Zabawy z deszczem. Scenariusz zajęć otwartych dla dzieci 3,4-letnich

SCENARIUSZ ZAJĘĆ OTWARTYCH DLA RODZICÓW

Prowadząca: Anna Kłeczek
Data: 07.11.2014
Grupa: 3,4- latki „Pszczółki”
Temat zajęcia: „Zabawy z deszczem”

Cel ogólny: doskonalenie umiejętności matematycznych.

Cele szczegółowe:
- doskonalenie umiejętności liczenia w zakresie 3/4 (o: 13.1)
- doskonalenie umiejętności szeregowania malejąco i rosnąco
- doskonalenie orientacji przestrzennej (o: 13.4)
- usystematyzowanie wiedzy dotyczącej jesiennej pogody i zjawisk atmosferycznych (o: 11.1)
- doskonalenie umiejętności uważnego słuchania i wykonywania poleceń
(o: 3.3, 14.5)
- doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej
(o: 14.3)
- usprawnianie „małej motoryki” (o: 14.3)
- podnoszenie ogólnej sprawności ruchowej (o: 5.3)
- rozwijanie poczucia rytmu i umiejętności wokalnych(o: 8.1, 8.2)
- kształtowanie umiejętności współdziałania z grupą (o: 1.2)
- rozwijanie wyobraźni i ekspresji twórczej (o: 8.3, 9.2)

Metody:
- rozmowa, instrukcja, objaśnienia, pokaz, ćwiczeń, odtwarzania piosenki, działanie praktyczne, elementy metod twórczych: opowieści ruchowej, gimnastyki twórczej R. Labana, aktywnego słuchania muzyki B. Strauss

Formy:
- indywidualna, zbiorowa

Środki dydaktyczne: magnetofon, płyta cd z nagraniem muzyki: klasycznej, piosenki „Deszczowa orkiestra”, drewniany teatrzyk, cztery parasole, krążki metalowe, bębenek, maskotki: miś, jeżyk, lalka, dywaniki, papierowe tacki, trzy sylwety parasoli dla każdego dziecka, pięć sylwet kropli dla każdego dziecka, wstążki z bibuły, miseczka z wodą,
puszki metalowe, woreczki foliowe, plastikowe kubeczki z guzikami, papierowe parasolki naklejone na kolorowe karki, kredki, powycinane ozdoby z dziurkaczy, kleje.


Przebieg zajęć:

Wstęp: Powitanie przybyłych rodziców i dzieci wspólnym śpiewem
i pokazem ruchowym do utworu Tzadik Katamar - „Czarowanie –deszczyk”.

Wprowadzenie do tematu zabawą ruchową: „Nasz parasol kolorowy do zabawy jest gotowy, już otworzył się jak kwiat, wtem przyleciał silny wiatr
i parasol porwał w chmury, więc i my lećmy do góry, hop”.
Dzieci razem z rodzicami stoją w kole w ciasnej gromadce. Mówią słowa rymowanki i idą do tyłu, robiąc coraz większe koło - otwierają parasol.
Na słowo hop, podskakują wysoko do góry.

1. Wysłuchanie opowiadania nauczyciela
pt. „Zagubiony parasol Misia- Krzysia”.
Pewnego dnia misio Krzysio chciał wybrać się ze swoimi przyjaciółmi jeżykiem Maksem i lalką Olą na jesienny spacer. Lecz kiedy wstał z łóżka zobaczył na oknie spadające krople deszczu. Ojej! pada deszcz, a ja nie pamiętam gdzie ja zapodziałem mój parasol. Misio zajrzał do szafy, na stojaku w przedpokoju także go nie było. Przeszukał cały dom, po czym zmęczony usiadł i stwierdził głośno, że nie pójdzie na żaden spacer bez parasola. Do drzwi zadzwonił jeżyk Maksiu z lalką Olą. Dzień doby przyjacielu, mamy dla Ciebie niespodziankę, wykrzyknął Maksiu.
Przed oczami Krzysia otworzył się piękny wielki parasol, który to przyjaciele przynieśli Krzysiowi. Nauczyciel zadaje dzieciom pytania dotyczące opowiadania.
- Co zapodziało się misiowi w domu?
- Jak mieli na imię jego przyjaciele?
- Jaką niespodziankę mu zrobili?
Nauczyciel kontynuuje opowiadanie.
Misio Krzysio bardzo ucieszył się z niespodzianki. Już teraz mogę iść do parku na spacer- wykrzyknął. Chwileczkę, chwileczkę misiu- odpowiedział jeżyk. Jest jesień trzeba się cieplej ubrać. A tak, ale ja nie wiem w co - odrzekł miś. Czy pomożecie dzieci misiowi ubrać się odpowiednio do pogody jesiennej. Co oprócz parasola powinien założyć Krzyś.
Dzieci wymieniają, że powinien założyć np. czapkę, kurtkę, buty, szalik. Nauczyciel ubiera misia i wspólnie z misiem zabiera dzieci na jesienny spacer.

2. Opowieść ruchowa „Jesienny spacer z Misiem Krzysiem”
Dzieci wybierają się z misiem na spacer, wkładają kurtkę, szalik, czapkę, buty. Idąc na spacer przeskakują z nogi na nogę. Przeskakują przez kałuże obunóż (rozłożone metalowe krążki). Deszczyk pada (dzieci robią przysiad i uderzają palcem o kałuże - metalowe krążki, mówiąc kap, kap)
Wieje wietrzyk (dzieci unoszą się na palcach, wykonują skłony na boki, mówią sz, sz, sz ). Silny wiatr przygonił chmury burzowe. Słychać grzmot (dzieci tupią nogami). Silna ulewa (uderzenia o bębenek) sprawiają, że musimy poszukać szybkiego schronienia, pod parasolami (dzieci kucają lub przyciągają nogi pod brzuch, żeby schować się przez ulewą pod parasolami, które przygotował nauczyciel). Nauczyciel masuje tym dzieciom plecki, które nie zmieściły się pod parasol, naśladując spływający deszcz.


3. Zabawa matematyczna „Najmniejszy, większy, największy”
Dzieci zabierają dywaniki i siadają w trzech rzędach przed tablicą.
Nauczyciel układa na tablicy trzy parasole różnej wielkości i mówi:
Na naszej tablicy znajdują się parasole. Dzieci wspólnie z nauczycielem liczą parasolki, pokazując liczbę na palcach. Nauczyciel pyta dzieci czym różnią się parasole. Dzieci odpowiadają, że kolorem i nazywają kolory parasoli. Dzieci zauważają, że są różnej wielkości. Chętne dzieci podchodzą do tablicy i wskazują, najmniejszy, większy i największy parasol.
Wskazane parasolki nauczyciel przypina na dywanik szeregując rosnąco od lewego górnego rogu. Nauczyciel przypomina dzieciom, że można nazwać parasolki używając określeń: mały, średni, duży. Niestety silny wiatr rozwiał parasolki. Nauczyciel prosi aby dzieci ułożyły na swoich dywanikach parasole od najmniejszego do największego zaczynając od lewej strony (lewa strona dywanika zaznaczona jest serduszkiem). Nauczyciel sprawdza u dzieci poprawność zadania, szeregując prawidłowo parasole na swojej tablicy. Nauczyciel wspólnie z dziećmi nazywa parasole używając określeń- najmniejszy, większy, największy. Nauczyciel przypina teraz parasole malejąco. Chętne dzieci podchodzą i nazywają parasole: największy, większy, najmniejszy. Wiatr znów narozrabiał i rozrzucił parasole. Nauczyciel prosi dzieci, aby na swoich dywanikach ułożyły parasole od największego do najmniejszego. Nauczyciel mówi, że na mały parasol spadły dwie krople deszczu.
Dzieci układają dwie krople na małym parasolu. Na średni parasol spadła jedna kropla deszczu, a na duży też jedna kropla. Na którym parasolu jest najwięcej kropel. Dzieci odpowiadają, że na małym. Liczą krople i podają liczbę na palcach. Nauczyciel pyta dzieci, ile jest kropel na średnim parasolu. Dzieci odpowiadają, że jedna. Nauczyciel pyta, ile jest kropli na dużym parasolu. Dzieci odpowiadają, że też jedna. Nauczyciel prosi dzieci, aby policzyły wszystkie kropelki na parasolach. Dzieci po cichu przeliczają krople, pokazują liczbę na palcach i mówią głośno, że krople są cztery.

4. Zabawa ruchowa „Tańczące kropelki- improwizacja ruchowa do muzyki klasycznej.
Dzieci siadają na dywanie w luźnej rozsypce. Nauczyciel wybiera do zabawy dwoje dzieci- wiatrów. Pozostałe zamienia w kropelki deszczu
( kropiąc wodą). Dzieci- wiatry tańczą na dywanie i dotykają wstążkami
z bibuły siedzące na dywanie kropelki. Dziecko - kropelka, które zostaje dotknięte wstążką tańczy do muzyki, improwizując ją dowolnie swoim ruchem. Zabawa trwa do momentu, aż wszystkie kropelki zostaną wprawione w ruch przez wiatry.

5. Wspólny śpiew piosenki pt.” Deszczowa orkiestra”- instrumentacja piosenki.
Dzieci w pierwszej i drugiej zwrotce maszerują z instrumentami po kole, śpiewając piosenkę oraz wystukując rytm na instrumentach.
Na refren dzieci zatrzymują się i grają odpowiednio na instrumentach
(na słowa bum, bum- wystukują rytm dzieci na bębenkach - puszkach, szu szu- szeleszczą woreczki foliowe, kap, kap- grają kubeczki z guzikami).


6. Praca plastyczna pt. „Moja Parasolka”
Nauczyciel objaśnia dzieciom etapy wykonania pracy plastycznej.
Dzieci otrzymują kolorową kartkę z naklejoną górną częścią parasolki. Kredkami dorysowują laskę parasola. Następnie ozdabiają parasol kolorowymi wzorkami. Na końcu dzieci rysują kredkami spadające kropelki deszczu.

7. Zakończenie -podziękowanie dzieciom za udział w zajęciach.

8. Omówienie tematyki zajęć z rodzicami