Alkohol i narkotyki - niebezpieczeństwa okresu dojrzewania

Nastolatki, a nawet dzieci próbują jak smakuje alkohol. Dla większości picie nie będzie życiowym problemem, ale część z nich będzie alkoholikami.
Z badań wynika, że wśród nastolatków tylko 9% chłopców i 16% dziewcząt nie miało kontaktu z alkoholem.
Bardzo ważnym zagadnieniem staje się zatem profilaktyka. Taka ma miejsce w szkole, ale równie ważna jest ,,profilaktyka domowa”, bo dom jest pierwszym miejscem, gdzie dziecko spotyka się z alkoholem.

Skutki picia alkoholu.

- alkohol upośledza rozwój fizyczny
- uszkadza mózg, wątrobę
- negatywnie wpływa na uczenie się i zapamiętywanie
- może prowadzić do przestępczości
- toruje drogę narkotykom
- utrudnia rozwój uczuciowy.

Jakie są powody sięgania przez młodych ludzi po alkohol (narkotyki)?

- ciekawość
- alkohol ułatwia kontakty
- zabija nudę
- smakuje lepiej, bo jest owocem zakazanym
- daje akceptację grupy
- sprawia, że dziecko czuje się dorosłe
- kojarzy się z dobrą zabawą.

Dla dorosłego to ,,żadne” argumenty, jednak nastolatek w swym rozwoju i postrzeganiu świata to nie dorosły. Nie bez kozery mówi się o tym okresie ,,cielęcy wiek”, ,,burza hormonów”.
Nastolatek z definicji jest zbuntowany, chce być jak rówieśnicy, często ma problemy w szkole i to są powody, dla których sięga po alkohol i narkotyki.

Co to jest ,,domowa profilaktyka”?

W związku z tym, ze dla naszego nastolatka zdrowie nie jest znaczącą kategorią – rozmowa o alkoholu i narkotykach powinna raczej dotyczyć wolności, autonomii, niezależności człowieka, a nie podkreślać ,,rujnujesz sobie zdrowie”.
Rodzic nie może być despotą zakazującym picia. Domowa profilaktyka to także postawa dorosłego. Jeżeli sam spędza czas wolny pijąc piwo przed telewizorem to trudno wymagać od jego dziecka, żeby zainteresowało się np. sportem. Warto kontrolować swoje zachowanie np. czemu ma służyć posyłanie syna po piwo?
W rozmowie z nastolatkiem ważne jest, żeby podkreślić fakt, że alkohol i narkotyki dają iluzję radości, iluzję przyjemności, iluzję szczęścia. Odmawianie jest bardzo trudne, pamiętajmy o tym. Uczmy nasze dzieci odmawiania.

Nie zostanie narkomanem dziecko, które:

• czuje silne więzi z rodziną
• umie myśleć samodzielnie, nie ulega wpływom otoczenia
• zna swoją wartość
• jest twórcze, rozwija swoje zainteresowania
• jego rodzina ma jasno sprecyzowane stanowisko dotyczące szkodliwości zażywania narkotyków i innych używek.
• ma kolegów, których rodzice jasno stawiają sprawę narkomanii.

Co powinno nas zaniepokoić, czyli sygnały ostrzegawcze.

,,Dzisiejszy” narkoman to nie pokłuty igłami kloszard. Dzisiaj młodzież ma do czynienia z całym spektrum narkotyków, których zażywanie często jest niewidoczne. A każdy z niżej wymienionych sygnałów może być wytłumaczony inaczej niż zażywaniem narkotyków. Pojedynczy incydent nie musi oznaczać czegoś złego, ale warto to obserwować.

• zaczerwienione oczy (po marihuanie)
• nadmierna aktywność (po amfetaminie)
• nagła senność
• zmienność nastrojów
• rozszerzone źrenice (LSD)
• bierność
• znikanie dziecka, wychodzenie z domu o różnych porach (nawet późnych) nagłe wyjścia.
• akcesoria: bibułki, słomki, tabletki, torebki z proszkiem, strzykawki, kapsułki, zakraplacze, proszki
• nowi znajomi
• pogarszanie się ocen
• wagary
• bóle głowy, wymioty
• wybuchy agresji
• wesołkowatość
• ginięcie pieniędzy albo przedmiotów z domu
• tajemnicze, krótkie telefony
• rysunki, napisy związane z narkotykami
• brak apetytu (amfetamina)
• nagły przypływ apetytu, szczególnie na słodycze (marihuana)
• wychudzenie, kaszel, katar
• kłamstwa
• posiadanie własnych pieniędzy
• zanik zainteresowań
• unikanie rozmów z rodzicami.

Kilka rad na zakończenie

Przygotujmy się na to, że nasze dzieci będą częstowane alkoholem i narkotykami. Często nie będą umiały albo nie będą chciały odmówić. Sprzymierzeńcem w walce z tymi zagrożeniami jest wiedza o nich. Rozmawiajmy więc z naszymi dziećmi o uzależnieniach, ustalmy granice, zasady zachowania w naszych domach. I nie bójmy się korzystać z pomocy fachowców, jeśli będzie taka potrzeba.

Literatura:

Pasek M., Narkotyki i co dalej, Warszawa 1998
Pasek M., Narkotyki? Na pewno nie moje dziecko, Warszawa 1998
Program siedmiu kroków, profilaktyka dla młodzieży, nauczycieli i rodziców, PARPA, Warszawa 1998.