Uczymy się żyć w przyjaźni - scenariusz zajęć hospitacyjnych

Grupa: 3- latki
Data:
Temat: Uczymy się żyć w przyjaźni

Cele główne:
- kształtowanie prawidłowych postaw społeczno – moralnych i właściwych stosunków interpersonalnych
- rozwijanie emocjonalności i empatii
- rozpoznawanie postaw moralnych pozytywnych i negatywnych
- przejawianie oznak życzliwości, dobroci i koleżeństwa wobec innych dzieci

Cele operacyjne:
Dziecko:
- potrafi nazwać uczucia i je rozpoznawać
- dba o właściwe relacje z innymi
- jest zdolne do troski o innych i odczuwania z nim jego odczuć
- rozumie znaczenie zgodnego współżycia i przyjaźni
- wymienia cechy dobrego przyjaciela
- potrafi nawiązać prawidłowe relacje z rówieśnikami i rozwijać uczucie przyjaźni

Pomoce dydaktyczne:
Treść teatrzyku „Chcę mieć przyjaciela” na podstawie opowiadania D. Niewoli, papierowe sylwety bohaterów teatrzyku, kostka ,,Miny", ramka do zdjęć, nagranie CD, materiały plastyczne.


Przebieg zajęcia:
1. Powitanie dzieci i rodziców piosenką „Wszyscy są...”
2. Słuchanie teatrzyku sylwetowego na podstawie opowiadania D. Niewoli „Chcę mieć przyjaciela”
Mam na imię Nosalek. Tak nazwały mnie przedszkolaki, bo mój ogromy, czerwony i wesoły nochal sterczy jak u Pinokia.
Jestem pajacem i zajmuję miejsce na największej wersalce w przedszkolnym kąciku lalek.
Obok mnie mieszka misio – Krzysio, który ma oczy z guzików – jedno zielone, a drugie granatowe.
Powiem wam w sekrecie, że Krzyś był kiedyś bardzo smutnym misiakiem. Siedział tak sobie na wersalce i siedział. I nikt nie chciał się z nim bawić.
Dziewczynki tuliły lalki w pięknych sukienkach, woziły je na spacery wózkami i karmiły plastelinowymi ciasteczkami. Chłopcy byli zajęci budowaniem garaży i autostrad dla samochodów.
A miś – siedział na tej swojej wersalce i wzdychał :
- Kiedy ktoś mnie przytuli?
Raz nawet odważył się i wyszeptał:
- Basiu, zabierz mnie na spacerek.
Ale dziewczynka albo nie usłyszała, albo nie miała ochoty spacerować.
- To przez te twoje śmieszne oczy – mówiły lalki. – Jedno inne, drugie inne!
- Ale przecież serduszko mam takie samo jak wszystkie misie: pluszowe – szeptał Krzyś i wycierał smutne łezki, które kapały z granatowych oczu.
Nawet lalki nie chciały z nim rozmawiać.
Właśnie wtedy do przedszkolnej sali przyszedłem ja, Nosalek.
Posadzono mnie obok misia – Krzysia, który uśmiechnął się do mnie i nieśmiało spytał:
- Będziemy przyjaciółmi?
- Na pewno - krzyknąłem uradowany, bo też bardzo chciałem mieć przyjaciela.
- Naprawdę? – spytał zdziwiony Krzyś. – Bo ja mam takie śmieszne oczy.
- A ja mam duży nos – roześmiałem się. Chwyciłem misia za pluszową łapkę.
Mocno, ile tylko miałem siły.

3. Rozmowa na temat treści:
- Kto opowiadał o tym, jak zdobył przyjaciela?
- Kim był przyjaciel Nosalka?
- Dlaczego nikt nie bawił się z misiem?
- Jak czuł się miś kiedy nikt nie chciał się z nim bawić?
- Czy dobrze jest mieć przyjaciela?

4. Zabawa „Prawda czy fałsz?”
Dzieci wybierają prawidłowe zachowania przyjaciela (klaskanie -prawda, tupanie - fałsz):
- pomaga w trudnych chwilach
- umie pocieszyć smutnego kolegę
- kłamie
- można na nim polegać
- przezywa innych
- często się obraża
- potrafi się dzielić
- jest koleżeński
- zawsze mówi prawdę
- skarży
- jest złośliwy
- jest troskliwy.

5. Zabawa z kostką „Miny”
Zabawę zaczyna nauczycielka – rzuca kostką i dzieci pokazują taką minę jaka jest na kostce, jeśli ścianka kostki jest pusta – dzieci pokazują różne dowolne miny. Dalej zabawę kontynuują dzieci – rzucając kostką i wybierając następną osobę do rzucania.

6. Zabawa ruchowa ,,Ludzie do ludzi"
Dzieci poruszają się po sali w rytm słyszanej muzyki. Gdy muzyka ucichnie nauczycielka poleca, aby w parach dotykały się wymienionymi częściami ciała:
- głowa do głowy
- ramię do ramienia
- łokieć do łokcia
- kolano do kolana
- dłoń do kostki
- dłoń do ramienia

7. Zabawa „Dokończ zdanie” – dzieci podają sobie pustą ramkę do zdjęć wyobrażając sobie, że jest w niej zdjęcie przyjaciela. Kończą zdanie „ Moim przyjacielem jest...”

8. ”List od przyjaciela”.
Przeczytam wam teraz na zakończenie list od tajemniczego przyjaciela. Posłuchajcie.
Kochane dzieci!
Dowiedzieliście się dzisiaj, że warto mieć przyjaciela. Taka osoba pomoże nam w trudnej chwili, wysłucha i pocieszy gdy smutno. Podzieli się z nami tym co ma, i pamięta o naszych urodzinach. My możemy odwdzięczyć się przyjacielowi robiąc coś specjalnie dla niego. Będzie to prezent - bukiet kwiatów dla przyjaciela.

9. Podziękowanie dzieciom za udział w zajęciu, zorganizowanie wystawy wykonanych prac.

Opracowanie:
Monika Cicha