Święta Katarzyna Laboure - powiernica Maryi Niepokalanej

Święta Katarzyna Laboure – powiernica Maryi Niepokalanej
Autor scenariusza: s. Lidia Skrzypczak, katechetka w Szkole Podstawowej w Buku
Wypowiedzi Maryi oraz dane biograficzne zaczerpnięte zostały z opisu objawień sporządzonych przez św.Katarzynę Laboure, w języku polskim ukazały się w książce pt. „Prawdziwe życie Katarzyny Laboure”Rene Laurentin, Kraków 1995r.
Scena I: Wybór drogi
akcja toczy się w domu państwa Laboure, w Fain les Moutiers. Na scenie stół , dwa krzesła, miska z łyżką; Katarzyna nalewa zupę i odchodzi, wtedy wchodzi jej ojciec - Piotr

Piotr: Ciężki był dzisiaj dzień, tyle zboża przywieźliśmy...siada do stołu i zaczyna jeść. Myśl o mej córce Katarzynie napełnia mnie radością, jestem z niej naprawdę dumny. Jest gospodarna, pracowita i zaradna.
Katarzyna: wchodzi i mówi do siebie Modliłam się tak bardzo... może mi się uda...podchodzi do ojca. Ojcze! Ja już nie mogę dłużej tutaj zostać... Bóg mnie wzywa do swej służby... pozwól mi odejść..
Piotr: Nigdy! Przenigdy!!! Mówiłem Ci: Już dałem Bogu jedną córkę, to wystarczy!!! Katarzyno! Nie mów mi nigdy o twoim odejściu.
Katarzyna: składając ręce Ojcze błagam cię, Bóg mnie wzywa!
Piotr: wykonuje odmowny ruch.
chwila milczenia, Katarzyna spuszcza głowę
Katarzyna: Ojcze, błagam, Bóg mnie wzywa gdzie indziej! Serce me krwawi, bo nie ujrzę już nigdy naszego kościoła i winodajnych pól. Ale odejść muszę, by zostać Siostrą Miłosierdzia.
Piotr: (odkłada fajkę, unosi ręce w geście bezsilności i smutku) Idź więc, jeśli to sam Bóg Cię wzywa. wychodzi
Narrator: Taki był początek niezwykłego czasu łaski w życiu Katarzyny Laboure, prostej dziewczyny z małej francuskiej wioski. Miała wtedy 24 lata. Jej serce pokorne i ciche bardzo podobało się Bogu.

Scena II: Pierwsze spotkanie z Maryją
w tle parawam z napisem Du Bac 140

Narrator: Katarzyna przybyła na ulicę du Bac do Domu Macierzystego Sióstr Miłosierdzia w Paryżu w kwietniu 1830 roku. Zamieniła strój świecki na długą czarną suknię i kornecik seminarzystki, nowicjuszki. Jest teraz bardzo szczęśliwa, bo oddała wszystko z miłości Bogu. Od początku Bóg zsyła jej wielkie łaski: podczas adoracji widzi samego Chrystusa, podczas procesji serce świętego Wincentego. Wchodzi Katarzyna, spaceruje
Siostra Katarzyna ma w sercu jeszcze jedno, wielkie pragnienie...nie mówi o tym nikomu...na modlitwie zwierza się swemu aniołowi stróżowi...
Katarzyna: O gdybym mogła widzieć Najświętszą Pannę już tu na ziemi, tak bardzo Ją kocham... Pomocnicy wstawiają na scenę łóżko
Narrator: Nadszedł dzień 18 lipca... jest wieczór. Siostra Katarzyna udała się na spoczynek i ufna zasnęła.(cicha muzyka, półmrok, Siostra Katarzyna kładzie się).
Chór aniołów śpiewa: w czasie piosenki anioł stróż budzi Katarzyną i prowadzi przez scenę. Pomocnicy zabierają łóżko i wstawiają fotel. W tle sam ołtarz główny i krzyż na nim
Była wtedy ciemna noc, kiedy anioł zbudził ją
i powiedział do niej tak: Siostro Katarzyno wstań!
Do kaplicy prędko zejdź, tam na Ciebie czeka Ktoś,
porozmawiać z Tobą chce – jest to wyjątkowy Gość
ref. Piękna Pani w cudnej bieli, bije od Niej blask
i Cudowny da Medalik, bo bardzo kocha nas!
Spuszcza z dłoni swych promienie, by ogarnąć świat,
aby wlewać w ludzkie serca zdroje swoich łask!
Biegnij Siostro Katarzyno, głoś na cały świat:
Matka Boża swoją miłość wszystkim pragnie dać.
Anioł z siostrą Katarzyną wchodzą , anioł wskazując na fotel mówi coraz głośniej:
Anioł: Oto Najświętsza Panna! Oto Najświętsza Panna! Oto Najświętsza Panna!
Maryja wchodzi, siada na fotelu. Katarzyna klęka przy Maryi, kładzie dłonie na Jej kolanach.
Maryja: Moje dziecko, Bóg chce ci powierzyć pewną misję, wiele będziesz cierpieć, ale pamiętaj, że to dla większej chwały Boga, łatwo zwyciężysz przeciwności...Powiedz wszystko co tu słyszysz twemu spowiednikowi. (cisza).
Maryja: (smutno) Moje dziecko, czasy są bardzo złe, wielkie nieszczęścia spadną na Francję, świat cały dozna wszelkiego rodzaju utrapień. Lecz przychodź do tego ołtarza, tu łaski obficie spłyną na każdego, a szczególnie na tych, którzy będą o nie prosić. Nadejdzie chwila, gdy niebezpieczeństwo będzie wielkie, zdawać się będzie, że wszystko stracone, lecz ufajcie - Ja będę przy was. Chcę by powstało Stowarzyszenie Dzieci Maryi, które będzie czcić Moje Niepokalane Serce. Otoczę je szczególną opieką.
Katarzyno: Spełnić chcę wszystko, co jest wolą Bożą. Pomóż mi Maryjo być Mu wierną we wszystkim.
Maryja wstaje i wychodzi.
Anioł: Odeszła.
Anioł i Katarzyna także wychodzą ze sceny.
Chór aniołów śpiewa: 1.Święta Katarzyna w Bogu zakochana
po niezwykłej nocy wstała niewyspana
/O Wincentym śniła już, Jezusa widziała,
jeszcze tylko Matkę Bożą bardzo ujrzeć chciała/ x2
ref. /Święta Katarzyna nawet nie myślała, że
Matka Boża prawdziwie objawi się jej/ x2
2.Najpierw przyszedł Anioł, zbudził ją ze snu
zaprowadził do kaplicy, uwierzyła mu
/oto Matka Boża, piękna w blasku chwały,
o miłości, o cierpieniu razem rozmawiały/ x2
3. Symbolem ich spotkań stał się piękny znak,
Cudowny Medalik, zna go cały świat.
/Nosić go na szyi, ufnie modlić się,
Maryję Niepokalaną bardzo kochać chcę/x2

Scena III: Cudowny Medalik
w tle parawan z krzyżem, stół z białym obrusem - ołtarz
Narrator: Siostra Katarzyna spełniając polecenie Maryi o wszystkim powiedziała tylko swemu spowiednikowi. On początkowo nie chciał jej wierzyć, ale gdy zapowiedzi Maryi zaczęły się spełniać zaczął słuchać jej uważniej. Katarzyna podczas tych słów podchodzi do księdza Jana, cicho rozmawiają, on ją błogosławi Matka Boża zapowiedziała jej misję do spełnienia zatem trwała w oczekiwaniu na kolejne spotkanie. Nadszedł dzień 27 listopada, popołudniu wszystkie siostry trwały w kaplicy na cichej medytacji. Wtedy to Siostra Katarzyna usłyszała znów szelest jedwabnej sukni.
Katarzyna klęczy, wchodzi Maryja ubrana w suknie koloru jutrzenki, biały welon, w dłoniach złota kula z małym krzyżem, oczy wzniesione do nieba.
Katarzyna: Widzę znów Najświętszą Pannę, w dłoniach swych trzyma glob z maleńkim krzyżem – to ziemia odkupiona najdroższą Krwią Zbawiciela, Maryja nieustannie wznosi modlitwy za wszystkich ludzi.
Maryja: Kula, która widzisz przedstawia cały świat i każdą osobę poszczególnie.
Katarzyna: Widzę jeszcze Najświętszą Pannę jak czule na mnie spogląda i w serce stroskane nadziei promienie wlewa. O, jak śliczne promienie z pierścieni na Jej palcach spływają!
Podchodzi dwójka dzieci z WMM z Medalami na szyi, trzymają duży Cudowny Medalik z papieru.
Narrator: Siostra Katarzyna zobaczyła wokół postaci Najświętszej Panny złoty napis –modlitwę do Niepokalanej. Maryja pokazała jej też symbole: literę M przeplecioną z krzyżem, dwa serca oraz dwanaście gwiazd.
Maryja: Postaraj się o wybicie Medalika według tego wzoru. Wszyscy, którzy będą go nosić dostąpią wielkich łask. Szczególne łaski będą dla osób, które będą go nosiły z ufnością.
wchodzą dzieci z WMM każdy z jednym elementem symboliki Medalika
Julia Kań.: z rąk Maryi otrzymuje złotą kulę, Maryja wtedy spuszcza dłonie
Maryja trzyma w dłoniach złotą kulę
Oto świat, który potrzebuje Jej ciepła
Oto ja, grzeszny człowiek, który potrzebuje Jej opieki
Jestem w dłoniach Maryi
Zosia:w rękach ma białe i kremowe wstążki – symbol promieni
Promienie światła
Łaski, które przez Maryję dotykają ludzi
Łaski, które rozświetlają moje życie
Łaski, o które błagam czasem ze łzami
Małe i wielkie cuda
Julia Kacz: trzyma literę M przeplecioną z krzyżem
Litera M i Krzyż
Matka i odkupiony przez Jej Syna świat
Matka, która modli się
Matka, która cierpi i nieustannie ofiarowuje
Matko zanieś moje serce Bogu.

Aniela: trzyma dwa serca Cierpiące Serce Jezusa i cierpiące Serce Maryi
Pełnia miłości, jaką Bóg objawił człowiekowi
Miłość, jaką Bóg ukochał mnie
Miłość, jaką chce napełnić moje serce
Miłość, jaką mam przekazać innym
Antosia: trzyma owal z dwunastoma gwiazdami wokoło
Dwanaście gwiazd
Apostołowie, którzy byli najbliżej Jezusa i Maryi
I my – apostołowie, którzy jesteśmy najbliżej Jezusa i Maryi
Którzy mamy nieść to orędzie dzisiejszemu światu
Wokół siebie rozsiewać uśmiech Niepokalanej.
Wchodzi dwójka dzieci z szarfą – na niej modlitwa z Medalika, siostra Katarzyna wstaje i z dużym Medalikiem w dłoni modli się wraz z dziećmi
Dzieci razem: wołamy do Ciebie z ufnością: O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy!

Scena IV Ukryte życie siostry Katarzyny w służbie Ubogim
w tle budynek domu starców, na scenie łóżko z chorym, oraz figurka Niepokalanej obok
Narrator: Nadszedł czas zakończenia formacji w seminarium. Siostra Katarzyna jeszcze raz ujrzała Najświętszą Pannę – w grudniu 1830 roku. Kilka miesięcy później usłyszała wezwanie Pana – posłanie do służby Mu w Ubogich w Reuilly, w domu starców. Siostra Katarzyna wchodzi i siada przy łóżku chorego, podaje mu kubek wody. Tam przez 46 lat spełniała pokornie posługę wobec chorych oraz sióstr. Choć Medalik stał się już znany wśród ludzi, nazwano go cudownym, nikt nie domyślał się, że to siostra Katarzyna widziała Niepokalaną Dziewicę.
Siostra Katarzyna śpiewa, zamiata początkowo podłogę, na refrenie odkłada miotłę i spogląda czule na Maryję, na drugiej zwrotce podchodzi do chorego, aby obetrzeć mu czoło chusteczką. Refren na końcu po raz drugi śpiewają z Katarzyną chór i wszyscy aktorzy, którzy otaczają trzymając się za ręce
1.Chcę pozostać zupełnie nieznana
Jestem tylko narzędziem Pana.
Będę niczym dla dobra Kościoła
Me milczenie obronić mnie zdoła.
Ref. Weź Maryjo całe me życie
Za Medalik – nadzieję zbawienia
Łaską swoją Zgromadzenie wspieraj
I Ubogim dopomóż w potrzebie
Poprzez Miłość Pana proszę Cię 2x
2.Kiedy Panna zsyła cierpienie
To obdarza też łaski wejrzeniem
Niech gorliwość serca nam rozpala.
Dla Ubogich, w nich Pan się objawia. Ref