Las w jesiennej szacie - wycieczka z udziałem rodziców. Scenariusz zajęć dla dzieci 5 - 6 letnich

Dzieci dzień wcześniej poznają cel wyprawy. Przygotowując się do wycieczki dzieci zostają poinformowane, jak należy ubrać się na wyprawę terenową i co należy ze sobą zabrać. Należy też omówić z dziećmi zasady bezpieczeństwa podczas drogi do lasu i na miejscu oraz zasady poprawnego zachowywania się w lesie (nie oddalać się od nauczycielki i rodziców, nie zrywać gałęzi i innych roślin, nie krzyczeć, nie brać nic z lasu do ust).

1. Grupa dzieci 5 i 6 letnich

2. Cele ogólne:
• poznawanie wybranych środowisk przyrodniczych , np. las, obserwowanie przyrody jesienią, dzielnie się swoimi spostrzeżeniami i przeżyciami, charakterystyczne cechy tej pory roku występujące w świecie roślin,
• zbieranie „skarbów” do kącika przyrody,
• wzmacnianie więzi rodzinnych poprzez wspólne przeżywanie przyjemności i radości.
3. Cele operacyjne:
• dziecko dozna emocjonalnej więzi z przyrodą, dostrzeże piękno jesiennego lasu,
• dziecko wykaże się umiejętnością zadbania o środowisko naturalne, nie niszczy go,
• dziecko pozna świat przyrody wieloma zmysłami (dotyk, węch, słuch),
• dziecko pozna nazwy wybranych drzew (dąb, jarzębina, kasztanowiec, świerk, klon),
• dziecko rozróżni części drzewa: pień, gałęzie, korona, liście, owoce, nasiona,
• dziecko wzbogaci słownictwo, usprawni narządy mowy,
• dziecko dozna potrzeby częstego przebywania na świeżym powietrzu,
• dziecko wzmocni więź emocjonalną z osobą mu najbliższą.

4. Metody pracy:
• obserwacja,
• wielostronnego działania,
• zadań stawianych do wykonania,
• zabawy badawcze,
• elementy metody Dobrego Startu.

5. Formy pracy:
• indywidualna,
• grupowa,
• zbiorowa.

6. Środki dydaktyczne:
worki z darami jesieni (kasztany, żołędzie, jarzębina, szyszki, liście, nasiona klonu), tekturowe rolki po papierze toaletowym, lusterka, podkładki, koszyczki, list od pani jesieni.

7. Przebieg:

„Poznajmy się” – zabawy integrujące
• Zabawa „Jakie jest twoje imię?” – dzieci i rodzice kolejno mówią swoje imiona, przekazując osobie stojącej obok „czarodziejskiego żołędzia”.
• Zabawa „ludzie do ludzi” – zabawa w parach. Nauczycielka, lub ktoś wyznaczony mówi „witają się ręce, witają się uszy, witają się kolana, witają się plecy, itd., a osoby w parach dotykają się wymienionymi częściami ciała.
Zabawy badawcze i dydaktyczne.
• „Poszukaj i poznaj drzewo” – każde dziecko wyjmuje z worka liść (na przykład kasztanowca, brzozy, klonu, dębu) i podchodzi do rodzica lub nauczycielki, która trzyma taki sam liść jak ono. Następnie dzieci w grupach, pod opieka dorosłych, szukają drzew, na których rosną takie liście, jakie trzymają w rękach. Podają nazwy drzew lub pytają o nie. Oglądają drzewa dotykają, obserwują przez lupę, wąchają korę, pnie i gałązki, słuchają szumu drzew.
• „Z którego drzewa spadł ten liść?” – dzieci i rodzice szukają najładniejszych liści. Przeliczają swoje liście, określają ich kształt, barwę, fakturę, podają nazwę drzewa, z którego pochodzi liść.
• „Jakie kolory widzisz?” – dzieci oglądają przyrodę przez tekturową rolkę, obserwują las z różnych pozycji, na przykład stojąc, kucając, wykonując skłon, patrząc między nogami. Dzieci nazywają kolory jesieni (złoty, czerwony, pomarańczowy, żółty, brązowy, itd.).
• „Spadające liście” – dzieci i dorośli stoją w niewielkich grupkach, jedna osoba z grupy podrzuca liść, pozostali mocno dmuchają, aby utrzymał się on jak najdłużej w powietrzu.
• „Spacer po lesie” – wszyscy spacerują przez las w milczeniu, słuchając odgłosów przyrody, potem krótka rozmowa, co kto słyszał?
• „Las w lusterku” – dzieci obserwują las w lusterku, oglądając korony drzew, następnie omówią swoje spostrzeżenia.
• „Leśni detektywi” – zabawa ruchowa. Wybrane dziecko jest detektywem. Jego zadaniem jest odnaleźć osobę, która trzyma w zamkniętej dłoni kasztan lub szyszkę. Dzieci swobodnie biegają, na hasło „detektyw”, dzieci zatrzymują się i wyciągają ręce zaciśnięte w pięść do przodu. Detektyw wskazuje osobę, która ukrywa kasztan. Zabawę powtarzamy zmieniając detektywa i osobę trzymającą kasztan.
• „Jesienny dywan” – zabawa ortofoniczna. Dzieci chodzą po liściach, naśladując głosem słyszane dźwięki, na przykład sza, szu, szo, sze, szur. Mogą też podrzucać liście w górę.
• „Poszukaj coś twardego, szeleszczącego, kłującego, miękkiego, miłego” – dzieci zbierają różne okazy do koszyków (liście, szyszki, igliwie, kamyki, żołędzie, mech, kawałki kory). Potem w małych grupkach wspólnie z rodzicami oglądają zebrane „skarby” i segregują je na: kłujące, miękkie, twarde, miłe w dotyku, szeleszczące. Dzieci sprawdzą, czy ich wrażenia są podobne.
• „List od pani Jesieni” – nauczycielka przeczyta dzieciom list od pani Jesieni. Witam was wszystkich serdecznie i jesiennie. Cieszę się bardzo, że przeszłyście na wycieczkę do lasu. To dla was pomalowałam liście na drzewach i rozłożyłam z nich dywan na ziemi. A na drzewach powiesiłam owoce. Przygotowałam również dla was jesienne niespodzianki. W tych oto workach ukryłam różne moje dary. Waszym zadaniem będzie odgadnąć co tam jest? Mam prośbę! Nie zaglądajcie do środka. Włóżcie tylko rękę i spróbujcie poznać po dotyku co to za skarby? Następnie, proszę abyście ułożyli ze wszystkich skarbów, jakie dzisiaj pozbieraliście jesienne obrazki na podkładkach.
Dzieci wkładają dłonie do worków i próbują zgadnąć, co się w nich znajduje, a następnie układają jesienne kompozycje, gotową wystawę jesienną wszyscy podziwiają.
• „Masażyk” – zabawa rozluźniająca.

Tu płynie rzeczka, Dziecko zwrócone do nas plecami. Rysujemy wzdłuż jego kręgosłupa, z góry na dół linie falistą
tędy przeszła Pani na szpileczkach. szybko kroczymy po plecach opuszkami palców wskazujących,
Tu stąpały słonie powoli kroczymy wewnętrzną stroną dłoni
I biegały konie. szybko, z wyczuciem stukamy dłońmi zwiniętymi w pięści.
Wtem przemknęła szczypaweczka, Delikatnie szczypiąc, wędrujemy dłonią po plecach na skos,
Zaświeciły dwa słoneczka, powoli zataczamy na nich obiema dłońmi koła, Az odczujemy ciepło.
spadł drobniutki deszczyk. Leciutko stukamy opuszkami palców w plecy dziecka na dole,
Czy cię przeszył dreszczyk? Niespodziewanie, delikatnie szczypiemy je w kark.

Dzieci i dorośli dobierają się w pary i dotykając ręką pleców partnera, przedstawiają treść wiersza, zmiana ról.
• Na koniec wycieczki dzieci zabierają ze sobą oprócz wcześniej nazbieranych skarbów, najpiękniejsze liście.
• Powrót do przedszkola.
Wycieczkę należy podsumować, czyli stworzyć dzieciom możliwość wyrażenia odczuć i spostrzeżeń oraz utrwalić zdobyte wiadomości. Z przyniesionych „skarbów” proponuję wykonać prace plastyczne takie jak: kalkowanie, pieczątkowanie, odrysowywanie liści lub wykonanie różnych przyklejanych kompozycji i zaprezentować się na wystawie lub ozdobić kącik przyrody.