Telefoniczny bon ton - scenariusz lekcji

Temat: Telefoniczny bon ton.
Cele: po przeprowadzeniu zajęć uczeń powinien:
- rozumieć pojęcie savoir-vivre,
- mieć świadomość, jakich sfer życia człowieka reguluje savoir-vivre,
- wiedzieć, jak należy się kulturalnie komunikować w trakcie rozmów telefonicznych
- umieć prawidłowo pisać E-maila
- znać podstawowe zasady kulturalnego zachowania się w różnych sytuacjach życia codziennego.

Formy pracy:
- praca w grupach
- praca indywidualna

Metody pracy:
- elementy dyskusji
- burza mózgów
- mini wykład

Środki dydaktyczne:
- kartki z zadaniami dla grupy – zał. 1
- „Współczesny savoir-vivre dla nastolatków” M. Przewoźniak, J. Jabłczyńska (w zbiorach szkolnej biblioteki)


Przebieg zajęć:

1) Zapoznanie uczniów z tematem zajęć.

2) Przypomnienie zasad obowiązujących podczas zajęć (szanujemy się wzajemnie, słuchamy drugiej osoby, nie krytykujemy i nie wyśmiewamy, chęć zabrania głosu sygnalizujemy podniesieniem ręki, czekamy na swoją kolej).
3) Podział uczniów na grupy. Każdy zespół otrzymuje na kartce pytania (zał. 1), które omawia. Uczniowie zapisują spostrzeżenia, później na forum je prezentują.

1.Grupa – praca z książką M. Przewoźniaka i J. Jabłczyńskiej „Współczesny savoir-vivre dla nastolatków”
Co to jest savoir – vivre? Jakich sfer życia dotyczy?

2.Grupa
Czy do rozmowy telefonicznej trzeba się jakoś szczególnie przygotować?
Można podczas rozmowy telefonicznej pisać SMS, oglądać telewizję?
Czy dźwięk dzwonka ma jakieś znaczenie?

3.Grupa
W jakich godzinach nie wypada nam do kogoś dzwonić?
Czy należy się przedstawiać? Wyświetla się przecież nasze imię.
W jakich sytuacjach koniecznie musimy wyłączyć telefon?

4.Grupa
Kto może zakończyć rozmowę telefoniczną?
Omów zasady korzystania z telefonu w środkach lokomocji.


5.Grupa
O czym musimy pamiętać pisząc E-maila?
- piszemy zwrot do adresata? Podpisujemy się?
- pamiętamy o akapitach?
- czy tak jak w tradycyjnych listach formy „Ty”, „Tobie”,„Wam”... piszemy wielką literą?
- możemy wysłać same załączniki?
- możemy stosować skróty (pzdr, nara)?

*************************************************************

Savoir-vivre
Savoir-vivre (fr. savoir - wiedzieć, vivre - żyć; "znajomość życia"), czyli ogłada, dobre maniery, bon-ton, konwenans towarzyski, znajomość obowiązujących zwyczajów, form towarzyskich i reguł grzeczności obowiązujących w danej grupie.
Zasady savoir-vivre'u dotyczą przede wszystkim kilku głównych dziedzin życia:
•nakrywania, podawania do stołu i jedzenia oraz picia,
•wyglądu, prezencji (np. postawy, higieny) i właściwego ubioru,
•form towarzyskich (np. w miejscu pracy, w rodzinie, na przyjęciach),
•komunikacji (także telefonicznej i internetowej),
•zachowania się w szczególnych sytuacjach.
Warto nadmienić, że savoir-vivre jest uwarunkowany kulturowo, a więc znacząco różni się od siebie w zależności od regionu świata. Znajomość zasad savoir-vivre jest jednym z wyznaczników kultury osobistej człowieka. pl.wikipedia.org
Przygotowanie do rozmowy
Nie ma nic gorszego jak rozmowa z kimś, kto w tym samym czasie pisze E-maila, przegląda dokumenty lub robi coś, co nie pozwala mu się skupić na rozmowie przez telefon. Można to z łatwością wyczuć – nie tylko słychać szelest przekładanych papierów (stukot klawiatury komputera), ale również można wyczuć, że myśli osoby, z którą rozmawiamy są rozproszone. Zadawanie tych samych pytań kilka razy jest zniechęcające. Osoba, która stara się nawiązać rozmowę czuje frustrację. Takie traktowanie jest również niegrzeczne.


Rozmowa przez telefon
Telefon to dzisiaj narzędzie pracy, pośrednik towarzyski, źródło informacji. Używajmy go po to, by oszczędzić czas, a nie tracić. Aby ten wynalazek ułatwiał nam życie trzeba się nim posługiwać prawidłowo.

- Telefonując do kogoś musimy dokładnie zdawać sobie sprawę z tego, o co nam chodzi - co mamy do przekazania, o co chcemy zapytać, jaki cel i sens ma ta rozmowa. Generalnie pamiętamy o przywitaniu się, ale już o przedstawieniu rzadziej, a przecież nikt nie ma obowiązku rozpoznawać nas po głosie.
- Mówimy wyraźnie, krótkimi zdaniami, starając się jasno i precyzyjnie formułować myśli. Spraw bardzo ważnych i delikatnych nie należy omawiać przez telefon.
 Nie wypada do nikogo dzwonić między godz. 22:00 a 8:00. Odstępstwa od tej zasady są możliwe jedynie w przypadku naprawdę ważnych i nie cierpiących zwłoki.

- Jeśli telefonujemy do kogoś, o kim wiemy, że jest na ogół zajęty, wypada zapytać czy nie przeszkadzamy. Jeśli z jakiś powodów rozmowa telefoniczna została przerwana , ponownie powinien zadzwonić ten, kto rozpoczął rozmowę. Z komórki należy korzystać mądrze. To tylko przedmiot, a nie eksponat do chwalenia się i imponowania innym.
- Należy wyłączyć lub wyciszać go zawsze wtedy, gdy jego dźwięk może zakłócić i zepsuć nastrój uroczystości, np. na pogrzebie, w kościele, w kinie/teatrze, ważnym spotkaniu.
- W środkach lokomocji, jeśli musimy, prowadźmy rozmowę możliwie dyskretnie – nie wszyscy muszą znać jej treść. Rozmawiając na ulicy, nie starajmy się przekrzykiwać.

Dzwonek telefonu

- Kumkająca żaba, ostatni hit muzyki pop czy głos wzywający cię do odebrania telefonu to ostatnio najczęstsze dzwonki telefonów komórkowych słyszane w biurach, środkach komunikacji miejskiej czy na ulicy. Takie dźwięki są zabawne i zapewne śmieszą ciebie oraz twoich przyjaciół, ale w pracy są niepoważne i nieprofesjonalne. Dlatego radzimy, aby ustawić w swoim telefonie standardowy dzwonek.


E- mailowy savoir vivre
E-mail to też list. Wysyłając go do kogoś, pamiętajmy, że należy:
- Stosować ogólnie przyjęte zwroty powitalne, pożegnalne oraz grzecznościowe. Starannie rozgraniczajmy je na te, które stosuje się w stosunkach służbowych, oraz na te w relacjach prywatnych (np. „buziaczki”). Przestrzegać zasad ortografii. Nie wysyłać samych załączników – zawsze należy dodać kilka słów od siebie. Nie nadużywać wielkich liter – pisanie wersalikami utrudnia czytanie.
- Dzielić tekst na akapity – to ułatwia czytanie. Podać temat wiadomości – krótko, ale precyzyjnie, by adresat od razu zorientował się, czego dotyczy e-mail. Nie przekazywać bez zgody nadawcy jego maili osobom trzecim.
- Nie zaśmiecać cudzych skrzynek „łańcuszkami” czy dowcipami. Unikać skrótów, np.. „pzdr”, „nara”.
- Regularnie zaglądać do skrzynki i odpowiadać tak, jak na listy czy telefony.


Załącznik nr 1

1. Grupa – praca ze słownikiem
Co to jest savoir – vivre? Jakich sfer życia dotyczy?

2. Grupa
Czy do rozmowy telefonicznej trzeba się jakoś szczególnie przygotować?
Można podczas rozmowy telefonicznej pisać SMS, oglądać telewizję?
Czy dźwięk dzwonka ma jakieś znaczenie?

3. Grupa
W jakich godzinach nie wypada nam do kogoś dzwonić?
Czy należy się przedstawiać? Wyświetla się przecież nasze imię.
W jakich sytuacjach koniecznie musimy wyłączyć telefon?

4. Grupa
Kto może zakończyć rozmowę telefoniczną?
Omów zasady korzystania z telefonu w środkach komunikacji miejskiej.


5. Grupa
O czym musimy pamiętać pisząc maila?
- piszemy zwrot do adresata? Podpisujemy się?
- pamiętamy o akapitach?
- czy tak jak w tradycyjnych listach formy „Ty”, „Tobie”, „Wam”... piszemy wielką literą?
- możemy wysłać same załączniki?
- możemy stosować skróty (pzdr, nara)?