CEL OGÓLNY - utrwalanie nazw kolorów
CELE OPERACYJNE
Dzieci:
- znają zasady pracy w zespole,
- prawidłowo dobierają do siebie takie same kolory,
- rozumieją i powtarzają nazwy kolorów,
- wskazują usłyszane kolory,
- rozumieją polecenia terapeuty,
- rozumieją potrzebę zachowania bezpieczeństwa,
- uruchamiają zrytmizowane, łagodne ruchy ciałem,
- sprawnie kolorują, naklejają
Metoda
słowna- pogadanka, objaśnienie;
oglądowa – pokaz,
praktyczna
Formy pracy
zbiorowa jednolita,
indywidualna
Środki dydaktyczne: płyta magnetofonowa, etykiety - podpisy, kredki, domino, kolorowe koła
PRZEBIEG
1. Powitanie w kręgu.
2. Rozmowa wstępna z dziećmi na temat kolorów.
Oglądanie książki pt.: Kolory.
3. Terapeuta rozkłada przed dziećmi kolorowe koła wraz z podpisami i nazywa kolory. Dzieci powtarzają z naciskiem na sylaby akcentowane:
biały, czarny, czerwony, żółty, brązowy, pomarań-czowy, zielony, niebieski.
4.Rozdanie dzieciom kolorowych kół, wspólny taniec „Na kolorowej łące”. Rozrzucenie przez dzieci kół na podłogę. Następnie w rytmie muzyki zbieranie ich (spokojna dowolna muzyka)
5. Ćwiczenia słuchowe
Terapeuta rozkłada przed dziećmi kolorowe koła. Sam staje za parawanem i kolejno mówi do dzieci polecenia związane z utrwalanymi kolorami(daj czarny, daj biały itd.:) Zadaniem dzieci jest wskazywanie usłyszanych nazw kolorów. Dzieci, które mają bardzo duże trudności z odbiorem słuchowym wspomagają się wzrokiem (odczytują z ust). Terapeuta nie stosuje wówczas parawanu.
6.Terapeuta rozdaje dzieciom duże klocki kolorowego domina. Zadaniem dzieci jest dobieranie takich samych kolorów do siebie (gra zespołowa).
7.Kolorowy wąż
Terapeuta rozdaje dzieciom duży karton i kredki. Zadaniem dzieci jest dowolne pokolorowanie kredkami plam na kartonie. Następnie dobierają do tych plam koła odpowiednie pod względem kolorystycznym i naklejają je.
8.Podsumowanie zajęć
Dzieci wybierają odpowiednią buźkę i przyklejają
na wybranym fragmencie wykonanego węża.
buźka uśmiechnięta – jeśli pracowali bardzo
aktywnie,
buźka średnio zadowolona – jeśli pracowali
trochę słabiej,
buźka smutna – jeśli pracowali słabo.