Jesienią smaczne warzywa w ogrodzie zbieramy - scenariusz zajęć

Scenariusz zajęć w grupie dzieci 3 -4 letnich.

Prowadząca zajęcie: Pucka Marzena
Data zajęcia: 04.10.2016r.
Temat kompleksowy: „Jesienią smaczne warzywa w ogrodzie zbieramy.”
Temat zajęcia: „Znam to warzywo” na podstawie opowiadania Hanny Łochockiej
pt: „O wróbelku Elemelku, o ziemniaku i bąbelku”.
Zajęcia z obszaru:
III – wspomaganie rozwoju mowy oraz innych umiejętności komunikacyjnych dzieci.
IV – Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu siebie i swojego otoczenia.
VI- Wdrażanie dzieci do dbałości o bezpieczeństwo własne oraz innych.
XII – wychowanie dla poszanowania roślin i zwierząt.

Cel ogólny:
poszerzenie wiedzy dziecka na temat warzyw, ich cech i przeznaczenia poprzez oglądanie i wysłuchanie opowiadania.

Cele szczegółowe:
- PI – uważnie słucha opowiadania
- nazywa poszczególne warzywa (ziemniak, marchewka, pietruszka, seler, pomidor,
kapusta)

- PII – odpowiada na pytania dotyczące wysłuchanego opowiadania,
- rozpoznaje warzywa po dotyku (ziemniak, marchewka, seler, cebula, kapusta, pomidor)
- określa cechy warzyw (kształt, kolor)
- wie w jakiej postaci spożywamy warzywa (ugotowane lub surowe),
- wie, że należy zachować dużą ostrożność podczas przygotowania posiłków z warzyw,

Formy pracy:
• zbiorowa
• indywidualna

Metody:
• żywego słowa;
• zadań stawianych dziecku;
• obserwacji;

Środki dydaktyczne: opowiadanie Hanny Łochockiej pt: „O wróbelku Elemelku, o ziemniaku i bąbelku”, ilustracje do opowiadania, magiczny worek z warzywami, taca na warzywa, napis do globalnego czytania (warzywa, wróbel, wrona, ziemniak), ilustracje warzyw, piosenka „Urodziny marchewki”, emblematy warzyw do tekstu piosenki
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
1. Przywitanie się z dziećmi.
Witam te dzieci, które lubią się uśmiechać,
Witam te dzieci, które lubią się bawić,
Witam dzieci, które przyszły dzisiaj do przedszkola ze swoją ulubioną zabawką,
Witam dzieci, lubią owoce i warzywa.

2. Wysłuchanie opowiadania Hanny Łochockiej pt: „O wróbelku Elemelku, o ziemniaku i bąbelku”
3. Rozmowa do opowiadania:
- Co znalazł w polu wróbelek Elemelek?
- Czy wiecie, co to jest kartofelek? - (nauczyciel wyjaśnia pojęcie kartofelek - ziemniak)
- Czy ziemniaki można jeść na surowo?
- Jak możemy przyrządzić ziemniaka? (ugotować, upiec)
- Co przydarzyło się Elemelkowi i dlaczego?
- Gdzie udał się Elemelek po pomoc?
- Jaki ptak pracował w aptece?
- Czego Elemelek nauczył się przez ten wypadek?

4. Przypięcie napisów do czytania globalnego do sylwety wróbelka Elemelka, wrony oraz ziemniaka. Wyklaskanie sylab podanych wyrazów.

5. „Wróbelek i wona” – ćwiczenia logopedyczne oddechowe i ortofoniczne.
Wróbelek dotknął się gorącego ziemniaka – psss, psss, psss
Wróbelek dmucha w oparzony paluszek
Wróbelek ćwierka - ćwir, ćwir, ćwir
Wrona kracze – kra, kra, kra.

6. „Wróbelek poszukuje ziemniaczka” – zabawa ruchowa naśladowcza

7. Magiczny worek Elemelka.
Dzieci wyciągają z magicznego worka warzywa i nazywają je. Nauczyciel na końcu pyta dzieci co było w magicznym worku, do jakiego zbioru zaliczymy wyciągnięte rzeczy? Dzieci odpowiadają, że są to warzywa.

8. Czego brakuje?
Nauczyciel rozkłada kilka warzyw na dywanie, prosi wybrane dziecko, żeby przyjrzało się tym warzywom. Następnie dziecko zamyka oczy, a nauczyciel zabiera jedno z warzyw. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie, jakiego warzywa brakuje.

9. „Taniec warzyw” – zabawa rytmiczno-ruchowa:
Dzieci maszerują po sali w różnych kierunkach - każde z nich ma przypięty emblemat z narysowanym znanym mu warzywem. Gdy słyszą piosenkę „Urodziny marchewki”, dobierają się w pary zgodnie z obrazkami na emblemacie (ogórek - ogórek, sałata - sałata) i razem tańczą.

Załącznik

Hanna Łochocka „Wróbelek Elemelek i kartofelek”
Raz wróbelek Elemelek znalazł w polu kartofelek. Nie za duży, nie za mały, do jedzenia doskonały. Lecz ziemniaki na surowo jeść niemiło i niezdrowo. Znacznie lepsze będą one, gdy zostaną upieczone.
Skrzesał iskrę Elemelek, suche liście wokół ściele, dwie gałązki kładzie blisko i już pali się ognisko. A kartofel - czy czujecie? - tak prześlicznie pachnie przecież, tak kusząco się nadyma, że nie sposób wprost wytrzymać.
Nie wytrzymał Elemelek, chce wyciągnąć kartofelek, zjeść go szybko, prędzej, zaraz...
- Ajajaj!
To ci ambarans!
Macha łapką Elemelek, a na łapce ma bąbelek. Choć niewielki bąbeleczek, jednak boli, jednak piecze. W lesie leśna jest apteka, Elemelek więc nie zwleka, wznosi skrzydła, mówi: "Lecę" - i za chwilę jest w aptece.
A w aptece siedzi wrona, bardzo mądra i uczona. W czystym, białym jest fartuchu, trąbkę trzyma tuż przy uchu i przez trąbkę chętnie słucha, bowiem jest troszeczkę głucha.
- Chciałbym maść na oparzenie...
- Hę? Coś dać na przeczyszczenie? Weź olejek rycynowy, jutro brzuszek będzie zdrowy.
- Ach, nie brzuszek, wrono miła! Łapka mi się poparzyła i wyskoczył brzydki bąbel.
- Plombę? W ząbek włożyć plombę? Lecz cóż - choć mam leków trzysta, plombę musi dać dentysta.
Więc wróbelek - trudna rada- hyc! wskakuje na stół, siada i wyciąga wprost do wrony swój pazurek poparzony.
Obejrzała wrona palec z każdej strony doskonale, przyłożyła siemię lniane i kazała pić rumianek, bo to ziółko znakomite. Wypisała potem kwitek, grzecznie mówiąc:
- Bardzo proszę wpłacić w kasie cztery grosze.
Trzymał się ten bąbelisko chyba coś przez trzy dni blisko, lecz się w końcu zląkł okładów i gdzieś wyniósł się bez śladu. Odtąd, jeśli Elemelek piecze sobie kartofelek, to cierpliwie z boku czeka, kiedy ziemniak się przypieka.