"Hobbit, czyli tam i z powrotem" pasowanie pierwszoklasisty na kanwie powieści

Pasowanie pierwszoklasisty – scenariusz uroczystości

Gandalf: Droga Galadrielo, nareszcie przybyliśmy.
Galadriela: Przypomnij mi, kochany Gandalfie, dlaczego przywędrowaliśmy właśnie do tej szkoły?
Gandalf: To proste, tutejsze młode krasnoludy chodzą już do szkoły i zostaną dziś pasowane na pierwszoklasistę.
Galadriela: To wspaniała nowina! Ale gdzie są nasi mali uczniowie?
Gandalf: Słyszę ich kroki, nadchodzą!

(Wchodzą pierwszaki , siadają na piankach, w tle motyw z Drużyny Pierścienia. Pierwszaki mają brody krasnoludzkie, a w ręku trzymają pierścienie z żółtego papieru. Na środek wychodzi troje dzieci))

Dziecko 1 Witam cię Szkoło bardzo radośnie! Tak dawno, chciałem tu przyjść.
Marzyłem zawsze, że kiedy dorosnę, z wielką ochotą będę tu iść.

Dziecko 2 Witam Cię Szkoło w odświętnym stroju, z brodą, z pierścieniem w ręce.
Chciałbym by zawsze w Twoich murach było wesoło i przyjemnie.

Dziecko 3 Może pomoże nam w tym Pani i mama z babcią zechce.
Tyle tu wokół rzeczy ciekawych... czy w swojej głowie wszystko to zmieszczę?

Galadriela: Gandalfie, to niesłychane! Krasnoludy mają w rękach pierścienie!
Gandalf: Pierścienie są bardzo groźne! To symbol lenistwa i spóźnialstwa.
Galadriela: Wezwijmy hobbitów – Frodo i Bilbo Baggins na pewno pomogą pierwszakom zniszczyć te podstępne błyskotki.
(Wchodzą Gollum, Frodo i Bilbo)

Frodo: Drogie krasnoludy, nasi przyjaciele, te pierścienie są podstępne. Kuszą swoim pięknem, ale są bardzo niebezpieczne.
Bilbo: Pierścienie już rzuciły na was zły czar! Musicie wrzucić je do ognia, w ten sposób zniszczycie lenistwo i spóźnialstwo.
Gollum: Ależ nie, nie róbcie tego, po co być pracowitym i obowiązkowym krasnoludem? Nie niszczcie pierścieni. My precious...

Dzieci razem: My nie chcemy leniuchować, chcemy uczyć się, pracować.
Postaramy się zawzięcie, żeby zrzucić to zaklęcie.

(Dzieci podchodzą do sztucznego paleniska i niszczą pierścienie, Frodo i Bilbo wynoszą zniszczone błyskotki)

Gandalf: Drogie krasnoludy, gratuluję wam odwagi! Zniszczenie pierścieni nie było łatwym zadaniem.
Galadriela: Pokażcie nam teraz, czy nadajecie się na pierwszoklasistów. Co przynieśliście ze sobą?

Dziecko 4 Jestem uczniem pierwszej klasy i tornister wielki mam,
pełen książek i zeszytów. Zaraz go pokażę wam.

Dziecko 5 Jestem uczniem pierwszej klasy, piórnik piękny także mam,
Pełen kredek i pisaków. Zaraz go pokażę wam.

Dziecko 6 Jestem uczniem pierwszej klasy, teczkę do rysunków mam,
pełną bloków, farb, bibuły. Zaraz go pokażę wam.

Dziecko 7 Jestem uczniem pierwszej klasy, strój do ćwiczeń także mam,
trampki, bluzkę i spodenki. Zaraz go pokażę wam.

(Dzieci wykładają rzeczy z przodu sceny, wracają na miejsce. Nagle wbiega smok Smaug i gobliny)
Smaug: Taaaaak, to prawdzie skarby, muszą być moje, zabierzmy je do mojego skarbcaaaaa!
(Gobliny zabierają rzeczy i przenoszą na bok sceny, do skarbca Smauga. Ten zaczyna ich pilnować. Szóstoklasiści zasłaniają skarbiec)
Galadriela: To straszne, co teraz będzie? Czy nasze krasnoludy mogą teraz stać się prawdziwymi pierwszoklasistami?
Gandalf: Wezwijmy Froda i Bilba! Na pewno pomogą naszym młodym przyjaciołom odzyskać skarb!
(Wchodzą Frodo i Bilbo)
Frodo: Krasnoludy, ruszajmy w podróż.
Bilbo: Pomożemy wam odzyskać skarby, na pewno znajdziemy też inne cenne dary...
(Muzyka z Drużyny Pierscienia, hobbici i krasnoludy udają, że idą. Szósta klasa wnosi dwie sztalugi z białymi kartkami i flamastry)
Frodo: Czeka nas pierwsza próba. Potrzebujemy po trzech śmiałków z każdej klasy.
(Wybór uczestników).
Bilbo: Aby zyskać dar KREATYWNOŚCI namalujcie na kartkach prawdziwy skarb, po który idziemy do smoka Smauga. Czas start!
(Odmierzają trzy minuty. Wchodzi Galadriela)
Galadriela: Wasze prace sprawiły, że zdobyliście dar KREATYWNOŚCI, który z radością wam przekażę.
(Galadriela wręcza kartkę z napisem KREATYWNOŚĆ, dzieci kładą ją pomiędzy swoimi rzędami, szósta klasa wynosi sztalugi)
Frodo: Na naszej drodze pojawiła się kolejna szansa. Teraz możecie zdobyć dar MUZYKALNOŚCI.
Bilbo: Zaśpiewajcie piosenkę o podróżowaniu!
(Piosenka po angielsku. Wchodzi Gandalf)
Gandalf: Mieszkańcy całego Śródziemia usłyszeli wasz śpiew. Otrzymujecie zatem dar MUZYKALNOŚCI.
(Gandalf kładzie napis obok poprzedniego)
Gandalf: Czy mnie słuch nie myli? Chyba zbliża się tu Gollum!
Bilbo: Uwazajmy, na pewno przygotował podchwytliwe zagadki.
Frodo: Krasnoludy, przygotujcie się na odpowiedzi!
Gollum: My precious... Zagrajmy w zgadywanki. Jeśli znajdziecie odpowiedzi, pozwolę wam iść dalej.
W jednym pudełku mieszka ich wiele. A do tych krążków śpieszy pędzelek. (farby)
Czy jest gładki, czy w paski, czy w kratki, nie gnieć mu rogów I nie brudź okładki. (zeszyt)
Stoi w każdej klasie lub wisi na ścianie. Każdy w czasie lekcji kredą pisze na niej. (tablica)
Po tablicy biega, skacze, kreśląc po niej białe znaczki. Wszyscy ją ze szkoły znacie, czy zgadniecie , kto to taki? (kreda)
Gdy rysować masz ochotę, bierzesz je za każdym razem. Najpierw ostrzysz, no a potem kolorujesz swój obrazek (kredki)
W piórniku cicho siedzi, nie ma ręki ani nóżki, ołówkowe ściera dróżki. (gumka)
Bilbo: Gollumie, Twoje zagadki okazały się proste dla naszych krasnoludów, spełnij więc swoją obietnicę i pozwól nam odejść.
Gollum (niezadowolony): My precious... (odchodzi)
Gandalf: Gollum odszedł, za to ja mam dla was kolejny dar, na jaki zapracowaliście – dar MĄDROŚCI.
(Wręcza dziecku kartkę...)
Gandalf: Ach, coś mnie zabolało! Moje plecy, moje stare kości, coś mi się stało, pomocy!
Dziecko 8: Kochany Gandalfie, z pomocą nadchodzimy
I zaparzonymi ziołami twój ból ukoimy.
Dziecko 9: Kiedy ziółka wypijesz, lepiej się poczujesz,
A najlepiej, jeśli tą maścią plecy posmarujesz.
(Dzieci podają kubek z napisem ZIOŁA i maść)
Gandalf: Bardzo wam dziękuję, nas sam widok tych darów już się lepiej czuję.
Galadriela: Młode krasnoludy, zaimponowaliście mi swoją wrażliwością. Otrzymujecie zatem kolejny skarb – dar TROSKLIWOŚCI.
(Galadriela wręcza dzieciom napis, dzieci kładą je z innymi i siadają)
(szóstoklasiści - pająki, wnoszą pajęczynę)
Frodo: Czy mnie wzrok nie myli? Nadchodzą pająki!
Bilbo: Krasnoludy, czy potraficie pokonać pajęczynę, którą na nas zastawili?
Dziecko 10: Zrobimy wszystko, co możemy
I pajęczynę szybko przejdziemy.
(Czworo dzieci przechodzi przez przeszkodę, pająki próbują przeszkadzać dzieciom)
Galadriela: Brawo, tym sposobem otrzymujecie następną odznakę – dar ZWINNOŚCI
(Dzieci odbierają i siadają)
Bilbo: Jesteśmy prawie u celu podróży, potrzebna nam jednak ostatnia wskazówka.
Frodo: Gandalfie, czy możesz odczytać w swej magicznej księdze, gdzie dokładnie ukrywa się Smaug ze skarbem krasnoludów?
Gandalf: Oczywiście. Powiedzą mi to runy ukryte w magicznej księdze. Potrzebuję jednak pomocy krasnoludów w odszukaniu pięciu magicznych znaków.
(Szóstoklasiści wnoszą księgę z ukrytymi runami – kartkami pomiędzy innymi kartkami księgi. Dwoje pierwszaków podchodzi i wraz z Gandalfem szukają run – podają je Gandalfowi)
Gandalf: Dziękuje za pomoc, prędko odczytam teraz magiczne runy.
Galadriela: A ja wręczam wam dar PRACOWITOŚCI
(dzieci biorą kartkę i siadają)
Gandalf: Już wiem! Smaug ukrywa się w tamtej kryjówce (wskazuje miejsce ukrycia smoka, szóstoklasiści odsłaniają skarbiec, Smaug jest zły)
Frodo: Jesteśmy u celu naszej podróży!
Bilbo: Krasnoludy, musicie teraz przekonać smoka Smauga, że powinien zwrócić wam wasz skarb.

Dziecko 11: Już ponad miesiąc jesteśmy szkole i czas ten minął nadzwyczaj.
Wiemy już, kiedy rozmawiać wolno, a kiedy w klasie musi być cisza.
Dziecko 12: Znamy tez nasza panią , rzecz jasna, swoich kolegów i koleżanki.
Śmiało wchodzimy do naszej klasy i nie potrzeba nam wcale niańki.
Dziecko 13: Obowiązki swoje znamy – nigdy się nie spóźniamy!
Jeśli trzeba pomagamy, dlatego naszego skarbu się domagamy.

Smaug: Nie jestem z tego zadowolony, jednak przekonały mnie wasze słowa. Droga wolna, odchodzę...

(Troje dzieci, Frodo i Bilbo wchodzą do skarbca i przenoszą rzeczy na środek)
Gandalf: Odzyskaliście skarby, w czasie podróży zyskaliście nowe dary, powinniście być z siebie dumni!
Galadriela: Zasłużyliście na miano prawdziwych pierwszoklasistów.
Frodo: A co to za dodatkowa niespodzianka? Legitymacje uczniowskie?
Gandalf: Dzieci, zanieście je swoim paniom. Wychowawczynie na pewno podarują je wam w odpowiedniej chwili.
(dzieci zanoszą, siadają, na scenę wchodzą szóstoklasiści)

Szóstoklasista 1 Jesteście dla nas jak krasnale – malutkie zwinne, z innej baśni,
lecz nie dziwimy się wam wcale – my też byliśmy tacy właśnie
Szóstoklasista 2 Wtykaliśmy wciąż we wszystkie szparki nasze ciekawskie małe nosy.
Gdzie były tajne zakamarki, wszyscy słyszeli nasze głosy.
Szóstoklasista 3 Jak kogut pchałem się do starszych, skacząc z buńczuczną miną drania,
ale gdy ktoś mnie czymś postraszył, sprytnie chowałem się za panią.
Szóstoklasista 4 Ja się nie bałem, za to stale jak Struś Pędziwiatr byłem wszędzie.
Pani wiedziała doskonale, że dobry sprinter ze mnie będzie.
Szóstoklasista 5 Więc wam życzymy, by w zabawie rosły geniusze i talenty
A panie, by nie żałowały wam uśmiechu i zachęty.
Dziecko 14 Dzień to ważny szalenie, dziś złożymy przyrzeczenie.
Każdy chłopak, dziewczyna wystrojeni, jak marzenie.
Dziecko 15 Posłuchajcie wszyscy goście, my, pierwszaki tak radośnie –
Dziś śpiewamy, przyrzekamy być uczniami, prymusami.

Gandalf: Nadeszła radosna chwila. Prosimy panią Dyrektor Martę Pilecką-Lalewicz o zabranie głosu.
(Mowa pani Dyrektor)
Galadriela: Teraz prosimy pierwszaków o powstanie, a panią Dyrektor o dokonanie uroczystego Pasowania na Pierwszoklasistę. Krasnoludy, powtarzajcie słowa przysięgi.

Ślubuję być dobrym Polakiem,
Dbać o dobre imię
klasy i szkoły.
Uczyć się pilnie,
kochać Ojczyznę.
Ślubuję być dobrym kolegą,
swym zachowaniem i nauk?

sprawiać radość
rodzicom i nauczycielom.

(panie Wicedyrektor pasują uczniów laską Gandalfa)

Gandalf: Dziękujemy wszystkim za przybycie.
Galadriela: Zapraszamy na cudowną ucztę, przygotowaną przez dzielne elfy.

Autor:
Justyna Zaryczańska