Możliwości wyzywienia ludności świata. "Czy światu grozi głód?"

Cele lekcji: Uczeń:
- zna dzienną dawkę wyżywienia ludności w ciągu doby ;
- zna różnice pomiędzy tzw. Bogatą „północą” i biednym „Południem”, potrafi je wyjaśnić;
- zna obszary nadwyżek i niedoborów żywności na świecie, potrafi je wskazać na mapie;
- potrafi wymienić sposoby zwiększania produkcji żywności,
- zna przykłady działań międzynarodowych w celu zmniejszenia głodu na świecie;
- zna kraje, które są największymi eksporterami żywności,
- potrafi wyjaśnić, dlaczego mimo wzrostu produkcji żywności nie maleje zjawisko głodu,
- rozumie poziom głodu jawnego i utajonego – przyczyny i metody walki z głodem;
- wyjaśnia związek miedzy warunkami środowiska naturalnego, poziomem rozwoju gospodarczego a poziomem wyżywienia ludności świata,
- potrafi wyjaśnić, dlaczego Afryka i Azja w małym stopniu uczestniczą w handlu żywnością,

Metody: dyskusja, praca z tekstem

Środki dydaktyczne: podręcznik, atlas, konspekt, tablica

Przebieg lekcji:

1. Wprowadzenie
a. Sprawdzenie obecności
b. Sprawdzenie i ocena wiedzy uczniów.
c. Podanie i zapisanie tematu lekcji.

2. Rozwinięcie
a. Możliwości wyżywienia ludności świata – omówienie sposobów odżywiania ludności świata w zależności od warunków przyrodniczych i rozwoju gospodarczego, omówienie norm wartości kalorycznej pokarmów niezbędnych człowiekowi do egzystencji; głód jawny i utajony;
b. Bogata ”Północ” i biedne „Południe” – omówienie różnic we współczesnym świecie (dysproporcje w poziomie życia i dochodach ludności w nawiązaniu do problemu głodu i niedożywienia);
1980 – Raport Willy Brandta (kanclerza RNF);
Północ – Ameryka Północna, Europa Zachodnia, Japonia, Australia i Nowa Zelandia
Południe – Azja, Afryka, Ameryka Łacińska (3/4 ludności świata)
c. Problemy głodu –, sposoby walki z głodem, międzynarodowe działania na rzecz walki z głodem (Zielona Rewolucja).

3. Podsumowanie
a. Synteza:
- Głód jawny i utajony – wyjaśnianie różnic przez uczniów
- Przyczyny dysproporcji na świecie (Północ – Południe) – podsumowanie dyskusji (zapis wniosków do zeszytu)

Regiony wyżywienia ludności Świata
- wyżywienie obfite (zapewniające ponad 2900 kcal i powyżej 80 g białka na dobę)
przykłady państw: Belgia, Dania, Estonia, Francja, Finlandia, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Niemcy, Norwegia, Polska, Portugalia, Czechy, Słowacja, Słowenia, Szwajcaria, Szwecja, Wielka Brytania, Włochy, Japonia, Korea Południowa, Kanada, Stany Zjednoczone, Egipt, Libia, Australia, Nowa Zelandia.
- wyżywienie normalne (2400 – 2900 kcal i 60 – 80 g białka na dobę)
przykłady państw: Białoruś, Bułgaria, Litwa, Łotwa, Rumunia, Rosja, Ukraina, Serbia, Czarnogóra, Bośnia i Hercegowina, Chiny, Malezja, Argentyna, Urugwaj, Algieria, Gabon.
- wyżywienie niedostateczne (strefa niedożywienia) (2000 – 2400 kcal i mniej niż 60 g białka na dobę)
przykłady państw: Filipiny, Indie, Indonezja, Laos, Pakistan, Wietnam, Tajlandia, Madagaskar, Malawi, Nigeria, Brazylia, Chile, Ekwador, Kolumbia, Meksyk, Paragwaj.
- wyżywienie głodowe (strefa głodu) (poniżej 2000 kcal i mniej 50 g białka na dobę)
przykłady państw: Burundi, Dem. Rep. Konga, Etiopia, Erytrea, Gwinea, Niger, Sierra Leone, Ruanda, Senegal, Somalia, Afganistan, Kambodża, Korea Północna, Boliwia, Haiti, Nikaragua.