Mierzymy przedszkole - scenariusz zajęć

Cel główny: Kształtowanie rozumienia pomiaru długości
Cele:
- odmierzanie długości krokami, stopa za stopą,
- stosowanie pomiarów długości w sytuacjach życiowych,
- porównywanie długości: dłuższy, krótszy, tej samej długości,
- współdziałanie w parach.

Metody: metoda E. Gruszczyk – Kolczyńskiej,
Środki: arkusz papieru do zapisywania pomiarów, mazaki w ciemnym kolorze
Przebieg zajęć:
1. Zaistnienie sytuacji problemowej – przybliżenie dzieciom potrzeby mierzenia
Nauczycielka rozmawia na dywanie z dziećmi o ich codziennych sprawach, kiedy wchodzi zmartwiona pomoc nauczyciela i mówi nauczycielce o nowym zarządzeniu pani dyrektor, ale w taki sposób, by wszystkie dzieci słyszały. Pomoc mówi, że Pani Dyrektor kazała wszystkim nauczycielkom zmierzyć dokładnie długość sali. Nauczycielka zmartwiona stwierdza, że to za dużo, jak na jedną osobę i jednocześnie wpada na pomysł, że pomogą jej w tym dzieci. Dzieci oczywiście wszystko słyszały i są podekscytowane pomocą pani nauczycielce.
Nauczycielka zwraca się zatem do dzieci z prośba o pomoc i pytaniem, czy wiedzą, jak należy zmierzyć długość sali. (Ważne jest, aby dać się wypowiedzieć dzieciom, żeby same próbowały rozwiązać zadanie. Gdyby dzieci nie wiedziały, nauczycielka może powołać się na zarządzenie pani dyrektora, które mówi, że należy zmierzyć długość sali wzdłuż dłuższej ściany). Następnie nauczycielka pyta dzieci, czym możemy zmierzyć salę? (Odpowiedzi będą różne, będzie to np.: linijka, miarka krawiecka etc. w zależności od wiedzy i pomysłowości dzieci). Nauczycielka proponuje, aby zmierzyć salę krokami.
2. Mierzenie sali krokami:
Nauczycielka pokazuje dzieciom, jak należy mierzyć salę krokami, a dzieci liczą, ile kroków zrobiła. Ustalają, że np. 15 kroków pani to długość sali. Następnie nauczycielka prosi najmniejsze dziecko z grupy, by zrobiło to samo, a dzieci dalej liczyły. Okazuje się, że pomiary się różnią, bo dziecięcych kroków było np. 21.
Nauczycielka martwi się, bo pomiar musi być dokładny, a dwie próby mierzenia są różne, a ona nie wie dlaczego. Dzieci stwierdzają, że to dlatego, że nauczycielka stawia większe kroki niż dziecko, a żeby pomiar był dokładny, trzeba mierzyć krokami jednakowej długości.

3. Mierzenie sali stopa za stopą:
Po zmierzeniu sali krokami, nauczycielka proponuje dzieciom, aby zmierzyły długość sali stopa za stopą. Nauczycielka pokazuje dzieciom, jak się to robi i dokonuje pomiaru, a dzieci liczą. Ustalają, że długość sali to 15 stóp nauczyciela. Następnie dzieci ćwiczą ten rodzaj mierzenia. Chętne dziecko także mierzy długość sali. Dzieci ustalają, że długość sali to np. 20 stóp dziecka. Dzieci wyciągają wnioski, jak w poprzednim ćwiczeniu. Dostrzegają, że stopy nauczycielki i dziecka różnią się długością i dlatego pomiary są różne.
Nauczycielka proponuje zatem, aby dzieci w parach dokonały pomiarów pozostałych pomieszczeń przedszkola, np. szatni, kuchni, sali gimnastycznej etc. Jedna osoba z pary mierzy stopa za stopą, a druga liczy. Następnie podają wymiary nauczycielce, a ta zapisuje pomiar na arkuszu papieru.

4. Podsumowanie zajęć:
Nauczycielka dziękuje dzieciom za pomoc przy mierzeniu przedszkola i dodaje, że pomiary są bardzo dokładne,a dzieci solidnie wykonały powierzone im zadanie.