PROGRAM KOŁA prowadzonego - Metodą Weroniki Sherborne z wykorzystaniem elementów Klanzy.
1. Czas trwania: Rok szkolny2015/2016 - prowadziłam koło Metodą Weroniki Sherborne z wykorzystaniem elementów Klanzy.
2. Uczestnicy klasa: 1-3 Szkoła Podstawowa (dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym oraz niepełnosprawnością ruchową).
GŁÓWNE CELE KOŁA:
- Pomoc w budowaniu pozytywnego obrazu własnego "Ja" i zaspokajaniu poczucia bezpieczeństwa,
- Uczenie nawiązywania bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi osobami,
- Identyfikowanie i nazywanie różnych stanów emocjonalnych.
SZCZEGÓŁOWE CELE PROGRAMU:
- Rozwój fizyczny:
o dzieci rozumieją, co to znaczy czuć się we własnym ciele "jak w domu",
o potrafią używać ciała i kontrolować je na wiele różnych sposobów,
o rozwijają umiejętności ogólne, związane z opanowaniem różnych elementów ruchu, które mogą być stosowane w wielu zadaniach fizycznych,
- Rozwój osobowości:
o mają silniejsze poczucia samego siebie, swojej tożsamości,
o znają swoje możliwości,
o potrafią podejmować inicjatywę oraz wykorzystywać własną inwencję,
o potrafią być wrażliwi na potrzeby i uczucia innych oraz stają się bardziej wprawne w komunikowaniu i dzieleniu się doświadczeniami z innymi ludźmi,
o potrafią skupiać uwagę na tym, co robią.
KORZYŚCI PŁYNĄCE Z WPROWADZENIA METODY W. SHERBORNE:
• Wyzwala swobodę zachowań i naturalność.
• Daje radość.
• Daje okazję do rozładowania energii.
• Wyzwala zaangażowanie.
• Daje pozytywne odczucie w kontakcie z drugim człowiekiem.
• Daje możliwość zaspokojenia własnych potrzeb.
• Zbliża do siebie uczestników zajęć.
• Daje radość z działania w grupie.
• Daje poczucie bezpieczeństwa.
• Daje pewność siebie.
• Daje poczucie harmonii z innymi.
• Daje poczucie partnerstwa
• Przyjemność dawania innym radości.
• Jest próbą pokonania własnych zahamowań.
WARUNKI REALIZACJI KÓŁKA:
• Zaangażowanie nauczycieli.
• Sala do zajęć ruchowych.
Cotygodniowe zajęcia prowadziłam na podstawie opracowanego wcześniej programu. Podstawowe założenia do opracowania programu koła wynikały
z diagnozy potrzeb uczniów. Większość wytyczonych przeze mnie celów zostało zrealizowanych. Dzięki moim zajęciom dzieci uzyskały świadomość własnego ciała, świadomość przestrzeni i działania w niej oraz nauczyły się dzielenia przestrzenią
z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
Podsumowaniem całorocznej pracy było przeprowadzenie zajęć pokazowych
w czasie „Dnia Otwartego” w naszym ośrodku dla zaproszonych gości byli to rodzice, nauczyciele i inne osoby związane z życiem ośrodka.
Z pozytywnego odzewu rodziców biorących udział w zajęciach otwartych wnioskuję jak wielka jest potrzeba właściwej interakcji w rodzinach naszych uczniów. Zauważyłam potrzebę nauki prostej zabawy, bliskości w dobie rozluźnienia relacji rodzinnych. Zajęcia z rodzicami pomogły przełamać bariery i napięcia uczestników, pomogły też w lepszej integracji szkoły, wychowawców z rodzicami ucznia.