Komputerowe wspomaganie procesu uczenia się dzieci przedszkolnych

Od kilku lat interesuje się zastosowaniem komputerów w edukacji, a w szczególności z wykorzystaniem ich w edukacji przedszkolnej.
W dobie współczesnego, szybkiego rozwoju techniki nie jesteśmy w stanie uniknąć kontaktu z nowoczesnymi urządzeniami technicznymi. Jednym z nich jest komputer. Dla współczesnych dzieci komputer jest elementem otaczającego świata. Stykają się z nim wszędzie: w banku, sklepie, domu. Często widzą ludzi, których praca polega na sprawnej i szybkiej obsłudze tego urządzenia. Dlatego ważne jest, aby i one posiadały podstawową umiejętność wykorzystania komputera w pracy i w zabawie na miarę ich możliwości i potrzeb. Dzięki wielkiemu zaangażowaniu wszystkich pracowników przedszkola, poprzez różne akcje, festyny, pozyskiwanie sponsorów, udało nam się uruchomić salkę z 6 stanowiskami, której nastąpiło uroczyste otwarcie z udziałem władz miasta, mediów, dzieci i rodziców. Uzupełniłam, również swoją wiedzę dotyczącą obsługi komputera i wprowadzenia go jako środka dydaktycznego w pracy z dziećmi. Został, także opracowany program autorski „ Z komputerem na ty”, którego ogólnym celem było nabywanie pozytywnych doświadczeń, ukształtowanie się w świadomości dzieci prawidłowego stosunku do komputera. Dla wielu dzieci komputer służy wyłącznie „ do grania”. A przecież wymyślono go do pracy i pomocy człowiekowi jako bardzo pożyteczne urządzenie. Ważne więc jest ukazanie, w sposób rozważny i przemyślany, walorów i możliwości wykorzystania tego narzędzia w życiu codziennym, pracy i w zabawie.
Największym zainteresowaniem cieszy się komputer w grupie najstarszej. Dzieci korzystają z komputera indywidualnie lub po dwie osoby. Szczegółowe umowy zawarte na pierwszych zajęciach oraz duży stopień uspołecznienia skutecznie zapobiegają powstawaniu konfliktów. Zaznajamianie starszaków z komputerem rozpoczęłam od krótkich wyjaśnień dotyczących jago działania i zasad obsługi. Sześciolatki poznały wówczas podstawowe nazwy takie jak: monitor, myszka, klawiatura, drukarka, program, dyskietka itd. Uczyły się posługiwania klawiaturą , pisząc swoje imiona i nazwiska, które po wydrukowaniu służą jako podpisy do prac plastycznych. Uświadomiło to dzieciom, że komputer służy nie tylko do zabawy, ale jest pomocny w nauce. Staram się również wykorzystać komputer do nauki czytania i zapisywania tekstów. Odbywa się to między innymi w ten sposób, że dzieci wymyślają a potem zapisują pojedyncze wyrazy i zdania. Krótkie wierszyki, opowiadania, sygnując je swoim imieniem i nazwiskiem. Tematyka i poziom tych prac są zróżnicowane. Zależą od indywidualnych możliwości i umiejętności autora. Staram się jednak zbytnio nie ingerować w tę twórczość, aby nie zniechęcać dzieci. Poprawiamy jednak błędy ortograficzne, tłumacząc w przystępny sposób zasady poprawnej pisowni. Gotowe teksty zapisujemy w pamięci komputera. Gdy po kilku dniach zbiór jest w miarę bogaty, wtedy drukujemy go w całości. Dzieci odszukują swoje teksty wśród innych, uważnie je odczytują, następnie rysują do nich odpowiednie ilustracje. Z takich prac powstają tzw. „ komputerowe opowiadania”. Starszaki tworzą również książeczki noszące wspólną nazwę „ komputerowe obrazki”. Są to prace plastyczne wykonane w programie PAINT, opisane ( treść, tytuł, imię i nazwisko twórcy) przez każdego autora.
Oczywiście wszystkie zabawy z komputerem mają swój cel zgodny z założeniami Podstawy programowej. A więc nie tylko uczą liczyć, czytać, zapisywać tekst, rozpoznawać kolory, kształty figur geometrycznych czy ćwiczyć analizator wzrokowy. Dzięki nim uczą się, także dokładności, wytrwałości w komunikowaniu się, a więc informowania czy też udzielania czytelnych, zrozumiałych wyjaśnień. W swojej pracy wykorzystuję bardzo lubianą przez dzieci serię programów z Klikiem. Jest to multimedialny elementarz, przeznaczony dla dzieci od 5 – 9 letnich. Bogata kolorystyka, podawane głosem polecenia i wyrażane w ten sam sposób uznanie po zakończeniu realizacji zadania, zachęcają dzieci do zabawy i nauki. W świat liter wprowadza dzieci bohater o imieniu Klik – chłopiec o bujnej czuprynie i interesujących pomysłach. Prezentuje on każda literkę w kilku odsłonach – opowiada o niej, porównując do jakiegoś przedmiotu, co sprzyja jej łatwiejszemu zapamiętywaniu, następnie proponuje kilka zabaw, które pozwalają utrwalić nabyte wiadomości. Zabawy są bardzo zróżnicowane nawet jeśli wydaje się, że zadanie się powtarza, to zawsze okazuje się, że jakiś element został zmieniony, czyniąc kolejny etap nauki równie ciekawym. Stosowane programy mają bardzo prosty, przejrzysty i intuicyjny w obsłudze interfejs użytkownika. Dzięki temu mogą być one obsługiwane przez dzieci, także tych, które wcześniej nie miały kontaktu z komputerem. Programy wykorzystują w sposób wszechstronny możliwości multimedialne komputera. Mamy więc kolorową grafikę, realistyczne zdjęcia, filmy, animacje, odgłosy naturalnego świata i zwierząt, , także i tekst czytany przez lektorów. Dzięki tym cechom, programy te nie tworzą żadnej bariery między komputerem a potencjalnym użytkownikiem ( dzieckiem ), lecz wręcz przeciwnie, są doskonałym środkiem zachęcającym do korzystania z komputera w celach samokształceniowych. Dzieci bardzo lubią zabawy z komputerem, są zachwycone zajęciami. Na zakończenie zajęć zawsze drukujemy wybraną przez dzieci kolorowankę lub labirynt, krzyżówkę, którą później kolorują, uzupełniają i rozwiązują. Korzystamy z gotowych klipartów( obrazków ), wspólnie przygotowujemy zaproszenia na różne przedszkolne uroczystości, wizytówki, upominki. Wszystko to sprawia dzieciom ogromną radość. Wzmacnia ich poczucie własnej wartości. Ja zrobiłem to sam; Ja potrafię. Komputer w naszym przedszkolu wykorzystywany jest jako doskonałe narzędzie kształcenia i rozwoju.
Z moich obserwacji wynika, że praca z komputerem bardzo korzystnie wpłynęła na rozbudzenie zainteresowania najstarszych przedszkolaków nauką czytania i stosowanych umiejętności w praktyce. Dzieci, które do tej pory nie wykazywały chęci do czytania czy zapisywania wyrazów, np. przy pomocy alfabetu ruchomego, teraz z własnej inicjatywy podejmują próby pisania tekstu przy zastosowaniu komputera. Ponadto wszystkie dzieci, a szczególnie te „ szybkie”, przez zabawy uczą się samodyscypliny i koncentracji uwagi na wykonywanym zadaniu. U niektórych opanowanie zasad obsługi programów komputerowych w znacznym stopniu spowodowało poprawę samooceny, a to z kolei pozytywnie wpłynęło na zmianę ich pozycji w grupie rówieśniczej. Nie sposób pominąć innych walorów komputera, takich jak: poszerzanie wiadomości, usprawnianie percepcji wzrokowej, pamięci, orientacji w przestrzeni, rozwijanie sprawności manualnej, rozwijanie inwencji twórczej, pomysłowości, usprawnianie logicznego myślenia. Ponadto, ze względu na cechę komputera jaka jest polisensoryczność przekazu treści, a przecież poznanie wielozmysłowe na etapie wczesnego rozwoju spełnia trudną do przecenienia funkcję dydaktyczną. Dlatego uważam, że dzieci chcą i powinny poznawać, uczyć się w społeczeństwie informacyjnym, w którym informacja staje się towarem ważniejszym niż dobra materialne. Najistotniejszą zaletą komputera jest to, że ucząc – bawi, więc sprawia, że nauka może być przyjemna i atrakcyjna.