Trudni rodzice - jak z nimi rozmawiać

W pracy nauczyciela jedną z najważniejszych cech jest takt pedagogiczny, który wielokroć wystawiany jest na wielką próbę, szczególnie podczas kontaktów indywidualnych z rodzicami.
W obecnych czasach często zdarza się, że nauczyciele mają większy problem z komunikacją i znalezieniem wspólnego języka z rodzicem dziecka, niż z samym dzieckiem. Bo jak delikatnie i dyskretnie zwrócić uwagę rodzica, że dostrzegamy w jego dziecku jakiś problem, nieprawidłowość. Każdy rodzic bardzo kocha swoje dziecko i nie widzi często tego co widza inni, zawsze idealizuje swoje dziecko
Na początek należało by przedstawić kilka postaw rodziców z jakimi możemy się spotkać . Pierwszy z nich to rodzic ,,obrońca”, który szuka winny w kimś innym- dziecko lub dorosłym. W trakcie rozmowy z takim typem rozmówcy rozmowa jest zwracana na inne tory celem odwrócenia uwagi od zaistniałego problemu. Dochodzi tutaj do filtrowania informacji. Rodzic oczekuje tutaj gotowej recepty rozwiązania sytuacji/ problemu nie chcąc szukać wspólnych form współpracy. Nie interesuje ich przyczyna zaistnienia tego zjawiska.
Kolejna grupa rodziców to tacy, którzy nie widzą problemów. Uważają oni że dziecko w domu jest zupełnie inne i nie dowierzają nauczycielowi , który nierzadko ma potwierdzenie swoich spostrzeżeń w oczach innych osób pracujących w przedszkolu, a mających kontakt z dzieckiem. W przypadku postawy takiego rodzica stara się on wymóc na nauczycielu, aby stosował się on do form i metod jakie obowiązują w domu i to ma zapewnić eliminację problemu. Rodzice tacy za nic maja tu autorytet nauczyciela. Rodzice podchodzący w ten sposób lekceważą zgłaszane uwagi. Wypierają oni myśl, że to właśnie ich dziecko ma problem i nie chcą się zmierzyć z trudnością, a tym samym winą obarczają wychowawcę.
Następna postawą jaką często prezentują rodzice jest ,,pozorna współpraca”. Rodzice tacy przyjmują uwagi nauczyciela i teoretycznie deklarują chęć pomocy i współpracy w celu ujednolicenia działań wychowawczych zmierzających do wyeliminowania danej sytuacji. W rzeczywistości jednak nie robią nic w tym kierunku licząc, że sytuacja sama się rozwiąże, albo też temat nie będzie dalej drążony. Niestety problem dziecka w dalszym ciągu pozostaje nierozwiązany.
Jak rozmawiać o problemie:
1. Zawsze znajdź czas na rozmowę z rodzicem
2. Staraj się dostrzegać w dziecku także pozytywne cechy
3. Wyjaśniaj niezrozumiałe sytuacje- szukaj ich przyczyn
4. Bądź gotowa do niesienia pomocy
Przekazywanie trudnych informacji o dziecku nie jest łatwe dla żadnej ze stron. Dlatego apelujemy do rodziców, aby spokojnie przyjmowali różne informacje, także te, które wydają się trudne, i nie traktowali ich nigdy jako krytyki dziecka czy rodzica. Nie jest to celem nauczyciela. Celem jest informacja oraz wspólna - przedszkola i rodziny - pomoc dziecku, jeśli tego potrzebuje.
By rozwój dziecka przebiegał harmonijnie, niezbędna jest współpraca zarówno nauczycieli jak i rodziców. Jedna komórka społeczna, nie może podważać norm i wartości prezentowanych i przekazywanych przez drugą. Współpraca powinna przebiegać harmonijnie, by dziecko- mogło wynieść z nich jak najwięcej.

Opracowała
mgr L. Filipiak