W ogrodzie - spektakl ekologiczny

Autor: Karolina Duda
odział przedszkolny
Zespół Kształcenia i Wychowania
w Brodnicy Górnej

,,W ogrodzie"
Autor: Karolina Duda

CELE:
- Uwrażliwianie społeczeństwa na problem nadmiernego i często bezmyślnego wycinania przydomowych drzew i krzewów, a w ich miejsce zakładaniu monokulturowych trawników kosztem utraty pięknego krajobrazu i przyrodniczej oprawy domostw.
- Zwrócenie uwagi na problem zanikania w naszym otoczeniu pszczół i motyli.
- Zwrócenie uwagi na ważna rolę drzew i krzewów w szczególności liściastych, które oczyszczają powietrze w naszym bliskim otoczeniu, chronią nasza skórę przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych, regulują gospodarkę wodną w naszym otoczeniu, dają schronienie ptakom, owadom i drobnym zwierzętom, które, żyjąc w symbiozie z człowiekiem niszczą szkodniki, zapylają rośliny i dają radość z możliwości ich obserwacji.
Występują: wiewiórka, jeż, 2 motyle, pszczoły (kukiełki), Leśne Skrzaty, wolontariusze –dzieci w kamizelkach odblaskowych, narrator – może być nim nauczyciel
Scenografia:
• W tle upięte lub namalowane dwa domy. Z lewej strony smutny dom bez drzew i kwiatów, a z prawej uśmiechnięty dom z pięknym zadrzewionym i kwiecistym ogrodem.
• Z boku sceny parawan, za którym ukażą się kukiełki pszczół.

Oprawa muzyczna:
• podkład z dźwiękami przyrody: pszczoły, śpiew ptaków, szum wiatru itp., dźwięk cięcia pił?

• piosenka: ,,Zielona trawa”, ,,Na zielonej łące”
• Spokojna muzyka instrumentalna: np. ,,Cztery pory roku” Vivaldiego
Środki dydaktyczne:
• stroje: wiewiórki, jeża, motyli
• kamizelki odblaskowe
• plakaty z hasłami ekologicznymi
• bębenek, grzechotki
• papierowe kukiełki pszczół
• odtwarzacz CD lub laptop podłączony do sprzętu nagłaśniającego
• farby, pędzle, kartony, trzonki

PRZEDSTAWIENIE

( Wbiega i biega dookoła sceny wystraszona i załamana wiewiórka)

- WIEWIÓRKA: Ojej, ojej, ojej, co to będzie, ojej, jej, jej......
(łapie się za głowę)

- JEŻ: Co się stało?
(swoją kwestię wypowiada powolnym, znużonym głosem śpiocha)

- WIEWIÓRKA: Ojej. Nie wiem. (przystaje przy jeżu)
Drzewa nam z ogrodu wywiało.

- JEŻ: Nie wywiało. Nie wywiało.
Tylko przyszedł pewien człowiek z pił?

I drzewa wyciął a korzenie wyjął.

- WIEWIÓRKA: Ale po co?

- JEŻ: Nie wiem, ale drzewa i korzenie wyłożył,
A potem równy trawnik położył. (z rezygnacją w głosie)
Z resztą ja tez już tu nie mam domu.

- WIEWIÓRKA: Ojej. Ojej. To co teraz bidule zrobimy?
Gdzie się biedni podziejemy?
(siada i płacze)

- NARRATOR: Nadlatują wróbelki.

- WRÓBLE: Co się stało? Ćwir, ćwir. Co się stało?

- WIEWIÓRKA: No zobaczcie co się stało.
W tym pięknym ogrodzie,
Gdzie drzewa i krzewy były na co dzień,
Nic już nie zostało!
Tylko równy, smutny trawniczek
I jeden mały iglaczek, a to za mało!!!

(Wróble oblatują dookoła scenę i przylatują powrotem do jeża i wiewiórki)
- WRÓBLE: Oj niedobrze, niedobrze, ćwir, ćwir.
Jak tu teraz pusto i nieładnie.

- RAZEM: Co robić? Co robić?

NARRATOR: Przylatują motyle.

- MOTYLE: A co tu płaczu tyle?
Gdzie nasze rabaty, a na nich pachnące, kolorowe kwiaty?
Nie ma gdzie zebrać nektaru?

- JEŻ: No niestety nie ma. Nic nie ma, ni krzewu, ni drzewa.
Pozostał tylko super trawniczek, krzesełko i stoliczek!!
Ale nie dla mnie. (zrezygnowany, powolny głos)

- WIEWIÓRKA: I nie ma mojej leszczyny z orzechami laskowymi (płacze).

- MOTYLE: Kolejny smutny dom.
Bez drzew i kwiatów ogrody są takie puste,
Takie szare i takie smutne.

- WIEWIÓRKA: (Wstaje nagle, tupie raz, ze złością)
Ludzi mieszkających w tym domu przyuczymy,
Demonstrację im zrobimy!
A do pomocy zawołamy Leśne Skrzaty!

- NARRATOR (czyta):
I tak zwierzęta owady i ptaki wzięły się razem do pracy.
Na pomoc przyszli im wolontariusze i Leśne Skrzaty.

(Wszystkie zwierzęta odchodzą na bok, gdzie leżą rozłożone kartki, farby, trzonki, pędzle oraz gotowe plakaty. Dochodzą do nich z boku Leśne Skrzaty i reszta dzieci i zajmują się malowaniem plakatów. Trwa to krotką chwilę. Potem wszyscy wstają i biorą do rąk przygotowane wcześniej transparenty i zaczynają chodzić z nimi w koło sceny. Na środek co chwilę wychodzą z koła tylko ci, którzy mają wygłosić swoją kwestię dotyczącą transparentu.)

- NARRATOR Cd.:
A po wspólnej pracy, każdy chwycił w ręce plakaty
I przed domem gospodarza, taka rzecz się wydarza.

DEMONSTRACJA:
WSZYSCY
,,Drzewa to nasi przyjaciele”

LEŚNE SKRZATY
,,Drzewa chronią przed deszczem
i oczyszczają powietrze”

WIEWIÓRKA I JEŻ
,,Dają w upały zacienienie
I chronią skórę przed szkodliwym słońca promieniem”

WRÓBLE
,,Krzewy i drzewa ptaki zapraszają,
które w ogrodach szkodniki wyjadają”

WOLONTARIUSZE
,,A kwiatowe ogródki ratują motyle i pszczółki,
Których jest ostatnio tak mało,
Bo co zapylać na zielonym trawniku,
Tam tylko mrówki, chrabąszcze i dżdżownice”

MOTYLE:
,,Pobocza dzikie i zielone, wszystkie są wystrzyżone.
Bez dzikich krzaków, ziół i kwiatów,
Zabraknie motyli, pszczół i ptaków”

PSZCZOŁY (z za parawanu):
,,Bo wy ludzie myślicie, bzz, bzz...
Że nas wam nie trzeba,
A kto wam zapyli kwiaty i drzewa?
Kto miodu wam wyprodukuje?
Kto won kwiatów wywołuje?
Bez nas nie będzie roślin, ani jedzenia,
Warzyw ani owoców,
A to dopiero będzie szkopuł! Bzz, bzz...”

( W tle wszyscy nadal po cichu chodzą z transparentami. Na przód sceny wychodzi narrator i czyta) W trakcie czytania z grupy chodzących dochodzą do niego kolejno występujący i mówią wspólnie z narratorem kwestie –stając w jednym rzędzie z plakatami zwróconymi do widowni.)

NARRATOR (czyta, w tle leci spokojna melodia):
I tak chodziły i wszystkich uczyły.

A Wy czy lubicie drzewa i ogrody?
By ptaki śpiewały w nich co dzień?
Czy sadzicie drzewa, krzewy i kwiaty,
By ogród Wasz był bogaty?
Byście mogli cieszyć się świeżym, czystym powietrzem,
Wieloma kolorami, ciekawymi drzew formami?
Bo każde drzewo to rzeźba.
Pamiętajcie!
Z wdzięczności za ogród bogaty,
Będziecie mieć wielu przyjaciół:

(podchodzą do niego wymienione postacie)
motyle, pszczoły i ptaki i jeszcze jeże, wiewiórki.

( dochodzi reszta i staje w szeregu)

NARRATOR c.d.:
Szanujcie więc kwiaty i stare drzewa,
By życie mieć zdrowe i kolorowe.
Sadźcie nowe rośliny,
By Świat był czystszy i miły.

WSZYSCY RAZEM GŁOŚNO:
Bo tak naprawdę, niewiele trzeba!

( kłaniają się)