny, przynajmniej dobre. Grupa informatyczna, do której uczęszcza, jest złożona wyłącznie z chłopców. W klasie trzeciej grupa ta stwarzała problemy wychowawcze, lecz odpowiednie działania podjęte zarówno przeze mnie, jak i przez wychowawcę, problemy te zażegnały.
Jakub jest uczniem cichym i spokojnym, jednak w sytuacji, gdy chce się popisać, potrafi zachowywać się nieodpowiednio. Zazwyczaj jest to reakcja na zaczepki i prowokacje kolegów.
Od samego początku pracy z Jakubem zauważyłem, że mimo moich zachęt, nie zależało mu na dobrej ocenie. Potrafił się nawet pytać, czy to wystarczy na ocenę dostateczną? Zauważyłem, że nigdy nie miał ambicji, aby uzyskiwać lepsze oceny. Prace wykonywał niedbale, aby tylko zaliczyć. W pracach wykonywanych za pomocą edytorów grafiki używał mało kolorów. Na moją prośbę, by ich użył więcej – odpowiadał, że mu to wystarczy. Zaniepokoiło mnie to i gdy skontaktowałem się z rodzicami, dowiedziałem się, że chłopiec ma problemy z rozróżnianiem kolorów (daltonizm).
Uwzględniłem to podczas zadawania mu prac graficznych, jednakże problem z motywacją do nauki informatyki i wykonywania zadań, mogących zapewnić mu lepsze oceny – pozostał.
Konsultacja z wychowawcą oraz innymi nauczycielami utwierdziła mnie w przekonaniu, że uczeń ma bardzo niską motywację do nauki, nie tylko informatyki, lecz i innych przedmiotów.
Kolejny kontakt z rodzicami ukazał mi następujący obraz: Kuba uwielbia pomagać swojemu tacie
w gospodarstwie i mimo, że rodzice od niego tego nie wymagają, on robi wszystko, by jak najwięcej być poza domem i uczestniczyć i pomagać tacie.
Lekcje informatyki są generalnie lubiane przez uczniów, a ja staram się urozmaicać zadania
i stosować różnego rodzaju metody aktywizujące i zachęcające uczniów do pracy. Prowadzę na przykład sesje fotograficzne i filmowe z udziałem uczniów, a materiały z nich uzyskane uczniowie wykorzystują podczas tworzenia prezentacji i edycji krótkich plików filmowych. Kubę jednak trudno jest zainteresować zagadnieniami informatycznymi. Zauważyłem, że wkłada minimum wysiłku w odrabianie prac domowych, przygotowanie do lekcji oraz sprawdzianów teoretycznych i praktycznych. Zależy mu tylko na tym, aby zadanie zostało zaliczone.
Istniało realne niebezpieczeństwo stopniowego opuszczania się w nauce i osiągania coraz niższych wyników. Gdy zapytałem Jakuba, dlaczego tak niedbale wykonuje zadania
z informatyki, twierdził, że zadania są mało ciekawe i pozbawione sensu. Zdziwiła mnie taka odpowiedź, gdyż większość pozostałych uczniów pracowała z dużym zapałem.
3. Znaczenie problemu
Niska motywacja ucznia na lekcji obniża jego zdolności zapamiętywania i przyswajania wiedzy, co prowadzi do pogorszenia wyników w nauce.
4. Prognoza
Prognoza negatywna – w przypadku niepodjęcia oddziaływań:
- poziom motywacji ucznia będzie nieustannie się obniżał;
- uczeń przestanie wykazywać zainteresowanie przedmiotem, co doprowadzi do spadku koncentracji i aktywności ukierunkowanej na naukę podczas zajęć;
- nastąpi obniżenie zdolności przyswajania wiedzy, co w efekcie doprowadzi do pogorszenia wyników w nauce informatyki;
- nasili się niska samoocena ucznia;
- cały proces edukacyjny będzie dla ucznia przykrym obowiązkiem, bez szans na uzyskanie satysfakcji z efektów i osiągniętych wyników.
Prognoza pozytywna – w przypadku wdrożenia oddziaływań:
- poziom motywacji ucznia będzie wzrastał;
- zwiększą się możliwości percepcyjne ucznia, łatwiejsze stanie się zapamiętywanie materiału;
- poprawi się sprawność procesów intelektualnych;
- uczeń będzie aktywnie uczestniczył w zajęciach oraz samodzielnie i chętnie wypełniał polecenia nauczyciela;
- nastąpi wzrost pozytywnej samooceny ucznia;
- umocni się wiara we własne możliwości.
Poprzez małe sukcesy, będące wynikiem większego zaangażowania w wykonywanie prac informatycznych uczeń sukcesywnie będzie się pozbywał niechęci do nauki.
5. Propozycja rozwiązania
Cele:
doprowadzić do tego, że:
- wzrośnie poziom motywacji i zaangażowania ucznia;
- uczeń zacznie aktywnie uczestniczyć w zajęciach;
- uczeń nadrobi zaległości w nauce;
- uczeń będzie samodzielnie wypełniać ćwiczenia, a przy pojawieniu się trudności zwróci się z prośbą o pomoc;
- uczeń uzyska pozytywną ocenę z przedmiotu.
Zadania naprawcze
- rozmowa z uczniem – uświadomienie celowości nauki informatyki;
- indywidualne zajęcia, mające na celu przyswojenie przez ucznia zaległego materiału;
- zadania profilaktyczne:
- podnoszenie ogólnego poziomu motywacji ucznia poprzez:
• żywe reagowanie na wszelkie wypowiedzi i pytania;
• częste stosowanie drobnych nagród w postaci pochwał i słów uznania za nawet drobne sukcesy;
• stosowanie nagród niewerbalnych (np. gestów, uśmiechu);
- zachęcanie i wymaganie od Kuby coraz większego wkładu w wykonywanie ćwiczeń;
- powierzenie Jakubowi zadań do wykonania np. na rzecz klasy, pracowni, szkoły;
- zaproponowanie uczęszczania na kółko komputerowe.
6. Wdrażanie oddziaływań.
W listopadzie 2015 r. przeprowadziłem rozmowę z Jakubem. Próbowałem mu wyjaśnić, że powinien się bardziej koncentrować na nauce i wtedy będzie szansa na stopniowe uzyskanie pozytywnych efektów. Zaproponowałem także, by zaczął uczęszczać na zajęcia kółka komputerowego. Wyraził zgodę, jednakże harmonogram odjazdów autobusów szkolnych w jego kierunku, który pokrywał się godzinowo z zajęciami nie pozwolił uczniowi na uczestnictwie w zajęciach kółka.. W związku z tym zaproponowałem kilka spotkań w czasie tzw. okienek i zacząłem zadawać mu indywidualne prace związane z jego głównymi zainteresowaniami, czyli pracą w gospodarstwie. Były to głównie grafiki i opisy w edytorze tekstu pod ogólnym tytułem: „Jak pomagam moim rodzicom w gospodarstwie”. Na zajęciach komputerowych uważnie monitorowałem pracę i postępy Kuby. Udzielałem mu pochwał za widoczne efekty zwiększonego zaangażowania w wykonywanie zadań. Po pewnym czasie zauważyłem, że Kuba zaczął pracować z większym zapałem, a jakość jego prac wzrosła.
Jednym z małych sukcesów Kuby był fakt, że jeden z jego rysunków przedstawiających prace w polu został umieszczony na gazetce ściennej. Rysunek wzbudził ogólne uznanie w oczach klasy.
Jakub na koniec klasy trzeciej otrzymał ocenę dobrą.
W klasie IV program zajęć komputerowych jest trudniejszy, ponadto nastąpiła zmiana wychowawczyni. Motywacja Jakuba po wakacjach zmalała do stanu sprzed rozpoczęcia działań naprawczych. Powtórne powtórzenie procedury znów pozwoliło mu uzyskać ocenę dobrą.
7. Efekty oddziaływań.
Chłopiec zaczął nadrabiać zaległości i aktywnie uczestniczyć w zajęciach. Pojawiły się też pierwsze wymierne oznaki sukcesu – oceny dobre i bardzo dobre. Efekt osiągnięty poprzez publiczną prezentację rysunku zainspirował mnie do częstszego organizowania wystaw prac komputerowych moich uczniów będących wynikiem małych, wewnątrz klasowych konkursów.
Wizna
Sprawozdanie ze stażu na nauczyciela dyplomowanego - informatyka
O nas | Reklama | Kontakt
Redakcja serwisu nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji, ogłoszeń oraz reklam.
Redakcja serwisu nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji, ogłoszeń oraz reklam.
Copyright © 2002-2024 Edux.pl
| Polityka prywatności | Wszystkie prawa zastrzeżone.
Prawa autorskie do publikacji posiadają autorzy tekstów.
| Polityka prywatności | Wszystkie prawa zastrzeżone.
Prawa autorskie do publikacji posiadają autorzy tekstów.