Scenariusz obserwacji diagnozującej

Scenariusz zajęć dla dzieci 3-4 – letnich w oddziale II
Osoba prowadząca: Agata Cholewa
Temat zajęć: Domek dla jeża – rozwijanie zainteresowań przyrodniczych.

Cele zajęć:
• wdrażanie do uważnego słuchania i odpowiedniego zachowania się podczas oglądania teatrzyku
• rozwijanie zainteresowań przyrod?

• rozwijanie dyspozycji psychofizycznych niezbędnych do nauki czytania i pisania
• wyzwalanie naturalnej ekspresji: plastycznej, muzyczno-ruchowej, podczas jesiennych zabaw
• rozwijanie wyobraźni, logicznego myślenia i koncentracji uwagi
• utrwalenie wiedzy o jeżu ( opisanie wyglądu, zasypianie na zimę)
• kształtowanie u dzieci orientacji przestrzennej; stosowanie określeń na, pod, wysoko, nisko
• rozumie i przestrzega zasady zgodnego współżycia w grupie
• kształtowanie nawyków higienicznych i kulturalnych ( spokojnie oczekiwanie na swoją kolej podczas odpowiedzi, wypowiadanie się umiarkowanym głosem)
Metody:
• podające: pokaz, inscenizacja, piosenki
• poszukujące: rozmowa,
• ekspresyjna
• problemowa
• aktywizujące: edukacja przez ruch D. Dziamskiej, burza mózgów
• praktycznego działania

Formy: zbiorowa, zespołowa
Środki dydaktyczne: sylwety jeża, Kosmatka i wiatru, tekst opowiadania H. Zdzitowieckiej
„Poszukiwanie zimowego mieszkania”, ilustracje przedstawiające jeże,, płyta CD
z nagraniem piosenki pt. „jeż” M. Brody- Bajak, kredki, kartki papieru, kolorowy materiał w kolorach jesieni, paski kolorowego papieru, smutny i wesoły uśmiech dla jeża.

Numery z podstawy programowej wychowania przedszkolnego:
• tworzenie warunków do doświadczeń językowych i komunikacyjnych w zakresie reprezentatywnej i komunikatywnej funkcji języka ( 14.2,3,4)
• kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i w sytuacjach zadaniowych (1.1-3);
• kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych. wdrażanie dzieci do utrzymywaniu ładu i porządku. 2.5
• wychowanie przez sztukę – muzyka i śpiew, pląsy i taniec (8.1);
• wychowanie przez sztukę – dziecko widzem i aktorem ( 7.1,2)
• wychowanie przez sztukę – różne formy plastyczne (9.2);
• wychowanie dla poszanowania roślin i zwierząt (12.1,2,3).
• pomaganie dzieciom w rozumieniu istoty zjawisk atmosferycznych ( 11.1 )
Przebieg zajęć:
1. Zabawy na powitanie:
• Piosenka pt. „pada deszczyk” śpiewana głośno i cicho.
• Recytacja wiersza pt. „Jeż” Przybylskiej. ( dzieci podają sobie małego jeżyka z masy papierowej i recytują wiersz)
• Krótka rozmowa - jak wygląda jeż? Co lubi jeść? Co robi zimą? Z czego zbudowany jest domek jeża?
• Jak powinniśmy zachować się kiedy spotkamy jeża?
2. Poszukiwanie zimowego mieszkania. Teatrzyk sylwet na podstawie opowiadania pod tym samym tytułem (H. Zdzitowiecka „Kosmatek ze starej wierzby”, Nasza Księgarnia,
Warszawa 1988).

3. Rozmowa na temat teatrzyku przy pomocy sylwety smutnego jeża, który opowiada o swoim problemie z domkiem i o przyjacielach, którym wiatr zdmuchnął kolce.
• Dzień dobry dzieci, czy wiecie kim jestem?
• Jak nazywał się ludek z bajki?
• Kto jeszcze wystąpił w teatrzyku?
• A gdzie my jeże mamy swoje domki? Wysoko, czy nisko?
• Czy wiecie dlaczego jestem taki smutny?
4. Burza mózgów - Co możemy zrobić aby jeżyk znów był wesoły?
5. Taniec jeży - improwizacja ruchowa do utworu pt. „jeż” . Dzieci-jeże tańczą pomiędzy listkami - domkami dla jeża Podczas pauzy nauczyciel mówi co dzieci-jeżyki mają zrobić ( siadamy na listku, pod listkiem, obok listka i wspinamy się wysoko na palcach, kucamy nisko – małe jeżyki; na koniec dzieci jeżyki dobierają się w pary i siadają na podłodze.
6. „Kolce dla jeży” – ekspresja plastyczna w parach przy muzyce. Dzieci siadają na podłodze przed kartonem przedstawiającym jeża bez kolców i otrzymują kredkę w kolorze jesieni – rysowanie przy muzyce kolców dla jeża. Na przerwę w muzyce dzieci chwilę odpoczywają i zamieniają się kredkami z kolegą lub koleżanką, zmieniają rękę.
7. Domek dla jeża- dzieci siadają w kręgu ( na środku znajduje się jeż). Dzieci przy spokojnej muzyce drą gazetę na małe kawałki próbują przykryć nimi jeża tak, by nie było go widać.
8. Wesoły jeżyk – nauczyciel wskazuje uśmiechniętego jeżyka, który ma dla dzieci słodki upominek.
9. Podsumowanie zajęć:
• Co wam się najbardziej podobało?
• Co sprawiło największą trudność?
• Co było łatwe?
• Wręczenie dzieciom słodkiej niespodzianki.

Narrator:
Kosmatek już nie potrzebował nikogo pytać, czy jesień nadeszła. Zrobiły się takie chłody,
że nawet ciepły kubraczek z ostowego puchu mu nie wystarczał.
Kosmatek:
Postanowiłem poszukać sobie lepszego mieszkania na zimę. (...) Wybrałem się do lasu,
bo w lesie jest zaciszniej, a na polu wietrzysko wieje i dmucha ile siły. Wywiał mi wszystkie
piórka ptasie, które sobie uzbierałem na pierzynkę. A tak dobrze się na nich spało!
Narrator:
Zaledwie Kosmatek zszedł na ziemię, a od razu wiatr go zauważył.
Wiatr:
Spacerów ci się zachciało! Ja ci pokażę, jak się spaceruje w listopadowy ranek!
Kosmatek:
Najpierw okręcił mnie kilka razy w kółko, a potem popędził prosto ku lasowi. Tak mnie
przewiał do ostatniej kosteczki, że kiedy dostałem się wreszcie między drzewa, zaraz skoczyłem
w pierwszą z brzegu kupkę zeschłych liści, które zebrały się między korzeniami
dębu.
Narrator:
Kosmatek skoczył i jak nie wrzaśnie z bólu...
Kosmatek:
Ajajajaj!!! Co tam tak kłuje!
Narrator:
Pod liśćmi coś się poruszyło i groźnie fuknęło:
Jeż:
Fu!!! A co to znowu? Czego tu chcesz?
Narrator:
Spod liści wysunął się długi ryjek i wyjrzały małe, bystro patrzące oczka...
Jeż:
Fu! Co to za dziwne zwyczaje, żeby porządnym zwierzętom przeszkadzać w spaniu?
Kosmatek:
Zadrżałem na widok zwierzęcia wychodzącego z kryjówki. Całe było najeżone kolcami –
teraz już wiedziałem, o co się tak pokłułem! Kto ty jesteś? – spytałem jak najgrzeczniej.
Jeż:
To ja powinienem się spytać, kto ty jesteś – odburknął – skoro nieproszony włazisz do
mojej zimowej sypialni!
Kosmatek:
Ja jestem Kosmatek, ludek z bajki. Nie gniewaj się na mnie. Ja nie wiedziałem, że ktoś tu
mieszka...
Jeż:
Kosmatek? Aha, słyszałem o tobie. No, daruję ci, bo takie ni to, ni owo jak ty mogło nie
wiedzieć, że my, jeże...
Kosmatek:
To ty jesteś jeż?
Jeż:
Tak... że my, jeże, zasypiamy na zimę właśnie w takich zacisznych miejscach, pod pierzyn?

z zeschłych liści.
Kosmatek:
Przydałaby mi się też taka ciepła pierzyna... może by tu zamieszkać na zimę...?
Jeż:
Najbardziej lubię, kiedy śnieg wszystko zasypie. Wtedy nikt nawet się nie domyśli, gdzie
ja jestem...
Kosmatek:
A co jesz podczas zimy? Czy masz pod śniegiem jakieś zapasy?
Jeż:
Nic nie jem. Śpię.
Kosmatek:
Nie, to mi się nie podoba! Myślałem, żeby poprosić cię o gościnę, ale ja nie chcę spać
przez całą zimę pod suchymi liśćmi i pod śniegiem, no i ...
Jeż:
Co: i???
Kosmatek:
Nic. Przypomniałem sobie o twoich igłach. Jeszcze je czuję... Nie, wolę trzymać się od
ciebie z daleka!
Jeż:
Może znajdziesz mieszkanie u niedźwiedzia... Buduje sobie teraz zimowe mieszkanie
pod wywróconym świerkiem... A ty mi popsułeś moje i teraz muszę znowu zaczynać od początku !
Kosmatek:
Wiesz.. może dzieci w przedszkolu pomogą Ci odbudować twój dom? Są bardzo miłe i uczynne
Jeż
To ty powinieneś mi pomóc, bo to ty kosmatku go zniszczyłeś
Kosmatek:
Przepraszam nie chciałem
Dowidzenia, jeżu! Idź do przedszkola
Narrator:
Jez jeszcze krzyknął za Kosmatkiem coś. Ale ten był już daleko. Poszedl szukać niedźwiedzia. Jezykowi zrobiło się bardzo smutno

Jeż
Chyba nie mam wyjścia i pójdę poprosić dzieci o pomoc
Narrator
Jak powiedział tak zrobił