Scenariusz uroczystości z okazji Dnia Patrona

Scenariusz uroczystości z okazji Dnia Patrona X Liceum Ogólnokształcącego – Józefa Wybickiego
"Aby wyznaczyć drogę przyszłą, trzeba wiedzieć skąd się wyszło!"
(Cyprian Norwid) - DEKORACJA

Prowadzący :

Pragniemy serdecznie powitać całą społeczność szkolną na obchodach Dnia Patrona.

Nasze dzisiejsze spotkanie 30 września 2016 roku - to już 6 rocznica nadania imienia Józefa Wybickiego i poświęcenia sztandaru X Liceum Ogólnokształcącego w Kielcach.

Prowadzący :

Proszę wszystkich o powstanie! Baczność !

Sztandar wprowadzić!

(Poczet sztandarowy wchodzi i ustawia się na wyznaczonym miejscu!)

Prowadzący :

Do hymnu!

(Hymn)

Po hymnie! Spocznij!

Prowadzący :

Dziękuję! Proszę usiąść!

O rozpoczęcie naszej dzisiejszej uroczystości proszę Pana Dyrektora Ryszarda Mańko.
(przemówienie P. Dyrektora)

Prowadzący:
Zapraszam wszystkich biorących udział w dzisiejszej uroczystości na okolicznościową część artystyczną. Przekazuję głos uczniom naszej szkoły.

Uczeń:
- X Liceum Ogólnokształcące imienia Józefa Wybickiego. Zaraz, zaraz... Kim właściwie był ten Józef Wybicki? Może koleżanki i koledzy pomogą?
filmik – rozmowy z uczniami o patronie

Uczennica:
Miało być tak pięknie, a jest jak zwykle?! To posłuchaj!

czyta z encyklopedii, w tle prezentacja/film o Wybickim

Józef Wybicki - autor pieśni "Jeszcze Polska nie zginęła" - od najmłodszych lat odznaczał się gorącym patriotyzmem, a żywy temperament rzucał go w wir wypadków, ściśle wiążąc losy wielkiego Polaka ze sprawą zagrożonego kraju.
Czym się nie zajmował, czego się nie podejmował? Był prawnikiem, posłem na Sejm, konfederatem barskim, dyplomatą, tytularnym generałem - i pisarzem, poetą, dramaturgiem, muzykiem po trosze, publicystą, ekonomistą. Uczestniczył w konspiracjach, był pełnomocnikiem rządowym przy walczących oddziałach po insurekcji warszawskiej, wprowadzał polską administrację na ziemiach odbitych Prusakom. Emigrant polityczny, współtwórca Legionów Polskich, dzielił dolę i niedolę wygnańców. Wzywał do powstania narodowego, gdy Napoleon wkraczał do Polski, organizował administrację. Powołano go do Komisji Rządzącej Księstwa Warszawskiego, był senatorem, wojewodą i uciekinierem, za ujęcie którego wyznaczono wysoką cenę.

Uczeń:
Znam wiersz trafnie oddający życie naszego patrona:
„Nie głaskało mnie życie po głowie,
Nie pijałem ptasiego mleka –
No i dobrze, no i na zdrowie”
Tak wyrasta się na człowieka.”

Uczennica:
Józef Wybicki żył dla ojczyzny i narodu. O matce - ojczyźnie tak pisał w swojej operze "Polka":
(w tle polonez Chopina)

"Matki ojczyzny miłością zajęci,
Odważmy życia, by ją można wspierać
Jak dawny Polak, co nie pragnął więcej
Tylko żyć wolnym lub wolnym umierać."

Uczeń: zamyślony
„Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie pozostaje, drudzy dmą jak wichry i zostają po nich serca złamane, jak drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba, by wszystko mogło na czas kwitnąć i owocować - i to właśnie po nich zostaje piękno naszego świata. (K. Siesicka)

Uczeń niepokorny:

WIERSZ O PATRONIE
Patron - to nie jest wcale
Postać z lamusa wyjęta.
To jest twój honor, twe godło,
I jak Ojczyzna - rzecz święta.

Oto na szkolnym sztandarze
Srebrnymi nićmi wyszyta
Postać Twojego patrona
Dobrym uśmiechem cię wita.

Żyj tak jak on, jak Wybicki,
Ojczyznę miej w pierwszym względzie
Szanuj swą godność Polaka.
Niech ona sztandarem twym będzie.

Uczeń 2 zwraca się do Uczennicy, Ucznia niepokornego, publiczności

„Taki jak my”
Spójrz, jaki jesteś podobny do Niego
Bawisz się często z innymi, tak i On się bawił
Kochasz nad wszystko swoją rodzinę, tak i On swoją kochał
Modlisz się z prośbą do Boga, tak i On codziennie prosił
Lubisz czasami coś spsocić, tak i On czasami czynił
Uwielbiasz słodycze, bo i On je lubił
Bałeś się, gdy szedłeś pierwszy raz do szkoły, On też się bał
Dostajesz czasami niezasłużone kary, On też je dostawał
Chcesz być dobrym człowiekiem, On też zawsze o tym marzył
Uparcie dążysz do celu, On też doprowadzał sprawy do końca
Idź przez życie tak jak On, to tak jak On będziesz wielkim człowiekiem.

Uczennica:
Ojczyzna to słowo, które zobowiązuje. Pamiętał o tym Wybicki i inni wielcy. My o swej dojrzałości, odpowiedzialności za ojczyznę świadczymy codziennie, między innymi tu, w murach szkoły, jak również wtedy, gdy reprezentujemy ją na zawodach sportowych czy konkursach.

Uczeń:
Spróbujmy odpowiedzieć sobie na pytanie, co to znaczy być Polakiem – patriotą i dlaczego nasz hymn budzi w nas takie emocje.
Posłuchajcie, co na ten temat sądzą wasi rówieśnicy:
(Pożegnanie ojczyzny – Polonez Ogińskiego w tle)

Uczennica:
Moja ojczyzna jest dla mnie przede wszystkim domem, krajem mojego dzieciństwa. Szanuję mój kraj, jestem dumna, że jestem Polką i że Polska to moja ojczyzna.
Uczeń niepokorny:
Bycie Polakiem to dla mnie kultywowanie rodzinnych i narodowych tradycji.
To także legitymowanie się flagą czy godłem narodowym.
Bardzo podoba mi się sentencja Seneki: "Ojczyznę kocha się nie dlatego, że wielka, ale dlatego, że własna".

Uczeń 2:
Bycie Polką znaczy dla mnie bardzo dużo. Wiem skąd pochodzę. Nie jestem byle kim. Polska jest czymś i ja jestem kimś.

Powyższe teksty lub wypowiedzi uczniów z filmu nakręconego w szkole

(Piosenka Pytasz mnie – Andrzej Rosiewicz); (w tle zdjęcia polskich krajobrazów- You Tube)

Pytasz mnie, co właściwie cię tu trzyma,
Mówisz mi, że nad Polską szare mgły.
Pytasz mnie, czy rodzina, czy dziewczyna,
I cóż ja, i cóż ja odpowiem ci?

Może to ten szczególny kolor nieba,
Może to tu przeżytych tyle lat.
Może to ten pszeniczny zapach chleba,
Może to pochylone strzechy chat.

Ref. Może to przeznaczenie zapisane w gwiazdach,
Może przed domem ten wiosenny zapach bzów,
Może bociany co wracają tu do gniazda,
Coś, co każe im powracać tu.
Może to zapomniana dawno gdzieś muzyka,
Może melodia, która w sercu cicho brzmi?
Może mazurki, może walce Fryderyka,
Może nadzieja doczekania lepszych dni.

Mówisz mi, ze inaczej żyją ludzie,
Mówisz mi, że gdzieś ludzie żyją lżej.
Mówisz mi krótki sierpień, długi grudzień,
Mówisz mi długie noce, krótkie dnie.
Mówisz mi, słuchaj stary –jedno życie,
Mówisz mi – spakuj rzeczy wyjedź stąd.
Mówisz mi wstań i spakuj się o świcie,
Czy to warto tak pod górę, tak pod prąd.
Ref. Może to przeznaczenie zapisane w gwiazdach...
Uczeń/Uczennica:
A czym dla Was jest Polska?
(w tle Coda d’amore – Tytus Wojnowicz)

Ziemio, na której rosnę
Ojczyzno! Kocham cię całą:
każdą jodłę i sosnę,
zielony dąb, brzozę białą.
Wszystkie twe drzewa. I ptaki
przelatujące nad niebem.
Nawet chwasty - chabry i maki.
I zboże, które jest chlebem.
Kocham rzek twoich wody
i mazowieckie piachy.
Owocujące ogrody
i złote, wiślane łachy.
Góry, gdy jesień je złoci
i kiedy śpią zimą - w śniegu.
I łąki pełne stokroci
i domy zagłębia śląskiego.
Drogie mi w polu ognisko
i Odrą płynące statki
i drogą mi nade wszystko
rodzoną mowę mej matki.
Jak deszcz dzwoniący po rynnach
jest dźwięczna, śpiewna i czysta.
Ziemio moja rodzinna!
Ziemio moja ojczysta!

Uczeń 2:
w tle zdjęcia związane z hymnem

A czymże jest hymn? Wyrazem patriotyzmu, dumy z bycia Polakiem, poświęcenia dla Ojczyzny.
Śpiewamy go na każdej uroczystości szkolnej i państwowej, towarzyszy sportowcom na olimpiadach. Nie raz widzieliście, kiedy płakali słuchając Mazurka Dąbrowskiego.
Polak nie może wstydzić się swojego hymnu i emocji, jakie on w nim budzi! Pamiętajmy o tym podczas kolejnych uroczystości szkolnych!
A teraz prosimy o powstanie i powtórne odśpiewanie Mazurka Dąbrowskiego.

Prowadzący :
Baczność!
Do hymnu!

(Hymn)

Po hymnie! Spocznij!

Uczeń:
DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ!