Program edukacji regionalnej: Świnoujście - moja mała Ojczyzna

SPIS TREŚCI

I. WSTĘP s. 3
II.CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU s. 4
III. PODSTAWA PROGRAMOWA s. 5
IV. ZADANIA PRZEDSZKOLA s. 7
V. CELE PROGRAMU s. 8
VI. TREŚCI PROGRAMU , TEMATYKA s. 10
VII. PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW s. 16
VIII. OCZEKIWANE OSIĄGNIĘCIA s. 17
IX. EWALUACJA s. 19
X.BIBLIOGRAFIA s. 20
XI.ZAŁĄCZNIKI s. 21

I WSTĘP

Edukacja regionalna jest bardzo ważnym elementem procesu nauczania. Obecnie, przy powszechnym otwarciu granic, które umożliwia poznawanie dalszych regionów Europy i świata, zobowiązani jesteśmy dobrze znać tradycje i osiągnięcia naszej Małej Ojczyzny. Już najmłodsze pokolenie powinno być świadome dokonań regionu, w którym żyją. Poznanie regionu powinno zacząć się już w przedszkolu, bowiem w tym wieku dzieci są najbardziej otwarte na nowe doświadczenia. Lepsze poznanie i zrozumienie swoich korzeni wpływa na kształtowanie osobowości młodego człowieka. Daje poczucie bezpieczeństwa i naturalnej przynależności do grupy społecznej.
Realizując program edukacji regionalnej dzieci poznają tradycje i zwyczaje staropolskie kultywowane w ich rodzinach i te zapomniane, które warto wskrzesić. Poznają kulturę naszego narodu w wymiarze lokalnym, dokonania ludzi a także przyrodę najbliższego otoczenia.
Ucząc szacunku do przyrody, kultury i tradycji, do ludzi, jako członków rodziny i społeczności uczymy szacunku do małej i wielkiej ojczyzny, które pozwolą zachować polską tożsamość w zjednoczonej Europie.
Patriotyzmu należy uczyć już od najmłodszych lat, ponieważ to, co człowiek przeżyje w dzieciństwie, pozostaje w nim przez całe życie.
Przywiązanie do ziemi rodzinnej ma konkretny wymiar. Teraz dzieci, za kilkanaście lat dorosną i będą decydować o losach regionu i kraju. Szanując swój kraj będą dbać o jego rozwój.
Mamy nadzieję, że program pozwoli usystematyzować działania edukacyjne dotyczące tematyki regionalnej.

II CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU

„Świnoujście- moja mała Ojczyzna”- to program przeznaczony dla dzieci w wieku przedszkolnym. Pomaga kształtować więzi emocjonalne z małą ojczyzną, wyposaża dzieci w podstawową wiedzę na temat tradycji i kultury regionu. Uwrażliwia na piękno otoczenia i uczy szacunku do przyrody. Oparty jest na bezpośrednich doświadczeniach dzieci oraz związkach emocjonalnych z rodziną, przedszkolem i najbliższym otoczeniem.
Program jest zgodny z Podstawą Programową Wychowania Przedszkolnego zatwierdzoną przez MEN ( Dz. U. z 2007 r. Nr 157 Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 sierpnia 2007 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół).
Treści programu przewidziane są do realizacji w najstarszych grupach przedszkolnych (5-6- latki). Elementy programu mogą być realizowane w grupach dzieci najmłodszych. Nauczyciel może decydować, które treści, w jakim zakresie i w jakiej kolejności będzie realizował. Wszelkie działania edukacyjne mają zmierzać do zainteresowania dzieci zagadnieniami dotyczącymi regionu: przyrodą, historią, kulturą i tradycjami.
Głównym źródłem wiedzy dzieci mają być samodzielne doświadczenia i obserwacje zdobywane w trakcie aktywności poznawczej i twórczej.

III PODSTAWA PROGRAMOWA

A. Poznawanie i rozumienie siebie i świata
1. Budzenie zaciekawienia otaczającym światem poprzez prowokowanie pytań i dostarczanie radości odkrywania.
2. Tworzenie sytuacji doskonalących pamięć, zdolność kojarzenia, umiejętność skupienia uwagi na osobach rzeczach.
3. Tworzenie warunków do doświadczeń językowych w zakresie reprezentatywnej i komunikatywnej funkcji językowej.
4. Wykorzystywanie i tworzenie okazji do poznawania rzeczywistości:
- przyrodniczej poprzez obserwowanie, eksperymentowanie, odkrywanie,
- społeczno- kulturowej poprzez poznawanie zasad organizacji życia społecznego, tradycji rodzinnej, regionalnej, narodowej oraz poznanie dzieł kultury.

B. Nabywanie umiejętności przez działanie
1. Wspieranie samodzielnych działań dziecka
2. Umożliwienie dziecku dokonywania wyborów i przeżywania pozytywnych efektów własnych działań.
3. Umożliwienie dziecku ekspresji spostrzeżeń, przeżyć, uczuć w różnych formach działalności z zachowaniem werbalnych i niewerbalnych środków przekazu.
4. Wspieranie działań twórczych w różnych dziedzinach aktywności.
C. Odnajdywanie swojego miejsca w grupie rówieśniczej, wspólnocie
1. Pomoc w budowaniu pozytywnego obrazu własnego „Ja” i zaspokajaniu poczucia bezpieczeństwa.
2. Tworzenie okazji do wymiany informacji, uczenie dyskutowania
i dochodzenia do kompromisu.
3. Tworzenie okazji do wspólnego podejmowania i realizowania różnych zadań, rozwiązywania problemów.

D. Budowanie systemu wartości

1. Wprowadzenie dziecka w świat wartości uniwersalnych, takich jak: dobro, prawda, miłość i piękno.
2. Rozwijanie poczucia odpowiedzialności poprzez samodzielne, dokładne
i rzetelne wywiązywanie się z podejmowanych zadań, szacunku do pracy swojej i innych.

IV ZADANIA PRZEDSZKOLA

Zadaniem przedszkola jest:

- Umożliwienie poznania regionu i jego kultury.
- Wprowadzenie w lokalne życie kulturalne.
- Kształtowanie tożsamości regionalnej i narodowej.
- Kolekcjonowanie rzeczy związanych z naszym regionem (muszle morskie, ilustracje zabytków, legendy, pamiątki i piosenki).
- Przygotowanie do aktywnego uczestnictwa w życiu rodzinnej miejscowości.
- Umożliwienie dzieciom dokonywania bezpośrednich obserwacji podczas zorganizowanych wycieczek do ciekawych miejsc.
- Budzenie świadomości, że rodzina i najbliższe otoczenie społeczne stanowią wartość w życiu każdego człowieka.
- Uczenie właściwych zachowań w stosunku do zwierząt i przyrody.
- Poznawanie tradycji i zwyczajów związanych z regionem i krajem.

V CELE PROGRAMU

CEL OGÓLNY

Nadrzędnym celem programu jest kształtowanie poczucia więzi
z najbliższym otoczeniem społecznym i przyrodniczym poprzez poznanie kultury materialnej i duchowej, poznanie zwyczajów i tradycji oraz historii i przyrody regionu w zakresie dostępnym najmłodszym.

CELE SZCZEGÓŁOWE

- Kształtowanie prawidłowej postawy wobec najbliższych członków rodziny.
- Uczenie szacunku do starszych.
- Rozwijanie odpowiedzialności poprzez wykonywanie swoich obowiązków domowych.
- Uczestniczenie w sprawach całej rodziny.
- Wzmacnianie więzi rodzinnych poprzez wspólne przeżywanie przyjemności i radości.
- Kształtowanie świadomości własnej roli społecznej w rodzinie (prawa i obowiązki).
- Interesowanie się historią i tradycjami swojej rodziny na podstawie zdjęć, rozmów.
- Dostrzeganie i rozumienie potrzeb innych członków rodziny.
- Wprowadzenie w świat kultury i sztuki miasta i regionu.
- Kultywowanie tradycji związanych z regionem.
- Poznawanie tradycji związanych ze świętami religijnymi, narodowymi i lokalnymi.
- Kształtowanie umiejętności dostrzegania piękna i oryginalności swojego regionu (poznanie legend, piosenek strojów regionalnych)
- Odwiedzanie miejsc związanych z historią i tradycjami miejscowości (miejsca pamięci, muzea, zabytki).
- Organizowanie kącika regionalnego, gromadzenie akcesoriów.
- Poznawanie zabytków naszej miejscowości (Fort Zachodni, Fort Gerarda, Fort Anioła, Stawa Młyny, Wieża Widokowa, Muzeum Rybołówstwa Morskiego, Latarnia Morska, Kościół p.w. Chrystusa Króla, pomniki).
- Poznawanie fauny i flory regionu.
- Zdobywanie doświadczeń w czasie wycieczek bliższych i dalszych.
- Uczenie szacunku wobec dorobku pokoleń oraz potrzeby zachowania i przekazywania tradycji.

CELE OPERACYJNE:
Dziecko:
- Potrafi wymienić tradycje związane ze świętami.
- Zachowuje prawidłowe relacje z najbliższym otoczeniem.
- Okazuje szacunek w stosunku do osób starszych.
Zna baśnie i legendy związane z regionem.
- Zna zwyczaje i obrzędy regionalne.
- Rozpoznaje symbole narodowe.
- Zna zawody ludzi związanych z miejscowością.
- Rozpoznaje zabytki w najbliższej okolicy.
- Potrafi wykonać prace plastyczne o tematyce związanej z regionem.
- Kulturalnie zachowuje się podczas wycieczek i spacerów.

VI TREŚCI PROGRAMU, SZCZEGÓŁOWA TEMATYKA

Treści programu zostały podzielone na 3 części.
I. Dom rodzinny.
II. Przedszkole.
III. Moja miejscowość.

I. Dom rodzinny.
1. Moja rodzina: mama, tata, rodzeństwo, dziadkowie.
2. Jak się zmieniamy- obrazy z przeszłości (fotografie, pamiątki).
3. Miejsce zamieszkania.
4. Tradycje w mojej rodzinie dotyczące obchodów świąt.

Sposoby realizacji:
1.Moja rodzina.
- Poznanie znaczenia słowa „rodzina”.
- Rozmowy na temat podziału ról w rodzinie, codziennych obowiązkach członków rodziny.
- Rysowanie portretów rodziców i dziadków.
- Udział członków rodziny w przygotowanych w przedszkolu uroczystościach.
- Rozmowy na temat zawodów- opowiadanie o pracy rodziców i dziadków w oparciu o informacje zebrane w domu.
- Spotkania z rodzicami w ich miejscach pracy.
- Wycieczki do zakładów pracy związanych z regionem.
- Zabawy naszych dziadków.

2. Jak się zmieniamy.
- Oglądanie albumów rodzinnych, fotografii.
- Wykonanie „Małego drzewa genealogicznego”
- Rozmowy na temat przeszłości, teraźniejszości i planów na przyszłość (kim będę, jak dorosnę).

3. Miejsce zamieszkania.
- Rozmowy na temat miejsca zamieszkania: rozpoznawanie swojej ulicy, osiedla i miasta.
- Utrwalanie znajomości adresu zamieszkania.
- Poznanie numerów alarmowych (999,998,997,112)
- Wycieczki: na policję, straż pożarną.

4. Tradycje w mojej rodzinie.
- Redagowanie życzeń okolicznościowych dla członków rodziny.
- Wykonywanie upominków.
- Nauka wierszy i piosenek na uroczystości.
- Rozmowy na temat zwyczajów dotyczących świąt (Boże Narodzenie, Wielkanoc).
- Tradycja przygotowywania regionalnych potraw świątecznych.
- Przygotowanie ozdób świątecznych na kiermasze.
- Poznanie literatury o tematyce związanej z obchodami świąt.
- Gromadzenie informacji zaczerpniętych od dziadków, rodziców na temat wróżb andrzejkowych, lania wosku i zabaw andrzejkowych w dawnych czasach.
- Obchody pierwszego dnia wiosny- pożegnanie Marzanny – zaprojektowanie i wykonanie kukły oraz śpiewanie piosenek o wiośnie.
- Przygotowanie przedstawienia na temat wielkanocnych, bożonarodzeniowych zwyczajów.
- Konkurs na najpiękniejszy stroik wielkanocny.
- Prezentacja pisanek i kraszanek – próba samodzielnego ozdabiania jajek.
- Wypowiedzi na temat tradycji świątecznych w domach dzieci.
- Udział w lekcji muzealnej na temat obrzędowości regionalnej.

II. Przedszkole.
1. Poznajemy historię placówki.
2. Pracownicy naszego przedszkola.
3. Moja grupa.
4. Ważne święta i uroczystości przedszkolne.

Sposoby realizacji:
1. Poznajemy historię placówki.

- Rozmowy na temat historii przedszkola.
- Poznanie logo i hymnu placówki.
- Oglądanie zdjęć i kronik z poprzednich lat.
- Oglądanie dyplomów dzieci, które ukończyły edukację przedszkolną.

2. Pracownicy naszego przedszkola.
- Wizyta w gabinecie dyrektora, intendentki i pielęgniarki: poznanie ich pracy.
- Zwiedzanie pomieszczeń w placówce: kuchnia, pralnia, gabinet dydaktyczny.
- Wspólne przygotowanie upominków na różne uroczystości dla pracowników przedszkola (Dzień Edukacji Narodowej)

3. Moja grupa.

- Zabawy integracyjne i relaksacyjne.
- Przygotowanie „Kontraktu grupowego”
- Wspólne dekorowanie sali z okazji różnych uroczystości.
- Zachowanie porządku w sali: pełnienie dyżurów tygodniowych.
- Opieka nad roślinami i zwierzętami.
- Udział dzieci we wzbogacaniu kącików tematycznych.

4. Ważne święta i uroczystości przedszkolne.

 Zapoznanie dzieci z kalendarzem uroczystości przedszkolnych.
 Wspólne przygotowanie do uroczystości: dekorowanie sali, wykonywanie upominków, przygotowanie wierszy i piosenek.

1. Nazwa miasta, specyfika;
2. Dzieje miejscowości;
3. Zabawy i zajęcia dzieci.
4. Mój kraj- Polska.

Sposoby realizacji
1. Nazwa miasta, specyfika.
- Spacery po najbliższej okolicy: poszukiwanie ciekawych miejsc.
- Poznawanie zawodów związanych z miastem i jego położeniem: wycieczki (np. do Portu Wojennego, na prom)
- Poznanie zabytków Świnoujścia (Forty: Zachodni, Gerarda, Anioła,
- Konkurs plastyczny „Spacerem po Świnoujściu”.
- Zaznaczenie miasta na mapie.
- Poznanie herbu.
- Wycieczka do Muzeum Rybołówstwa Morskiego.
- Szczecin- miasto wojewódzkie.
- Zorganizowanie wystawy prac dzieci.
- Konkurs wiedzy o Świnoujściu.

2. Dzieje miejscowości.
- Poznanie historii i specyficznego położenia miasta.
- Przyroda wokół nas i formy jej ochrony: spacery i wycieczki po bliższej i dalszej okolicy.
- Pomniki przyrody (Lipy „Żony marynarzy”, dęby „Dwaj kapitanowie”, platan „Cudzoziemiec”, 2 cisy „Żeglarze” obok budynku Kapitanatu Portu, Park Zdrojowy).
- Krajobraz naszej miejscowości: poznanie charakterystycznych cech krajobrazu nadmorskiego (wydma szara- porośnięta drzewami i krzewami; wydma biała- porośnięta trzciną i trawą).
- Zabytki i miejsca pamięci (Muszla Koncertowa, Pomniki, Latarnia Morska).
- Poznanie baśni i legend związanych z regionem.
- Wykonanie prac plastycznych i albumów o tematyce regionalnej.
- Nauka tańców i piosenek związanych z regionem.

3. Zabawy i zajęcia dzieci.
- Ulubione zabawy dzieci.
- Gry i zabawy związane z regionem.
- Rozwijanie ekspresji artystycznej dzieci z wykorzystaniem kultury i tradycji ludowych.
- Wykonanie i wzbogacanie kącika regionalnego.

4. Mój kraj- Polska.
- Wskazywanie na mapie Polski.
Zapoznanie z legendą o Lechu, Czechu i Rusie.
- Nauka hymnu narodowego.
- Zapoznanie z symbolami państwowymi: flagą, godłem.

VII PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW

Realizując treści programu edukacji regionalnej należy stosować różnorodne metody i formy pracy. Osiągnięcie celów będzie możliwe poprzez stosowanie metod aktywizujących budzących zainteresowanie dzieci. W realizacji zaplanowanych zadań we wszystkich sferach aktywności dzieci przydatne będą:
- zajęcia w terenie (omawiane później w przedszkolu);
- wycieczki i spacery do najciekawszych miejsc w mieście (zabytki, pomniki przyrody);
- spotkania z ciekawymi ludźmi (artyści ludowi);
- współpraca z instytucjami i muzeami;
konkursy wiedzy, plastyczne, fotograficzne;
- organizowanie imprez przedszkolnych i grupowych;
- urządzenie kącika regionalnego.

VIII OCZEKIWANE OSIĄGNIĘCIA

Po zrealizowaniu programu dziecko:

I. Dom rodzinny:

- Zna swoją rodzinę: imiona rodziców i dziadków, wykonywane zawody, miejsca pracy rodziców;
- Zna swoje prawa i obowiązki;
- Pamięta o uroczystościach i tradycjach rodzinnych dotyczących np. świąt, imienin, urodzin;
- Kultywuje tradycje;
- Ma poczucie przynależności do rodziny;
- Okazuje szacunek starszym;

II. Przedszkole:

- Zna przedszkole, jego pracowników oraz tradycje i zwyczaje związane z placówką;
- Rozumie potrzebę dbania o wygląd i sprzęt znajdujący się w salach;
- Zna najbliższe otoczenie oraz instytucje współpracujące z placówką;

Moja miejscowość.

- Zna historię miejscowości oraz legendy z nią związane;
- Potrafi wskazać miejscowość na mapie Polski;
- Potrafi określić rodzaj krajobrazu;
- Zna zabytki miasta;
- Potrafi wskazać pomniki przyrody i rozumie znaczenie ochrony środowiska;
- Rozumie potrzebę kultywowania tradycji;
- Zna legendy związane z powstaniem Polski;

IX EWALUACJA

Ewaluacja jest badaniem efektów, jakie przyniesie realizowany program. Pozwala na bieżącą ocenę, czy zamierzone cele zostały osiągnięte. Jest procesem trudnym, wymagającym czasu i odpowiednich narzędzi.
Do ewaluacji opracowanego programu wykorzystane zostaną swobodne wypowiedzi dzieci dotyczące prowadzonych zajęć, wycieczek i spacerów oraz ich aktywność podczas zajęć dotyczących tematyki regionalnej. Nie mniej ważne będą informacje zwrotne od rodziców, którzy będą mieli możliwość wyrażenia opinii o realizowanym programie.
Tworzone w salach kąciki regionalne z pewnością zachęcą rodziców do wzbogacania ich w przedmioty znalezione w domach. Elementy folklorystyczne upiększą naszą placówkę i wpłyną na wizerunek przedszkola w oczach rodziców.
Zostanie zorganizowany konkurs wiedzy o Świnoujściu, który pozwoli określić znajomość tematyki regionalnej u dzieci.
Mamy nadzieję, że realizacja tego programu wpłynie korzystnie na rozwój przedszkola.

X BIBLIOGRAFIA
Kuśmierek R., Śliwa Z., Encyklopedia tradycji polskich, Wydawnictwo Prószyński i Spółka, 1998
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 sierpnia 2007 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK 1

Atrakcje Turystyczne Świnoujścia - wybrane miejsca, które warto
poznać

Stawa "Młyny" - znak nawigacyjny w kształcie wiatraka - najbardziej rozpoznawany symbol Świnoujścia, który również znajduje się w oficjalnym logo miasta Świnoujście. "Wiatrak" usytuowany jest na końcu kamiennego Falochronu Zachodniego (o długości ok. 350 m), wybudowanego w latach 1818-1923. Falochron wieńczy plażę po stronie wyspy Uznam. Po przeciwnej stronie położony jest Falochron Wschodni - położony na prawobrzeżnej części miasta, na wyspie Wolin. Jest to najdłuższy falochron kamienny w Europie, o długości przeszło 1400 metrów w głąb morza. Jego atrakcyjność przebija wszystkie mola położone nad Bałtykiem. Pomiędzy falochronami uchodzi do morza rzeka Świna, od której pochodzi nazwa miasta - Świnoujście. Stąd najpiękniej widać wschody i zachody słońca oraz przepływające na wyciągnięcie statki. Na szczycie "Wiatraka" znajduje się pulsujące światło, które zsynchronizowane jest z drugim światłem - usytuowanym na szczycie nieopodal położonego nabieżnika. Oba światła położone w linii prostej wyznaczają odniesienie nawigacyjne dla ruchu morskiego odbywającego się w tym rejonie.
O świnoujskim wiatraku, młynarzu i Alicji - żonie marynarza - krąży także starodawna legenda.

Fort Gerharda - potocznie zwany Fortem WSCHODNIM jest jednym
z najlepiej zachowanych XIX-to wiecznych fortów nadbrzeżnych w naszej części Europy. Wybudowany przez pruskich fortyfikatorów był jednym
z czterech podstawowych dzieł obronnych składających się na Twierdzę Morską Świnoujście. Od 2001 roku Fort jest siedzibą historycznego Komendanta Twierdzy Świnoujście (ostatniego Pruskiego Komendanta Wojskowego
w Europie) i koszarami historycznego 3 batalionu 34 Pułku Fizylierów Królowej Szwedzkiej Wiktorii.

Muzeum Rybołówstwa Morskiego - ma swoją siedzibę w budynku byłego Ratusza Miejskiego. Budynek ten jest najstarszym budynkiem w mieście - wybudowanym na przełomie lat 1805/1806, na podstawie projektu pochodzącego z 1792 roku, autorstwa mistrza budowlanego Meyera. Nieco ponad 30 lat później, do budynku dobudowano ażurową wieżyczkę, na szczycie której obecnie znajduje się zegar, wybijający pełne godziny i odgrywający
o godz. 6:00 i 18.00 miejskie kuranty. Na tyłach muzeum znajduje się skwer, którego centralnym miejscem jest fontanna i tablica poświęcona "Tym co nie powrócili z morza". Wcześniej w tym miejscu znajdował się schron przeciwlotniczy z czasów II wojny światowej, a jeszcze wcześniej targ rybny
i bydlęcy. Dziś Muzeum udostępnia zwiedzającym zbiory prezentujące historię rybołówstwa, dzieje miasta i regionu, stare przyrządy nawigacyjne oraz okazy fauny morskiej, skamieniałości i minerały. Muzeum jest także miejscem wielu wystaw, wśród których ważne miejsce zajmują ekspozycje poświęcone świnoujskiej plaży i dawnym strojom plażowym oraz wystawa dedykowana historii miasta: "Świnoujście - miasto na wyspach."

Fort Anioła wybudowany w latach 1845-1858, za czasów panowania króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV jako punkt artyleryjsko - obserwacyjny stanowiący wówczas jeden z czterech fortów obronnych Twierdzy Świnoujście. Za czasów pruskich, parter w trójkondygnacyjnej budowli obsadzała piechota z bronią ręczną a piętra wykorzystywane były dla lekkiej artylerii polowej. Armaty i amunicję transportowano do góry za pomocą lin przez owalne otwory w stropach, które zachowały się po dzień dzisiejszy. W czasach II Wojny Światowej, Fort został przebudowany i wyposażony we wszystkie dostępne zdobycze techniki (elektryczność, centralne ogrzewanie, radar, radiostacje, telegraf, telefon) a następnie pełnił rolę posterunku obserwacji powietrznej dla sił niemieckich. Po wojnie został przejęty przez Rosjan, którzy zajmowali go do roku 1992 wykorzystując jako punktem obserwacji powietrznej i łączności z okrętami Floty Radzieckiej. Obecnie obiekt jest remontowany i spełnia rolę nie tylko muzealną ale stał się placówką kulturalną Świnoujścia. Tu można na żywo spotkać się z historią 3 epok: pruską, niemiecką i radziecką. Można też obejrzeć liczne wystawy malarstwa współczesnego, fotografii, rzeźby. W forcie odbywają się koncerty muzyczne, spotkania poetów na wieczorach poezji, pokazy tradycyjnych walk rycerstwa średniowiecznego. Nazwa Fortu związana jest z jego kształtem, gdyż przypomina Zamek Świętego Anioła w Rzymie. Na terenie Fortu znajduje się Sala Wikingów - nietypowa sala muzealna, w której wszystkie eksponaty można przymierzać, podnosić i pozować z nimi do zdjęć. Część to repliki, ale są też oryginały. Niepowtarzalna okazja by przeżyć bezpośredni kontakt z akcesoriami minionych wieków. Wystawione są eksponaty ze średniowiecza i z drugiej wojny światowej. W Sali Kominkowej, mieści się wystawa szkła artystycznego autorstwa Pani Doroty Muchy.

XVIII wieczny Kościół pod wezwaniem Chrystusa Króla, wzniesiony jest na miejscu gotyckiej świątyni. We wnętrzu kościoła znajdują się między innymi: zabytkowe organy, ciekawe witraże oraz zabytkowy drewniany model statku. Dzieje tego kościoła ciekawie opisuje dokument przechowywany w kuli wieńczącej wieżę kościelną, wydobyty w trakcie generalnego remontu dachu i wieży w 1981 roku. Dokument ten zawierał wiele informacji o tym kościele, jak również o jego poprzedniku, małym kościółku w wiosce Westswine, znajdującej się niegdyś na obszarze obecnego Świnoujścia. Data założenia tamtego kościoła nie jest znana, jednak inne dokumenty wskazują, że było około 1480 roku. Niegdyś dumą każdego kościoła, poza dzwonami, były organy.
W tym Kościele pierwsze organy zainstalowano w 1834 roku. Były to nowe organy Grünberga, które przetrwały tu przez 93 lata. Następnie w 1927 roku zastąpiono je instrumentem nowej generacji, dużym 31 registrowym, zbudowanym przez znakomitego organomistrza. Szczęśliwie przetrwały II wojnę światową i do dziś znajdują się w świnoujskim kościele. Prawdziwą ozdobą świnoujskiego kościoła Chrystusa Króla, przypominającą o morskim charakterze miasta, jest zawieszony model statku - korwety. W nadmorskich kościołach tego rodzaju wota nie należą do rzadkości. Model był zwykle darowany przez kapitana lub armatora statku w podzięce za uratowanie życia żeglarzy i statku. Świnoujski żaglowiec podarowany został około 1814 roku przez przybyłego wówczas szypra Chrystiana Heinsa, który w Świnoujściu odnalazł swoją miłość - Hannę Charlotte Dorothea Wagner. Dokładnie 28 lipca 1814 roku w świnoujskim kościele odbyła się ceremonia zaślubin. Z zapisów w księdze kościelnej dowiedzieć się można, że pan młody urodził się w miejscowości Stade i w chwili ożenku miał ukończone 37 lat. Jego żona była o 15 lat młodsza. Wierny swemu przyrzeczeniu oblubieniec, za pozwoleniem uradowanego pastora, zawiesił w kościele model statku, nazywając go "vergissmannicht", co oznacza "nie zapomina się". Obecnie Kościół pod wezwaniem Chrystusa Króla jest kościołem parafialnym.

Kościół Matki Boskiej "Stella Maris" zwany kościołem Gwiazdy Morza, to mały i niezwykle urokliwy kościółek z końca XIX w., wybudowany w stylu neogotyckim, z krzyżowym wiązaniem cegieł. Na szczególną uwagę zasługują witraże o dużej wartości artystycznej oraz mozaika umieszczona nad drzwiami wejściowymi. Przedstawia ona Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus w łodzi sterowanej przez dwóch aniołów. Uwagę przyciąga także usytuowany nad wejściem do kościoła napis: "AVE MARIS STELLA", ozdobiony misterną gwiazdą. Wnętrze kościoła, zamknięte prostokątnym prezbiterium z wejściem do zakrystii i opierającym się na zdobionej konstrukcji chórem muzycznym, zachowało większość oryginalnych sprzętów. Interesująca jest Droga Krzyżowa malowana na blasze. Sceny przedstawiające poszczególne stacje przymocowane są bezpośrednio, bez ram do ścian nawy lub balustrady chóru. W czasie II Wojny Światowej zniszczonych zostało wiele cennych witraży. Uratował się witraż w prezbiterium, jednak zastąpiono go nowym. Centralna scena dawnego witraża w prezbiterium, przedstawiająca Matkę Bożą, została zainstalowana w kaplicy, tablica po prawej stronie wejścia do kościoła. W podłodze kaplicy znajduje się tablica z napisem: "Kapłan Ernst Jaitne 27 4 1902 + 28 0 1931".
W nie zmienionym stanie zachowała się ambona z malowanymi przedstawieniami Ewangelistów i ołtarz Serca Jezusowego, znajdujące się po obu stronach prezbiterium. Nabożeństwa uświetniają 8-głosowe organy zbudowane w 1903 roku przez firmę Grünberga ze Szczecina. Parafia pw. Matki Boskiej Gwiazdy Morza w Świnoujściu jest najstarszą parafią katolicką w Świnoujściu, sięgającą swoimi korzeniami czasów międzywojennych.

Wieża po byłym kościele protestanckim pod wezwaniem księdza Marcina Lutra - punkt widokowy. - jest to pozostałość po protestanckim, utrzymanym w neogotyckim stylu Kościele ewangelickim pod wezwaniem księdza Marcina Lutra, wzniesionym w latach 1903 – 1906, według projektu Fritza Gottlieba. Obecnie na jej szczycie znajduje się najwyższy w Świnoujściu punkt widokowy, z którego rozciąga się wspaniały widok niemal na całe miasto. Wieża została udostępniona do publicznego zwiedzania w grudniu 2005, dzięki prywatnemu inwestorowi, który pod fachowym okiem konserwatora zabytków, przeprowadził trwającym niemal dwa lata gruntowny remont. Historia tego obiektu rozpoczęła się w 1899 roku, kiedy zmarła jedną z najbogatszych ówczesnych osobistości Świnoujścia - konsul, pani Emilia Heys. W swoim testamencie przekazała na rzecz miasta ogromną kwotę pieniędzy bliską dwóch milionów marek. Jej ostatnią wola było, aby z tych pieniędzy zbudowano i utrzymywano w mieście nowy kościół oraz dom dziecka. Zgodnie z jej wolą, w grudniu 1902r. podjęto decyzję o budowie kościoła usytuowanego w nadmorskiej dzielnicy, w bezpośrednim sąsiedztwie Parku Zdrojowego. Po trwającej kilka miesięcy budowie, 24 września 1904r. na wieży Kościoła zamontowano jego pierwszy Krzyż. Dalsze losy Kościoła ocierają się o II Wojnę Światową, podczas której zbombardowano okolice Kościoła, uszkadzając przy tym nieznacznie wieżę. Po wojnie Kościół pod wezwaniem Marcina Lutra opustoszał i stał się przedmiotem trwającej wiele lat dewastacji. W roku 1962 zadecydowano o jego rozbiórce i jeszcze w tym samym roku rozebrano nawy główną i poprzeczną oraz przyległy budynek mieszkalny pastora, poczym przystąpiono do rozbiórki wieży kościelnej. Główne elementy konstrukcyjne zostały zdemontowane, ale rozbiórkę samej wieży wstrzymano, gdyż okazało się bowiem, że wieża zaznaczona była na ówczesnych mapach nawigacyjnych. W tym stanie, wieża pozbawiona hełmu, mimo trwającej nadal dewastacji przetrwała do dzisiejszych czasów. W 2003 roku rozpoczął się jej remont, zaś niespełna dwa lata później - w grudniu 2005r. - została udostępniona do zwiedzania. W lutym 2006 roku wieża widokowa otrzymała nagrodę Prezydenta Miasta "Tryton 2006" za budowlę roku.

Ryglowe chaty kryte strzechą z końca XVIII wieku, położone na wyspie Karsibór - jednej z trzech, zamieszkałych wysp Świnoujścia, na której znajduje się osada, nosząca tę samą nazwę co wyspa - Karsibór. Wyspa powstała w latach 1874-1880 przez przekopanie południowo-wschodniego fragmentu wyspy Uznam, tworząc tym samym Kanał Piastowski - szlak żeglugowy, który skrócił drogę wodną ze Świnoujścia do Szczecina. Od południa wyspa Karsibór otoczona jest wodami Zalewu Szczecińskiego. Na północy granicę wyspy stanowią ramiona Starej Świny - Rzecki Nurt i Młyńska Toń. Na wschód rozciąga się kraina ponad 40 wysp wstecznej delty Świny, z których większe to Warne Kępy, Wielki Krzek i Karsiborska Kępa. W Karsiborzu, po dzień dzisiejszy zachowały się stare chaty rybackie. Najpiękniejsza i najstarsza z nich, położona przy ul. Wierzbowej nr 7, wpisana została do rejestru zabytków województwa, jednak zupełnie niedawno uległa siłom natury. Prócz niej, do dziś przetrwało jeszcze kilka, jednak mniej efektownych i ukrytych w głębi wyspy. Na wyspę prowadzi Most Piastowski unoszący się nad rzeką Stara Świna.

Latarnia Morska z 1858 r. - jedna z największych atrakcji turystycznych tego typu na polskim wybrzeżu. Wysoka na 68 metrów, licząca ponad 300 krętych schodów jest najwyższą latarnią na Bałtyku oraz jedną z najwyższych na świecie. Cały obiekt latarni składa się z trzech części - wieży latarni (część centralna i jednocześnie najwyższa), zbudowanej z ceramicznej cegły, do której od strony północnej i południowej przylegają dwukondygnacyjne budynki
z czerwonej cegły. W budynkach tych mieszczą się urządzenia radiolatarni oraz pomieszczenia dla obsługi.