"Kto szedł do Babulki Zimy po nowe odzienie?" Scenariusz zajęć

CELE OGÓLNE:
- słucha dłuższego opowiadania ze zrozumieniem,
- odpowiada na pytania dotyczące tekstu- układa zdania,

CELE SZCZEGÓŁOWE:
- rozumie konieczność dostosowania ubioru do temperatury czy pory roku,
- uważnie słucha opowiadania, próbuje kończyć zdania i wypowiada się na temat jego treści,
- wie, jak zwierzęta przygotowują się do zimy - zmiana futra,
- prawidłowo ubiera dzieci (rysunki) na zimowy spacer,
- wyszukuje (nazywa) pary ubrań,
- wykleja kontur kawałkami materiału,
- potrafi dopasować cień do czapki,
- wyraża radość z możliwości wykonywania prac plastycznych,
- ćwiczy małą motorykę,
- utrwalenie układów tanecznych i piosenek powitalnych,

ORGANIZACJA ZAJĘĆ:

METODY:
- słowne: rozmowa, pogadanka, piosenka, wyjaśnienie, objaśnienia,
- czynne (zadaniowe): zadań stawianych do wykonania, ćwiczenia praktyczne,
kierowane aktywnością dzieci,
- oglądowe: pokaz, demonstracja,
- elementy pedagogiki zabawy: zagadki, zabawy ruchowe, słowne.

FORMY:
- grupowa,
- pary,
- indywidualna.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
Piosenki na powitanie, ilustracje do opowiadania „Kto szedł do Babulki Zimy po nowe odzienie” , rysunki dzieci, garderoba dla dziewczynki i chłopca wycięta z papieru, kolorowe szablony różnych czapek, szalików, krążki w dwóch kolorach, wzór czapek dla dzieci, szablony szalików, kredki, cekiny, kleje.

SCENARIUSZ ZAJĘĆ:
1. Przywitanie dzieci i rodziców. Zaproszenie wszystkich dzieci do koła do zabawy powitalnej wg piosenki :
„Nie chcę Cię ” wg M. Bogdanowicz ilustrowanej ruchem,
„Kiwamy, kiwamy tak głowami” z pokazywaniem.

2. „Kto szedł do Babulki Zimy po nowe odzienie” – słuchanie opowiadania E. Szelburg-Zarembiny. Dzieci próbują kończyć zdania urwane przez nauczyciela w trakcie czytania opowiadania przez nauczyciela, nauczyciel może przerywać czytanie zadając pytania np. „Jak myślicie co mogło wydarzyć się dalej? Kto jeszcze może przyjść go Babulenki Zimy?”

„Kto szedł do Babulki Zimy po nowe odzienie”
Autor: Ewa Szelburg- Zarembina

W lecie ubrać się można w byle co, spać byle gdzie, bo ciepło. A teraz, gdy zimno? Kłopot. Poleciały
ptaszki do Babulki Zimy. Stuk- puk! Stuk- puk! Dziobkami w lodową szybkę. Wyjrzała Babulka ze
swojej chatki na lodzie.
- Kto tam? Czego potrzebujesz?
- To my ptaki. Potrzebujemy puchowych kamizelek, bo nam bardzo zimno.
Dała Babulka Zima puchową kamizelkę ptakom. Sama siadła pod piecem i pierze drze. Aż tu biegnie
zając z wiewiórką.
Suk- puk! Stuk- puk! Pazurkiem o lodowe drzwi chałupki. Wyjrzała Babulka Zima.
- Kto tam? Czego potrzebuje?
- To my, zając szarak z wiewiórką Rudaską. Prosimy o inne futerka.
- O jakie?
- O jaśniejsze. Bo w tych ciemnych z daleka widać nas n a białym śniegu.
Poszukała Babuleńka Zima w swojej zimowej skrzyni. Znalazła jasne futerka dla zająca i dla
wiewiórki.
- Macie, ubierzcie się i zmykajcie.
Ubrali się i zmyknęli. Babuleńka siadła pod piecem i pierze drze.
Aż tu człapie coś wielkiego po śniegu. Stuk- puk! Całą łapą w śniegowy dach lodowej chałupki.
Babuleńka Zima od razu wiedziała, że to stary niedźwiedź z dąbrowy. Wydostała dla niego największy i najcieplejszy kożuch.
- Masz, misiu, okryj się ciepło. Wróć do dąbrowy i śpij.
- Dziękuję- zamruczał miś- okryję się po sam nos i będę spał aż do wiosny.
Poszedł. A Babuleńka Zima wzięła się do darcia pierza. Już jej chyba nikt teraz nie przeszkodzi.

Wyjaśnienie niezrozumiałych zwrotów, wyrazów np. pierza, drze.
Rozmowa na temat opowiadania, kierowana pytaniami nauczyciela:
Jakie zwierzęta przyszły do Babulki Zimy?
O co prosiły zwierzęta?
Co Babulka Zima dała zwierzętom?
Dlaczego zwierzęta prosiły o nowe ubrania?
Czy znacie inne zwierzęta, które potrzebują ciepłych ubrań na zimę?

3. „ Wiewiórki do dziupli” – zabawa ruchowa. W sali rozłożone są obręcze-dziuple. Dzieci-wiewiórki swobodnie skaczą po sali przy dźwiękach tamburyna. Na przerwę w muzyce wskakują do najbliższej dziupli, przykucają. Zabawę można rozbudować przez zabranie jednej obręczy-dziupli, wtedy dziecko, które nie zdążyło wskoczyć do dziupli podchodzi do nauczyciela i odpowiada na pytanie co to za zwierzę na ilustracji, lub jakie to ubranie?
4. „Ubieramy się ciepło” – dzieci wypowiadają się jak należy się ubrać na zimne dni. Z zgromadzonych na tablicy ubrań tworzą strój dla dziewczynki i chłopca.
5. „Zajączki” – zabawa z elementem podskoku. Przed zabawą N. pokazuje dzieciom, jak należy wykonać skok zajęczy – przysiad, dłonie oparte o dywan. Podskok z uniesieniem rak do góry, jednoczesne opadanie na nogi i na ręce. A jak słupek -przysiad, uniesienie dłoni do uszu, naśladowanie nasłuchiwania. Dzieci próbują wykonać obie pozycje. Następnie w sali rozłożone są krążki- norki, dzieci przy dźwiękach marakasów skaczą swobodnie po sali, na dźwięk trójkąta wskakują do norki i wykonują słupek zajęczy i nasłuchują, przy ponownym graniu na marakasach dzieci wyskakują i skaczą po sali.
6. „Dopasuj cień do czapki” – ćwiczenia logicznego myślenia. N. zachęca dzieci do wyciągnięcia z koperty czepek i kapeluszy, zwrócenie uwagi i wyjaśnienie czym różni się czapka od kapelusza, dzieci podaja nazwę, kolor czapki. Następnie z worka dzieci wyciągają cienie czapek i kapeluszy i próbują je dopasować do wyciągniętych wcześniej nakryć głowy.
7. „Czapki” – zabawa dydaktyczna. Składanie obrazka z części. Dzieci siadają przy stolikach, gdzie leżą kartoniki z czapkami. Każde dziecko przygląda się im. Następnie N. przecina kartonik pionowo lub poziomo, a dziecko składa obrazek. W dalszej części można utrudnić zabawę – dzieci jedna część odkładają na środek stolika. Następnie odszukują swoją część i składają obrazek w całości. Dzieci mogą też odłożyć na środek stolika wszystkie części, a następnie układać dowolną układankę.
8. „Do pary” – zabawa matematyczna. Zadaniem dzieci jest odszukać ukryty w sali szalik pasujący do czapki. Następnie dzieci wraz z rodzicami mogą ozdobić wg własnego pomysłu czapkę i szalik.
9. Uporządkowanie miejsc pracy, podziękowanie za zajęcia, pożegnanie się z dziećmi i rodzicami.