Scenariusz zajęć prowadzonych Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne bazując na bardzo prostych i klarownych ćwiczeniach ruchowych wspomaga zarówno rozwój fizyczny jak i emocjonalny dziecka. Metodę tą można stosować wszechstronnie, zarówno w pracy z dziećmi w normie rozwojowej, a także z dziećmi z zaburzeniami rozwoju, czy wymagającymi specjalnych potrzeb edukacyjnych. Poniżej znajduję się przykładowy scenariusz zajęć oparty na tej metodzie.


I. Powitanie:
1. Piosenka „Witaj" (Piosenkę śpiewamy do melodii „Panie Janie”)
"Witaj ... (imię dziecka), witaj (imię dziecka). Jak się masz, jak się masz? Wszyscy cię witamy, Wszyscy cię tu znamy. Bądź wśród nas, bądź wśród nas. "
2. Powitanie wybranych części ciała (każdy z każdym).- siedząc w kręgu
II. Schemat ciała i przestrzeń
3. Lustro - Dwoje dzieci siedzi w rozkroku na podłodze, zwróceni do siebie twarzą. Jedno dziecko jest lusterkiem i wykonuje ćwiczenia takie jak osoba stojąca przed lusterkiem. Robi minę wesołą, smutną , groźną, dziwną, śmieszną itd.
4. Naśladowanie - Wszyscy leżą na podłodze- jedna osoba wystukuje rytm, a pozostali uczestnicy powtarzają.( nogą, klaskaniem, uderza piętą o podłogę, uderza dłońmi o uda).
5. Spacer w ciemnościach - Dzieci dobierają się w pary i ustalają, kto z nich jest „jedynką”, a kto „dwójką”. Chwytają za krótszy bok rozłożoną gazetę, po czym „jedynki” zamykają oczy i pozwalają się prowadzić po sali „dwójkom”. Na hasło nauczyciela następuje zmiana ról.
III. Ćwiczenie relaksacyjne
6. Swobodne turlanie się – w tle muzyka relaksacyjna – dzieci słuchają muzyki i przewracają się swobodnie po podłodze. Turlają się po sali.
IV.Ćwiczenia oparte na relacji „z”
7. Rolowanie po podłodze - Dzieci dobierają się w pary i ustalają, kto z nich jest „jedynką”, a kto „dwójką”. „Jedynka” klęczy na podłodze obok leżącej na plecach „dwójki”. „Jedynka” delikatnie stara się przeturlać po podłodze „dwójkę”. Na hasło nauczyciela następuje zmiana ról.
8. Naleśnik - zawijamy dziecko w koc i ciągniemy naleśniki, następnie rozwijamy je .
9. Spaghetti - ciągniemy koc - na końcu koca siedzi dziecko.
Na hasło nauczyciela następuje zmiana ról.
V.Ćwiczenie relaksacyjne
10. Masażyk – pisarzyk - Jedno dziecko siedzi na podłodze z wyprostowanymi nogami, drugie leży brzuchem na udach pierwszej osoby. Osoba, która siedzi pisze na plecach literki ,,kroi”, stuka, klepie paluszkami, puka, rysuje, a leżąca osoba odgaduje, co napisano na jej plecach.
VI. Ćwiczenia oparte na relacji „przeciwko”
11. Mijanka w tunelu (koc/spadochron) - Nauczyciel wraz z pomocnikiem tworzą tunel z koca bądź chusty animacyjnej. Pozostali uczestnicy ustawiają się po równo po obu stronach tunelu. Na hasło nauczyciela, dwie osoby z obu końców tunelu czołgają się w nim i starają się ostrożnie wyminąć. Zabawa trwa dotąd, aż wszystkie dzieci przejdą przez tunel.
12. Kto kogo? - Dzieci ustawiają się w parach, bokiem do siebie („biodro w biodro”). Na hasło nauczyciela mocują się ze sobą, próbując przepchnąć jeden drugiego.
13. Klatka- jedno dziecko siedzi na podłodze w rozkroku i obejmuje drugie dziecko tworząc klatkę. Drugie dziecko siedząc w klatce próbuje uwolnić się z klatki.
VII.Ćwiczenie relaksacyjne
14. Oddychanie przeponowe przy muzyce relaksacyjnej
VIII. Ćwiczenia oparte na relacji „razem”
15. Wiosłowanie- partnerzy siedzą na podłodze z wyciągniętymi na boki nogami zwróceni do siebie twarzami, na zmianę, każdy z partnerów najpierw kładzie się do tyłu, potem znów siada
16. Rekin – zabawa z płachtą – dzieci siedzą trzymając nogi pod płachtą. Partnerzy stoją za dziećmi i nie dają ich złapać rekinowi, który jest w wodzie(pod płachtą).
17. Kot i myszka - Wszyscy uczestnicy stają wokół chusty animacyjnej i chwytają ją za uchwyty. Jedno, wybrane przez nauczyciela, dziecko wchodzi pod chustę i naśladuje myszkę, a drugie naśladując kota porusza się po spadochronie. Kotek próbuje złapać uciekającą myszkę, co utrudniają mu pozostali uczestnicy, odpowiednio „wachlując” chustą.
IX.Ćwiczenie relaksacyjne
18. Hamak - Wszyscy uczestnicy stają dookoła koca, na którym kładzie się jedno z dzieci. Delikatnie unoszą je na kocu nad podłogę i lekko kołyszą. Zabawa trwa dotąd, aż wszyscy uczestnicy pohuśtają się na hamaku.
X.Pożegnanie
19. Iskierka - Wszyscy uczestnicy siadają w kole, trzymając się za ręce. Nauczyciel lekko ściska dłoń siedzącego po prawej stronie dziecka, mówiąc: „Iskiereczkę puszczam w krąg, niechaj wróci do mych rak”. Dziecko, do którego dotarła „iskierka”, przekazuje ją kolejnej osobie . Gdy wróci ona do nauczyciela od dziecka, siedzącego po jego lewej stronie, mówi on: „Dziękuję wróciła”
Bibliografia:
Bogdanowicz M., Okrzesik D., Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk 2005.
Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M., Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1997.
Sherborne W., Ruch rozwijający dla dzieci, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002.
Styrcz-Jędrzejek A., Błaszczyk E., SCENARIUSZ ZAJĘĆ PROWADZONYCH
METODĄ RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE, [dostęp: 06.07.2016].