"Do odważnych świat należy" bajka terapeutyczna Barbary Stańczuk inspiracją do rozmowy na temat mocnych i słabych stron dzieci

Temat zajęcia: „Do odważnych świat należy” bajka terapeutyczna Barbary Stańczuk inspiracją do rozmowy na temat mocnych i słabych stron dzieci.
Grupa: 6-latki
Prowadząca: Małgorzata Latos
Cele ogólne:
- rozwijanie świadomego czytelnictwa u dzieci poprzez rozbudzenie zainteresowaniem światem książek
- stwarzanie sytuacji sprzyjających aktywizowaniu myślenia
- budowanie pozytywnego obrazu własnej osoby
- doskonalenie umiejętności czytania ze zrozumieniem

Cele szczegółowe:
- wypowiada się na temat bajki,
- wypowiada się na temat cech charakteru, segreguje je na je na pozytywne i negatywne, rozumie ich znaczenie
- rozumie terminy: „pozytywny”, „negatywny”, mocna i słaba strona,
- dostrzega swoje mocne stron, potrafi je wyartykułować i przedstawić w pracy plastycznej
- pozytywnie myśli o własnej osobie
- odczytuje wyrazy związane z cechami charakteru
Metody: słowna, zadań stawianych do wykonania, ćwiczeń utrwalających
Formy: indywidualna, zbiorowa,
Pomoce: bajka „Do odważnych świat należy” Barbary Stańczuk wydawnictwo MARTEL Kalisz 2015, wyrazy do odczytywania z cechami pozytywnymi i negatywnymi, kartki, krążki, kredki, mazaki


Przebieg:
1. Słuchanie bajki
2. Rozmowa na temat bajki i jej głównego bohatera – dlaczego wszyscy nazywali reniferka Nieśmiałek, jak się czuł Nieśmiałek, czy chciał się zmienić, kto mu pomógł w przemianie, co wymyśliła mama, jakie mocne strony dostrzegał w sobie Nieśmiałek
3. Prezentacja swoich mocnych stron – prezentację rozpoczyna nauczyciel, a potem następuje rundka wśród wszystkich dzieci. Jestem Małgosia. Bardzo dobrze pływam, jestem ambitna i sprawiedliwa.
4. Zabawa ruchowa „Podróż do krainy złośliwości, smutku, wesołości i mądrości”.

Dzieci ustawiają się w dwa pociągi i jeżdżą po sali. Na hasło „Kraina złośliwości” zachowują się jak ludzie obrażeni, źli i zagniewani, tupią nogami, zaciskają dłonie w pięści i krzyczą. Następnie pociąg rusza dalej i zatrzymuje się w krainie smutku. Tutaj ludzie chodzą markotni, płaczą, Kolejny przystanek był w krainie wesołości, gdzie ludzie są zawsze uśmiechnięci, życzliwi i pomocni wobec siebie, witają się z nami serdecznie. Ostatnią stacją była kraina mądrości – własna interpretacja ruchowa dzieci.

5. Odczytujemy wyrazy – odczytywanie wyrazów z cechami charakteru – dzieci siadają w kole, nauczyciel rozkłada na dywanie napisy z mocnymi i słabymi stronami, z pozytywnymi i negatywnymi cechami charakteru. Chętne dziecko wybiera napis – odczytuje je i określa, co wg niego oznacza dane pojęcie np. sprawiedliwy, zorganizowany, kreatywny, wrażliwy, hałaśliwy Ponieważ moje dzieci świetnie czytają, w większości znają wszystkie litery łącznie z dwuznakami, zmiękczeniami i znakami polskimi zaproponowałam im wyrazy o zróżnicowanym stopniu trudność, tak, by każdy mógł znaleźć wyraz na miarę jego możliwości. Po ustaleniu czy jest to cecha pozytywna czy negatywna, cechy pozytywne zostały powieszone na tablicy.
6. Moje koło ratunkowe – wykonanie pozytywnego „koła ratunkowego” zgodnie ze wskazówkami mamy małego reniferka – dzieci otrzymują kartkę papieru i krążek gimnastyczny, który pomoże im w narysowaniu koła. W środku wpisują swoje imię, mogą narysować siebie. Następnie dzielą swoje koło na kilka części (od 4-5 do nawet 10 – wg uznania dzieci) W każdą część wpisują swoją mocną stronę lub ilustrują ją za pomocą rysunku.
7. Prezentacja swojego koła – po wykonaniu „koła ratunkowego” wszystkie chętne dzieci mogą się zaprezentować przed pozostałymi dziećmi z grupy.