Scenariusz akademii z okazji 11 listopada

Fragment Etiudy c-moli (rewolucyjnej) F. Chopina

NARRATOR
11 listopada 1918 roku jest jedną z najważniejszych dat w dziejach Polski. Wieńczy przeszło stu letnie dążenie Polaków do odzyskania niepodległości. Niepodległość wywalczyli sobie Polacy sami – wykorzystując sprzyjające okoliczności. Kilka pokoleń składało ofiary krwi w powstaniach przeciw zaborcom, ale kończyły się one klęską, gdyż potęga wrogów była wielka. Dopiero rok 1918 przyniósł upragnioną wolność.

CHÓR O mój rozmarynie

NARRATOR
Poezja towarzyszyła zawsze ważnym wydarzeniom w życiu narodu. Tym wydarzeniom także – utrwalając rozpacz, ale i wiarę w przyszłe zwycięstwo.

KOBIETA I
Miała Polska biedę
z sąsiadami trzema,
zabrali nam ziemię,
krzycząc: nie ma
Polski, nie ma.
A nasz biedny naród
jeno ściskał pięści,
jeno czekał takiej chwili,
aż mu się poszczęści.
A tu przyszedł dzień wymarzony,
od dziada pradziada.
Nasza Polska zrzuciła kajdany,
W ten dzień 11 listopada.

ŹOŁNIERZ I
Uderzcie w dzwon, w Zygmunta dzwon na trwogę!...
Niech szczyty Tatr w dal rzucą święty zew!
Narodzie - wstań i zemsty nieś pożogę
W tyranów dom... Niech płynie nasza krew!...

ŹOŁNIERZ II
Do boju, marsz, do boju,
Już nadszedł zemsty czas.
Wśród trudów i wśród znoju
Wywalczmy wolność wraz!
Niech wzleci orzeł biały
I zadrży przed nim wróg!
Na pole krwi i chwały
Nie mamy innych dróg!
Niech pękną więzień mury,
Ustanie kajdan brzęk,
I wzleci ponad chmury
Wolności pieśni dźwięk!
Gdy w bój podąży z nami
Siermiężny polski lud -
Żelazem, a nie łzami
Wolności wskrzesim cud.

ŹOŁNIERZ III
Wstań, Polsko moja!
Uderz w czyn!
Idź znów przebojem w bój szalony.
Już płonie lont podziemnych min.
Krwawą godzinę biły dzwony - zerwane pęta.
Uderz w czyn!

ŹOŁNIERZ I
Na krwawy matko, idę bój –
żołnierska trąbka woła...
Żołnierski‚ szary na mnie strój.
lecz w ręku miecz anioła...
(...) Jeśli powrócę, matko, dzień
ten będzie dniem wesela...
Zapukam cicho w twoją sień,
w majowe strojną ziela;
do stóp przypadnę twych i złożę
starganą z szyi mej obrożę.
Gdybym nie wrócił, matko,
pomyśl, żem legł żołnierzem

Słychać melodię do piosenki „ Wojenko, wojenko”.

KOBIETA II Kobieta żegna się z synem, czyni na jego czole znak krzyża. Żołnierz odchodzi.

Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani,
Że ku tobie idą chłopcy malowani?
Chłopcy malowani, chłopcy wybierani,
Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani?

CHÓR Wojenko, wojenko


DZIEWCZYNA Rozkwitały białe pęki róż...

Na scenie dziewczyna trzymając bukiet białych róż śpiewa.
Dziewczyna podchodzi do symbolicznego grobu, kładzie na nim kwiaty.
Z okopów podnosi się kilku żołnierzy.

Słychać melodię piosenki Piechota.

ŹOŁNIERZ I
ŹOŁNIERZ II
ŹOŁNIERZ III

Nam nie szumią nad głową sztandary
ni proporce na wichrze rozwiane –
chyba czasem zaszumi bór stary,
chyba wichry na polach zbłąkane,
tryumfalne nam wieją fanfary!

Idziem - szara kolumna piechoty –
Sen nasz jest cudny, sen złoty,
sen wolności - co marzy się w sławie!

CHÓR Piechota

ŻOŁNIERZ II Zwracając się do innych.
Legiony polskie!... szczęśliwa drużyno!...
zmieniamy w ciało tęsknot złote sny!...
niechaj z nas mocy w naród strugi spłyną...
Legiony nasze!.., wszak Polska - to my!...

CHÓR Legiony
Legiony to - żebracza nuta,
Legiony to - ofiarny stos,
Legiony to - żołnierska buta,
Legiony to - straceńców los!

Ref. My Pierwsza Brygada,
Strzelecka gromada,
Na stos - rzuciliśmy swój życia los
Na stos, na stos...

O, ile mąk, ile cierpienia,
O, ile krwi, wylanych łez,
Pomimo to - nie ma zwątpienia,
Dodawał sił - wędrówki kres!

Ref. My Pierwsza Brygada...

Krzyczeli, żeśmy stumanieni,
Nie wierząc nam, że chcieć - to móc!
Leliśmy krew osamotnieni,
A z nami był nasz drogi Wódz!

Ref. My pierwsza Brygada...

DZIEWCZYNA I
O Polsko, Polsko, Polsko,
(...)
patrz — już dzień Twój świta —
ktoś w ogniu dział i w dymie
krwią własną na sztandarach
Twe święte kreśli imię.

DZIEWCZYNA II
Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą!
Łańcuch twych kajdan stał się tym łańcuchem,
(...) Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą!
Lecz czymś największym, czym być można: sobą!

DZIEWCZYNA I
To, co przeżyło jedno pokolenie,
Drugie przerabia w sercu i pamięci:
I tak pochodem idą cienie... cienie...
Aż się następne znów na krew poświęci!
Wspomnienie dziadów pieśnią jest dla synów,
Od belwederu do śniegów Tobolska,
I znów przez wnuków grzmi piorunem czynów...
Pieśń... czyn... wspomnienie - To jedno to Polska.

DZIEWCZYNA II
Powiewa flaga,
gdy wiatr się zerwie.
A na tej fladze
biel jest i czerwień.
Czerwień — to miłość,
Biel — serce czyste...
Piękne są nasze
Barwy ojczyste.

CHÓR Ułani, ułani

Bywaj, dziewczę zdrowe, ojczyzna mnie woła !

Idę za kraj walczyć wśród rodaków koła !

I choć przyjdzie ścigać jak najdalej wroga,

Nigdy nie zapomnę, jak mi jesteś droga.


Po cóż ta łza w oku, po cóż serca bicie !

Tobiem winien miłość, a ojczyźnie życie !

Pamiętaj, żeś Polka, że to za kraj walka,

Niepodległość Polski to twoja rywalka.


Polska mnie zrodziła, z jej piersi wyssałem

Być ojczyźnie wiernym, a kochance stałym.

I choć przyjdzie zginąć w ojczystej potrzebie,

Nie rozpaczaj dziewczę, zobaczym się w niebie.