Dzień Babci i Dziadka - tradycje, zwyczaje, życzenia. Scenariusz zajęć świetlicowych

CELE GŁÓWNE:
1) Kształtowanie poprawnej postawy dzieci wobec osób starszych
2) Utrwalenie w pamięci dzieci dni (dat) w których swoje święta mają babcia i dziadek.
3) Utrwalanie pojęć związanych z dniem babci i dziadka
4) Doskonalenie zdolności plastycznych

CELE SZCZEGÓŁOWE:
1) Uczeń wie kiedy jest święto babci i dziadka
2) Uczeń wie jak należy zachowywać się w stosunku do osób starszych
3) Uczeń zna zwyczaje związane z obchodzeniem dnia babci i dziadka
4) Uczeń wie kim dla niego jest dziadek i babcia
5) Uczeń rozwiązuje krzyżówkę związaną ze świętem babci i dziadka
6) Uczeń wykonuje portret babci i dziadka

METODY:
Pogadanka, praktycznego działania, czynnościowa

FORMY PRACY:
Grupowa, indywidualna

POMOCE DYDAKTYCZNE:
Kartony, pastele, kredki, duża krzyżówka, wiersze H. Livor- Piotrowskiego „Dziadek”, E. Skarżyńskiej „Dlaczego kochamy babcię?”

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1) Nauczyciel czyta dzieciom wiersze H/ Livora- Piotrowskiego „Dziadek” i E. Skarżyńskiej „ Dlaczego kochamy babcię”. Wprowadza dzieci do tematu zajęć.

2) Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela:
• Czy wiecie jaki jest dziś dzień?
• Kim jest dla was babcia i dziadek?
• Czy daliście swojej babci i dziadkowi już jakieś prezenty z okazji ich święta?
• Czy złożyliście im życzenia? Jakie to były życzenia?
• Za co najbardziej kochacie swoją babcię i dziadka?
• Jak należy zachowywać się wobec starszych osób?

3) Dzieci rozwiązują krzyżówkę związaną z tematem zajęć.

4) Nauczyciel zaprasza dzieci do wykonania pracy plastycznej „ Portret mojego dziadka i mojej babci”

5) Zakończenie zajęć i podziękowanie za piękną pracę.

E. Skarżyńska „Dlaczego kochamy babcię?”

Bo często przyjeżdża do nas,
bo przynosi nam pestki dyni
i winogrona.
Bo bierze nas na kolana
albo na ... ptysie.

I nigdy nie dręczy nas
pytaniami
- dlaczego bazgrzemy w zeszycie,
- czemu drzemy spodnie,
- czemu jesteśmy tacy nieznośni.

Albo zanadto spokojni,
- dlaczego gubimy guziki,
piórniki oraz czapki,
- dlaczego nie jemy szpinaku,
- dlaczego psujemy zabawki?...

Babcia nie pyta nas o to.
I za to, że taka jest właśnie
uśmiechamy się do niej-
najweselej, najjaśniej.

H. Livor- Piotrowski- „Dziadek”

Mój dziadek wie prawie wszystko.
Umie gwizdać jak kos,
ma duże okulary,
i długi siwy wąs.
Potrafi z kawałka drewna
wystrugać lalkę i psa.
Jak piękna książka dla dzieci
- dziadek sto bajek zna.
Gdy jestem już trochę śpiąca,
a w domu cisza i mrok-
bierze mnie na kolana
i mruczy jak duży kot.