Scenariusza zajęć z etyki - Nazywamy swoje uczucia

Nazywamy swoje uczucia.

1. CELE OGÓLNE:
- rozpoznawanie stanów emocjonalnych,
- ustne wypowiedzi kilkuzdaniowe,
- rozwijanie zdolności nazywania uczuć,
- rozwijanie zdolności pracy w grupie.

2. CELE SZCZEGÓŁOWE - Uczeń:
- przypomni sobie uczucie towarzyszące mu w drodze do szkoły.
- określi swój stan emocjonalny,
- opisze i porówna stany emocjonalne,
- stworzy mapę uczuć,
- wypowie się na dany temat.

3. FORMY PRACY:
Indywidualna jednolita
Zespołowa jednolita i zróżnicowana

4. METODY:
Słowna (rozmowa), oglądowa (pokaz i prezentacja), ćwiczenia praktyczne

5. ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
Fiszki z buźkami wyrażającymi różne stany emocjonalne, tabele, kolorowe kartony do wykonania mapy uczuć, kolorowe czasopisma

PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. WPROWADZENIE: Przypomnienie i opowiedzenie swojej drogi od momentu zamknięcia drzwi domu do chwili przekroczenia progu szkoły.
(Uczeń zamyka oczy przypomina sobie drogę do szkoły od chwili wyjścia z domu.)

2. Opisanie swojego stanu emocjonalnego.
(Uczniowie wypowiadają się o swoim dzisiejszym stanie emocjonalnym, próbują wyjaśnić co ten stan wywołało)

3. Wyszukiwanie w czasopismach zdjęć przedstawiających ludzi smutnych, wesołych, zdziwionych, wystraszonych itp.
(Uczniowie szukają w czasopismach zdjęcia ludzi o różnym stanie emocjonalnym opowiadają jakie sytuacje mogą wywołać u człowieka uczucia smutku, radości, strachu.)

4. Tworzenie map uczuć.
(Uczniowie tworzą mapę uczuć pozytywnych.)

5. Wypełnianie tabeli uczuć pozytywnych i negatywnych - wklejanie twarzy wyciętych z gazet. (Uczniowie wypełniają tabelę uczuć, szukają porównań (takie jak...)

6. PODSUMOWANIE: Przypomnienie początku zajęć i próba przypomnienia uczuć, które towarzyszyły uczniom podczas zajęć.
(Uczeń zamyka oczy i przypomina sobie przebieg zajęć.)

Każda faza kończy się analizą na forum
Co było najłatwiejsze? Co było najtrudniejsze? Co spostrzegliśmy? Czy wyrażanie i odczytywanie uczuć pomaga nam w życiu?