"Czym jest prawdziwe piękno?" Scenariusz lekcji wychowawczej

SCENARIUSZ LEKCJI WYCHOWAWCZEJ
Czym jest prawdziwe piękno?

1. Prowadzący: Anna Wrzecion (nauczyciel matematyki)
2. Czas trwania: 1 godzina lekcyjna
3. Grupa, do której jest kierowany: uczniowie dowolnej
klasy szkoły ponadgimnazjalnej (liceum)
4. Temat lekcji: Czym jest prawdziwe piękno?
5. Cele: Po zakończeniu lekcji uczeń potrafi:
- podać rodzaje piękna i je scharakteryzować
- podać definicję (prawdziwego) piękna oraz cechy
charakterystyczne człowieka (wartości), o którym
można powiedzieć, że jest piękny
- odpowiedzieć na pytanie: dlaczego ma stawać się
pięknym człowiekiem oraz zmotywować siebie do pracy
nad sobą, aby stawać się pięknym człowiekiem
6. Metody:
- metoda pytań naprowadzających
- dyskusja („burza mózgów”)
- pokaz filmu, zdjęć, ukazujący rodzaje piękna połączony
z zadaniem do wykonania
7. Formy pracy: indywidualna i zbiorowa
8. Środki dydaktyczne: rzutnik, komputer z podłączonym
Internetem, arkusze papieru, kolorowe mazaki, filmik,
zdjęcia znanych osób, karteczki z cytatami, tablica,
kolorowa kreda.
9. Przebieg zajęć:

I. Czynności wstępne: sprawdzenie listy obecności, wpisanie tematu lekcji do dziennika, podanie celu lekcji.

II. Część właściwa lekcji:

Nauczyciel przedstawia (przez rzutnik) zdjęcia pięknej przyrody (znane miejsca w świecie, zwierzęta, ptaki), architektury, rzeźby, obrazy, biżuterię, zdjęcia znanych osób (ludzi pięknych, zwłaszcza twarze i uznawanych za pięknych): z literatury, postacie historyczne, aktorki, modelki, celebryci, święci, Patron naszej szkoły, itd.

Uczniowie starają się zauważyć, że są to różne kategorie piękna, klasyfikują zdjęcia w grupy (A, B, C) i nadają im nazwę: A – piękno naturalne, B – piękno stworzone przez człowieka, C – piękno duchowe. Nauczyciel zapisuje to na tablicy (albo chętni uczniowie, podając przykłady zdjęć).

Dyskusja („burza mózgów”):

Nauczyciel zauważa, że nie wszystkie zdjęcia osób znalazły się w grupie C. Czym różnią się te osoby od osób
z gr. C? (wyglądem, statusem materialnym, to czym się zajmowały lub zajmują, czego w swoim życiu dokonały, z czego są znane,.... Tak naprawdę w gr. C znalazły się osoby nie
o wielkiej urodzie (piękno zewnętrzne), ale o wielkim sercu, znane z działań na rzecz innych ludzi, prawe).

Pyta, czy chcieliby wyglądać, jak aktorki, modelki, spikerzy, itd. czy raczej jak osoby duchowe, wewnętrzne
(gr. C) i dlaczego? (jeszcze raz z rzutnika pokazuje ich zdjęcia). Zwraca uwagę szczególnie na ich twarze.

TV, prasa, media, filmy, reklamy, itp. mogą wzbudzać
w człowieku kompleksy (pokazują piękno, które szokuje, skrajności: wychudzone modelki, aktorki po operacjach plastycznych,...). Czy ubrania, doskonała figura, operacje plastyczne, ... - czy to stanowi o wartości człowieka?
Czy po tym, jak ktoś wygląda chce się z nim przebywać, ma się do niego zaufanie, czy raczej dlatego, że widzimy czego dokonał, jaki jest, jak postępuje...? Czy osoby, które stale się odchudzają, poprawiają swoją urodę, przesadnie skupiają się na swoim ciele - znają swoją wartość, widzą swoje piękno, są szczęśliwe, szanują siebie? (Osoby, które chcą zrobić wrażenie na innych traktują siebie przedmiotowo).

Można w tym miejscu pokazać fragment wywiadu z Anią Golędzinowską (była modelka, która opowiada historię swojego życia).

Które z tych osób wg was są piękne i dlaczego?
Co chcielibyście, aby ceniono w człowieku (w was)? Uczniowie podają cechy charakterystyczne osób pięknych (wartości): uśmiechnięte, łagodne, życzliwe, otwarte, szczere, bezinteresowne, prawe, poświęcające się, dobre, mądre, mają w sobie pokój, cierpliwe, serdeczne, miłe, akceptujące innych takimi jacy są, kochające innych, darzące miłością, odnoszące się do innych z szacunkiem, w ich obecności czujemy się kochani, wartościowi, wyjątkowi, przyjęci, przy nich czujemy się dobrze, rozwijamy się (rozwijamy swoje człowieczeństwo), mamy do nich zaufanie, wierne, zdecydowane, odważne (zarówno w czynach jak i słowach), wolne, mają jasno wyznaczone cele życiowe i je realizują, wyrażają siebie, swoją indywidualność, mają poczucie swojej godności, żyją pełnią życia, szczęśliwe, ...). Te wartości mogą zostać napisane na tablicy.

Tak więc, piękno i dobro idą w parze. Pragniemy przebywać
z osobą, dla której jesteśmy kimś wyjątkowym (doświadczenie bycia osobą wyjątkową i kochaną). Piękno się nie narzuca, jest ciche, wewnętrzne, objawia się przez uczynki.

Czy jest wśród przedstawionych osób taka osoba, którą podziwiacie, chcielibyście się z nią spotkać? Zaproście więc ją do naszej szkoły. Przedstawcie również tę osobę na plakacie.

Praca w grupach:

Nauczyciel dzieli uczniów na grupy: każda grupa ma napisać (wykonać) zaproszenie do osoby, z którą chciałaby się spotkać w naszej szkole (bo jest pięknym człowiekiem)
i przedstawić ją innym. Rozdaje cytaty na temat piękna, spośród których uczniowie wybierają jeden i umieszczają na zaproszeniu.

CYTATY:

„Czy dlatego coś jest piękne, że się podoba, czy też dlatego się podoba, że jest piękne? Bez wątpienia otrzymam odpowiedź, że dlatego się podoba, ponieważ jest piękne” (św. Augustyn)

„O tyle stajesz się z dnia na dzień piękniejszy, o ile wzrasta w tobie miłość. Bo miłość jest ozdobą duszy, jest jej pięknem” (św. Augustyn)

„Piękno rzeczy istnieje jedynie w umyśle tego, kto rzeczy te ogląda” (David Hume)

„Szczegółowo analizując płatki nikt jeszcze nie pojął piękna róży” (Mello De Anthony)

„Myśleć to co prawdziwe, czuć to co piękne i kochać co dobre - w tym cel rozumnego życia” (Platon)

„Piękno jest jedynym miernikiem wolności człowieka” (Nikos Kazantzakis)

„Piękno jest otwartym listem polecającym, który z góry zdobywa dla nas serca” (Artur Schopenhauer)

„Piękno jest formą dobroci” (Adams Hellen)

„Kształtem miłości piękno jest” (Cyprian Kamil Norwid)

„Prawdziwe piękno jest odblaskiem duszy” (Michael Quoist)

„Choćbyśmy cały świat przemierzyli w poszukiwaniu Piękna, nie znajdziemy go nigdzie, jeżeli nie nosimy go w sobie...”
(Ralph Waldo Emerson)

„Każdy człowiek jest innym kwiatem w ogrodzie wszechświata. Dlatego emanuje sobie tylko właściwym pięknem” (Aldona Różanek)

„Prawda jest dla mędrca, piękno dla wrażliwego serca. Rzeczy piękne są trudne” (Platon)

„Prawdziwie piękne jest to, co czyni człowieka lepszym” (Anne Louise Stael - Holstein)

„Pustynię upiększa to, że gdzieś w sobie kryje studnię” (Antoine Marie Roger de Saint-Exupéry)

„Każdy dzień ma szansę stać się najpiękniejszym dniem twojego życia” (Mark Twain)

„Świadomość piękna rodzi naturalną potrzebę obcowania z nim na co dzień” (Małgorzata Kożuchowska)

„Gdy się zobaczyło tylko piękno szczęścia na twarzy ukochanej osoby, wiadomo już, że dla człowieka nie może być innego powołania, jak wzbudzanie tego światła na twarzach otaczających nas ludzi” (Albert Camus)

„Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi” (św. Jan Paweł II)

„Człowiek nie jest tylko sprawcą swoich czynów, ale przez te czyny jest zarazem w jakiś sposób „twórcą siebie samego”” (św. Jan Paweł II)

„Człowieka trzeba mierzyć miarą serca – sercem” (św. Jan Paweł II)

„Miłość i służba nadają sens naszemu życiu i czynią je pięknym” (św. Jan Paweł II)

„Miłość jest siłą, która nie narzuca się człowiekowi od zewnątrz, lecz rodzi się w jego wnętrzu, w jego sercu, jako jego najbardziej wewnętrzna własność” (św. Jan Paweł II)

„Jeśli czynisz dobro, oskarżą cię o egocentryzm, CZYŃ DOBRO MIMO WSZYSTKO” (tekst dr. Kenta M. Keitha wyryty na jednym z przytułków prowadzonych przez bł. Matkę Teresę w Kalkucie)

Uczniowie w grupach wykonują również plakaty: naklejają zdjęcia pięknych osób (przyniesione przez nauczyciela), umieszczają cytaty (myśli tych osób), w sposób ciekawy, wyraźny piszą ich cechy charakterystyczne (piękno moralne, wartości moralne).

Każda grupa prezentuje swoje zaproszenie (które później rzeczywiście wyślemy) i osobę oraz mówi dlaczego tę osobę wybrała (podczas prezentacji nauczyciel zwraca uwagę na wartości niematerialne, niefizyczne).

Plakaty ludzi pięknych (z cechami je charakteryzującymi) uczniowie rozwieszają w sali danej klasy - otaczamy się pięknymi ludźmi, staramy się takimi być, pamiętamy: do czego mamy dążyć...

Uczniowie dochodzą do wniosku, że człowiek nie jest tylko duchowy czy też tylko psychofizyczny, zarówno piękno estetyczne (A, B) jak i duchowe, moralne (C) mają wpływ na jakość naszego życia, ale tylko piękno duchowe sprawia, że żyjemy lepiej, mądrzej, rozwijamy swoje człowieczeństwo, jesteśmy szczęśliwi. Dlatego powinniśmy pracować nad sobą, aby te cele osiągnąć.

Zajęcia kończymy utworzeniem wspólnej definicji piękna.

Polecam książki, czasopisma, dzienniki duchowe, filmy na temat ludzi pięknych i piękna w przyrodzie.

III. Podsumowanie: spróbujcie dokończyć zdania:
- piękno, to coś, co powoduje, że ................
(się rozwijamy, jesteśmy lepsi, mądrzejsi, szczęśliwi,
spełnieni)
- człowiek jest piękny (ja jestem piękny), gdy....................

IV. Ewaluacja:
proponuję rundkę wypowiedzi: Co dały mi zajęcia na temat
piękna?

V. Uwagi:

• Mogą to być szkice zaproszeń, uczniowie wykonają je
porządnie w domu albo temat realizujemy na dwóch godzinach
lekcyjnych: pierwsze zajęcia kończymy na przygotowaniu
zaproszenia, aby na drugich od tego rozpocząć.

• Chętni uczniowie (co najwyżej trójka) wykonują w domu
prezentację multimedialną z dzisiejszej lekcji, którą
potem jeszcze zaprezentują.

• Spotkanie z piękną osobą (kontynuacja tematu) może odbyć
się na lekcji bibliotecznej: „Spotkanie z pięknym
człowiekiem” w bibliotece.

• Można umówić się z nauczycielami przedmiotów, aby w ramach
swoich lekcji pokazali piękno w: matematyce (piękno liczb,
fraktale, origami, wyszywanki, harmonia, architektura),
j. polskim (bohaterowie), WOK-u (piękno w kulturze,
obrazy, muzyka), etyce (piękne kształty kobiet,
starożytność, filozofowie), religii (Maryja, święci),
geografii (piękno kobiet - utrwalenie wiadomości
dotyczących rejonów świata, klimatu), biologii (piękne
ubarwienie ptaków, symetria osób, piękno przyrody),
historii (II wojna światowa), WDŻ (szacunek do siebie,
godność osoby, rodzina, kobieta, mężczyzna).

• Można również zaproponować pójście do pięknego parku na
łono przyrody, wyjazd na rekolekcje (np. ignacjańskie),
pracę w jakimś wolontariacie (zobaczymy jacy piękni
jesteśmy, kiedy pomagamy innym, swoje talenty,...),
wyjście do jakiegoś ośrodka, w którym są osoby
po uwolnieniu np. od narkotyków (człowiek jest piękny,
gdy....).