Zabawa dydaktyczna "Wędrówka w nieznane" - scenariusz zajęcia otwartego dla rodziców

Scenariusz zajęcia otwartego dla rodziców
w grupie „Muchomorki” - dzieci 5,6- letnich
16.06.2014

Temat: Zabawa dydaktyczna „Wędrówka w nieznane”.

Cele:
• tworzenie sytuacji sprzyjających aktywizowaniu myślenia, rozwiązywaniu problemów, doskonaleniu sprawności umysłowych.
• doskonalenie umiejętności niezbędnych w nauce czytania - usprawnienie analizy i syntezy słuchowej,
• rozpoznawanie cyfr i liter
• doskonalenie umiejętności dodawania i odejmowania w zakresie 10;
• rozwijanie logicznego myślenia;
• odczytywanie tabeli porównawczej z uwzględnieniem 2 kategorii.

Środki dydaktyczne: kolorowe wizytówki z imionami i cyframi, mapy, rozsypanka literowa, wzory rytmów, zapisy działań matematycznych, figury geometryczne, tabela porównawcza.

PRZEBIEG

1. Powitanie gości.

2. Słuchane opowiadania nauczycielki „Dla chcącego nie ma nic trudnego” - opowiadanie przeplata się przez cały czas trwania zajęcia (tekst kursywą).

To był wtorek. Przedszkolaki jak co dzień zebrały się przed tablicą aby rozpocząć zajęcia. I kiedy wszyscy już uważnie słuchali, pani powiedziała, że dzisiaj wybiorą się na ciekawą wyprawę
w nieznane. Wszyscy ucieszyli się, niektórzy bili brawo, ale wtedy pani powiedziała, że wyprawa może nie być taka prosta, bo podczas niej mogą czekać na nie różne niebezpieczeństwa i będą usieli wykonać wiele trudnych zadań. Miny dzieciaków trochę się zmieniły, bo chociaż bardzo chciały, nie wszyscy byli pewni czy dadzą sobie radę, czy zadania nie będą zbyt trudne? I wtedy, nie wiadomo skąd dzieci usłyszały takie słowa:

(mówią rodzice) - „Dla chcącego nie ma nic trudnego”.

Dzieciaki najpierw zdziwiły się, ale kiedy kilka razy powtórzyły przysłowie (dzieci powtarzają) nagle cały strach gdzieś zniknął. W tedy pani poprosiła grupę żeby stanęła naprzeciwko niej, (nauczycielka wstaje, zaprasza gestem by dzieci stanęły przed nią) bo muszą przygotować się do drogi. Będą nam potrzebne identyfikatory.

3. Zabawa „Szukamy swojej wizytówki”.
Dzieci ustawiają się przodem do nauczycielki – słuchają podpowiedzi gdzie znajdują się ich wizytówki:
• wizytówki leża na 4 krzesełkach;
• wizytówki dla dzieci siedzących przy I stoliku leż?

na krzesełku przede mną;
• dla dzieci z II stolika na krzesełku za mną;
• dla dzieci z III stolika na krzesełku po mojej prawej stronie;
• dla dzieci z IV stolika na krzesełku po mojej lewej stronie.

Kiedy dzieci miały już na szyi swoje imiona, pani stwierdziła, że podczas wyprawy bardzo przyda im się mapa.

4. Zabawa „Mapa”.
Dzieci łącza się w grupy wg koloru wizytówek. Każda grupa otrzymuje kartę z cyframi i pisak. Zadaniem grupy jest połączyć kreskami poziomymi lub pionowymi cyfry które różnią się o 2.

Grupy zawieszają gotowe prace na tablicy w kolejności ustalonej przez n-lkę – pod kolorowymi krążkami zgodnie z kolorem emblematów.

Pani spojrzała na przygotowane mapy i ze zdziwieniem zapytała: Czy widzicie to co ja? Przecież to jakiś napis:

Odczytanie hasła: STOP.

Macie rację – stwierdziła pani, ale kto może nam zagrażać na naszej wyprawie?

5. Burza mózgów „Jakie niebezpieczeństwa mogą nas spotkać na wyprawie”.

Skierowanie toku myślenia dzieci na niebezpieczeństwa ze strony zwierząt, roślin i ludzi.

Kiedy dzieci skończyły wypowiedzi, pani stwierdziła, że teraz jest pewna, że dzieci są bardzo dobrze przygotowane do wymarszu. Wszyscy wstali i rozpoczęła się wędrówka. (krótki marsz w rytm muzyki).

Po chwili dzieci dotarły na polanę, gdzie zobaczyły mnóstwo roślin. Wiedziały jednak, że nie mogą ich dotykać kiedy będą słyszeć muzykę. Kiedy muzyka ucichnie mogą dotknąć tylko takie, które są bezpieczne.

6. Zabawa ruchowa z przeczeniem NIE „Co mogę dotknąć?

Na dywanie n-lka rozkłada podstawowe figury geometryczne w 4 kolorach. Dzieci poruszają się swobodnie po sali w rytm muzyki. Na przerwę w muzyce dzieci podnoszą jedną figurę zgodnie z pokazanym przez n-lkę kodem np. nie żółte, nie kwadratowe (skreślony kwadrat, skreślona żółta plama).

Kiedy dzieci opuściły polanę zobaczyły wioskę zamieszkałą przez nieznane plemię. Ludzie ci mówili
w niezrozumiałym języku, ale pani znalazła sposób, by przetłumaczyć ich słowa. Dzieci usiadły w kolorowych grupach i każda zaczęła tłumaczyć trudne słowa.

7. Rozsypanka literowa „Tłumaczymy słowa”.

Dzieci dzielą się na grupy. Każda otrzymuje jedno słowo próbuje je przeczytać. Następnie dzieci przestawiają litery zgodnie z oznaczeniami i odczytują powstały wyraz.

Ponieważ plemię nie było zbyt przyjazne, grupa postanowiła jak najprędzej opuścić wioskę. Dotarli nad rzekę a na jej brzegu zobaczyli tratwy. Tylko jedna z nich była mocna , więc musieli robić przystanki w podróży i zmieniać się. Wtedy dzieci usłyszały uderzenia w tam-tamty. Pani powiedziała, że na mocnej tratwie mogą płynąć tyko te dzieci, których cyfra na emblemacie zgadza się z liczbą uderzeń.

8. Zabawa ruchowa „Tratwa”.

N-lka zwraca uwagę dzieci na cyfry umieszczone emblematach, które dzieci maja na szyjach – będą nam one teraz potrzebne.
Na dywanie rozłożone są obręcze – tratwy. Jedna (największa) to najmocniejsza tratwa. Dzieci w rytm muzyki poruszają się po sali. Na przerwę w muzyce n-lka uderza w bębenek. Dzieci przeliczają po cichu i zajmują miejsca na tratwach. Na najmocniejszej tratwie mogą płynąć tylko te dzieci, których cyfra na emblemacie zgadza się z liczbą uderzeń.

Kiedy grupa dotarła do brzegu zobaczyły, że za wysoką palmąbananową ktoś się ukrył. Kto to mógł być. Dzieci podzieliły się na dwie grupy – dziewczynki i chłopcy (n-lka gestami zaprasza dzieci do podziału na grupy) i dzieci rozpoczęły obserwację. Dziewczynki podpowiadały o chłopcy próbowali odgadnąć.

9. Zabawa „Kto ukrył się za palmą?” - układanie wg kodów.

Dzieci dzielą się na 2 drużyny – chłopcy i dziewczynki.
Drużyna chłopców otrzymuje pokratkowaną kartę z oznaczeniami poziomymi – cyfry i pionowymi – litery.
Drużyna dziewczynek otrzymuje kody np. A 2 . Chłopcy w kolejności układają czarne kwadraty wg otrzymanych wskazówek.

Dzieci z daleka obserwowały przez chwilę żyrafę, ale nie podchodziły do niej, bo to przecież dzikie zwierze i wtedy ... Czy słyszycie? – zapytała pani. To znowu tam-tamy. Usiądźmy i posłuchajmy. One maja różne rytmy. Dzieci usiadły w kolorowych grupach a pani zaproponowała zabawę.

10. Zabawa słuchowa „Tam-tamy”.

Dzieci dzielą się na grupy. Każda grupa otrzymuje zestaw rytmów ułożonych z figur. N-lka wystukuje rytm na dwóch bębenkach, dzieci wybierają, który ułożony z figur rytm pasuje do usłyszanego.

Po krótkiej przerwie pani powiedziała, że czas na powrót (krótki marsz ). Musimy jeszcze dojść do mostu, bo nasze przedszkole jest po drugiej stronie rzeki. Kiedy dzieci dotarły na miejsce, czekała ich niemiła niespodzianka – mostu nie było. Rzeka była wprawdzie bardzo płytka, ale dno było ostre i nie dało się przejść. Wtedy dzieci zobaczyły duże kamienie z których można było ułożyć drogę. Tylko nie wszystkie dało się podnieść. Dzieci podzieliły się więc na kolorowe grupy i poszukały właściwych kamieni.

11. Zabawa „Przeprawa przez rzekę” – dodawanie i odejmowanie w zakresie 10.

Każda grupa dostaje zestaw „kamieni” (owale z papieru z działaniami matematycznymi) oraz kartonik z cyfrą. Zadaniem grupy jest wybranie tych „kamieni” na których suma lub różnica wynosi tyle ile cyfra na otrzymanym kartoniku. Dzieci układają przejście z kamieni.

Dzieci przeszły przez rzekę i bezpiecznie dotarły do przedszkola. A tam czekała ich miła niespodzianka pani wyciągnęła z podróżnej torby banany. Skąd pani je ma ? Zapytały dzieci? Zgadnijcie! (dzieci podają propozycje).

Jeżeli nie zgadną n-lka naprowadza : za jakim drzewem ukryła się żyrafa ?

12. Ocena pracy grupy. Degustacja bananów.

13. Zakończenie zajęć – piosenka „Nie warto mieszkać na Marsie”.