Scenariusz zajęć "Emocje"

Scenariusz zajęć w grupie „Fiołki”

Grupa: „Fiołki” (3latki)

Realizacja podstawy programowej wychowania przedszkolnego:
Obszar 1. Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dziećmi i dorosłymi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i w sytuacjach zadaniowych. Umiejętności: 1.1. obdarza uwagą dzieci i dorosłych, aby rozumieć to co mówią i czego oczekują; grzecznie zwraca się do innych w domu, w przedszkolu, na ulicy; 1.2. przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej (stara się współdziałać w zabawach i w sytuacjach zadaniowych) oraz w świecie dorosłych.
Obszar 3. Wspomaganie rozwoju mowy oraz innych umiejętności komunikacji dzieci. Umiejętności: 3.1. zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, mówi poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym i składniowym lub komunikuje się w inny zrozumiały sposób w tym z wykorzystaniem języka migowego lub innych alternatywnych metod komunikacji.
Obszar 4. Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosuje się w poznawaniu i rozumieniu siebie i swojego otoczenia. Umiejętności: 4.3. stara się łączyć przyczynę ze skutkiem i próbuje przewidzieć, co się może zdarzyć.
Obszar 8. Wychowanie przez sztukę – muzyka: różne formy aktywności muzyczno ruchowej (śpiew, gra, taniec). Umiejętności: 8.1. śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru oraz łatwe piosenki ludowe; chętnie uczestniczy w zbiorowym śpiewie, w tańcach i muzykowaniu; 8.3. wyraża stany emocjonalne, pojęcia i zjawiska pozamuzyczne różnymi środkami aktywności muzycznej – instrumentalnej (z użyciem instrumentów perkusyjnych oraz innych przedmiotów), wokalnej i ruchowej.
Obszar 9. Wychowanie przez sztukę – różne formy plastyczne. Umiejętności: 9.1. umie wypowiadać się w różnych technikach plastycznych i przy użyciu elementarnych środków wyrazu (takich jak kształt i barwa) w postaci prostych kompozycji i form konstrukcyjnych.

Temat: „Maluch” - każde emocje odgadnie.

Cele ogólne:
- kształtowanie umiejętności rozpoznawania różnego rodzaju uczuć,
- uwrażliwianie dzieci na odczucia innych,
- zapoznanie dzieci z mimiką twarzy w zależności od przeżywanych emocji,
- odczytywanie niewerbalnych sygnałów: ton głosu, gesty, wyraz twarzy, jako podstawa do rozpoznawania emocji,
- rozwija poczucie rytmu,
- rozwija sprawność manualną i wrażliwość na piękno.

Cele szczegółowe:
- rozpoznaje emocje na przedstawionych mu ilustracjach,
- stosuje nazwy uczuć: strach, złość, smutek, radość,
- podejmuje próby oceny sytuacji, w jakiej znajduje się dziecko podczas czytania krótkich fragmentów tekstu,
- wypowiada wierszyk z odpowiednią intonacją,
- tańczy w parze do znanej melodii,
- demonstruje mimiką odpowiednie uczucie,
- wykonuje prace plastyczną przy pomocy kleju i gazet.

Metody:
słowna: rozmowa, pogadanka,
czynna: zadań stawianych dziecku,
oglądowa: obserwacja, pokaz,
aktywizująca: elementy pantomimy.

Formy pracy: praca grupowa, indywidualna.

Środki dydaktyczne: ilustracje z emocjami smutku, złości, radości i gniewu, nagranie piosenki pt. „Dwóm tańczyć się zachciało”, karty z emocjami, wesołe i smutne miny, białe kartki A4, gazety, żółte papierowe koła, klej, kredki.

Przebieg zajęć:

1. Przywitanie się z dziećmi przez nauczyciela słowami wypowiadanymi w rytmiczny sposób „Dzień dobry dzieci”, dzieci mają za zadanie odpowiedzieć w tym samym rytmie słowa „Dzień dobry pani”.

2. Zabawa na przywitanie.
Nauczyciel śpiewa piosenkę, by przywitać po kolei każde dziecko, zadaniem dzieci jest naśladowanie ruchów nauczyciela które ilustrują tekst piosenki. Każde dziecko dzięki tej zabawie czuje się ważne i wie, że wszyscy w grupie go akceptują.
„Witaj...(imię dziecka) witaj ....(imię dziecka), wszyscy cię witamy wszyscy cię kochamy bądź wśród nas, bądź wśród nas”

3. „Nazywanie uczuć” - prezentowanie dzieciom ilustracji różnych sytuacji które przedstawiają następujące emocje: strach, złość, smutek, radość.
- rozmowa na temat przedstawionych ilustracji,
- naśladowanie mimiki dzieci na przedstawionych ilustracjach,
- próba nazywania uczuć,
- domyślanie się co mogło być przyczyną przedstawionych na obrazkach reakcji,
- przeniesienie sytuacji z ilustracji na własne doświadczenia dziecka.

4. Zabawa ruchowa „Dwóm tańczyć się zachciało”. Dzieci dobierają się w pary, nauczyciel włącza podkład muzyczny. Dzieci tańczą w parach wykonując odpowiednie ruchy, następnie szukają sobie do tańca nowego partnera.
Dwóm tańczyć się zachciało, zachciało, zachciało,
lecz im się nie udało, fari, fari, faro.

(dzieci stoją w parach, trzymają się za ręce, podskakują po kole)

Kłócili się ze sobą, ze sobą, ze sobą:
Ja nie chcę tańczyć z tobą! fari, fari, faro.

(zatrzymują się, wygrażają sobie paluszkami, udają, że się odpychają)

Poszukam więc innego, innego, innego,
do tańca zgrabniejszego, fari, fari, faro.
(następuje zmiana partnera)

5. „Zgadnij co czuję” – zabawa z elementami pantomimy. Dzieci siedzą w kręgu. Wybrane dziecko losuje jedną kartę i demonstrują swoją twarzą uczucie na niej przedstawione, a pozostałe dzieci odgadują je.

6. „Balonik” połączenie znanej i popularnej zabawy z recytacją wierszyka głosem wyrażającym złość, smutek, strach i radość.
„Baloniku Nasz malutki, rośnij duży, okrąglutki, balon rośnie, że aż strach a my wszyscy bach.... „.

7. Zabawa „Moje uczucia” – dzieci otrzymują od nauczyciela karty ze smutną i wesołą mina, nauczyciel czyta dzieciom krótkie zdania opisujące różne sytuacje. Zadaniem dzieci jest podniesienie karty z taką emocją którą one odczuwają w przedstawionej sytuacji:
- dostałem nową zabawkę,
- brat przeszkadza mi w zabawie,
- kolega mnie bije,
- popsuła mi się moja zabawka,
- pani mnie pochwaliła,
- idę z rodzicami do kina,
- w przedszkolu wszystkie dzieci mnie lubią,
- moja mama jest chora.

8. „Uśmiechnięte słoneczko”, praca plastyczna z wykorzystaniem gazet i żółtego papierowego koła. Dzieci przyklejają koło na środku kartki, następnie wydzierają paski z gazety tworząc z nich promyki, które symbolizują różne uczucia dzieci. Mogą również dorysować dowolnie wybraną minę ilustrującą w jakim są teraz nastroju.

9. Ewaluacja zajęć: dzieci otrzymują buźki z uśmiechniętą i smutna miną. Pokazują smutną gdy zajęcia się nie podobały, a wesołą gdy się podobały